Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.279.2021.1.WR
z 28 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2021 r. (data wpływu – 27 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów na podstawie posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów na podstawie posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma A sprzedała towar ([…] w ilości 2700kg netto/2880 kg brutto) firmie angielskiej – B. W dniu 25.02.2021 wystawiono fakturę eksportową nr […] na wartość […] EUR z 0% VAT, ponieważ należność za dostawę została zapłacona w całości w dniu 25.02.2021.

Firma B we własnym zakresie zajęła się odbiorem towaru, odprawą celną towaru za pośrednictwem firmy Holenderskiej C (firma ma siedzibę również w Polsce - firma transportowa). 26.02.2021 towar został odebrany przez firmę C, a następnie przewieziony do Holandii.

W Holandii towar został odprawiony i wysłany drogą morską do Anglii.

W załączeniu przekazano następujące dokumenty:

1. Faktura nr […] wystawiona dla B dokumentująca sprzedaż towaru […].
2. CMR dokumentujący odbiór towaru […] o wadze brutto 2880 kg przez firmę C z magazynu Wnioskodawcy (na zlecenie odbiorcy).
3. MRN […] - wywozowy dokument towarzyszący, na którym widnieje nazwa towaru Wnioskodawcy […] oraz waga netto 2700 kg, brutto 2880 kg, który jest podpisany i ostemplowany przez Agencję Celną C.
4. Dowód przekazania towaru do transportu statkiem wg MRN […].
5. Confirmation of Exit dla dokumentu MRN […] potwierdzający wywóz z UE (podpisany i ostemplowany przez Urząd Celny z Holandii), potwierdzenie wywozu poza granice UE z dniem 28.03.2021 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy posiadane dokumenty dokumentują eksport towaru, który daje prawo do zastosowania stawki VAT w wysokości 0%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Otrzymana zaliczka na sprzedaż towaru dla kontrahenta z Wielkiej Brytanii daje prawo do zastosowania stawki VAT 0% już w rozliczeniu podatku VAT za luty 2021 na podstawie art. 41 ust 9a.
2. Wnioskodawca posiada dokumenty z Holandii świadczące o przekazaniu towaru poza granice Unii Europejskiej i dlatego zastosowana przez Wnioskodawcę stawka VAT 0% jest utrzymana.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 8 przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub;
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych;

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – opodatkowaniu.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy o podatku od towarów i usług dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju - art. 41 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio - art. 41 ust. 9a ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca sprzedał towar- […] – firmie angielskiej. Fakturę eksportową wystawiono 25 lutego 2021 r. Należność została w całości zapłacona 25 lutego 2021 r. Firma angielska we własnym imieniu zajęła się odbiorem towaru, odprawą celną towaru za pośrednictwem firmy holenderskiej. 26 lutego 2021 r. towar został odebrany przez firmę holenderską, a następnie przewieziony do Holandii. W Holandii towar został odprawiony i wysłany drogą morską do Anglii.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada następujące dokumenty:

1. fakturę nr […], wystawioną dla firmy angielskiej, dokumentującą sprzedaż towaru […].
2. CMR dokumentujący odbiór towaru […] o wadze brutto 2880 kg przez firmę holenderską z magazynów Wnioskodawcy (na zlecenie odbiorcy).
3. MRN […] - wywozowy dokument towarzyszący, na którym widnieje nazwa naszego towaru […] oraz waga netto 2700 kg, brutto 2880 kg, który jest podpisany i ostemplowany przez firmę holenderską (Agencję celną).
4. Dowód przekazania towaru do transportu statkiem wg MRN […].
5. Confirmation of Exit dla dokumentu MRN […] potwierdzający wywóz z UE (podpisany i ostemplowany przez Urząd Celny z Holandii), potwierdzenie wywozu poza granice UE z dniem 28.03.2021 r.
   
   

Na tle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów na podstawie posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów za miesiąc luty 2021 r., tj. za okres w którym doszło do zapłaty za towar.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał sprzedaży towarów do nabywcy spoza Polski, w ramach której to transakcji towar został wywieziony z Polski na terytorium państwa trzeciego, tj. Wielkiej Brytanii, a konkretnie do Anglii.

Firma angielska dokonała zapłaty całej należności w dniu 25 lutego 2021 r. Co więcej za organizację transportu również odpowiedzialna była firma angielska, w imieniu której działał podmiot holenderski. Odprawa celna została dokonana w Holandii. Wywóz poza granice Unii Europejskiej nastąpił 28 marca 2021 r. Wywóz z Polski poza granice Unii Europejskiej został udokumentowany (dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę w chwili sporządzenia wniosku):

• dokumentem CMR dokumentujący odbiór towaru […] o wadze brutto 2880 kg przez firmę holenderską z magazynów Wnioskodawcy (na zlecenie odbiorcy).
• dokumentem MRN […] tj. wywozowym dokumentem towarzyszącym, na którym widnieje nazwa naszego towaru […] oraz waga netto 2700 kg, brutto 2880 kg, który jest podpisany i ostemplowany przez agencje celną,
• Dowodem przekazania towaru do transportu statkiem wg MRN […],
• Confirmation of Exit dla dokumentu MRN […] potwierdzający wywóz z UE (podpisany i ostemplowany przez urząd Celny w Holandii), potwierdzenie wywozu poza granice UE z dniem 28.03.2021 r.
  
  

Z art. 41 ust. 9a ustawy wynika, że została ograniczona czasowo możliwość opodatkowania otrzymanej zaliczki (przedpłaty) 0% stawką VAT. Zastosowanie stawki 0% w stosunku do otrzymanej zapłaty jest możliwe, jeśli wywóz nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę oraz podatnik otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza UE w takim terminie.

Posiadane przez Spółkę (na moment sporządzenia wniosku) dokumenty potwierdzające wywóz towaru z Polski poza terytorium Unii Europejskiej spełniają warunki wskazane w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy. Wskazać również należy, że dokumenty te znalazły się w posiadaniu Wnioskodawcy najpóźniej na dzień sporządzenia wniosku tj. 18 maja 2021 r. Oznacza to, że Wnioskodawca znalazł się w ich posiadaniu w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania zapłaty za towar. Tym samym zostały spełnione warunki określone w art. 41 ust. 9a (w zw. z ust. 7) ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym zostały łącznie spełnione warunki do uznania transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy. Wnioskodawca, na podstawie wskazanych we wniosku dokumentów miał prawo do opodatkowania ww. dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0%. Ponadto miał prawo to zrobić już w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiąc luty 2021 r.

Mając zatem na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do analizowania i weryfikowania dokumentów, klasyfikowania towarów ani też przeprowadzania jakichkolwiek czynności sprawdzających lub weryfikujących. Taka bowiem analiza może być przeprowadzona jedynie w trybie postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, które w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych nie mają zastosowania zgodnie z art. 14h Ordynacji podatkowej. Wydając interpretacje indywidualną Organ jest związany opisem stanu faktycznego zawartym we wniosku i może opierać się jedynie na wskazanych tam zdarzeniach i okolicznościach.

W związku z powyższym niniejsza interpretacja została oparta wyłącznie na informacjach wskazanych przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego. Dołączone do wniosku dokumenty oraz informacje w niech wskazane nie stanowiły przedmiotu analizy Organu w niniejszej sprawie.

Zaznacza się również, że niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie zadane przez Wnioskodawcę we wniosku z 18 maja 2021 r. Kwestie nieobjęte pytaniem Wnioskodawcy nie zostały objęte niniejszym rozstrzygnięciem.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku , gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.