2021.07.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB1-3.4010.219.2021.2.JKT

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.219.2021.2.JKT
z 29 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 maja 2021 r. (data wpływu 14 maja 2021 r.), uzupełnionym 2 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przy obliczaniu wysokości przysługującego Spółce zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych (o których mowa w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych oraz ustawie o wspieraniu nowych inwestycji) wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przy obliczaniu wysokości przysługującego Spółce zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych (o których mowa w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych oraz ustawie o wspieraniu nowych inwestycji) wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 23 czerwca 2021 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.219.2021.1.JKT, wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 2 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: „Wnioskodawca”, lub „Spółka”). Spółka posiada zezwolenie strefowe i działa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W ostatnim czasie Spółka uzyskała decyzję o wsparciu nowych inwestycji (dalej także: „DoW”).

Spółka rozważa nabycie samochodów ciężarowych i wykorzystywanie ich na terytorium całego kraju oraz poza granicami kraju, na potrzeby dystrybucji towarów produkowanych na terenie SSE lub nowej inwestycji.

Spółka planuje nabywać w przyszłości środki transportu, które na podstawie odrębnych przepisów zostaną zaliczone do środków trwałych Spółki jako podatnika podatku CIT. Środki transportu będą wykorzystywane przez Spółkę głównie na potrzeby własne związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę na mocy Zezwolenia strefowego lub decyzji o wsparciu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 28 czerwca 2021 r., data wpływu 2 lipca 2021 r.):

Czy przy obliczaniu wysokości przysługującego Spółce zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych (o których mowa w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych oraz ustawie o wspieraniu nowych inwestycji) wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT, przysługującego Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są, dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1206), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Dodatkowo, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162, z 2019 r. poz. 1495 oraz z 2020 r. poz. 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienia podatkowe, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz 34a w związku z art. 17 ust 4 ustawy o CIT, o ile następujące warunki zostały spełnione łącznie:

dochody są uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, lub działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu;
wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie przekracza wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości.

Spółka stoi na stanowisku, że warunek nr 1 zostanie spełniony w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku, ponieważ dochody są uzyskiwane z działalności gospodarczej, którą Spółka prowadzi na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, lub z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu. Ponadto Spółka prowadzi działalność na terenie strefy na podstawie Zezwolenia strefowego, oraz na podstawie decyzji o wsparciu nowych inwestycji i w zakresie określonym tą decyzją.

Zdaniem Spółki, warunek nr 2 zostanie również spełniony, bowiem zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Pomocą publiczną jest podatek niezapłacony przez przedsiębiorcę działającego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, obliczony od dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia.

Wielkość pomocy publicznej jest uzależniona w szczególności od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Kategorie wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną zostały szczegółowo określone w Rozporządzeniu w sprawie pomocy publicznej.

Stosownie do § 3 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zgodnie z § 5 ust. 5 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

W myśl § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, na wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
cena nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich. zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów prezentowanym w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą publiczną, wydatek ten musi spełnić łącznie następujące warunki:

musi to być koszt inwestycji, przy czym przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej,
musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej,
wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych,
środki trwale muszą być nowe.

Natomiast, w odniesieniu do decyzji o wsparciu nowych inwestycji należy odnieść się do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1713, dalej: „rozporządzenie”), które zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 stanowi, iż do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Zgodnie natomiast z § 9 ust. 2 pkt 1 lit. a rozporządzenia warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów inwestycji jest utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres nie krótszy niż:

5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców,
3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.

Mając na uwadze treść ww. regulacji, możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku uzależniona jest od posiadania przez Spółkę środków trwałych przez okres nie krótszy niż 3 lata od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ich ewentualne zbycie przez Spółkę po 3 latach od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pozostaje bez wpływu na wysokość wsparcia i prawo do skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku. Jeżeli więc w ramach inwestycji Spółka nabędzie samochody ciężarowe, poniesione w związku z tym wydatki należy uwzględniać przy kalkulacji wysokości wsparcia w postaci zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, wydatki na środki trwałe w postaci środków transportu spełniają wszystkie powyższe warunki zakwalifikowania ich do objęcia pomocą publiczną. W celu zrealizowania inwestycji na terenie SSE lub w oparciu o decyzję o wsparciu niezbędne jest dokonywanie przez Spółkę zakupów środków trwałych, w tym środków transportu. W ocenie Spółki, istnieje bezpośredni związek pomiędzy nabyciem środków trwałych w postaci środków transportu a inwestycją na terenie SSE lub w zakresie określonym decyzją o wsparciu.

Wydatki zostaną poniesione w okresie obowiązywania Zezwolenia strefowego, do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, lub w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Nabycie środków trwałych w postaci środków transportu ma ścisły związek z realizacją przez Spółkę inwestycji na terenie SSE lub decyzji o wsparciu nowych inwestycji. Środki transportu będą wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania działalności na mocy Zezwolenia strefowego lub decyzji o wsparciu.

Opisane we Wniosku wydatki stanowią jedną z kategorii kosztów inwestycji określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, a mianowicie cenę nabycia środków trwałych, które zgodnie z odrębnymi przepisami zostały lub zostaną zaliczone do składników majątku Spółki jako podatnika, lub do kosztów o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji.

Spółka będzie ponosić wydatki, które - po odliczeniu naliczonego podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego na mocy odrębnych przepisów - odpowiadają cenie nabycia środków transportu. Cena nabycia zostanie odpowiednio zaliczona do wartości początkowej środków trwałych w postaci środków transportu.

Opisane we Wniosku środki trwałe zostały lub zostaną nabyte przez Spółkę bezpośrednio od producenta bądź pośrednika handlowego i przed ich nabyciem przez Spółkę nie będą wykorzystywane w działalności żadnego podmiotu.

Reasumując, wydatki na zakup środków transportu spełniają wszystkie powyższe warunki pozwalające na objęcie ich pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1670, ze zm., dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 121, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 tego Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (…) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przy czym, jak wynika z § 3 ust. 4 rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. (…)

Stosownie do § 5 ust. 3 Rozporządzenia, zwolnienie przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Natomiast, zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Zgodnie z § 6 ust. 4 Rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Należy również zwrócić uwagę na § 6 ust. 7 Rozporządzenia, w myśl którego środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe.

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

musi to być koszt inwestycji,
musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1162, dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o WNI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 3 i 4 ustawy o WNI, podstawą do korzystania z regionalnej pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym), udzielanej zgodnie z ustawą, jest wsparcie na realizację nowej inwestycji, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję w drodze decyzji, zwaną dalej „decyzją o wsparciu” (art. 13 ust. 1 ustawy o WNI).

Przedmiotem decyzji o wsparciu, w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI, jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

Stosownie do § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

W myśl § 8 ust. 4 rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, muszą być nowe, z wyjątkiem aktywów nabywanych przez mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców (§ 8 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z art. 13 ust. 8 ustawy o WNI, rozliczenie pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której inwestycja jest realizowana i w oparciu o tę inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy, należy odnieść się do przedstawionego opisu, zgodnie z którym w oparciu o nową inwestycję, Spółka rozważa nabycie samochodów ciężarowych i wykorzystywanie ich na terytorium całego kraju oraz poza granicami kraju, na potrzeby dystrybucji towarów produkowanych na terenie SSE lub nowej inwestycji.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka poniesie wydatki na zakup samochodów ciężarowych. Środki transportu będą wykorzystywane przez Spółkę głównie na potrzeby własne związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę na mocy Zezwolenia strefowego lub decyzji o wsparciu.

Należy wskazać, że powyższe regulacje dają przedsiębiorcom możliwość poniesienia nakładów inwestycyjnych w tzw. ruchome środki trwałe, np. samochody ciężarowe.

Zatem, jeżeli w ramach nowej inwestycji nabyte samochody ciężarowe, będą wykorzystywane wyłącznie w celu transportu (dostaw) produktów wytworzonych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu Zezwolenie lub DoW, przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a updop, będą mogły stanowić koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą wydatków będących ceną nabycia tych samochodów.

Natomiast, jeżeli w ramach nowej inwestycji nabyte samochody ciężarowe, będą wykorzystywane również do transportu towarów, związanych z działalnością nie objętą działalnością prowadzoną w ramach Zezwolenia i DoW, wydatki te nie mogą stanowić kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

Należy podkreślić, że aby wydatek mógł być uznany za koszt kwalifikowany, powinien mieć ścisły związek z realizacją inwestycji z której dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a updop.

Zatem, nie może stanowić kosztów kwalifikowanych samochód ciężarowy wykorzystywany również do działalności nie objętej zwolnieniem.

W świetle powyższego, skoro Spółka wskazała, że samochody te będą wykorzystywane głównie na potrzeby własne związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę na mocy Zezwolenia strefowego lub decyzji o wsparciu, to oznacza, że nie będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby tej działalności.

Zatem, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz cytowane przepisy należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy przy obliczaniu wysokości przysługującego Spółce zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych (o których mowa w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych oraz ustawie o wspieraniu nowych inwestycji) wydatków poniesionych na zakup środków transportu stanowiących środki trwałe Spółki uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin