Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.469.2021.4.KK
z 5 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2021 r. (data wpływu 23 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2021 r. (data wpływu 21 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 lipca 2021 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.173.2021.2.DS 0113-KDIPT2-2.4011.469.2021.3.KK, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem Poczty w dniu 6 lipca 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 lipca 2021 r.), zaś w dniu 21 lipca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 16 lipca 2021 r. (data nadania 19 lipca 2021 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem działki ewidencyjnej nr 4/1 (…), położonej w N(…). Powyższą nieruchomość Wnioskodawca nabył na podstawie aktu własności ziemi w dniu 15 listopada 1978 r. Działka ma powierzchnię 1,2060 ha. Sposób korzystania: Ł-łąki trwałe (dane w KW). Działka posiada dostęp do drogi publicznej oraz dostęp do mediów, przy pomocy służebności drogi koniecznej i służebności mediów (ww. służebności są ujawnione w dziale I-Sp ww. księgi wieczystej).

Powyższa działka leży w obszarze obowiązującego dla dzielnicy (…) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i jest zakwalifikowana w MPZP jako:

• tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej „MW”,
  

• tereny rolne „R”,
  

• tereny wód śródlądowych „WS”,
  

• korytarze i ciągi ekologiczne oraz tereny o cennych wartościach przyrodniczych „ZE”.
  
  

W 2021 r. do Wnioskodawcy zgłosił się przedstawiciel spółki (…) z propozycją zakupu części ww. nieruchomości – o powierzchni 25 arów. Transakcja miałaby przebiegać w ten sposób, że ww. działka zostanie podzielona na dwie odrębne działki i jedna z wydzielonych działek będzie miała powierzchnię właśnie 25 arów, z których 22,5 ara będzie stanowić – zgodnie z MPZP – teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej „MW”, a 2,5 ara to korytarze i ciągi ekologiczne oraz tereny o cennych wartościach przyrodniczych „ZE” (Wnioskodawca zlecił już geodecie załatwienie ww. sprawy i poprowadzenie podziału ww. działki do końca). Po podziale ww. nieruchomości, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z ww. Spółką (kupującym) umowę przedwstępną sprzedaży wydzielonej działki o pow. 25 arów i udzielić kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania pozwolenia na budowę na ww. działce o powierzchni 25 arów, budynków mających stanowić według zamierzeń kupującego trzy dwulokalowe domy mieszkalne (tzw. bliźniaki). Po uzyskaniu przez kupującego pozwolenia na budowę, Wnioskodawca zawrze z kupującym umowę definitywnej sprzedaży działki o powierzchni 25 arów.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi jakiekolwiek działalności gospodarczej w jakimkolwiek zakresie. Nie prowadził też upraw rolnych na ww. działce. Wnioskodawca nabył już prawo do emerytury. Ze względu na podeszły wiek i brak środków finansowych, Wnioskodawca nie wybuduje już jakiegokolwiek domu na działce i dlatego zamierza ją sprzedać (w części 25 arów, jak sobie tego życzy Spółka).

Wnioskodawca nie sprzedawał innych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca po sprzedaży spółce (…) ww. działki o powierzchni po podziale 25 arów musi zapłacić podatek VAT od tej transakcji?
2. Czy Wnioskodawca po sprzedaży spółce (…) ww. działki o powierzchni po podziale 25 arów, musi zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od tej transakcji?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 sformułowane we wniosku, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1 dotyczące podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, nie powinien On płacić podatku dochodowego od osób fizycznych od transakcji sprzedaży działki o powierzchni 25 arów (po podziale) na rzecz spółki (…), gdyż w wyniku planowanej sprzedaży przedmiotowej działki nie powstanie w ogóle przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się m.in. na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu

‒ a ponadto wymaga, by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a)-c) ww. przepisu.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki ewidencyjnej nr 4/1 (…). Powyższą nieruchomość Wnioskodawca nabył na podstawie aktu własności ziemi w dniu 15 listopada 1978 r. Działka ma powierzchnię 1,2060 ha. Sposób korzystania: Ł-łąki trwałe (dane w KW). Działka posiada dostęp do drogi publicznej oraz dostęp do mediów, przy pomocy służebności drogi koniecznej i służebności mediów (ww. służebności są ujawnione w dziale I-Sp ww. księgi wieczystej).

Powyższa działka leży w obszarze obowiązującego dla dzielnicy (..) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i jest zakwalifikowana w MPZP jako:

• tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej „MW”,
  

• tereny rolne „R”,
  

• tereny wód śródlądowych „WS”,
  

• korytarze i ciągi ekologiczne oraz tereny o cennych wartościach przyrodniczych „ZE”.
  
  

W 2021 r. do Wnioskodawcy zgłosił się przedstawiciel spółki z propozycją zakupu części ww. nieruchomości – o powierzchni 25 arów. Transakcja miałaby przebiegać w ten sposób, że ww. działka zostanie podzielona na dwie odrębne działki i jedna z wydzielonych działek będzie miała powierzchnię właśnie 25 arów, z których 22,5 ara będzie stanowić – zgodnie z MPZP – teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej „MW”, a 2,5 ara to korytarze i ciągi ekologiczne oraz tereny o cennych wartościach przyrodniczych „ZE” (Wnioskodawca zlecił już geodecie załatwienie ww. sprawy i poprowadzenie podziału ww. działki do końca). Po podziale ww. nieruchomości, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z ww. Spółką (kupującym) umowę przedwstępną sprzedaży wydzielonej działki o powierzchni 25 arów i udzielić kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania pozwolenia na budowę na ww. działce budynków mających stanowić według zamierzeń kupującego trzy dwulokalowe domy mieszkalne (tzw. bliźniaki). Po uzyskaniu przez kupującego pozwolenia na budowę, Wnioskodawca zawrze z kupującym umowę definitywnej sprzedaży działki.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi jakiekolwiek działalności gospodarczej w jakimkolwiek zakresie. Nie prowadził też upraw rolnych na ww. działce. Wnioskodawca nabył już prawo do emerytury. Ze względu na podeszły wiek i brak środków finansowych, Wnioskodawca nie wybuduje już jakiegokolwiek domu na działce i dlatego zamierza ją sprzedać, w części o powierzchni 25 arów, jak sobie tego życzy Spółka. Wnioskodawca nie sprzedawał innych nieruchomości.

Z obowiązujących przepisów wynika, że w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – skutków działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości lub udziałów w nieruchomościach, o których mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Wnioskodawca działkę o powierzchni 25 arów nabył na podstawie aktu własności ziemi w 1978 r. Jednocześnie nabycie tej nieruchomości nie nastąpiło na podstawie umowy kupna. Ponadto, Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi jakiekolwiek działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Zatem, okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki o powierzchni 25 arów nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania, i cel działania Wnioskodawcy wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki o powierzchni 25 arów, nabytej w 1978 r. na podstawie aktu własności ziemi, nie będzie miała związku z działalnością gospodarczą i nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, zatem przychód z jej sprzedaży nie będzie stanowił źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki o powierzchni 25 arów, nabytej w 1978 r. na podstawie aktu własności ziemi, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.