Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.233.2021.2.JS
z 6 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 25 maja 2021 r. (data wpływu - 6 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 2 lipca 2021 r. i 1 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Wniosek uzupełniono samoistnie 2 lipca i 1 sierpnia 2021 r.

We wniosku złożonym przez:

- Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

T.E. Sp. z o. o. (Spółka, Pożyczkodawca);

- Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

M. Sp. z o. o. (M., Pożyczkobiorca)

przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

T.E. sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług czynnym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług pakowania na rzecz polskich i zagranicznych klientów.

M. sp. z o.o. (dalej: M.) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług czynnym. Działalność M. jest ograniczona do działalności holdingowej, udzielania pożyczek, względnie refaktur kosztów usług doradczych na rzecz podmiotów powiązanych.

Struktura akwizycyjna

M. jest spółką powołaną (wskazaną) jako podmiot uczestniczący w finansowaniu akwizycji udziałów Spółki przez zagraniczny fundusz inwestycyjny X z siedzibą w U. (akwizycja miała miejsce w drugiej połowie 2020 r.). M. została wyposażona w kapitał (w niewielkim stopniu) i w dług (w szczególności dług bankowy zaciągnięty od zagranicznego banku za pośrednictwem/ przy udziale podmiotów powiązanych z siedzibą w U.). Środki finansowe zgromadzone przez M. (z kapitału i długu) zostały wykorzystane na sfinansowanie akwizycji udziałów Spółki.

Środki finansowe (pochodzące głównie z długu) zostały wniesione przez M. na kapitał polskiej spółki akwizycyjnej - P. sp. z o.o. (dalej: P.). Spółka ta, będąc podmiotem wyłącznie i bezpośrednio zależnym od M., dokonała zakupu pakietu kontrolnego udziałów w Spółce.

W rezultacie tak wdrożonej struktury akwizycyjnej, M. jest spółką zobowiązaną do spłaty zadłużenia akwizycyjnego pozyskanego dla potrzeb zakupu udziałów w Spółce (spłata może następować bezpośrednio do banku lub za pośrednictwem zagranicznych podmiotów powiązanych). Jednocześnie M. jest jedynym udziałowcem spółki P., która to kontroluje Spółkę będącą podmiotem operacyjnym, który na bieżąco generuje zyski i gotówkę (które mogą zostać wykorzystane do obsługi długu zaciągniętego przez M.).

Konieczność obsługi długu

Dług pozyskany dla potrzeb akwizycji udziałów Spółki jest w dużej części długiem komercyjnym, udostępnionym przez zagraniczny bank. W związku z tym, istnieje konieczność bieżącej obsługi tego zadłużenia - zarówno części odsetkowej, jak i kapitału. Zakłada się więc, że co kwartał M. będzie zobowiązana (wystąpi konieczność) do dokonania zapłaty naliczonych w danym kwartale kalendarzowym odsetek od pozyskanego długu komercyjnego (na rzecz zagranicznego banku), zaś w ostatnim kwartale roku kalendarzowego, będzie ona zobowiązana do zapłaty naliczonych odsetek oraz części kapitałowej za dany okres rozliczeniowy. Dla potrzeb obsługi tego długu (odsetki w trakcie roku oraz rata kapitałowa na koniec roku), M. potrzebuje zgromadzić środki finansowe (gotówkę). Jednocześnie M. potrzebuje zgromadzić gotówkę, żeby sfinansować nie tylko koszty obsługi długu akwizycyjnego, ale również kredytu rewolwingowego udostępnionego przez zagraniczny bank na rzecz grupy (podmiotów powiązanych z M.).

Z uwagi na fakt, że działalność M. jest ograniczona do działalności holdingowej, zakłada się, że środki te zostaną pozyskane albo z dywidend wypłaconych do M. z P. (wcześniej P. będzie musiała otrzymać dywidendę ze Spółki, o ile Spółka wypracuje zysk i będzie posiadać zdolność dywidendową, względnie uzyskać przychód z umorzenia udziałów Spółki) albo też z dobrowolnego umorzenia udziałów P. za wynagrodzeniem (wcześniej P. również będzie musiała zgromadzić środki finansowe ze Spółki czy to w formie dywidendy czy umorzenia udziałów). Z uwagi na fakt, iż proces wypłaty dywidend i umorzenia udziałów jest procesem sformalizowanym i wymagającym określonych kroków prawnych (a także spełnienia określonych warunków i dochowania terminów), możliwe są przejściowe trudności ze zgromadzeniem środków finansowych na poziomie M., dla potrzeb obsługi bieżącego długu.

W tym zakresie rozważane jest wprowadzenie przejściowych rozwiązań, w których Spółka (posiadająca istotny kapitał obrotowy i wolną gotówkę) będzie udzielała pożyczek na okres do kilkunastu miesięcy do M., z których to M. będzie obsługiwać dług pozyskany dla potrzeb realizacji akwizycji udziałów Spółki (w szczególności dług do zagranicznego banku). Pożyczki te będą udostępniane za wynagrodzeniem na warunkach rynkowych i będą potwierdzane umowami zawieranymi w Polsce (pod prawem polskim). Pożyczki mogą być udzielane w walucie polskiej albo też w walucie właściwej dla obsługi długu zewnętrznego (EUR).

Zakłada się, że liczba pożyczek (umów pożyczek) w trakcie roku kalendarzowego może wynieść kilka lub kilkanaście - jednocześnie, sytuacja zapotrzebowania na pożyczki ze Spółki może trwać przez kilka lat (Spółka zakłada, że liczba pożyczek (umów pożyczek zawartych) udzielonych na rzecz M. w ciągu najbliższych dziesięciu lat wyniesie kilkadziesiąt). Kwoty pojedynczych pożyczek mogą kształtować się na poziomie kilkunastu lub kilkudziesięciu milionów złotych. Całkowite otwarte zadłużenie (kapitał) M. względem Spółki może wynieść kilkadziesiąt milionów złotych.

Spółka zakłada, że umowy pożyczek - co do zasady - nie będą spłacane przez M. bezpośrednio do Spółki. Spółka zakłada, że zobowiązanie M. względem Spółki będzie rozliczane poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań, jakie Spółka, P. i M. będą posiadać względem siebie (np. pożyczka ze Spółki do M. może zostać potrącona ze zobowiązaniem Spółki do wypłaty dywidendy do P. i wypłaty dywidendy z P. do M.).

Spółka dotychczas nie udzielała pożyczek. Działalność finansowa (udzielanie pożyczek), zgodnie z statutem Spółki, nie stanowi przedmiotu działalności Spółki. Dla potrzeb zawarcia umów pożyczek z M. oraz dla obsługi tych wierzytelności, Spółka będzie w niewielkim stopniu angażować zasoby wewnętrzne i zewnętrzne, w tym prawników i służby finansowe.

Wątpliwości Spółki budzi fakt, czy powinna ona uznać, że pożyczki udzielane do M. stanowić będą przejaw działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, a tym samym powinny korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a tym samym czy M. nie powinna płacić podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem każdorazowej umowy pożyczki ze Spółką.

W związku z powyższym opisem, po modyfikacji w uzupełnieniu, zadano następujące pytania:

1. Czy, w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, udzielając pożyczek na rzecz M., Zainteresowany będący stroną postępowania będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a tym samym czynności udzielenia pożyczek stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dokonane przez podatnika podatku od towarów i usług?
2. Jeśli stanowisko Zainteresowanego będącego stroną postępowania w zakresie pytania 1 jest prawidłowe (tj. będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług udzielając pożyczek na rzecz M.), to czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia pożyczek na rzecz M., stanowi czynność zwolnioną z podatku od towarów i usług?
3. Jeśli stanowisko Zainteresowanego będącego stroną postępowania w zakresie pytania 1 i 2 jest prawidłowe (tj. Zainteresowany będący stroną postępowania będzie działał jako podatnik od towarów i usług udzielając pożyczek na rzecz M., a więc te pożyczki są zwolnione z podatku od towarów i usług, to czy w świetle art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa pożyczki zawarta pomiędzy Zainteresowanym będącym stroną postępowania i M. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, jeśli stanowisko Zainteresowanego będącego stroną postępowania w zakresie pytania 1 i 2 jest prawidłowe, tj. Zainteresowany będący stroną postępowania będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług udzielając pożyczek na rzecz M., a więc te pożyczki są zwolnione z podatku od towarów i usług, to w świetle art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa pożyczki zawarta pomiędzy Zainteresowany będący stroną postępowania i M. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jak stanowi art. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (nie dotyczy sprzedaży i zamiany nieruchomości oraz udziałów i akcji w spółkach handlowych). Zgodnie natomiast z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przez podatek od towarów i usług rozumie się podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Mając na względzie fakt, że umowa pożyczki zawarta przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania z M. stanowi czynność, w związku z którą Zainteresowany będący stroną postępowania zakłada występuje jako podatnik podatku od towarów i usług i czynność ta powinna korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, to umowa ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powyżej przywołano tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie - interpretacja z 4 sierpnia 2021 r. znak: 0113-KDIPT1-2.4012.420.2021.2.AJB

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) - podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy - obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy - obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umowy pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że czynność zawarcia umowy pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z wniosku wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania będzie udzielał pożyczek na okres do kilkunastu miesięcy Pożyczkobiorcy, z których to M. będzie obsługiwać dług pozyskany dla potrzeb realizacji akwizycji udziałów Spółki (w szczególności dług do zagranicznego banku). Pożyczki te będą udostępniane za wynagrodzeniem na warunkach rynkowych i będą potwierdzane umowami zawieranymi w Polsce (pod prawem polskim).

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 sierpnia 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.420.2021.2.AJB wydanej dla Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług, Organ wskazał, że czynność udzielania przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy - jako odpłatne świadczenie usług, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym czynności te będą korzystać ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

A zatem, skoro udzielanie pożyczek przez Spółkę na rzecz Pożyczkobiorcy jest zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Pożyczkobiorcy z tytułu zawarcia ww. umów pożyczek, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11
3. marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
4. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.