Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.271.2021.2.NK
z 12 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „(…)”. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej zwana Gminą lub Wnioskodawcą) jest zarejestrowanym, czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), Gmina X wykonuje nałożone odrębnymi przepisami na nią zadania, dla realizacji których została powołana spoza zakresu VAT, jak również czynności podlegające VAT na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), Gmina X wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań własnych gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W związku z powyższym Gmina X złoży do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Y wniosek o udzielenie dotacji w wysokości 100.000,00 zł na realizację przedsięwzięcia związanego z usuwaniem wyrobów zawierających azbest na terenie Gminy X w latach 2021-2022. Efektem realizacji przedsięwzięcia będzie likwidacja szkodliwych dla życia i zdrowia ludzkiego wyrobów zawierających azbest w ilości 285,714 Mg.

Otrzymane dofinansowanie w całości zostanie przekazane na realizację zadania polegającego na transporcie oraz unieszkodliwieniu wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy X.

Faktury wystawiane w związku z transportem i unieszkodliwianiem wyrobów zawierających azbest wystawiane będą na Gminę X.

W związku z wyżej wymienionym dofinansowaniem Gmina X wnioskuje o udzielenie dotacji w wysokości 100.000,00 zł na realizację ww. zadania (co stanowi 100% kosztów). Kwota ta w całości będzie przekazana na realizację zadania, w którym beneficjentami końcowymi są właściciele i posiadacze nieruchomości zlokalizowanych na terenie Gminy X. Uczestnicy projektu, tj. mieszkańcy Gminy X, nie będą wnosić na rzecz Gminy żadnych wpłat z tytułu realizacji tegoż zadania. Otrzymane dofinansowanie będzie w pełni przekazane na pokrycie kosztów związanych z transportem do miejsca unieszkodliwiania tego typu odpadów oraz unieszkodliwieniem wyrobów zawierających azbest w instalacji posiadającej stosowne uregulowania formalno-prawne. Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona będzie od ilości usuwanych i unieszkodliwianych wyrobów zawierających azbest, a nie od ilości osób chcących przystąpić do projektu. Realizacja tego zadania jest w całości uzależniona od otrzymanego dofinansowania. W sytuacji nieotrzymania dofinansowania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Y program ten nie będzie realizowany na terenie Gminy X.

Rozliczenie zadania, tj. rozliczenie otrzymanych środków z WFOŚiGW w Y, nastąpi po zakończeniu realizacji zadania. Kwota dofinansowania uzależniona jest od realizacji zadania oraz rozliczenia końcowego zwierającego ilość wyrażoną w [Mg] wyrobów zawierających azbest, które zostaną unieszkodliwione oraz na które Gmina otrzyma dofinansowanie. Nie ma zatem możliwości, aby Gmina otrzymała większe dofinansowanie aniżeli wykazana w rozliczeniu ilość wyrobów zawierających azbest poddana unieszkodliwieniu.

Wykonawca prac, który będzie odbierał oraz transportował do miejsca unieszkodliwienia wyroby zawierające azbest, zostanie wyłoniony przez Gminę X poprzez zapytanie ofertowe. Umowę z wykonawcą przedmiotowego zadania zawierała będzie Gmina X na rzecz osób zamieszkujących teren Gminy X, które przystąpią do ww. zadania. Osoby te z kolei będą zawierały umowy z Gminą X.

Ponadto z pisma z dnia 26 lipca 2021 r. – stanowiącego uzupełnienie wniosku – wynika, że:

1. Pełna nazwa projektu, o którym mowa we wniosku z dnia 14 czerwca 2021 r. brzmi: „(…)”.
2. Usługi dotyczące realizacji ww. programu oraz efekty tego programu nie będą wykorzystywane przez Gminę X do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina X uprawniona jest do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją zadania polegającego na usuwaniu azbestu i wyrobów zawierających azbest na terenie Gminy X w latach 2021-2022?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina X nie jest uprawniona do odliczenia podatku naliczanego od wydatków związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest na terenie Gminy X w latach 2021-2022.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizacji zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z uwagi na fakt, iż jednostki samorządu terytorialnego wyposażone są w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy o VAT, uznać należy, iż spełniają zawartą w przepisie tym definicję VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych przez jednostkę samorządu terytorialnego nawet gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika, że prawo do obniżenia – odliczenia tego dokonuje podatnik towarów i usług oraz gdy towary bądź usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Warunkiem uniemożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W konsekwencji, mając na uwadze fakt, iż usuwanie wyrobów zawierających azbest nie będzie służyło sprzedaży opodatkowanej, Gminie X nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (pkt 1 ww. przepisu),
• wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (pkt 3 cyt. przepisu).
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina – będąca zarejestrowanym, czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług – złoży do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Y wniosek o udzielenie dotacji w wysokości 100.000,00 zł na realizację przedsięwzięcia związanego z usuwaniem wyrobów zawierających azbest na terenie Gminy X w latach 2021-2022. Efektem realizacji przedsięwzięcia będzie likwidacja szkodliwych dla życia i zdrowia ludzkiego wyrobów zawierających azbest w ilości 285,714 Mg. Otrzymane dofinansowanie w całości zostanie przekazane na realizację zadania polegającego na transporcie oraz unieszkodliwieniu wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy X. Faktury wystawiane w związku z transportem i unieszkodliwianiem wyrobów zawierających azbest wystawiane będą na Gminę X. W związku z wyżej wymienionym dofinansowaniem Gmina X wnioskuje o udzielenie dotacji w wysokości 100.000,00 zł na realizację ww. zadania (co stanowi 100% kosztów). Kwota ta w całości będzie przekazana na realizację zadania, w którym beneficjentami końcowymi są właściciele i posiadacze nieruchomości zlokalizowanych na terenie Gminy X. Uczestnicy projektu, tj. mieszkańcy Gminy X, nie będą wnosić na rzecz Gminy żadnych wpłat z tytułu realizacji tegoż zadania. Otrzymane dofinansowanie będzie w pełni przekazane na pokrycie kosztów związanych z transportem do miejsca unieszkodliwiania tego typu odpadów oraz unieszkodliwieniem wyrobów zawierających azbest w instalacji posiadającej stosowne uregulowania formalno-prawne. Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona będzie od ilości usuwanych i unieszkodliwianych wyrobów zawierających azbest, a nie od ilości osób chcących przystąpić do projektu. Realizacja tego zadania jest w całości uzależniona od otrzymanego dofinansowania. W sytuacji nieotrzymania dofinansowania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Y program ten nie będzie realizowany na terenie Gminy X. Rozliczenie zadania, tj. rozliczenie otrzymanych środków z WFOŚiGW w Y, nastąpi po zakończeniu realizacji zadania. Kwota dofinansowania uzależniona jest od realizacji zadania oraz rozliczenia końcowego zwierającego ilość wyrażoną w [Mg] wyrobów zawierających azbest, które zostaną unieszkodliwione oraz na które Gmina otrzyma dofinansowanie. Nie ma zatem możliwości, aby Gmina otrzymała większe dofinansowanie aniżeli wykazana w rozliczeniu ilość wyrobów zawierających azbest poddana unieszkodliwieniu.

Wykonawca prac, który będzie odbierał oraz transportował do miejsca unieszkodliwienia wyroby zawierające azbest, zostanie wyłoniony przez Gminę X poprzez zapytanie ofertowe. Umowę z wykonawcą przedmiotowego zadania zawierała będzie Gmina X na rzecz osób zamieszkujących teren Gminy X, które przystąpią do ww. zadania. Osoby te z kolei będą zawierały umowy z Gminą X.

Pełna nazwa projektu, o którym mowa wyżej brzmi: „(…)”.

Usługi dotyczące realizacji ww. programu oraz efekty tego programu nie będą wykorzystywane przez Gminę X do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Gmina uprawniona jest do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją zadania polegającego na usuwaniu azbestu i wyrobów zawierających azbest na terenie Gminy X w latach 2021-2022.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z informacji zawartych we wniosku wynika, że otrzymane dofinansowanie w całości zostanie przekazane na realizację zadania polegającego na transporcie oraz unieszkodliwieniu wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy X. Uczestnicy projektu, tj. mieszkańcy Gminy X, nie będą wnosić na rzecz Gminy żadnych wpłat z tytułu realizacji tegoż zadania. Usługi dotyczące realizacji ww. programu oraz efekty tego programu nie będą wykorzystywane przez Gminę X do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem w analizowanej sprawie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie będzie spełniony. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane z realizacją przedmiotowego zadania.

Podsumowując, Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją zadania polegającego na usuwaniu azbestu i wyrobów zawierających azbest na terenie Gminy X w latach 2021-2022.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.