Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.463.2021.2.PRP
z 18 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 12 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1225, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 24 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

24 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 10 sierpnia 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

(z uwzględnieniem pisma z 10 sierpnia 2021 r.).

Wnioskodawczyni wraz z siostrą były współwłaścicielkami po 1/2 udziału w nieruchomości gruntowej o numerze ewidencyjnym 1, o powierzchni 0,1212 ha położonej w miejscowości .., gmina … na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po ich ojcu z 16 lutego 1994 r. oraz na podstawie umowy darowizny dokonanej 14 kwietnia 1994 r. na ich rzecz przez matkę. Udziały w nieruchomości stanowiły ich majątek osobisty. Przedmiotowa działka powstała w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym 2 i o powierzchni 0,5681 ha na działkę o numerze 3 i o powierzchni 0,4468 ha oraz na działkę o numerze 1 oraz o powierzchni 0,1212 ha dokonanego decyzją Burmistrza Miasta - Gminy z 22 marca 2007 r. Udziały o wielkości ½ (jedna druga) w działce o numerze 3 i o powierzchni 0,4468 ha zostały przez Wnioskodawczynię i jej siostrę sprzedane 21 maja 2007 r. jako udziały w nieruchomości o przeznaczeniu przemysłowym.

Po upływie 17 lat, 25 maja 2021 roku, na podstawie aktu notarialnego rep. A nr , Wnioskodawczyni wraz z siostrą dokonały sprzedaży swoich udziałów o wielkości 1/2 każda, w opisanej wyżej działce numer 1, za cenę 72.780 zł każda, na rzecz innej osoby prawnej niż w 2007 r. Działka o numerze 1 w ewidencji gruntów była oznaczona jako grunty orne. Jak wynika z powołanego w akcie notarialnym (umowie sprzedaży) zaświadczenia Burmistrza działka ta położona jest na terenach oznaczonym symbolem 1P/U - zabudowa obiektów produkcyjnych, składów i magazynów lub usług jako przeznaczenie podstawowe, budynki gospodarcze, urządzenia, obiekty i sieci infrastruktury technicznej, urządzenia wodne, miejsca postojowe, na potrzeby przeznaczenia podstawowego, parkingi kubaturowe naziemne na potrzeby przeznaczenia podstawowego, dojścia, dojazdy, place manewrowe i montażowe jako przeznaczenie dopuszczalne. Zmiana przeznaczenia terenu dokonana została uchwałą Rady Gminy nr r.

Działka ta w chwili sprzedaży nie była zabudowana, nie była zalesiona, posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej, nie stanowiła nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy z 11 kwietnia 2002 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz art. 46(1) kodeksu cywilnego, a na nieruchomości nie było prowadzone gospodarstwo rolne. Działka nie stanowiła przedmiotu dzierżawy, nie znajduje się na terenie parku narodowego ani specjalnej strefy ekonomicznej, według wiedzy Wnioskodawczyni nie jest objęta żadną formą ochrony przyrody. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani rolniczej, nie jest podatnikiem podatku od towarów usług. Działka o numerze ewidencyjnym 1 nie była przedmiotem najmu, nie była uzbrojona, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań w celu zmiany jej przeznaczenia na tereny przemysłowe, nie podejmowała żadnych działań marketingowych w celu jej sprzedaży takich jak zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży czy zlecenie sprzedaży pośrednikowi. To kupujący zgłosił się do Wnioskodawczyni i jej siostry w celu zakupu działki o numerze 1. Udział w działce o numerze 1 stanowił majątek osobisty od 1994 r., zaś działka przez wiele lat stanowiła nieużytki.

Wnioskodawczyni nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie posiada działek, które zamierza w przyszłości sprzedać, jedynie ma działkę, którą zamierza w przyszłości podarować wnuczce. Z nabywcą działki opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni nie zawierała umowy przedwstępnej. Nie udzielała nabywcy żadnych pełnomocnictw. Przed sprzedażą działki, o której mowa we wniosku, Wnioskodawczyni nie występowała o uzyskanie decyzji o warunki zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonana w dniu 25 maja 2021 r., na podstawie aktu notarialnego repertorium A nr sprzedaż udziału o wielkości ½ (jedna druga) w niezabudowanej nieruchomości gruntowej o numerze ewidencyjnym 1 i powierzchni 0,1212 ha położnej w miejscowości , gmina za kwotę 72.780 złotych podlega opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, . zm.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisana w pytaniu czynność sprzedaży udziału w nieruchomości o numerze ewidencyjnym 1 i powierzchni 0,1212 ha nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na następujące okoliczności.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 247 z 11.12.2006 s. 1, z póżn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE” państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wyjaśniono m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 maja 2021 r., nr 0112-KDIPT1-2.4012.185.2021.2.AJB, w przypadku opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy podmiot dokonujący sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W przypadku Wnioskodawczyni brak jest podstaw do stwierdzenia, że dokonując sprzedaży udziału ½ we własności opisanej wyżej działki o numerze 1 działała w charakterze podatnika podatku VAT. Jak wskazano, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnej aktywności wykraczającej poza realizację prawa własności. Po stronie Wnioskodawczyni brak było jakiekolwiek aktywności porównywalnej do aktywności podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Wnioskodawczyni nabyła udział w opisanej nieruchomości w drodze darowizny sporządzonej 14 kwietnia 1994 r. oraz na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku wydanego przez Sąd Rejonowy w 16 lutego 1994 r. Nie było więc to nabycie w celu dalszej odsprzedaży. Przedmiotowa działka powstała w wyniku podziału działki o numerze 2 i o powierzchni 0,5681 ha na działkę o numerze 3 i o powierzchni 0,4468 ha oraz na działkę o numerze 1 i o powierzchni 0,1212 ha dokonanego w marcu 2007 r. Udział w działce numer 3 został zbyty w 2007r. Opisana transakcja z 21 maja 2007 r. była związana ze zmianami planów zagospodarowania przestrzennego dokonanymi przez Gminę - Miasto i przekształceniem dotychczasowych terenów na tereny przemysłowe, co odbyło się bez inicjatywy Wnioskodawczyni. Również zmiana przeznaczenia działki o numerze 1 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy nastąpiła bez jej udziału i wniosku.

Jak wskazano, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnej aktywności wykraczającej poza realizację prawa własności. Po stronie Wnioskodawczyni brak było jakiekolwiek aktywności porównywalnej do aktywności podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Wnioskodawczyni nie zabiegała o zmianę przeznaczenia terenu, będąc współwłaścicielem przez ponad 27 lat nie podejmowała żadnych czynności w celu zwiększenia wartości działki, nie powierzyła sprzedaży żadnemu pośrednikowi, nawet nie zamieściła ogłoszenia o sprzedaży działki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że dokonując sprzedaży udziału w działce Wnioskodawczyni działała w ramach zarządu majątkiem prywatnym, który otrzymała w 1994 r. w drodze darowizny od matki oraz w drodze dziedziczenia po ojcu, nie zaś jako podatnik podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 247 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży działek będzie podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska TSUE – w przypadku osób fizycznych, które dokonują zbycia towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni wraz z siostrą były współwłaścicielkami po 1/2 udziału w nieruchomości gruntowej o numerze ewidencyjnym 1, o powierzchni 0,1212 ha na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po ich ojcu z 16 lutego 1994 r. oraz na podstawie umowy darowizny dokonanej 14 kwietnia 1994 r. na ich rzecz przez matkę. 25 maja 2021 roku, na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawczyni wraz z siostrą dokonały sprzedaży swoich udziałów o wielkości 1/2 każda, w opisanej wyżej działce numer 1, za cenę 72.780 zł każda. Działka o numerze 1 w ewidencji gruntów była oznaczona jako grunty orne. Jak wynika z powołanego w akcie notarialnym (umowie sprzedaży) zaświadczenia Burmistrza działka ta położona jest na terenach oznaczonym symbolem 1P/U - zabudowa obiektów produkcyjnych, składów i magazynów lub usług jako przeznaczenie podstawowe, budynki gospodarcze, urządzenia, obiekty i sieci infrastruktury technicznej, urządzenia wodne, miejsca postojowe, na potrzeby przeznaczenia podstawowego, parkingi kubaturowe naziemne na potrzeby przeznaczenia podstawowego, dojścia, dojazdy, place manewrowe i montażowe jako przeznaczenie dopuszczalne. Zmiana przeznaczenia terenu dokonana została uchwałą Rady Gminy nr z 22.02.2018 r. Działka ta w chwili sprzedaży nie była zabudowana, nie była zalesiona, posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej, nie stanowiła nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy z 11 kwietnia 2002 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz art. 46(1) kodeksu cywilnego, a na nieruchomości nie było prowadzone gospodarstwo rolne. Działka nie stanowiła przedmiotu dzierżawy, nie znajduje się na terenie parku narodowego ani specjalnej strefy ekonomicznej, według wiedzy Wnioskodawczyni nie jest objęta żadną formą ochrony przyrody. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani rolniczej, nie jest podatnikiem podatku od towarów usług. Działka o numerze ewidencyjnym 1 nie była przedmiotem najmu, nie była uzbrojona, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań w celu zmiany jej przeznaczenia na tereny przemysłowe, nie podejmowała żadnych działań marketingowych w celu jej sprzedaży takich jak zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży czy zlecenie sprzedaży pośrednikowi. Wnioskodawczyni nie posiada działek, które zamierza w przyszłości sprzedać, jedynie ma działkę, którą zamierza w przyszłości podarować wnuczce. Z nabywcą działki opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni nie zawierała umowy przedwstępnej. Nie udzielała nabywcy żadnych pełnomocnictw. Przed sprzedażą działki, o której mowa we wniosku, Wnioskodawczyni nie występowała o uzyskanie decyzji o warunki zabudowy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni w związku z opisaną czynnością, tj. zbyciem udziału w działce, za podatnika podatku od towarów i usług. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wobec powyższego należy uznać, że dostawa przez Wnioskodawczynię udziału w działce nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia opisanego udziału w działce, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa udziału w działce wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Wnioskodawczyni dokonując dostawy udziału w działce wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, Wnioskodawczyni korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w działce o numerze 1, nie działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy i w konsekwencji dostawa ww. udziału w działce nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla siostry Wnioskodawczyni.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 22 ustawy z 22 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2192, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 20 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2225, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 42-200 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 2 § 2 pkt 4a (art. 52 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 2 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.