Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.365.2021.2.ŁS
z 12 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 1 marca 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej „ustawą PIT”). Rozlicza się w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jednocześnie, na potrzeby skorzystania z preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych (tzw. IP Box), prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami określonymi w art. 30cb ustawy PIT. Od dnia 4 czerwca 2018 r. na podstawie umowy o współpracę, Wnioskodawca świadczy na terenie Polski na rzecz S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. (dalej zwaną „Spółką”) usługi programistyczne, których efektem są programy komputerowe. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem kodu źródłowego, architektury rozwiązań programistycznych, interfejsów użytkownika oraz dokumentacji związanej z programowaniem. Pracując w zespołach projektowych, wytwarza oprogramowanie do obsługi systemu inforozrywki w samochodzie oraz oprogramowanie biblioteki graficznej do tworzenia aplikacji na mikrokontrolerach. Zadaniem oprogramowania do obsługi systemu inforozrywki jest sterowanie ustawieniami samochodu oraz jego częścią multimedialną. Jest ono wykorzystywane na dedykowanych urządzeniach montowanych w samochodach osobowych konkretnej marki. Oprogramowanie tworzy nowy sposób obsługi poszczególnych funkcji pojazdu oraz nowy wygląd interfejsu graficznego użytkownika. Charakteryzuje je możliwość uniwersalnej implementacji, dzięki czemu możliwe jest ponowne używanie oprogramowania w późniejszych etapach rozwoju produktu. Oprogramowanie biblioteki graficznej umożliwia swoim użytkownikom budowanie w sposób uproszczony dalszych interfejsów graficznych, wykorzystując do tego gotowe elementy objęte biblioteką graficzną. Jest ono docelowo przeznaczone dla podmiotów, które tworzą urządzenia oparte na mikrokontrolerach z interfejsami graficznymi do prezentacji informacji lub sterowania. Oprogramowanie charakteryzuje się unikalnym na rynku językiem opisu interfejsu oraz możliwością wykorzystania go na mikrokontrolerach różnego rodzaju. Jest to nowatorskie rozwiązanie, które wspomaga proces projektowania i implementowania bardziej zaawansowanych aplikacji na niedrogich urządzeniach.

Tworzone przez Wnioskodawcę do powyżej wskazanego oprogramowania funkcjonalności stanowią odrębne programy komputerowe, rozumiane jako zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu, które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwanej dalej „ustawą PrAut”) podlegają ochronie prawnej jak utwory literackie. Wnioskodawcy, jako twórcy, przysługują autorskie prawa do tych programów. Wnioskodawca, na podstawie umowy, przenosi na Spółkę całość przysługujących mu majątkowych praw autorskich do tworzonych programów komputerowych. Z tytułu wykonywanych usług programistycznych Wnioskodawca wystawia faktury dokumentujące wysokość wynagrodzenia. Kwoty wyszczególnione na fakturach uwzględniają wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych. W zakresie współpracy ze Spółką Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie swoich czynności. Zlecone mu prace nie są wykonywane przez Wnioskodawcę pod kierownictwem Spółki, a miejsce i czas jego pracy nie są przez nią wyznaczone. Powyższe nie wyklucza jednak sytuacji, w których ze względu na wytyczne podmiotów, dla których tworzone jest oprogramowanie oraz fakt, że praca odbywa się w ramach zespołów projektowych, Spółka może wyznaczyć Wnioskodawcy termin wykonania poszczególnych czynności.

Wnioskodawca, świadcząc usługi programistyczne, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca łączy i wykorzystuje przekrojową wiedzę z zakresu informatyki i budowania oprogramowania oraz umiejętności programistyczne, takie jak umiejętność projektowania rozszerzalnych i uniwersalnych komponentów do programów, umiejętność obsługi i analizy możliwości mikrokontrolerów czy umiejętność analitycznego myślenia. Stosuje różnorodne narzędzia programistyczne, m.in. języki programowania takie jak …, …, …, …; języki znaczników takie jak …, …, …; środowiska programistyczne takie jak …, …, …, …; kompilatory takie jak …, …, …, …, … oraz frameworki takie jak …, …, …, …. Ze względu na wielość i różnorodność realizowanych przez Wnioskodawcę czynności nie mają one charakteru rutynowych ani okresowych zmian. Wnioskodawca w zakresie realizowanego przez siebie oprogramowania, tworzy rozwiązania od podstaw. Wymaga to od Wnioskodawcy kreatywności i indywidualnego podejścia. Wnioskodawca tworzy programy komputerowe w oparciu o własne, autorskie pomysły, stosując się jedynie do funkcjonalnych i biznesowych wytycznych podmiotu zamawiającego i określonego przez niego interfejsu użytkownika.

Ponieważ wytwarzanie przez Wnioskodawcę oprogramowania odbywa się na zamówienie konkretnego kontrahenta, jest ono oryginalne i odróżnia się w znacznym stopniu od rozwiązań dotychczas stworzonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w ramach projektów, którym są wyznaczone konkretne cele do osiągnięcia. Jego praca jest zaplanowana, ponieważ w ramach każdego z projektów określony jest harmonogram czasowy prac, który w sposób ogólny określa poszczególne etapy projektu i szacowany czas ich realizacji oraz jest dostosowywany na bieżąco do potrzeb klienta końcowego. Ze względu na potrzebę dostarczenia produktu klientowi w określonym terminie oraz ograniczenia wynikające ze źródeł finansowania prac czynności podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter uporządkowany. Wnioskodawca, w ramach swojej działalności, wykorzystuje i zwiększa posiadane przez siebie zasoby wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych, usprawnionych rozwiązań. Dzięki temu tworzone przez niego oprogramowanie ma charakter nowatorski oraz znajduje szerokie zastosowanie gospodarcze.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że wytwarzając oprogramowanie komputerowe o którym mowa we wniosku, prowadzi bezpośrednio działalność o charakterze twórczym, ponieważ tworzy on rozwiązania programistyczne od podstaw, wykorzystuje do tego swoją kreatywność i inwencję twórczą, a efekty jego pracy są ustalone głównie w postaci kodu źródłowego i w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań wcześniej przez niego stworzonych. Działalność ta jest podejmowana w sposób systematyczny, ponieważ jest prowadzona w ramach konkretnych projektów, dla których przyjęte są określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Celem działalności Wnioskodawcy jest zwiększenie zasobów wiedzy, tj. własny samorozwój oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, tj. wykorzystanie swoich kompetencji programistycznych do tworzenia usprawnionych i znajdujących zastosowanie gospodarcze rozwiązań. Tym samym tworzenie oprogramowania przez Wnioskodawcę w sposób opisany powyżej ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystania ich do tworzenia nowych zastosowań. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Obejmuje ona bowiem łączenie i wykorzystywanie dotychczas posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia nowych produktów w postaci nowych funkcjonalności oprogramowania komputerowego. Jednocześnie, poprzez zdobywanie kolejnych doświadczeń, Wnioskodawca nabywa i kształtuje nową wiedzę i umiejętności programistyczne, które może wykorzystać w przyszłości do tworzenia dalszych, nowych zastosowań. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę nie polega na wprowadzaniu rutynowych i okresowych zmian do tworzonych produktów. Działalność Wnioskodawcy nie jest działalnością polegającą na badaniach naukowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych.

Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne dla Spółki w ramach zespołów projektowych, w których pracach biorą udział programiści oraz osoby pełniące inne funkcje w projekcie. Każdemu programiście w zespole, w tym Wnioskodawcy, przydzielane są odrębne zadania. Wnioskodawca wykonuje te zadania indywidualnie i osobiście odpowiada za nie – za wytworzenie własnego kodu źródłowego, nowych funkcjonalności. Rezultatem wykonania takiego zadania jest stworzenie odrębnego programu komputerowego rozumianego jako „zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu”, który następnie, jako nowa funkcjonalność, dołączany jest do całego systemu, tj. finalnego oprogramowania na rzecz klienta Spółki. Wytwarzanie programów komputerowych przez Wnioskodawcę w sposób opisany powyżej ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Rozwiązania programistyczne tworzone przez Wnioskodawcę są realizowane na zamówienie konkretnych podmiotów i uwzględniają ich sprecyzowane potrzeby gospodarcze. Nie powielają one gotowych rozwiązań, które można nabyć na otwartym rynku, a stanowią indywidualne i „szyte na miarę” koncepcje. To oznacza, że w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe produkty, które są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalność gospodarczej w związku z tworzeniem oprogramowania, o którym mowa we wniosku, uzyskuje dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi, tj. z wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych uwzględnionego w kwocie wynagrodzenia za świadczone usługi programistyczne. Ewidencja jest prowadzona w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu przypadającego na każde z takich praw, a także jest prowadzona na bieżąco od początku działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia kwalifikowanych IP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskany w ramach opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca może opodatkować preferencyjną stawką w wysokości 5% zgodnie z art. 30ca i art. 30cb ustawy PIT, tzw. IP Box?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On opodatkować preferencyjną stawką w wysokości 5%, zgodnie z art. 30ca i 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. IP Box), kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskany w ramach opisanego stanu faktycznego, bowiem spełnia wszystkie wymogi ustawowe warunkujące możliwość skorzystania z tej ulgi.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie działalności związanej z programowaniem oraz posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami określonymi w art. 30cb ustawy PIT. Działalność Wnioskodawcy wypełnia znamiona działalności badawczo-rozwojowej. Prowadzi on bowiem prace rozwojowe, w ramach których nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i programistycznych do tworzenia nowych, usprawnionych rozwiązań, a czynności przez niego wykonywane nie mają charakteru rutynowych lub okresowych zmian. Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, ponieważ polega na tworzeniu oprogramowania od podstaw. Programy tworzone w wyniku pracy Wnioskodawcy powstają w oparciu o autorskie pomysły i jego inwencję twórczą. Mają charakter indywidualny, ponieważ są efektem określonych procesów myślowych Wnioskodawcy i wymagają od niego kreatywności. Ponieważ są dostosowane do potrzeb gospodarczych podmiotów, na zamówienie których są realizowane, są oryginalne i innowacyjne zarówno z punktu widzenia działalności Wnioskodawcy, jak i z punktu widzenia działalności tych podmiotów. Wnioskodawca prowadzi działalność w sposób systematyczny, ponieważ wytwarza rozwiązania programistyczne w ramach projektów, dla których przyjęte są określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Efektem powyżej opisanej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy jest wytworzenie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy PrAut. Wnioskodawca, jako twórca i właściciel wytworzonych programów komputerowych, przenosi na Spółkę całość przysługujących mu autorskich praw majątkowych do nich za wynagrodzeniem, które jest uwzględnione w cenie sprzedaży świadczonych usług programistycznych. Wnioskodawca osiąga więc w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box, Innovation Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85 ze zm.) badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3
a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 – o czym stanowi art. 30ca ust. 6 tej ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na zleceniodawcę praw autorskich do wytworzonego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostały wytworzone w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej ­ tj. działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystania ich do tworzenia nowych zastosowań obejmującej prace rozwojowe ­ kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.