Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DOP7.8101.40.2021.PBD
z 7 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) - dalej: Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.314.2020.1.ALN, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dla (...) , ul. (...) , NIP (...) , zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2020 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w (...) 14 kwietnia 2020, data wpływu do Krajowej Informacji Skarbowej 23 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej na kasę on-line - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w (...) 14 kwietnia 2020 r.) wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wniosek z dnia 24 marca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej na kasę on-line.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (47.11.Z). Wnioskodawca w prowadzonych przez siebie sklepach posiada lady grzewcze z których klienci mogą pobrać podawane przez pracowników sklepów pieczone kurczaki. Kurczaki są przygotowywane przez pracowników sklepów, na przygotowanie produktu składa się:

• oczyszczenie mięsa,
  

• zrobienie marynaty,
  

• marynowanie mięsa (1-2dni),
  

• pieczenie w piecu konwekcyjno-parowym,
  

• przechowywanie gotowego produktu w ladzie grzewczej.
  
  
  

W sklepach w których sprzedawane są kurczaki nie ma możliwości ich konsumowania, sklepy nie są wyposażone w miejsca do konsumpcji, sprzedaż odbywa się poza stoiskiem z ladą grzewczą to jest w kasach przy wyjściu ze sklepów.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Wnioskodawca posiada obecnie kasy fiskalne z elektronicznym zapisem kopii. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w formie placówki gastronomicznej świadczącej usługi gastronomiczne, w tym również sezonowo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z faktem, że w sklepach prowadzonych przez Wnioskodawcę klienci mogą nabyć pieczone kurczaki, przyprawione i upieczone przez pracowników wnioskodawcy, podawane klientom z lady grzewczej, bez możliwości konsumpcji na terenie sklepu, Wnioskodawca zobowiązany jest ewidencjonować sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej od dnia 1 lipca 2020 r. za pomocą kas on-line umożliwiających przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas?

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma on obowiązku ewidencjonować sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej od dnia 1 lipca 2020 r. za pomocą kas on- line umożliwiających przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, ponieważ wyżej opisana sprzedaż pieczonych kurczaków, nie stanowi świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej działając na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) - w dniu 22 czerwca 2020 r., wydał interpretacje indywidualną nr 0113-KDIPT1-3.4012.314.2020.1.ALN, w której stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uznania braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej na kasę on- line jest prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna z dnia 22 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.314. 2020.1.ALN wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie jest prawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany.

Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie stwierdzenia braku obowiązku wymiany kasy rejestrującej na kasę on- line - jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym Szef Krajowej Administracji Skarbowej (dalej również: Szef KAS) wskazuje.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy -Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy o VAT, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
   
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
      
   2. obejmujących określenie:
      • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
        
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy o VAT określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (...). Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie z art. 145a ust. 1 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r., poz. 1059).

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania będzie dzień 1 stycznia 2021 r.

Tym samym, mając na uwadze zapisy art. 145b ust. 1 oraz art. 145b ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia są obligatoryjnie zobowiązani do rozpoczęcia ewidencji za pomocą kas on-line od 1 stycznia 2021 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w prowadzonych przez siebie sklepach posiada lady grzewcze z których klienci mogą pobrać podawane przez pracowników sklepów pieczone kurczaki. Kurczaki są przygotowywane przez pracowników sklepów, na przygotowanie produktu składa się:

• oczyszczenie mięsa,
  

• zrobienie marynaty,
  

• marynowanie mięsa (1-2dni),
  

• pieczenie w piecu konwekcyjno-parowym,
  

• przechowywanie gotowego produktu w ladzie grzewczej.
  
  

W sklepach w których sprzedawane są kurczaki nie ma możliwości ich konsumowania, sklepy nie są wyposażone w miejsca do konsumpcji, sprzedaż odbywa się poza stoiskiem z ladą grzewczą to jest w kasach przy wyjściu ze sklepów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w formie placówki gastronomicznej świadczącej usługi gastronomiczne, w tym również sezonowo.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line od daty wynikającej z przepisów.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od wskazanej w przepisach daty r., należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników. W świetle powyższego - aby określić, czy dany podmiot od wskazanej w przepisach daty został objęty obowiązkiem wymiany dotychczas używanych kas rejestrujących na kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT - konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Zatem w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy w odniesieniu do sprzedaży przedstawionej przez Wnioskodawcę w opisie sprawy mamy do czynienia ze sprzedażą realizowaną przez stacjonarną placówkę gastronomiczną, która świadczy usługi związane z wyżywieniem.

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Dla dokonania prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU nie mają wpływu również czynniki takie jak to, czy:

• punkty sprzedaży znajdują się w miejscu ogólnodostępnym,
  

• w punktach sprzedaży znajdują się stoliki i krzesła,
  

• dostępne są naczynia i sztućce,
  

• produkty są przeznaczone do spożycia na miejscu czy na wynos, (np. pakowane w bibułki czy tekturowe pudełka),
  

• w punktach sprzedaży są: toalety, szatnia, zainstalowana jest klimatyzacja, czy ogrzewanie.
  
  

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca przygotowując gotowe danie, tj. pieczonego kurczaka, wymagające dalszej obróbce termicznej sprzedaje gotowy posiłek w pełni przyrządzony i podawany do bezpośredniego spożycia. Czyli taki jakie oferowane są w placówkach gastronomicznych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno- usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp” oraz „sztukę przyrządzania potraw”.

Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, to obiekt którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos (stat.gov.pl).

Placówki gastronomiczne dzielą się na:

• placówki ogólnie dostępne;
  

• placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.
  
  

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Ponadto dział 56.10.A Polskiej Klasyfikacji Działalności obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” - Podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuje działalność:

• restauracji,
  

• kawiarni,
  

• restauracji typu fast food,
  

• barów mlecznych,
  

• barów szybkiej obsługi,
  

• lodziarni,
  

• pizzerii,
  

• miejsc z żywnością na wynos,
  

• restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.
  
  

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, prowadząc punkt sprzedaży, w których sprzedawane będzie uprzednio przygotowany przez Wnioskodawcę wyroby gastronomiczne (kurczak pieczony), tj. dania gotowe podgrzane, Wnioskodawca świadczy usługi związane z wyżywieniem w stacjonarnych placówkach gastronomicznych. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, że sklep nie posiada wewnętrznych ani zewnętrznych miejsc przeznaczonych na konsumpcję towarów, że nie ma zatrudnionych kelnerów, kucharzy, pomocy kuchennych i innego personelu przygotowującego pokarmy oraz to, że nie ma też infrastruktury zwykle towarzyszącej restauracji, takiej jak toalety, szatnie.

Tym samym, mając na uwadze powyższe regulacje prawne wynikające z powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z opisu sprawy - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi placówkę (sklep), w której sprzedawane jest gotowy wyrób gastronomiczny, tj. uprzednio przygotowany do bezpośredniego spożycia kurczak poddany dalszej obróbce termicznej, to stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy w zw. z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 10 czerwca 2020 r., Wnioskodawca zobowiązany jest w tej placówce do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych od 1 stycznia 2021 r. przy użyciu kas on-line, tj. kas umożliwiających połączenie i przesyłanie danych między kasami rejestrującymi, a Centralnym Repozytorium Kas, z uwzględnieniem przepisu art. 145b ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

Tym samym należało dokonać zmiany interpretacji z 22 czerwca 2020 r. 0113-KDIPT1- 3.4012.314.2020.1.ALN jako nieprawidłowej w zakresie braku obowiązku stosowania przez Wnioskodawcę od 1 lipca 2020 r. (także od 1 stycznia 2021 r.) kas on-line.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja dotyczy stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych przedstawionych przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14k § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zastosowanie się przez wnioskodawcę do otrzymanej interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Powołany przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która jest wyrazem funkcji gwarancyjnej (ochronnej) instytucji interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n ww. ustawy. Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej - zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji. Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, wnioskodawca może nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono wnioskodawcy zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się do interpretacji (zob. art. 14k § 1 i art. 14m § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa) oraz złożenie przez podatnika wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) , w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

• w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)
  

lub

• w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).
  
  

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.