Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.407.2021.1.MD
z 18 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 marca 2018 r. w Kancelarii Notarialnej, w obecności notariusza, stawili się Wnioskodawca i L.P. Został spisany protokół z otwarcia i ogłoszenia testamentu, spisanego w dniu 26 maja 1997 r. przez notariusza i G.P.

Spadkobierczyni zostawiła testament, z treści którego wynika, że testatorka powołała do całości spadku swojego wnuka – Wnioskodawcę, syna L.B. i G. Innych testamentów G.P. nie sporządziła i nie istnieją inne osoby do dziedziczenia.

W chwili śmierci zmarła była panną. Zmarła miała jedynego syna L.B.P., który zmarł 3 listopada 1996 r., pozostawiając dwóch synów: Wnioskodawcę i L. Innych dzieci zmarła G. i L.B. nie posiadali.

Po odczytaniu testamentu, w sporządzonym protokole dziedziczenia (20 marca 2018 r.) wobec tego, że nie upłynęło sześć miesięcy od otwarcia spadku po zmarłej i spadkobierca testamentowy nie złożył oświadczenia o przyjęciu czy też odrzuceniu spadku, Wnioskodawca oświadczył, że przyjmuje spadek, na podstawie testamentu notarialnego z dnia 26 maja 1997 r., z dobrodziejstwem inwentarza. Po tym został spisany akt poświadczenia dziedziczenia na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca odziedziczył po babci tylko mieszkanie w G. przy ul. A., o pow. 32,13 m², które w dniu 23 stycznia 2019 r. sprzedał za 90 000 zł. Kwota ta jest ujęta w akcie notarialnym sprzedaży ww. mieszkania, spisanego w dniu 23 stycznia 2019 r. w Kancelarii Notarialnej.

Babcia nabyła to mieszkanie w dniu 26 maja 1997 r., a zmarła w dniu 28 stycznia 2018 r., więc mieszkała więcej jak 5 lat.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Mieszka z mamą. Chciał wziąć pożyczkę, aby dołożyć i kupić sobie mieszkanie, ale jest kawalerem i mając za małe zarobki jej nie otrzymał.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego przyjęto, iż intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzenia podatku dotyczącego sprzedaży mieszkania po zmarłej babci G.P?

Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany zapłacić podatku dochodowego od sprzedaży odziedziczonego po babci mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to taka sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym.

Według art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Treść art. 924 i 925 przytoczonej ustawy wskazuje, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Art. 926 § 1 cytowanej ustawy stanowi, że powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu.

W myśl art. 981¹ § 1 powołanej ustawy, w testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego spadkodawca może postanowić, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny).

Na gruncie art. 981⁵ Kodeksu cywilnego, przepisy o powołaniu spadkobiercy, przyjęciu i odrzuceniu spadku, o zdolności do dziedziczenia i o niegodności stosuje się odpowiednio do zapisów windykacyjnych.

Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ww. ustawy).

Uwzględniając powyższe uznać należy, że pojęcie „nabycie w drodze spadku”, użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 20 marca 2018 r. w Kancelarii Notarialnej, w obecności notariusza, stawili się Wnioskodawca i L.P. Został spisany protokół z otwarcia i ogłoszenia testamentu, spisanego w dniu 26 maja 1997 r. przez notariusza i G.P.

Spadkobierczyni zostawiła testament, z treści którego wynika, że testatorka powołała do całości spadku swojego wnuka – Wnioskodawcę, syna L.B. i G. Innych testamentów G.P. nie sporządziła i nie istnieją inne osoby do dziedziczenia.

W chwili śmierci zmarła była panną. Zmarła miała jedynego syna L.B.P., który zmarł 3 listopada 1996 r., pozostawiając dwóch synów: Wnioskodawcę i L. Innych dzieci zmarła G. i L.B. nie posiadali.

Po odczytaniu testamentu, w sporządzonym protokole dziedziczenia (20 marca 2018 r.) wobec tego, że nie upłynęło sześć miesięcy od otwarcia spadku po zmarłej i spadkobierca testamentowy nie złożył oświadczenia o przyjęciu czy też odrzuceniu spadku, Wnioskodawca oświadczył, że przyjmuje spadek, na podstawie testamentu notarialnego z dnia 26 maja 1997 r., z dobrodziejstwem inwentarza. Po tym został spisany akt poświadczenia dziedziczenia na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca odziedziczył po babci tylko mieszkanie w G. przy ul. A., o pow. 32,13 m², które w dniu 23 stycznia 2019 r. sprzedał za 90 000 zł. Kwota ta jest ujęta w akcie notarialnym sprzedaży ww. mieszkania, spisanego w dniu 23 stycznia 2019 r. w Kancelarii Notarialnej.

Babcia nabyła to mieszkanie w dniu 26 maja 1997 r., a zmarła w dniu 28 stycznia 2018 r., więc mieszkała więcej jak 5 lat.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Mieszka z mamą. Chciał wziąć pożyczkę, aby dołożyć i kupić sobie mieszkanie, ale jest kawalerem i mając za małe zarobki jej nie otrzymał.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że skoro nabycie przez Wnioskodawcę opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego nastąpiło w drodze spadku, na podstawie testamentu, do określenia skutków podatkowych jego sprzedaży zastosowanie ma art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że dla wyliczenia pięcioletniego okresu którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, istotna jest data nabycia odziedziczonego mieszkania przez babcię Wnioskodawcy. W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowego lokalu, w dniu 23 stycznia 2019 r., nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiła po upływie pięciu lat licząc od końca roku 1997, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawczynię. Tym samym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.