Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.285.2021.2.MKA
z 10 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 6 lipca 2021 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.285.2021.1.MKA, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 4 grudnia 2019 r. została podpisana przedwstępna umowa notarialna ze Spółką A. Sp. z o.o. z siedzibą […] na sprzedaż działki gruntu nr ew. 1 z obrębu […] o obszarze 18.400,00 m2, która jest położona w dzielnicy […] i objęta jest księga wieczystą nr […], dla której jest obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego fragmentu obszaru […], który został zatwierdzony uchwałą Rady Gminy […] nr […] z 25 maja 2001 r.

Zgodnie z zapisami MPZP działka ewidencyjna nr 1 z obrębu […] położona jest na terenie oznaczonym symbolem M-obszary mieszkaniowe, 15KL-ulica projektowana dla obszarów mieszkaniowych (M) ustala się obowiązujące przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna i wielorodzinna niska wraz z usługami I stopnia z zakresu handlu usług bytowych i publicznych.

Planowany ostateczny termin umowy sprzedaży działki ustalony był na 30 listopada 2020 r. Dnia 14 maja 2020 r. została podpisana aktem notarialnym zmiana przedwstępnej umowy sprzedaży nr Rep. […] dotycząca kupującego i terminu zawarcia umowy przyrzeczonej w formie aktu notarialnego do 30 czerwca 2021 r. Została zawarta umowa cesji Rep. A nr […], mocą której spółka A. sp. z o.o. prawa i roszczenia wynikające z umowy sprzedaży zawartej 4 grudnia 2019 r. za Rep. A nr […] wraz ze wszystkimi obowiązkami łączącymi się z przedmiotem umowy sprzedała Spółce B. Spółka Komandytowa z siedzibą w […]. Został też zmieniony termin zawarcia umowy ostatecznej przeniesienia własności nieruchomości i zawarcia umowy notarialnej najpóźniej do 30 czerwca 2021 r.

Umowa ta ma być podpisana pod warunkiem uzyskania przez Spółkę kupującą prawomocnego pozwolenia na budowę na działce nr 1 budynków wielorodzinnych o łącznej powierzchni mieszkalnej nie mniejszej niż 10.000 m2.

Wnioskodawca wyjaśnia, że:

1. Działkę nr 1 z obrębu […] nabył aktem notarialnym 5 czerwca 2001 r. czyli 20 lat temu.
2. Nie prowadzi działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą nieruchomości,
3. Nie prowadzi cyklicznej sprzedaży nieruchomości przez cały czas kiedy jest właścicielem działki,
4. Nie prowadził żadnych działań i nie podejmował starań by podnieść wartość działki, a w szczególności:
   • nie zabiegał o uchwalenie MPZP,
   • nie dokonywał podziału geodezyjnego na mniejsze działki,
   • nie doprowadzał do uzbrojenia działki,
   • nie utwardzał drogi dojazdowej,
   • nie dokonał żadnych innych Inwestycji
   • nie nabył tej działki z zamiarem szybkiego zbycia.

Nieruchomość sprzedaje jednemu nabywcy w całości.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działki Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Nabycie działki gruntu nr 1 odbyło się przez podpisanie umowy sprzedaży aktem notarialnym 5 czerwca 2001 r. i nie było udokumentowane fakturą z wykazanym VAT.
2. Nie przysługiwało Mu prawo do odliczenia podatku VAT.
   
3. Nie wykorzystywał działki nr 1 przez cały okres jej posiadania: ani na własne cele, ani cele działalności gospodarczej. Nie robił nic i nie podejmował żadnej aktywności na posiadanej działce nr 1.
   
4. Działka gruntu nr 1 nie była nigdy przedmiotem umów najmu, dzierżawy i żadnych innych umów o podobnym charakterze.
   
5. Zgodnie z oświadczeniem z 14 maja 2020 r. Wnioskodawca udzielił prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z 7 lipca 1994 r. prawo budowlane do celów uzyskania decyzji – pozwolenie na budowę spółce B. Spółka Komandytowa z siedzibą w […] adres […]. Kopia oświadczenia w załączeniu.
   Do dnia dzisiejszego pozwolenie na budowę nie zostało wydane. Dnia 29 czerwca 2021 r. został podpisany aneks do umowy przedwstępnej przedłużający termin podpisania umowy przeniesienia własności do 25 listopada 2021 r. Kopia aneksu w załączeniu.
   
6. Nie sprzedawał wcześniej działek i aktualnie nie planuje sprzedawać kolejnych.
7. Nie podejmował w celu sprzedaży działki gruntu nr 1 działań marketingowych i reklamowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki nr ewidencyjny 1 położonej w Gminie […] będzie opodatkowana podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że przy tej transakcji nie będzie podatnikiem VAT.

Nie nabył tej działki z zamiarem szybkiego zbycia. Nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Przedmiotową nieruchomość sprzedaje z prywatnego majątku. Traktuje tę sprzedaż jako zwykle gospodarowanie i zarzadzanie osobistym majątkiem. Nieruchomość sprzedaje w całości jednemu nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca 4 grudnia 2019 r. podpisał z Kupującym przedwstępną umowę sprzedaży działki gruntu nr ew. 1, zgodnie z którą ostateczne zawarcie umowy sprzedaży planowane było na 30 listopada 2020 r.

Dla Działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka ewidencyjna nr 1 położona jest na terenie oznaczonym symbolem M - obszary mieszkaniowe, 15KL - ulica projektowana dla obszarów mieszkaniowych (M) ustala się obowiązujące przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna i wielorodzinna niska wraz z usługami I stopnia z zakresu handlu usług bytowych i publicznych.

Dnia 14 maja 2020 r. nastąpiła zmiana treści przedwstępnej umowy co do Kupującego i terminu zawarcia umowy przyrzeczonej. Nowy termin zawarcia umowy przyrzeczonej zmieniono na 30 czerwca 2021 r., a na podstawie umowy cesji praw i roszczeń wraz ze wszystkimi obowiązkami łączącymi się z przedmiotem umowy w rolę Kupującego wstąpiła Spółka B. Spółka Komandytowa.

Umowa ta ma być podpisana pod warunkiem uzyskania przez Spółkę kupującą prawomocnego pozwolenia na budowę na działce nr 1 budynków wielorodzinnych o łącznej powierzchni mieszkalnej nie mniejszej niż 10.000 m2.

Wnioskodawca działkę nr 1 nabył aktem notarialnym 5 czerwca 2001 r., czyli 20 lat temu na podstawie umowy sprzedaży i nie było to udokumentowane fakturą z wykazanym VAT. Nie przysługiwało Mu prawo do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą nieruchomości, nie prowadzi cyklicznej sprzedaży nieruchomości przez cały czas kiedy jest właścicielem nieruchomości, nie prowadził żadnych działań i nie podejmował starań, by podnieść wartość działki, a w szczególności:

• nie zabiegał o uchwalenie MPZP,
• nie dokonywał podziału geodezyjnego na mniejsze działki,
• nie doprowadzał do uzbrojenia działki,
• nie utwardzał drogi dojazdowej,
• nie dokonał żadnych innych Inwestycji,
• nie nabył tej działki z zamiarem szybkiego zbycia.

Wnioskodawca Nieruchomość sprzedaje jednemu nabywcy w całości.

Ponadto Wnioskodawca nie wykorzystywał działki nr 1 przez cały okres jej posiadania: ani na własne cele, ani cele działalności gospodarczej. Nie robił nic i nie podejmował żadnej aktywności na posiadanej działce nr 1. Działka ta nie była nigdy przedmiotem umów najmu, dzierżawy i żadnych innych umów o podobnym charakterze. Zgodnie z oświadczeniem z 14 maja 2020 r. Wnioskodawca udzielił prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane do celów uzyskania decyzji – pozwolenie na budowę spółce Kupującej. Do dnia dzisiejszego pozwolenie na budowę nie zostało wydane.

Dnia 29 czerwca 2021 r. został podpisany aneks do umowy przedwstępnej przedłużający termin podpisania umowy przeniesienia własności do 25 listopada 2021 r.

Wnioskodawca nie sprzedawał wcześniej działek i aktualnie nie planuje sprzedawać kolejnych.

Nie podejmował w celu sprzedaży działki gruntu nr 1 działań marketingowych i reklamowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż przedmiotowej działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży działki nr 1 brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca bowiem nie podejmował w celu sprzedaży działki gruntu nr 1 działań marketingowych i reklamowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Nie udostępniał działki osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy i żadnych innych umów o podobnym charakterze. Nie wykorzystywał ww. działki przez cały okres jej posiadania ani na własne cele, ani cele działalności gospodarczej. Nie prowadził żadnych działań i nie podejmował starań, by podnieść wartość działki m.in.: nie dokonywał podziału geodezyjnego, nie zabiegał o uchwalenie MPZP, nie doprowadzał do uzbrojenia działki itp. Nie robił nic i nie podejmował żadnej aktywności. Działania Wnioskodawcy nie cechowały się stałością (miały charakter ściśle incydentalny), ani zorganizowaniem - zmierzały do racjonalnego zbycia tej konkretnej działki, a nie realizowania działalności producenta, handlowca, czy usługodawcy i przez to dostarczanie towarów albo świadczenie usług.

Wnioskodawca nie sprzedawał wcześniej działek i aktualnie nie planuje sprzedawać kolejnych.

Udzielił tylko prawa do dysponowania nieruchomością do celów uzyskania pozwolenia na budowę Spółce Kupującej.

Powyższe potwierdza stwierdzenie, iż sprzedaż działki nr 1 stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności, gdyż w opisanej sytuacji, jak wskazał sam Wnioskodawca, zbycie tej działki będzie stanowiło działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie jest zatem podatnikiem podatku VAT, a sprzedaż nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.