Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.377.2021.2.MM
z 17 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,
że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 czerwca 2021 r. (data wpływu 10 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 9 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 sierpnia 2021 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.377.2021.1.MM (skutecznie doręczone Stronie 9 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w Nieruchomości (działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 i 1/5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w Nieruchomości (działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 i 1/5).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Stan przyszły dotyczy sprzedaży udziału 3/16 w nieruchomościach - 5 działkach: 3 usługowo-mieszkaniowe, 2 mieszkaniowe. Są to działki o pow. od 0,1041 ha do 0,1950 ha (właścicielami jest 5 osób - spadkobiercy).

Działki wydzielono z gruntu ornego na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego z 1998 r. W owym czasie właścicielem nieruchomości był rolnik (tata Wnioskodawczyni), który nie był podatnikiem podatku VAT i grunt ten stanowił jego osobisty majątek.

Od 7 maja 2019 r. w wyniku stwierdzenia nabycia spadku - aktem poświadczenia dziedziczenia właścicielami są:

• żona M. C. 1/4,
• córki: A. D. 3/16, M. G. 3/16, B. W. 3/16, A. S. 3/16 - osoby fizyczne.

Nieruchomość na której nastąpił podział 5 działek, była wyłączną własnością ojca Wnioskodawczyni – D. Z.

Wnioskodawczyni jako osoba sprzedająca nie jest podatnikiem podatku VAT oraz nie zajmuje się obrotem nieruchomościami.

Grunt ten obecnie jest przedmiotem dzierżawy - nieodpłatnie.

Na działce nr 1 w (...) (grunt orny, z którego nastąpił podział) nie były podejmowane czynności mające na celu jej uatrakcyjnienie: nie była wielokrotnie dzielona, uzbrajana, nie wystąpiono do UM w (...) o wydanie warunków zabudowy. Nastąpił tylko fizyczny podział zgodnie z planem zagospodarowania z 1998 r.

Sprzedaż nie była ogłaszana. Potencjalny klient zgłosił się po informacji z lokalnych urzędów o nowo wydzielanych działkach.

Podkreślić należy, że będzie sprzedawana działka, działki (całość, a nie tylko udział jednego ze współwłaścicieli).

Ponadto w piśmie z 9 sierpnia 2021 r. będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy przedmiotem sprzedaży będzie 3/16 udziałów w każdej z 5 działek (określonych we wniosku jako nieruchomości), czy 3/16 udziałów w jednej działce (określonej we wniosku jako nieruchomość), Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem sprzedaży będzie 3/16 w każdej z 5 działek.
2. Wnioskodawczyni doprecyzowując opis zdarzenia przyszłego wskazała, że:

1. Posiada udział w działkach:
   • 1/1 oraz 1/2 i są to działki mieszkaniowe,
   • 1/3, 1/4, 1/5 i są to działki usługowo-mieszkaniowe.
2. Działki te podzielone zostały na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego Uchwałą (…)/98 Rady Miejskiej w (...) z 27 marca 1998 r.
3. Na moment otrzymania w spadku udziałów 3/16 i obecnie Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.
   
4. Od momentu otrzymania spadku, udział Wnioskodawczyni w działkach był i jest wykorzystywany rolniczo - dzierżawa.
5. W odpowiedzi na pytanie dotyczące wskazania czy wykorzystywała Pani swoje udziały w działce/działkach przez cały okres ich posiadania we własnej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych bądź wyłącznie zwolnionych od podatku VAT, Wnioskodawczyni wskazała: Nie dotyczy - brak działalności gospodarczej.
6. Udziały Wnioskodawczyni w działkach były cały czas wykorzystywane rolniczo.
7. Na działkach Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej.
8. Potencjalny klient, to osoba zamieszkująca na sąsiadującej działce. Jest to osoba fizyczna, a zakupu dokona celem powiększenia swojej działki mieszkaniowej - ogród, drzewa, warzywa.
9. Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zawrze z potencjalnym klientem umowy przedwstępnej warunkowej.
10. Z tytułu oddania swoich udziałów w gruncie w dzierżawę Wnioskodawczyni nie otrzymuje żadnych pożytków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału 3/16 w Nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Dokonana przez Wnioskodawczynię czynność sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dotyczy sprzedaży udziału w Nieruchomości nabytej w drodze spadku. Poprzedni właściciel - tata spadkodawca, był właścicielem ziemi przez wiele lat i był to jego osobisty majątek.

Osoby fizycznej nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej, gdy sprzedaje grunt, na którym prowadziła działalność rolniczą, jeśli został on przekształcony wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od woli tej osoby, w grunt przeznaczony pod zabudowę.

Sprzedaż ta nie podlega VAT pod warunkiem, że następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz
nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie podmiotu można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go
za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht) dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również
w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży swoich udziałów
w Nieruchomości gruntowej, podejmowała i podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem
za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką Nieruchomości składającej się z 5 działek (nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 i 1/5), w których udziały
w wysokości 3/16 otrzymała w drodze nabycia spadku po zmarłym ojcu - aktem poświadczenia dziedziczenia - w maju 2019 r. Ww. działki powstały z podziału działki nr 1 (grunt orny), zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z 1998 r., w którym przewidziano dla tych działek przeznaczenie mieszkaniowe i mieszkaniowo-usługowe. Ojciec Wnioskodawczyni był jedynym właścicielem działki nr 1, był rolnikiem, nie był podatnikiem podatku VAT, a grunt ten stanowił jego osobisty majątek. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT oraz nie zajmuje się obrotem nieruchomościami. Na działkach nie były podejmowane czynności mające na celu ich uatrakcyjnienie: nie były uzbrajane, nie wystąpiono o wydanie warunków zabudowy.

Sprzedaż nie była ogłaszana. Potencjalny klient zgłosił się po informacji z lokalnych urzędów o nowo wydzielanych działkach. Potencjalny klient, to osoba zamieszkująca na sąsiadującej działce. Jest to osoba fizyczna, a zakupu dokona w celu powiększenia swojej działki mieszkaniowej - ogród, drzewa, warzywa. Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zawrze z potencjalnym klientem przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży.

Wnioskodawczyni na moment otrzymania w spadku udziałów 3/16 w Nieruchomości
i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej.

Od momentu otrzymania spadku Jej udział w działkach był i jest cały czas wykorzystywany rolniczo, ale nie przez Wnioskodawczynię. Obecnie Wnioskodawczyni dzierżawi grunt nieodpłatnie. Z tytułu nieodpłatnej dzierżawy Wnioskodawczyni nie otrzymuje żadnych pożytków.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy sprzedaż udziałów 3/16 w Nieruchomości (działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 i 1/5) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży udziałów 3/16 w Nieruchomości brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni bowiem nie podejmowała w celu sprzedaży swoich udziałów 3/16 w Nieruchomości działań marketingowych i reklamowych, tj. nie ogłaszała nigdzie chęci sprzedaży, to potencjalny klient (osoba fizyczna zamieszku-jąca sąsiednia działkę) zgłosił się do Niej sam, gdy dowiedział się z lokalnych urzędów o nowo wydzielanych działkach. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT oraz nie zajmuje się obrotem nieruchomościami. Na działkach nie były podejmowane czynności mające na celu ich uatrakcyjnienie i podniesienie ich wartości np.: działki nie były uzbrajane, nie wystąpiono
o wydanie warunków zabudowy. Potencjalny klient, to osoba zamieszkująca na sąsiadującej działce, jest to osoba fizyczna, która zakupu dokona w celu powiększenia swojej działki mieszkaniowej - ogród, drzewa, warzywa. Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zawrze z tym klientem przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni na moment otrzymania
w spadku udziałów 3/16 w Nieruchomości i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni posiadanych udziałów w Nieruchomości nie wykorzystywała rolniczo ani do innych celów działalności gospodarczej. Obecnie swoje udziały w gruncie nieodpłatnie dzierżawi.

Odnosząc się jednak do ww. nieodpłatnej dzierżawy działek, o których mowa we wniosku, należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówio-ny czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierana pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z kolei, umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, zgodnie bowiem z art. 710 Kodeksu cywilnego – przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami takiej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania
na pewien czas oraz nieodpłatność.

Wnioskodawczyni we wniosku oraz uzupełnieniu wskazała, iż posiadany grunt od momentu nabycia spadku oddała w nieodpłatną dzierżawę, z tytułu której nie pobiera żadnych pożytków, tak więc dzierżawa działek objętych zakresem pytania nie miała i nie ma charakteru odpłatnego. Zatem, biorąc pod uwagę ww. definicje z Kodeksu cywilnego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie działki były i będą do momentu ich sprzedaży przedmiotem nieodpłatnego udostępnienia (użyczenia), a nie przedmiotem umowy dzierżawy.

Stwierdzić należy zatem, że przedmiotowa nieodpłatna dzierżawa gruntu (nieskutkująca korzyścią majątkową po stronie Wnioskodawczyni) nosi znamiona użyczenia i nie została dokonana dla celów zarobkowych. W związku z powyższym, ww. udostępnienie posiadanych udziałów w gruncie przez Wnioskodawczynię nie stanowi działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie, w odniesieniu do planowanej sprzedaży udziałów 3/16
w Nieruchomości brak jest przesłanek pozwalających na uznanie, że dokonując ich dostawy Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania Wnioskodawczyni nie cechują się stałością (mają charakter ściśle incydentalny),
ani zorganizowaniem - zmierzają bowiem do racjonalnego zbycia konkretnych udziałów w konkretnych działkach i nie są przejawem realizowania działalności jak producent, handlowiec, czy usługodawca. Nie można tu mówić o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie sprzedaży swoich udziałów w działkach, która byłaby porównywalna do działań ww. podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił tu ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku udziałów 3/16 w Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawczyni sprzedając swoje udziały 3/16 w Nieruchomości, korzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefi-niowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do tej transakcji. W konsekwencji, sprzedaż udziałów 3/16 w Nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawczyni. Przedmiotowa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli działek nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 i 1/5, o których mowa we wniosku.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.