Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.355.2021.4.KP
z 25 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 9 sierpnia 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 2 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.355.2021.3.KP (doręczone Stronie 4 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT dzierżawy gruntu przeznaczonego na cele rolnicze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT dzierżawy gruntu przeznaczonego na cele rolnicze. Wniosek został uzupełniony pismem z 9 sierpnia 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 2 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.355.2021.3.KP (doręczone Stronie 4 sierpnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości rolnej (wspólnota majątkowa małżeńska) położonej w m. (…), gmina (…), powiat ..., woj. mazowieckie, działka ew. 1, obręb (…), o pow. 34700 m, dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi KW nr (…). Wnioskodawczyni wraz z mężem chce podpisać umowę dzierżawy ze sp. z o.o., która jest Jej sąsiadem. Na sąsiedniej działce prowadzi hotel. Spółka chciałaby od Wnioskodawczyni wydzierżawić ziemię na cele rolne. Na wydzierżawionej ziemi, Spółka chciałaby stworzyć pastwiska i hodować koniki polskie, tak by dzieci gości hotelowych mogły je oglądać. Przepisy ogólne mówią, że działami specjalnymi produkcji rolnej jest hodowla koni, poza gospodarstwem rolnym. Wnioskodawczyni zastanawia się czy dzierżawa Jej ziemi na pastwiska pod wypas koni będzie podlegała pod przepisy dot. działów specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawczyni ma wątpliwości dotyczące opodatkowania właściciela działki z tytułu produkcji rolnej w postaci dzierżawy ziemi pod pastwiska. Przeznaczenie pozostaje rolnicze.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawczyni wskazała, że jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem ryczałtowym, wg definicji ustawowej: „rolniku ryczałtowym - rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych”. Ponadto przygotowany projekt umowy dzierżawy wprost określa, że na nieruchomości rolnej (takie ma przeznaczenie), prowadzona będzie działalność polegająca na hodowli koników polskich na własne potrzeby Dzierżawcy. Zgodnie z oświadczeniem Dzierżawcy koniki te będą stanowiły atrakcję dla dzieci gości hotelowych wypoczywających w hotelu, należącym do Dzierżawcy (sąsiednia działka). Ziemia Wnioskodawczyni będzie miejscem zamieszkania zwierząt oraz ich karmienia. Przeznaczenie ziemi nie zmienia się, nadal to ziemia rolna, ale zwierzęta będą formą atrakcji dla gości hotelowych, można więc mówić o rekreacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu dzierżawy ziemi na pastwiska Wnioskodawczyni powinna płacić w przyszłości podatek VAT od uzyskanej kwoty dzierżawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dzierżawa ziemi rolnej na pastwiska to nadal działalność rolnicza, nie powinna więc podlegać płatnościom podatku VAT. W ocenie Wnioskodawczyni ważny jest bowiem cel dzierżawy, a ten pozostaje na cele rolnicze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 82 ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Unii Europejskiej.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie ww. art. 82 ust. 3 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 ze zm.).

Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Przy czym usługa dzierżawy gruntu przeznaczonego na cele rolnicze korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania omawianej usługi podatkiem od towarów i usług, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”. W związku z tym, przy ocenie zakresu ww. zwolnienia należy odwołać się do pojęcia „działalności rolniczej” zdefiniowanego w art. 2 pkt 15 ustawy.

W art. 2 pkt 15 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej – rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej. Zatem, gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy.

Analiza powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że o zastosowaniu zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, decydować będzie wykorzystanie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze. Bez znaczenia pozostaje status podatkowy dzierżawcy, jak również przeznaczenie wydzierżawianego gruntu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub innych dokumentów wskazujących na ich przeznaczenie. Jedynym warunkiem, który pozwala na skorzystanie z ww. zwolnienia, jest cel, na jaki grunty te są wydzierżawiane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką działki rolnej (wspólnota majątkowa małżeńska) nr ew. 1. Wnioskodawczyni wraz z mężem chce podpisać umowę dzierżawy ze sp. z o.o., która jest ich sąsiadem. Spółka na sąsiedniej działce prowadzi hotel i chciałaby od Wnioskodawczyni wydzierżawić ziemię na cele rolne tj. stworzyć pastwiska i hodować koniki polskie, tak by dzieci gości hotelowych mogły je oglądać. Wnioskodawczyni jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem ryczałtowym. Ponadto przygotowany projekt umowy dzierżawy wprost określa, że na nieruchomości rolnej (takie ma przeznaczenie), prowadzona będzie działalność polegająca na hodowli koników polskich na własne potrzeby Dzierżawcy. Zgodnie z oświadczeniem Dzierżawcy koniki te będą stanowiły atrakcję dla dzieci gości hotelowych wypoczywających w hotelu, należącym do Dzierżawcy (sąsiednia działka). Ziemia Wnioskodawczyni będzie miejscem zamieszkania zwierząt oraz ich karmienia. Przeznaczenie ziemi nie zmienia się, nadal to ziemia rolna, ale zwierzęta będą formą atrakcji dla gości hotelowych, można więc mówić o rekreacji.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy z tytułu dzierżawy ziemi na pastwiska powinna płacić w przyszłości podatek VAT od uzyskanej kwoty dzierżawy.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego gruntów na cele rolnicze. Jednocześnie cel ten musi być wskazany jednoznacznie w zawartej umowie dzierżawy.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że przygotowany projekt umowy dzierżawy wprost określa, że na nieruchomości rolnej prowadzona będzie działalność polegająca na hodowli koników polskich na własne potrzeby Dzierżawcy. Dodatkowo z wniosku wynika, że ziemia Wnioskodawczyni będzie miejscem zamieszkania zwierząt oraz ich karmienia. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że działalność prowadzona przez Dzierżawcę na niniejszej działce wypełnia definicję działalności rolniczej określoną w art. 2 pkt 15 ustawy tj. hodowla koników polskich. Dzierżawca na wydzierżawianej ziemi będzie wypasał hodowane konie. Przy czym nie ma znaczenia fakt, że koniki te będą stanowiły atrakcję dla dzieci gości hotelowych wypoczywających w hotelu, należącym do Dzierżawcy znajdującym się na sąsiedniej działce (dzieci gości hotelowych będą mogły je oglądać), ponieważ - jak wynika z wniosku - nie jest to główny cel umowy dzierżawy. Jak wskazano bowiem w umowie głównym przedmiotem dzierżawy działki będzie jej użytkowanie do celów rolniczych w postaci hodowli koni.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy dzierżawa przez Wnioskodawczynię ww. gruntu wypełnia definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe usługi będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla współwłaściciela przedmiotowej nieruchomości tj. męża Wnioskodawczyni.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.