Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.386.2021.1.RM
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 20 lipca 2021 r.), uzupełnionym 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku VAT w wysokości 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku VAT w wysokości 0%.

Wniosek uzupełniony został 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „(...)” lub „Wnioskodawca”) z miejscem zamieszkania w kraju, prowadzi jako osoba fizyczna indywidualną działalność gospodarczą w formie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest pod firmą „(...)”. Stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest ….

(…) jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i składa miesięczne pliki JPK_VAT z deklaracją. Wiodącym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż detaliczna artykułów potrzebnych do domowej produkcji wina, piwa oraz serów i wędlin prowadzona za pośrednictwem sklepów internetowych Wnioskodawcy, sklasyfikowana pod numerem PKD 47.91.Z.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju (w tym na terytorium krajów trzecich). Zakupów w sklepach Wnioskodawcy można dokonywać jedynie za pośrednictwem witryn internetowych znajdujących się pod następującymi adresami: (…), (…), (…) oraz (…) i domeny (…) w krajach: Niemcy, Francja, Włochy, Szwecja, Hiszpania, Holandia (dalej: „Sklepy Internetowe”).

Zamówiony towar dostarczany jest nabywcom za pośrednictwem … oraz za pomocą wyspecjalizowanych firm kurierskich. Wysyłka towarów w każdym przypadku organizowana jest przez Wnioskodawcę.

W przypadku wysyłek zagranicznych, przykładowa transakcja przebiega w następujący sposób:

1. Klient (osoba fizyczna) składa zamówienie poprzez Sklep internetowy oraz je opłaca (przedpłata jest niezbędna do realizacji tego typu zamówień);
2. Po otrzymaniu płatności, Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, stosując krajową stawkę podatku VAT;
3. Przesyłka z zamówionymi towarami rejestrowana jest poprzez system Elektronicznego Nadawcy … i wysyłana w terminie 24 godzin od potwierdzenia wpływu płatności, przesyłką poleconą z numerem monitorującym lub paczką pocztową zagraniczną z numerem monitorującym.

Wnioskodawca ma możliwość każdorazowego zweryfikowania czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia (w tym do kraju znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej). Taką weryfikację ... może przeprowadzić przy wykorzystaniu systemu Elektronicznego …:

W systemie Elektronicznego … istnieje możliwość m.in. wygenerowania elektronicznie raportu przesyłki zawierającego następujące informacje: dane adresata, miejsce doręczenia, numer nadawczy (numer listu poleconego priorytetowego) oraz opis przesyłki zawierający numer zamówienia. Jednocześnie ... ma dostęp do opcji (…), tj. do śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie raportów zawierających komunikat o statusie wysyłki danego zamówienia.

W celu sprawdzenia statusu nadanego listu wystarczy wpisać numer przesyłki (ew. kliknąć w otrzymany link do śledzenia), wówczas pojawiają się jej dane oraz historia zdarzeń, w tym m.in.: data wysyłki, kraj wysyłki, kraj przeznaczenia, data i godzina nadania przesyłki w urzędzie pocztowym, data i godzina wysyłki przesyłki z Polski, data i godzina zaakceptowania przesyłki w kraju przeznaczenia oraz data i godzina doręczenia do adresata (osoby fizycznej). Ponadto - w razie doręczenia przesyłki do adresata - pojawia się komunikat, że przesyłka została „doręczona”.

Faktura VAT wystawiona przez Wnioskodawcę obejmuje nie tylko cenę sprzedaży towaru, ale również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dokument wygenerowany w Elektronicznym Systemie … opatrzony komunikatem, że dana przesyłka została doręczona (ew. „doręczona i podpisana”), stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że posiadając dokument, o którym mowa w pytaniu 1, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem …, po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku VAT 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania nr 1.

Dokument wygenerowany w Elektronicznym Systemie … opatrzony komunikatem, że dana przesyłka została „doręczona” (ew. „doręczona i podpisana”), stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT.

Stanowisko do pytania nr 2.

Wnioskodawca posiadając dokument, o którym mowa w pytaniu 1, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem …, po spełnieniu reszty przesłanek, ma prawo zastosować dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawkę podatku VAT 0%.

UZASADNIENIE

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 1.

Na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%. Podkreślić należy, że zarówno w treści samej ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Jak bowiem stanowi art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, stawka podatku VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) wynosi 0%. Pojęcie "eksport towarów" użyte w powyższym zdaniu, oznacza dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

A zatem, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli podatnik nie otrzyma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania ww. dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. Jednocześnie, w przypadku nieotrzymania tego dokumentu w ww. terminie, mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, co oznacza, iż w takiej sytuacji, należy zastosować stawkę krajową VAT (co do zasady 23%). Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż w terminie dwóch okresów rozliczeniowych, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Generalnie więc, zgodnie z przytoczonym wyżej art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, do eksportu towarów zastosowanie znajduje stawka 0% podatku VAT. Jednakże, zasady dotyczące opodatkowania eksportu odrębnie odnoszą się do sytuacji, w której dostawę towarów poprzedzi otrzymanie zaliczki. Zgodnie bowiem z treścią art. 41 ust. 9a ustawy o VAT, jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 41 ust. 9a ustawy o VAT stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż w tym ustępie, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw, potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.

Jak wynika z opisu przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z dokonaną sprzedażą dostarcza towary m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej. Dla każdej dokonanej dostawy ... otrzymuje dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej wygenerowany w systemie Elektronicznego …, posiadający komunikat, że dana przesyłka została doręczona. Z uwagi na powyższe, nie ulega wątpliwości, że w wyniku dokonania dostaw zamówionych towarów Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przedmiotowej transakcji, jako eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT.

Aby jednak Wnioskodawca miał prawo do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów, niezbędne jest uznanie, iż otrzymany przez niego dokument jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż przepis art. 41 ust. 6a ustawy o VAT posługuje się pojęciem "w szczególności", co oznacza, iż wymienione w tym przepisie dokumenty są jedynie przykładowymi dokumentami, stanowiącymi dowód potwierdzający wywóz towarów poza UE. Wskazany przez prawodawcę otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz został zaproponowany z uwagi na to, iż w zależności od państwa, w którym nastąpi objęcie procedurą wywozu, mogą występować różne dokumenty. W efekcie, skoro przepisy ustawy o VAT nie wskazują wprost na dokument, którego posiadanie stanowi warunek konieczny zastosowania stawki 0%, podatnicy uprawnieni są dokumentować eksport towarów również za pomocą innych dowodów, jeżeli zgromadzenie tych wskazanych w przepisach jest niemożliwe. Kluczowe jest jednak to, aby z takich dowodów wynikało, iż dany towar opuścił terytorium Unii Europejskiej.

W konsekwencji powyższego uznać należy, że komunikat IE-599 nie jest jedynym akceptowalnym dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Powyższe potwierdza orzecznictwo sadów administracyjnych oraz piśmiennictwo, z którego jednoznacznie wynika, iż zastosowanie preferencyjnej stawki w eksporcie nie powinno być uzależnione od spełnienia kwestii formalnych, lecz od dokonania faktycznej czynności wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Potwierdzeniem powyższego jest przykładowo WSA w Poznaniu z 2.02.2017 r., I SA/Po 993/16, LEX nr 2226556, czy wyrok WSA w Łodzi z 23 czerwca 2016 r., I SA/Łd 437/16, LEX nr 2079770, w którym czytamy, iż:

„Przepisy polskiej VATU wiążą skutek w postaci zastosowania stawki preferencyjnej z rzeczywistym zaistnieniem zdarzenia w postaci opuszczenia towaru poza granice UE (...) W ocenie sądu odwołanie się do potwierdzenia wywozu towarów poza obszar terytorium UE przez urząd celny określony w przepisach celnych - art. 2 ust. 8b VATU - nie oznacza, że ma być to potwierdzenie w jednej dopuszczalnej tylko formie, tak jak przyjmuje to organ. Cytowany przepis mówi o urzędzie celnym, który ma potwierdzić wywóz”.

Ponadto, w wyroku tym WSA w Łodzi wprost wskazał, iż „podstawowe znaczenie związane z eksportem towarów a tym samym możliwość zastosowania stawki preferencyjnej należy łączyć z wyprowadzeniem towaru poza granice UE a potwierdzenie tego zdarzenia może mieć miejsce w każdej jednoznacznej i wiarygodnej formie (...)”

A zatem przyjęcie, że tylko komunikat IE-599 (karta SAD) jest dokumentem uprawniającym do skorzystania z preferencyjnej stawki VAT naruszałoby zasadę neutralności (por. wyrok NSA z dnia 10 września 2014 r., I FSK 1304/13). Zasada neutralności wymaga bowiem, aby odliczenie podatku VAT naliczonego przysługiwało, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników.

W podobnym tonie wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 9.05.2017 r., sygn. I GSK 975/15, LEX nr 2315594:, w którym czytamy, iż:

„Dokumenty, o których mowa w art. 796da RWKC, powinny w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać, że objęty konkretnym zgłoszeniem celnym wywozowym towar, w tym samym stanie opuścił obszar celny Wspólnoty. Zatem z dokumentów tych winno wynikać, że towar zgłoszony do procedury wywozu to ten sam towar i w takiej samej ilości, który następnie opuścił obszar celny Wspólnoty. To obowiązkiem strony jest wykazanie tych okoliczności. Może ona wykazać fakt wywozu towaru przedstawiając jeden z dokumentów, o którym mowa w przepisie art. 796da RWKC, może też przedstawić zupełnie inny dokument, niewymieniony w tym przepisie. Istotne jest by pozwalał on na identyfikację zgłoszonego do procedury wywozu towaru i potwierdzał wystąpienie tego samego towaru poza granicami Wspólnoty. Dokument ten powinien być wiarygodny, mieć postać oryginału lub potwierdzonej za zgodność kopii ”.

W wyroku tym NSA dodatkowo wskazuje, że ocena mocy dowodowej i wiarygodności danego dokumentu (innego niż komunikat IE-599) należy do organu celnego, który - jeżeli jest przekonany, że dowody przedstawione są dostateczne - potwierdza wyprowadzenie towarów eksporterowi lub zgłaszającemu.

W kontekście powyższego uznać należy, iż dla zastosowania stawki 0% najistotniejsze jest potwierdzenie faktycznego wywozu towaru do kraju trzeciego. Nie sposób odmówić wiarygodności dokumentom potwierdzającym rzeczywisty wywóz poza terytorium Unii Europejskiej tylko ze względu na fakt, iż ich forma nie odpowiadała w 100% wzorowi komunikatu IE-599.

Analogiczne wnioski wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Przykładowo, w wyroku z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 Milan Vins przeciwko Odvolaci fmancni reditelstvi, TSUE wskazuje, że „ art. 146 ust. 1 lit. a, w związku z art. 131 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z podatku od wartości dodanej, przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium UE, od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu w sytuacji, w której bezspornym jest, że zostały spełnione przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wywozu towarów z terytorium Unii". TSUE wskazuje bowiem, iż niespełnienie formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, iż przewidziany przez art. 41 ust. 11, w zw. z ust. 6 i 6a ustawy o VAT obowiązek dysponowania przez podatnika dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium UE, stanowi jedynie wymóg formalny zastosowania stawki 0% VAT. Z uwagi na otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza granice UE dla udowodnienia, że eksport towarów miał miejsce wystarczy dowolny dokument i nie musi to być komunikat IE-599.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty wygenerowane w systemie Elektronicznego … opatrzone komunikatem, że dana przesyłka została „doręczona” (ew. „doręczona i podpisana”), wskazujące na dokładną datę doręczenia przesyłki do adresata mogą stanowić dokumenty z katalogu z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT, które to dokumenty potwierdzają wywóz towarów poza UE. Obydwa komunikaty zawarte w tego typu dokumentach („doręczona” oraz „doręczona i podpisana”) potwierdzają wywóz towarów, a tym samym dokonanie eksportu towarów poza UE. W konsekwencji, posiadając taki dokument Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę VAT 0% przewidzianą dla eksportu towarów.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2.

Wnioskodawca w związku z dokonanym eksportem towarów będzie posiadał dokumenty wygenerowane w systemie Elektronicznego … opatrzone komunikatem, że dana przesyłka została „doręczona” (ew. „doręczona i podpisana”), wskazujące na dokładną datę doręczenia przesyłki do adresata.

Dokumenty te nie będą dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Będą to natomiast dowody, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, posiadanie tego typu dokumentów będzie uprawniało Wnioskodawcę - po spełnieniu reszty przesłanek - do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%.

Powyższe znajduje potwierdzenie również m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ, wydanej w zbliżonym stanie faktycznym, w której Organ interpretacyjny uznał, iż posiadanie dokumentu z Elektronicznego Systemu … uprawniać będzie po spełnieniu reszty przesłanek do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów. W interpretacji tej czytamy, iż: „Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem … do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu …, opatrzone statusem "doręczenie", a w przypadku statusów: "Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia" lub "Przesyłka wysłana z Polski" pod warunkiem posiadania odpowiedzi z (…) na zgłoszenie reklamacyjne potwierdzające doręczenie przesyłki do adresata wraz podaniem daty doręczenia”.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie będziemy mieli do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania - jedną czynnością, tj. z dostawą towarów dostarczanych w przesyłkach pocztowych osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej, mającym miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej, dla której podstawą opodatkowania będzie łączna wartość dostawy towaru, wraz z kosztami wysyłki (w szczególności kosztami transportu). Tym samym koszty wysyłki będą podwyższały podstawę opodatkowania dostawy towarów dokonanej w ramach transakcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego (eksportu towarów).

Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; a także koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Tym samym stwierdzić należy, że skoro dodatkowe koszty pakowania i transportu podwyższają podstawę opodatkowania dostawy towarów, to Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do wartości całej transakcji związanej z eksportem towaru, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania tej stawki. Tak też stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawioną argumentację uznać należy, że dokument wygenerowany w Elektronicznym Systemie …, opatrzony komunikatem, że dana przesyłka została „doręczona” (ew. „doręczona i podpisana”) stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT. Wnioskodawca posiadając tego typu dokument, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem …, po spełnieniu reszty przesłanek, ma prawo zastosować dla takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawkę podatku VAT 0%.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, doktrynie podatkowej oraz orzecznictwie TSUE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 5 ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy tym, przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Sprzedaż, stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie, przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zatem aby dostawę towarów uznać za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

1. musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
2. towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,
3. wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Natomiast stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przy tym w myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z powołanych przepisów wynika, że w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę lub świadczącego usługę wartość (cenę) towarów lub usług, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów lub świadczenia usług). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi. Jednocześnie art. 29a ust. 6 ustawy wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia stanowiącego podstawę opodatkowania, przy czym nie precyzuje w sposób szczegółowy jakie są to elementy i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciąża nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Oznacza to, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów lub ze świadczeniem usługi zasadniczej, którymi w efekcie obciążany jest nabywca świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - zarejestrowany podatnik VAT czynny sprzedaje artykuły do domowej produkcji wina, piwa oraz serów i wędlin, za pośrednictwem swoich sklepów internetowych. Wnioskodawca sprzedaje towary głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania w Polsce oraz poza terytorium kraju (w tym na terytorium krajów trzecich).

Wysyłka towarów w każdym przypadku organizowana jest przez Wnioskodawcę.

Zamówiony towar dostarczany jest do nabywców za pośrednictwem … oraz firm kurierskich.

W przypadku wysyłek zagranicznych, przykładowa transakcja przebiega w ten sposób, że Klient (osoba fizyczna) składa zamówienie poprzez Sklep internetowy i opłaca je. Wnioskodawca, po otrzymaniu płatności, wystawia fakturę VAT stosując krajową stawkę podatku VAT.

Przesyłka z zamówionymi towarami rejestrowana jest poprzez system Elektronicznego … i wysyłana przesyłką poleconą lub zagraniczną paczką pocztową z numerem monitorującym. Wnioskodawca może zweryfikować czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia, w tym do kraju spoza Unii Europejskiej przy wykorzystaniu systemu Elektronicznego ….

W systemie Elektronicznego … istnieje możliwość m.in. wygenerowania elektronicznie raportu przesyłki, który zawiera dane adresata, informacje o miejscu doręczenia, numer nadawczy listu poleconego priorytetowego oraz opis przesyłki zawierający numer zamówienia. Jednocześnie Wnioskodawca ma dostęp do opcji (…), tj. do śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie raportów zawierających komunikat o statusie wysyłki danego zamówienia. W celu sprawdzenia statusu nadanego listu należy wpisać numer przesyłki (ew. kliknąć w otrzymany link do śledzenia), wówczas pojawiają się jej dane oraz historia zdarzeń, w tym m.in.: data wysyłki, kraj wysyłki, kraj przeznaczenia, data i godzina nadania przesyłki w urzędzie pocztowym, data i godzina wysyłki przesyłki z Polski, data i godzina zaakceptowania przesyłki w kraju przeznaczenia oraz data i godzina doręczenia do adresata (osoby fizycznej). Ponadto - w razie doręczenia przesyłki do adresata - pojawia się komunikat, że przesyłka została „doręczona”.

Faktura VAT wystawiona przez Wnioskodawcę obejmuje cenę sprzedaży towaru oraz cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość czy dokument wygenerowany w Elektronicznym Systemie … posiadający komunikat, że dana przesyłka została doręczona (ew. „doręczona i podpisana”), stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy (pytanie 1) oraz czy posiadając wskazany dokument, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, po spełnieniu reszty przesłanek, może opodatkować całą wartość takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawką podatku VAT 0% (pytanie 2).

Z powołanych przepisów art. 2 pkt 8 ustawy wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy stwierdzić, że aby Wnioskodawca mógł opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% - musi posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że sprzedaje towar (artykuły do domowej produkcji wina, piwa oraz serów i wędlin) m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium krajów trzecich. Faktura wystawiona przez Wnioskodawcę obejmuje cenę sprzedaży towaru, jak również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru. Przy tym koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów. Zamówiony towar do nabywców dostarcza Poczta Polska lub firma kurierska. Każdorazowo Wnioskodawca, korzystając z systemu Elektronicznego … może zweryfikować czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia, w tym do kraju spoza Unii Europejskiej oraz wygenerować elektronicznie raport przesyłki, który zawiera dane adresata, informacje o miejscu doręczenia, numer nadawczy listu poleconego priorytetowego oraz opis przesyłki zawierający numer zamówienia. Wnioskodawca ma również dostęp do opcji (…), tj. do śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie raportów zawierających komunikat o statusie wysyłki danego zamówienia. Po wpisaniu numeru przesyłki (ew. kliknięciu w otrzymany link do śledzenia) system wskazuje m.in. kraj wysyłki oraz kraj przeznaczenia, datę i godzinę nadania przesyłki w urzędzie pocztowym, datę i godzinę wysyłki przesyłki z Polski, datę i godzinę zaakceptowania przesyłki w kraju przeznaczenia oraz datę i godzinę doręczenia do adresata (osoby fizycznej). Ponadto - w razie doręczenia przesyłki do adresata - pojawia się komunikat, że przesyłka została „doręczona”.

W tym miejscu wskazać należy, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w, powołanym również przez Wnioskodawcę, wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 dotyczącej podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie wskazał, że: „(…) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem (…)poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. We wskazanym wyroku NSA stwierdził:

„Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego „(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…)

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca dokonując wysyłki towarów poza terytorium Unii Europejskiej, będzie dysponował dokumentem potwierdzającym, że przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia. Co prawda dokument pochodzący z systemu (…)zawierający komunikat, że przesyłka została „doręczona” nie jest dokumentem, który został literalnie wymieniony w art. 41 ust. 6a ustawy, niemniej jednak może stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej uprawniający Wnioskodawcę do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%, przewidzianą dla eksportu towarów.

W konsekwencji, po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca dokonując sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej ma prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do całej wartości sprzedaży stanowiącej eksport towarów, na podstawie dokumentu pochodzącego z systemu … zawierającego komunikat, że dana przesyłka została „doręczona” (ew. „doręczona i podpisana”).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że dokument wygenerowany w Elektronicznym Systemie … opatrzony komunikatem, że dana przesyłka została „doręczona” (ew. „doręczona i podpisana”) stanowi dokument , o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, a w konsekwencji (po spełnieniu reszty przesłanek) posiadając taki dokument, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% przewidzianą dla eksportu towarów należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadany przez Wnioskodawcę dokument rzeczywiście potwierdza wywóz towarów, poza terytorium Unii Europejskiej może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej. Ponadto wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności niniejsza interpretacja nie rozstrzyga czy dokonywane transakcje stanowią eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie sformułował pytania.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.