Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.616.2021.1.MSO
z 7 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niekorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT usługi najmu świadczonej przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie niekorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT usługi najmu świadczonej przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKWIU 55.20) oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje m.in. budynek mieszkalny położony w (…) przy ul. (…), który został przyjęty jako środek trwały. Pomieszczenia w budynku mieszkalnym są wyposażone w podstawowe meble oraz niezbędne akcesoria, np. kuchenne. Wnioskodawca wynajmuje i oddał Najemcy (pracodawcy) w używanie miejsca noclegowe w przedmiotowym budynku mieszkalnym dla 10 osób (przy czym liczba ta, może ulec zwiększeniu po uprzednim zgłoszeniu) w celu zapewnienia tymczasowego/ krótkotrwałego zakwaterowania w pojedynczych lub wspólnych pokojach dla pracowników sezonowych, świadczących pracę na rzecz pracodawcy lub innych osób pracujących. Usługa polega na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Pracownicy uzyskali prawo do przebywania w konkretnym pokoju wraz z dostępem do łazienki i wspólnej kuchni, ale nie mogą swobodnie dysponować wynajętym pokojem, tzn. w pokoju może przebywać tylko taka ilość osób, na ile miejsc noclegowych wynajął pracodawca. W trakcie obowiązywania umowy najmu dochodzi do sytuacji, że w jej ramach z usług noclegowych mogą korzystać różne osoby (np. z uwagi na rotację pracowników). Zgodnie z umową, kontrahent – pracodawca – płaci za ilość wynajętych miejsc noclegowych (25 zł/doba). Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy.

W treści umowy najmu wskazano, że osoby nocujące w pokojach, nie realizują swoich celów/potrzeb mieszkaniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo zastosowana jest stawka podatku VAT w wysokości 8% w stosunku do sprzedaży realizowanej na podstawie umowy najmu, która odnosi się do przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego?

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 w zawiązku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy – stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% (w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy) – pod pozycją nr 47 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje m.in. budynek mieszkalny, w którym znajdują się miejsca noclegowe oddane w użytkowanie pracodawcy, który z kolei zapewnienia tymczasowe zakwaterowania w pojedynczych lub wspólnych pokojach dla pracowników sezonowych. Usługa polega na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości.

Zgodnie z umową, kontrahent – pracodawca – płaci za ilość wynajętych miejsc noclegowych (25 zł/doba). Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do zastosowania właściwej stawki podatku VAT w związku z sprzedażą usług najmu przedmiotowych miejsc noclegowych.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów prawa podatkowego, świadczenie usług najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy (świadczenie usługi na własny rachunek, nieruchomość mieszkalna, wynajmowana na cele mieszkaniowe).

O ile identyfikacja istnienia dwóch pierwszych elementów związanych z najmem nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

W przypadku kiedy najemcą nie jest podróżny (turysta), biznesmen, kuracjusz ani osoba przebywająca służbowo na danym terenie (rejonie), a cel wynajęcia nieruchomości mieszkalnej będzie związany z jego stałym interesem życiowym, wówczas w takim przypadku podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, korzysta ze zwolnienia podatkowego.

W niniejszej sprawie ww. warunki nie będą spełnione, ponieważ jak wynika ze stanu faktycznego świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą polegały na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Realizowany jest bowiem wynajem miejsc noclegowych firmie dla jej pracowników sezonowych, który ma na celu przede wszystkim zapewnienie na określony czas miejsca, w którym dany pracownik przebywa w związku z wykonywaną czasowo pracą. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą sezonową, a więc tylko na okres jej wykonywania. Warto podkreślić, że pracownik przebywa w danym miejscu sam – bez rodziny, która zamieszkuje w innym miejscu – nie jest to miejsce traktowane przez pracownika, jako jego miejsce zamieszkania docelowego. Pobyt pracownika w danej miejscowości nie jest związany z zamiarem ustanowienia w niej stałego miejsca zamieszkania, w którym koncentrowałyby się sprawy osobiste i rodzinne tych osób. Jest to miejsce tymczasowe, wskazane przez firmę na rzecz której świadczyły prace, i uzależnione od realizacji konkretnych robót na pobliskim terenie.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy powyższa analiza stanu faktycznego i prawnego, wyklucza zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy właściwą stawką podatku VAT, którą należy zastosować w przedmiotowej sprawie jest stawka 8% wynikająca z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%” pod pozycją nr 47 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu warto odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei, „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

W związku z powyższym, należy zauważyć, że co do zasady, w przypadku, gdy podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny świadczy usługę związaną z zakwaterowaniem, mieszczącą się w grupowaniu: PKWiU 55.10 – podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższa definicja w konfrontacji ze stanem faktycznym wskazanym we wniosku wskazuje, że realizacja umowy najmu dotyczy krótkotrwałego zakwaterowania. W szczególności bowiem elementy stanu faktycznego takie jak:

• oddanie Najemcy/Pracodawcy w używanie miejsca noclegowego w budynku mieszkalnym, w celu zapewnienia tymczasowego zakwaterowania w pojedynczych lub wspólnych pokojach,
• brak realizacji przez osoby nocujące w nieruchomości celów/potrzeb mieszkaniowych,
• ścisłe określenie ilości osób, które mogą wykorzystać miejsca noclegowe,
• zawarcie umowy najmu na czas określony z możliwością przedłużenia umowy,
• określenie płatności w odniesieniu do osoby zakwaterowanej w nieruchomości i ilości czasu w przeliczeniu na dobę,
• celem świadczonej usługi jest zapewnienie tymczasowego miejsca noclegowego pracownikowi sezonowemu, którego lokalizacja uzależniona jest od realizacji konkretnych robót na pobliskim terenie,
• zakwaterowanie pracowników w danej nieruchomości nie realizuje ich celów mieszkaniowych (pracownik jest zakwaterowany sam, a nie wraz ze swoją rodziną, której miejsce zamieszkanie jest z dala od miejsca pracy),
• czas zakwaterowania poszczególnych pracowników jest uzależniony od okresu realizacji usług przez pracodawcę (dzień, miesiąc, czy dłużej),
• miejsce zakwaterowania jest zdeterminowane miejsce świadczenia usług przez pracodawcę wskazują na zasadność zastosowania stawki VAT w wysokości 8%.
  
  

Powyższe stanowisko prezentowane jest również w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2017 r. 3063-ILPP2-3.4512.46.2017.1.ZD i z dnia 4 czerwca 2020 r. 0114-KDIP1-1.4012.190.2020.1.RR.

W załączeniu niniejszego wniosku przekazuję kserokopię umowy najmu, która jest przedmiotem zapytania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego w zakresie niekorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT usługi najmu świadczonej przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 lipca 2021 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wynajmuje i oddał Najemcy (pracodawcy) w używanie miejsca noclegowe w przedmiotowym budynku mieszkalnym dla 10 osób w celu zapewnienia tymczasowego/ krótkotrwałego zakwaterowania w pojedynczych lub wspólnych pokojach dla pracowników sezonowych, świadczących pracę na rzecz pracodawcy lub innych osób pracujących. Usługa polega na wynajmie miejsca noclegowego, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Pracownicy uzyskali prawo do przebywania w konkretnym pokoju wraz z dostępem do łazienki i wspólnej kuchni, ale nie mogą swobodnie dysponować wynajętym pokojem. Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy.

W treści umowy najmu wskazano, że osoby nocujące w pokojach, nie realizują swoich celów/potrzeb mieszkaniowych.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem, nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkaniowych.

W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca nie zawiera umów, które warunkują wykorzystanie Nieruchomości na cele mieszkalne, a zatem celem oddania w najem Nieruchomości przez Wnioskodawcę nie będzie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osoby fizycznej. Najemca wynajmujący Nieruchomości od Wnioskodawcy nie będzie wykorzystywał ich w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż, jak wskazano w opisie sprawy, celem tego najmu będzie wynajem w celach noclegowych.

Tak więc w przypadku wynajmu Nieruchomości przez Wnioskodawcę, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, gdyż Nieruchomości nie będą wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych tj. zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników najemcy, lecz będą udostępniane w celach noclegowych. Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że najem Nieruchomości przez Wnioskodawcę w celach noclegowych, nie będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z uwagi na niespełnienie przesłanek wynikających z ww. przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że od 23 lipca 2021 r. przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy brzmi następująco: zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177 i 1243).

Kwestia dotycząca zastosowania stawki podatku VAT 8% dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Należy wyjaśnić, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji, nie podejmuje się wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego, dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku załączniki, nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres:

• Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub
• drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy),
  
  

w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformacyjnego ePUAP.

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.