Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.365.2021.2.MKA
z 27 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2021 r. (data wpływu 7 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 19 sierpnia 2021 r. (data wpływu 23 sierpnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 lipca 2021 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.365.2021.1.MKA, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1/8, 1/9, 1/7 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1/8, 1/9, 1/7.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu):

Osoba fizyczna M.P. nabył od osoby fizycznej aktem notarialnym Rep. A Nr […] 4 września 1998 r. na podstawie umowy sprzedaży działkę położoną w obrębie gminy […] o powierzchni 1 ha 93 ary 69 m² do majątku osobistego. Transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Nie była tez udokumentowana fakturą sprzedaży z wykazaną kwotą podatku VAT.

Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, w tym również w momencie nabycia działki nr 1/4.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy […] ww. działka przeznaczona była na cele gospodarstw specjalistycznych typu rolniczego z dopuszczeniem innych nie kolidujących z ogrodnictwem. Z dniem 31 grudnia 2003 r. przestał obowiązywać plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości.

W dniu 8 października 2009 r. działka została podzielona na 6 działek (1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11), w tym drogę wewnętrzną. W kwietniu 2011 r. wydana została Decyzja nr […] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającego na budowie sieci wodociągowej, przebiegającej przez wskazaną nieruchomość (inwestycja została wykonana w 2011 r).

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi gospodarstwa rolnego, ani nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Z działki nr 1/4 przed jej podziałem i po podziale nie były i nie są dokonywane zbiory produktów rolnych. Nie dokonywał i nie dokonuje dostaw produktów rolnych.

WW. działka była i jest wykorzystywana na własne cele rekreacyjne.

Działka nr 1/4 nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim zarówno przed, jak i po jej podziale.

Podział działki i wystąpienie o wydanie warunków zabudowy były z inicjatywy Wnioskodawcy w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych – Wnioskodawcy i jego dzieci.

Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia tych działek, w tym budowy ogrodzenia, budowy dróg, uzbrojenia w media itp.

W przeszłości dokonał sprzedaży innych nieruchomości celem zgromadzenia środków finansowych na cele mieszkaniowe swojej rodziny:

• 6 października 2011 r. - działka 1/5 […]
• 26 listopada 2019 r. - działki 1/6 i 1/10 […]
• 27 lutego 2020 r.- mieszkanie […] + garaż

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

• nie zawierał z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej,
  
• nie jest Mu znany cel, na jaki potencjalny kupiec chce nabyć 3 działki.
  
  

Nie planuje udzielania pełnomocnictw dla przyszłego nabywcy, bądź jakichkolwiek umocowań prawnych w związku ze sprzedażą tych działek.

Jednocześnie 2 maja 2011 r. zostały wydane warunki zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych oraz wiaty na drewno o powierzchni do 25 m2 wraz z podaniem rozgraniczenia przedmiotowej inwestycji oraz wydzieleniem drogi wewnętrznej. Droga wewnętrzna została przekazana w formie darowizny na Gminy […]. Właściciel wskazanych działek nie podejmował żadnych czynności, związanych z rozpoczęciem budowy domów na przedmiotowych działkach. Wg aktualnego stanu nadal istnieją wyłącznie ustalone warunki zabudowy z 2 maja 2011 r. Do właściciela zgłosiła się spółka prowadząca działalność gospodarczą - czynny podatnik VAT z propozycją kupna 3-ch działek o numerach: 1/8, 1/9, 1/7. Właściciel działek nie podejmował tutaj działań marketingowych, czy promocyjnych w celu sprzedaży wskazanych działek. Właściciel rozważa sprzedaż wskazanych działek dla spółki, która przedłożyła ofertę kupna w kwocie […] zł każda z 3-ch działek (łącznie […] zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem o skutki w podatku od towarów i usług dokonania sprzedaży 3-ch działek opisanych powyżej, w szczególności:

1. Czy od sprzedaży tych działek z majątku osobistego, M.P. jest zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność sprzedaży przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest to działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

1. sprzedaż działek będzie dokonana z majątku osobistego osoby fizycznej w sposób okazjonalny i nie zamierza nadać mu charakteru stałego - nie oznacza zatem prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15. ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług,
2. właściciel nieruchomości nie czynił żadnych inwestycji ze środków własnych, prowadzących do wzrostu Jej wartości. Prowadzone działania inwestycyjne wynikały z prowadzonej budowy sieci wodociągowej przez Gminę […] w ramach inwestycji celu publicznego. Uzyskane warunki zabudowy w roku 2011 prowadziły do budowy budynków mieszkalnych na własne potrzeby i swoich dzieci.
3. właściciel działek nie nosił się z zamiarem ich sprzedaży, lecz spółka zgłosiła się do niego z ofertą kupna,
4. właściciel działek nie prowadził działań marketingowych lub promocyjnych, prowadzących do sprzedaży tych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie podmiotu można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht) dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży swoich działek, podejmował i podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył działkę nr 1/4 od osoby fizycznej na podstawie umowy sprzedaży do majątku osobistego w 1998 r.. Transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Nie była też udokumentowana fakturą sprzedaży z wykazaną kwotą podatku VAT.

Wnioskodawca w momencie nabycia działki i obecnie nie był/nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Nie prowadził i nie prowadzi gospodarstwa rolnego, ani nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Z ww. działki przed jej podziałem i po podziale nie były i nie są dokonywane zbiory produktów rolnych. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje żadnych dostaw produktów rolnych.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy […] ww. działka przeznaczona była na cele gospodarstw specjalistycznych typu rolniczego z dopuszczeniem innych nie kolidujących z ogrodnictwem. Z dniem 31 grudnia 2003 r. przestał obowiązywać plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości.

Zakupioną działkę Wnioskodawcą podzielił na 6 działek o numerach: 1/5, 1/6, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 w tym drogę wewnętrzną. W 2011 r. została wydana Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającego na budowie sieci wodociągowej, przebiegającej przez wskazaną nieruchomość (inwestycja została wykonana). Jednocześnie 2 maja 2011 r. zostały wydane warunki zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych oraz wiaty na drewno wraz z podaniem rozgraniczenia przedmiotowej inwestycji oraz wydzieleniem drogi wewnętrznej.

Właściciel wskazanych działek nie podejmował żadnych czynności, związanych z rozpoczęciem budowy domów na przedmiotowych działkach.

Do właściciela zgłosiła się spółka prowadząca działalność gospodarczą – czynny podatnik VAT z propozycją kupna 3 działek o numerach: 1/8, 1/9, 1/7.

Właściciel działek nie podejmował tutaj działań marketingowych, czy promocyjnych w celu sprzedaży wskazanych działek.

Działka nr 1/4 nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim przed jak i po podziale. Podział działki i wystąpienie o wydanie warunków zabudowy było z inicjatywy Wnioskodawcy w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia działek, w tym budowy ogrodzenia, budowy dróg, uzbrojenia w media itp., nie planuje udzielania pełnomocnictw dla przyszłego nabywcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż działek nr 1/8, 1/9, 1/7 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży działek nr 1/8, 1/9, 1/7 brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca bowiem nie podejmował w celu sprzedaży swoich działek działań marketingowych i promocyjnych, to potencjalny klient (spółka prowadząca działalność gospodarczą) zgłosił się do Niego sam z propozycją kupna 3 działek.

Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT. Na działkach nie były podejmowane czynności mające na celu ich uatrakcyjnienie np.: działki nie były uzbrajane, nie wykonano ogrodzenia. Nie były udostępniane osobom trzecim. Podział i wystąpienie o wydanie warunków zabudowy nastąpiło z inicjatywy Wnioskodawcy w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. W niniejszej sprawie, w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nr 1/8, 1/9 i 1/7 brak jest przesłanek pozwalających na uznanie, że dokonując ich dostawy Wnioskodawca będzie występowała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania Wnioskodawcy nie cechują się stałością (mają charakter ściśle incydentalny), ani zorganizowaniem - zmierzają bowiem do racjonalnego zbycia konkretnych działek i nie są przejawem realizowania działalności jak producent, handlowiec, czy usługodawca. Nie można tu mówić o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie sprzedaży swoich działek, która byłaby porównywalna do działań ww. podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił tu ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawca sprzedając swoje działki, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do tej transakcji. W konsekwencji, sprzedaż ww. działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], ul. […], […], za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.