Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.679.2021.1.ASY
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dotacji uzyskanej na realizację Projektu, w ramach którego Wnioskodawca przekaże środki pieniężne Grantobiorcom z tej dotacji oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2021 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dotacji uzyskanej na realizację Projektu, w ramach którego Wnioskodawca przekaże środki pieniężne Grantobiorcom z tej dotacji oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki.

We wniosku przedstawiono następując zdarzenie przyszłe:

Miasto …. jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Miasto ….. ubiega się o środki z Unii Europejskiej na realizację projektu nr …. pn.: „….”, Osi Priorytetowej V. Gospodarka niskoemisyjna, Działania 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii, Typy projektu: inwestycje z zakresu budowy nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i/lub cieplnej wykorzystujących energię słoneczną polegających na instalacji ogniw fotowoltaicznych lub kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych, w tym budynkach jednorodzinnych na potrzeby Grantobiorców, tj. z wyłączeniem budynków, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym działalność rolnicza - Projekty grantowe (Zgodnie z art. 35 i art. 36 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020).

W celu podpisania umowy o dofinansowanie Miasto …. zobowiązane jest do dostarczenia do Instytucji Zarządzającej Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa … na lata 2014-2020 złożonego wniosku ORD-IN o wydanie interpretacji indywidualnej, a docelowo uzyskanej interpretacji indywidualnej.

Miasto …. jest wnioskodawcą i przyszłym Grantodawcą projektów dotyczących instalacji OZE na terenie ….. Celem głównym projektu jest ograniczenie emisji gazów cieplarnianych poprzez budowę 69 mikroinstalacji fotowoltaicznych wykorzystujących odnawialne źródła energii (PV) w gospodarstwach indywidualnych na terenie miasta …..

Źródła finansowania wydatków projektu to dofinansowanie z EFRR, środki krajowe (budżet gminy - inspektor nadzoru) i środki mieszkańców.

Realizacja projektu należy do zadań własnych miasta wymienionych w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.)

Projekt polega na udzieleniu grantów z przekazanych w formie refundacja poniesionych wydatków na instalację ogniw fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych na potrzeby własne Grantobiorców (wyłonione w ramach konkursu gospodarstwa domowe), tj. z wyłączeniem budynków, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym działalność rolnicza.

W ramach projektu zrealizowane zostaną zadania związane z:

1. Zakupem i montażem mikroinstalacji fotowoltaicznych w tym:

• wydatki ogółem: 1 960 350,00 zł,
• wydatki kwalifikowalne: 1 960 350,00 zł w tym VAT 8%: 145 211,11 zł,
• dofinansowanie (65%): 1 274 227,50 zł.

2. Inspektor nadzoru, w tym:

• wydatki ogółem: 39 207,00 zł,
• wydatki kwalifikowalne: 39 207,00 zł w tym VAT 23% : 7 331,39 zł,
• dofinansowanie (65%): 25 484,55 zł.
  
  

Projekt będzie polegał na udzielaniu wybranym w ramach konkursu grantowego 69 mieszkańcom miasta grantu na dostawę i montaż mikroinstalacji fotowoltaicznych w indywidualnych gospodarstwach domowych na własne potrzeby.

Mieszkańcy miasta (Grantobiorcy) będą odpowiedzialni za wyłonienie wykonawców projektu, we własnym zakresie zgodnie z metodą rozeznania rynku. Grantobiorca podpisze z wykonawcą umowę sprzedaży instalacji fotowoltaicznej, we własnym imieniu, faktura VAT ma być wystawiona na Grantobiorcę, który staje się jednocześnie właścicielem instalacji.

Po zakończeniu okresu trwałości projektu nie będzie protokołów przekazania instalacji, gdyż od początku będzie ona własnością Grantobiorcy.

Mieszkaniec podpisując umowę grantową z miastem jednocześnie zobowiązuje się do sfinansowania montażu paneli fotowoltaicznych, czego dowodem będą przedstawione przez mieszkańców faktury, dowody zapłaty i inne dokumenty podczas składania wniosku o wypłatę grantu) refundacja poniesionych wydatków). Zainstalowane w wyniku realizacji urządzenia wchodzące w skład poszczególnych zestawów paneli fotowoltaicznych będą własnością Mieszkańców.

Grantobiorcy jako właściciele będą zobowiązani do właściwej tj. zgodnej z pierwotnym przeznaczeniem i parametrami technicznymi eksploatacji urządzeń.

Wnioskodawca zrealizuje projekt przekazując środki pieniężne Grantobiorcom z otrzymanych środków, natomiast w pozostałej części mieszkańcy sfinansują z własnych środków (zakup i montaż ).

Wnioskodawca wyłoni inspektora nadzoru, ponosząc jego koszty.

Podatek VAT został wskazany we wniosku o dofinasowanie jako koszt kwalifikowany.

Miasto zaznacza, iż nie będzie pobierało żadnych opłat od Grantobiorców w związku z udziałem w projekcie.

Miasto wobec mieszkańców występuje wyłącznie jako Grantodawca, tj. podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie na rzecz mieszkańców.

Faktury VAT dokumentujące wydatki będą wystawiane na Grantobiorców, z wyjątkiem nadzoru inwestorskiego, którego koszt poniesie wnioskodawca.

Usługa nadzoru inwestorskiego zostanie zakupiona przez miasto, celem sprawdzenia czy zainstalowane przez mieszkańców instalacje spełniają warunki określone w regulaminie naboru grantów. W konsekwencji usługa nadzoru nie zostanie zakupiona celem jej świadczenia (refaktury) na rzecz Grantobiorcy, a jego kontroli.

Miasto nie będzie obciążało Mieszkańców fakturami VAT z tego tytułu.

Usługa nadzoru inwestorskiego nabyta w związku z realizacją przedmiotowego projektu, będzie wykorzystywana do czynności niepodlegających podatkowi od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dotacja uzyskana z RPO na realizację Projektu, w ramach którego Wnioskodawca przekaże środki pieniężne Grantobiorcom z tej dotacji powinna być opodatkowana podatkiem VAT?
2. Czy Miasto …. przy realizacji projektu będzie miało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokonujących wydatki?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mającym bezpośredni wpływ na cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy decydujący dla opodatkowania dotacji podatkiem VAT powinien być element bezwzględnego i bezpośredniego związku dotacji z ceną jednostkową lub (możliwość alokacji dotacji do ceny towaru lub usługi). Jeśli zatem sposób kalkulacji dotacji związany jest jedynie pośrednio, lub kalkulacja dotacji oderwana jest od ceny towarów lub świadczonej usługi przez podatnika, dotacja (dopłata) taka nie podlega opodatkowaniu.

Przedmiotem umowy zawartej przez Miasto a Grantobiorcą będzie jedynie zwrot kosztów, operacji tej nie towarzyszą żadne inne świadczenia pomiędzy Miastem a mieszkańcem, bez wyłonienia wykonawcy czy też rozliczenia grantu, mieszkaniec będzie zobowiązany do właściwego rozliczenia się z miastem, jako podmiotem udzielającym dofinansowania.

W przedmiotowej sytuacji, nie ma możliwości powiązania otrzymanej dotacji z ceną świadczonych usług , ponieważ takowe po stronie Miasta nie występują.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie jakim towary i usługi sa wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem, art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Miastu …. nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach przedmiotowego projektu.

Prawo do obniżenia podatku VAT przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia jest bowiem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto …. ubiega się o środki z Unii Europejskiej na realizację projektu pn.: „….”. Wnioskodawcą jest przyszłym Grantodawcą projektów dotyczących instalacji OZE na terenie ….. Celem głównym projektu jest ograniczenie emisji gazów cieplarnianych poprzez budowę 69 mikroinstalacji fotowoltaicznych wykorzystujących odnawialne źródła energii (PV) w gospodarstwach indywidualnych na terenie miasta ….. Projekt polega na udzieleniu grantów z przekazanych w formie refundacja poniesionych wydatków na instalację ogniw fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych na potrzeby własne Grantobiorców. Mieszkańcy miasta (Grantobiorcy) będą odpowiedzialni za wyłonienie wykonawców projektu, we własnym zakresie zgodnie z metodą rozeznania rynku. Grantobiorca podpisze z wykonawcą umowę sprzedaży instalacji fotowoltaicznej, we własnym imieniu, faktura VAT ma być wystawiona na Grantobiorcę, który staje się jednocześnie właścicielem instalacji. Po zakończeniu okresu trwałości projektu nie będzie protokołów przekazania instalacji, gdyż od początku będzie ona własnością Grantobiorcy. Mieszkaniec podpisując umowę grantową z miastem jednocześnie zobowiązuje się do sfinansowania montażu paneli fotowoltaicznych, czego dowodem będą przedstawione przez mieszkańców faktury, dowody zapłaty i inne dokumenty podczas składania wniosku o wypłatę grantu) refundacja poniesionych wydatków). Zainstalowane w wyniku realizacji urządzenia wchodzące w skład poszczególnych zestawów paneli fotowoltaicznych będą własnością Mieszkańców.Wnioskodawca zrealizuje projekt przekazując środki pieniężne Grantobiorcom z otrzymanych środków, natomiast w pozostałej części mieszkańcy sfinansują z własnych środków (zakup i montaż ). Wnioskodawca wyłoni inspektora nadzoru, ponosząc jego koszty. Miasto zaznacza, iż nie będzie pobierało żadnych opłat od Grantobiorców w związku z udziałem w projekcie. Miasto wobec mieszkańców występuje wyłącznie jako Grantodawca, tj. podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie na rzecz mieszkańców. Faktury VAT dokumentujące wydatki będą wystawiane na Grantobiorców, z wyjątkiem nadzoru inwestorskiego, którego koszt poniesie wnioskodawca. sługa nadzoru inwestorskiego zostanie zakupiona przez miasto, celem sprawdzenia czy zainstalowane przez mieszkańców instalacje spełniają warunki określone w regulaminie naboru grantów. W konsekwencji usługa nadzoru nie zostanie zakupiona celem jej świadczenia (refaktury) na rzecz Grantobiorcy, a jego kontroli. Miasto nie będzie obciążało Mieszkańców fakturami VAT z tego tytułu. Usługa nadzoru inwestorskiego nabyta w związku z realizacją przedmiotowego projektu, będzie wykorzystywana do czynności niepodlegających podatkowi od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone dotacje celowe Grantobiorcom w postaci zwrotu kosztów nie będą stanowić dopłaty do ceny instalacji, gdyż Wnioskodawca nie wszedł w rolę inwestora, co za tym idzie – nie świadczy usług ani nie dostarcza towaru na rzecz osób fizycznych.

Należy uznać, że czynność przekazania środków w formie pieniężnej jako zwrot kosztów robót i materiałów nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca nie świadczy na rzecz osób fizycznych biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności. To inwestor (mieszkaniec gminy) będzie miał możliwość dokonania zakupu towarów i usług u dowolnego dostawcy, sam nabywał będzie towary i usługi w ramach OZE, a następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie części lub całości poniesionych wydatków. Mieszkaniec nie będzie uiszczał żadnej opłaty/wkładu własnego, bowiem to mieszkaniec poniesie pełny koszt realizacji Grantu i złoży wniosek o jego częściową refundację (zwrot części kosztów), zaś Gmina po weryfikacji przeleje mu wyliczony zwrot stanowiący Grant, będący dofinansowaniem (dotacją celową).

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Wnioskodawca jest grantodawcą i w żaden sposób nie angażuje się w realizację inwestycji OZE.

Zatem, jak wynika to z przedstawionego zdarzenia, jeżeli operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Mieszkańcem, to zwrot kosztów montażu instalacji na rzecz Grantobiorcy (mieszkańca) nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych Mieszkańcowi (inwestorowi) nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).

W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymana przez Gminę dotacja na montaż instalacji, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy wskazać na niżej cytowane przepisy:

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących nabycie przez niego towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz usługa nadzoru inwestorskiego nabyta w związku z realizacją przedmiotowego projektu, będzie wykorzystywana do czynności niepodlegających podatkowi od towarów i usług.

Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, bowiem mimo iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to jednak faktury VAT dokumentujące wydatki (z wyjątkiem usługi nadzoru inwestorskiego) związane z projektem, będą wystawiane na Grantobiorców (Mieszkańców) natomiast usługa nadzoru inwestorskiego nabyta przez Wnioskodawcę w związku z realizacją wskazanego projektu, będzie – jak wskazał Wnioskodawca - wykorzystana do czynności niepodlegających podatkowi od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ponadto należy także zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.