Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.553.2021.2.ALN
z 15 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu),uzupełnionym pismami z 8 września 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line usługi cateringowe polegające na sprzedaży gotowych dań klientom zewnętrznym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

15 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line usługi cateringowe polegające na sprzedaży gotowych dań klientom zewnętrznym.

Wniosek uzupełniono pismami z 8 września 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Stan faktyczny Wnioskodawca prowadzi działalność cateringową sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 56.21 – „Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Świadczone usługi cateringowe polegają na przygotowywaniu gotowych dań (np. śniadania, obiady, podwieczorki dla szkół i przedszkoli, posiłki regeneracyjne oraz inne dania dla pozostałych odbiorców) z surowców zakupionych wyłącznie przez Wnioskodawcę, na zamówienia osób fizycznych lub podmiotów gospodarczych. Przygotowywanie dań odbywa się w jednym wyznaczonym do tego celu miejscu prowadzenia działalności mieszczącym się w budynku gospodarczym, w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. Działalność prowadzona jest całorocznie. Innego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawca nie posiada, nie wykonuje też żadnych usług u klientów. Klienci telefonicznie składają zamówienia na dania jakie Wnioskodawca ma przygotować. Gotowe dania na zamówienie dostarczane są do klientów.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ewidencjonuje sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej „starego” typu czyli papierowym zapisem kopii. Przedmiotem zapytania są wyłącznie usługi cateringowe na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. „ Klient zewnętrzny” oznacza klienta do którego zamówione danie dostarczane jest przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca dostarcza zamówienia do wszystkich klientów. Nie ma możliwości spożywania przez klienta posiłków w miejscu prowadzenia działalności czyli w miejscu gdzie przygotowywane są posiłki. W ramach opisanej we wniosku działalności Wnioskodawca uważa że, nie świadczy usług, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit a) ustawy o VAT tj. usług związanych z wyżywieniem świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadcząc usługi cateringowe polegające na sprzedaży gotowych dań klientom zewnętrznym Wnioskodawca ma obowiązek zakupu i zainstalowania kasy online?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stosownie do art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT - podatnicy świadczący usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo mogli prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do 31 grudnia 2020 r.

W przepisie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT wyodrębnione są: usługi związane z wyżywieniem, stacjonarne placówki gastronomiczne. W ww. przepisie ustawodawca nie odwołuje się wprost do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach, można zdefiniować ww. pojęcia mając na względzie, że: usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU - dział ten obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji. Dział 56.10.A PKD obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” - podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Ww. podklasa obejmuje działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki. PKWiU 56.21 (wskazane przez Wnioskodawcę) odnosi się do usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering). Ponadto definiując pojęcie stacjonarnej placówki gastronomicznej należy wskazać, że zgodnie z definicją: zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (ww.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”, stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez GUS punktem gastronomicznym jest „Placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Natomiast placówka gastronomiczna została zdefiniowana jako „Zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos”. Placówki gastronomiczne dzielą się na: placówki ogólnie dostępne; placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów. Do placówek gastronomicznych zgodnie z definicją stosowana w statystyce publicznej opracowanej przez GUS punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność, która polega na przygotowywaniu gotowych dań na zamówienie osób fizycznych lub podmiotów gospodarczych. Przygotowane dania są dostarczane do klientów. Działalność prowadzona jest w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy, a konsumpcja odbywa się poza nim. Wnioskodawca uważa, że prowadzonej przez Wnioskodawcę działalność nie sposób uznać za stacjonarną placówkę gastronomiczną rozumianą jako zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos, gdyż Wnioskodawca przyjmuje zamówienia, przygotowuje potrawy i dostarcza lub wydaje odbiorcom. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa, że nie należy do grupy podatników względem których, od 1 stycznia 2021 r., z uwagi na rodzaj prowadzonej sprzedaży powstał obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej on-line w myśl obowiązującego przepisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas online) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy online wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy online. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych online. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych. Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r., poz. 1059).

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z § 1 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas online dla usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo będzie dzień 1 stycznia 2021 r.

Tym samym, mając na uwadze zapisy art. 145b ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia są obligatoryjnie zobowiązani do rozpoczęcia ewidencji za pomocą kas online od 1 stycznia 2021 r.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność cateringową sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 56.21 – „Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Świadczone usługi cateringowe polegają na przygotowywaniu gotowych dań (np. śniadania, obiady, podwieczorki dla szkół i przedszkoli, posiłki regeneracyjne oraz inne dania dla pozostałych odbiorców) z surowców zakupionych wyłącznie przez Wnioskodawcę, na zamówienia osób fizycznych lub podmiotów gospodarczych. Przygotowywanie dań odbywa się w jednym wyznaczonym do tego celu miejscu prowadzenia działalności mieszczącym się w budynku gospodarczym, w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. Działalność prowadzona jest całorocznie. Innego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawca nie posiada, nie wykonuje też żadnych usług u klientów. Klienci telefonicznie składają zamówienia na dania jakie Wnioskodawca ma przygotować. Gotowe dania na zamówienie dostarczane są do klientów. Nie ma możliwości spożywania przez klienta posiłków w miejscu prowadzenia działalności czyli w miejscu gdzie przygotowywane są posiłki.

Wątpliwości Wnioskodawcy przy tak przedstawionym opisie sprawy dotyczą kwestii czy w związku ze świadczeniem usług cateringowych ma obowiązek ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line.

W przypadku wykonywania usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo - stosownie do art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT - podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do 30 czerwca 2020 r. Jednocześnie na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii - m.in. dla ww. grupy podatników możliwość ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu dotychczasowych kas rejestrujących została wydłużona do 31 grudnia 2020 r.

Mając na uwadze brzmienie przepisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów:

• usług związanych z wyżywieniem,
  

• stacjonarnej placówki gastronomicznej.
  
  

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Dla dokonania prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU nie mają wpływu również czynniki takie jak to, czy:

• punkty sprzedaży znajdują się w miejscu ogólnodostępnym,
  

• w punktach sprzedaży znajdują się stoliki i krzesła,
  

• dostępne są naczynia i sztućce,
  

• produkty są przeznaczone do spożycia na miejscu czy na wynos, (np. pakowane w bibułki czy tekturowe pudełka),
  

• w punktach sprzedaży są: toalety, szatnia, zainstalowana jest klimatyzacja, czy ogrzewanie.
  
  

Dział 56.10.A. PKD obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” - podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Ww. podklasa obejmuje działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy uznać, że Wnioskodawca świadcząc usługi cateringowe polegające na przygotowywaniu gotowych dań (np. śniadania, obiady, podwieczorki dla szkół i przedszkoli, posiłki regeneracyjne oraz inne dania dla pozostałych odbiorców) z surowców zakupionych wyłącznie przez Wnioskodawcę. Czyli takie jak oferowane w placówkach gastronomicznych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”. Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, to obiekt którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Placówki gastronomiczne dzielą się na:

• placówki ogólnie dostępne;
  

• placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.
  
  

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich.

Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp.

Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że prowadząc punkt sprzedaży, w którym sprzedawane będą uprzednio przygotowane przez Wnioskodawcę do bezpośredniego podania i spożycia dania np. śniadania, obiady, podwieczorki dla szkół i przedszkoli, posiłki regeneracyjne oraz inne dania dla pozostałych odbiorców, Wnioskodawca - wbrew twierdzeniu zawartym w opisie sprawy - świadczy usługi, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit a) ustawy, tj. usługi związane z wyżywieniem świadczone przez stacjonarną placówkę gastronomiczną.

Tym samym, mając na uwadze powyższe regulacje prawne wynikające z powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi cateringowe polegające na sprzedaży gotowych dań klientom zewnętrznym, to stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r., jest zobowiązany do wymiany kasy rejestrującej i prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej od 1 stycznia 2021 r. przy użyciu kasy online, tj. kasy umożliwiającej połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, z uwzględnieniem przepisu art. 145b ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.