2019.02.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.796.2018.2.TK
z 20 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania towarów oznaczonych kodami CN 2710 19 43 oraz CN 2710 19 62 00 za paliwo silnikowe i obowiązku rozliczenia nabycia wewnątrzwspólnotowego na podstawie ar. 103 ust. 5a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania towarów oznaczonych kodami CN 2710 19 43 oraz CN 2710 19 62 00 za paliwo silnikowe i obowiązku rozliczenia nabycia wewnątrzwspólnotowego na podstawie ar. 103 ust. 5a ustawy. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 15 lutego 2019 r. o uwierzytelnione pełnomocnictwo szczególne oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje czasowego, w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy, przywozu ciężkiego oleju napędowego (o kodzie CN 2710 19 43) na terytorium kraju. Przywóz odbywa się z innego państwa UE w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług posiadającym numer VAT UE prowadzącym skład podatkowy. Sprowadzany olej napędowy ze względu na specyfikę technologiczną nie jest przeznaczony do napędu silników. Olej służy Spółce do wytworzenia preparatu smarowego L10 o kodzie CN 3403 19 90 lub oleju smarowego do form L5 o kodzie CN 2710 19 91 – w obu przypadkach wyrobów niebędących paliwem, a co za tym idzie wyrobem akcyzowym. Przywieziony olej napędowy w całości zostanie przemieszczony poza terytorium kraju w dwóch powyższych produktach i nie zostanie w żadnej formie wprowadzony do obrotu na terytorium RP. Przywóz ma zatem na celu jedynie przetworzenie ciężkiego oleju napędowego i jego powrotny wywóz poza terytorium kraju. Spółka nie wykorzystuje sprowadzonego oleju napędowego do innych celów, a zwłaszcza do wprowadzania do obrotu na terytorium RP jak i nie używa i nie oferuje nabytego wyrobu lub wytworzonego wyrobu do napędu silników. Spółka dysponuje jednoznaczną dokumentacją wskazującą na ilość wykorzystanego oleju napędowego oraz ilości wywozu w gotowych produktach. Ponadto Spółka planuje sprowadzanie ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00 (na moment składania wniosku takiej działalności nie wykonuje) do produkcji oleju smarowego do form B7 na zasadach tożsamych jak w przypadku sprowadzenia ciężkiego oleju napędowego. Również w tym wypadku gotowy wyrób po wytworzeniu zostanie w całości przemieszczony poza terytorium RP. Spółka nie jest zarejestrowanym odbiorcą, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. i nie jest zarejestrowanym odbiorcą ani podmiotem prowadzącym skład podatkowy, który dokonuje na rzecz innego podmiotu nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w tym zakresie. Sprowadzany przez Spółkę olej napędowy nie jest wyrobem energetycznym, który jest przeznaczony do użycia, oferowany na sprzedaż lub używany do napędu silników spalinowych. Działalność, którą wykonuje Spółka nie jest objęta obowiązkiem posiadania koncesji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wyrób sprowadzany przez Spółkę jest paliwem silnikowym w rozumieniu art. 86 ust. 2 z dnia 6 grudnia 2008 r.?
Czy Spółka, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. nie jest obowiązana do rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego ciężkiego oleju napędowego o kodzie CN 2710 19 43 na podstawie ar. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?
Czy Spółka, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. nie jest obowiązana do rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00 na podstawie ar. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W ocenie Spółki wyrób, o którym mowa w stanie faktycznym nie jest paliwem silnikowym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Zgodnie z tym przepisem paliwem silnikowym są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Definicja ta wiąże zatem status danego wyrobu, w kontekście definicji paliw silnikowych z jego faktycznym przeznaczeniem. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. wymienia zatem trzy przypadki, w których określony wyrób jest uznawany za paliwo silnikowe:

Jest przeznaczony do użycia do napędu silników spalinowych – jak wskazano wstanie faktycznym wniosku wyrób sprowadzany przez Spółkę nie jest przeznaczony do napędu silników spalinowych ze względu na jego specyfikę technologiczną jak i ze względu na jego przeznaczenie do procesu technologicznego wytwarzania olejów smarowych niebędących wyrobami akcyzowymi.
Jest oferowany na sprzedaż do napędu silników spalinowych – Spółka nie oferuje tego wyrobu do napędu silników spalinowych oraz nie nabywa tego wyrobu do takich celów. Co więcej wyrób ten nie być zgodnie z przepisami oferowany do napędu silników bowiem nie zawiera biokomponentów, które są wymaganym elementem paliwa silnikowego. Całość nabytego produktu jest wykorzystywana do procesu technologicznego wytwarzania olejów smarowych niebędących wyrobami akcyzowymi.
Jest używany do napędu silników spalinowych – Spółka nie używa tego wyrobu do napędu silników spalinowych. Całość nabytego produktu jest wykorzystywana do procesu technologicznego wytwarzania olejów smarowych niebędących wyrobami akcyzowymi.

Mając powyższe na względzie należy uznać, że Spółka nie dokonuje nabyć wewnątrzwspólnotowych paliw silnikowych a jedynie surowca do produkcji wyrobu niebędącego wyrobem akcyzowym. Należy zauważyć, że załącznik nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wymienia szereg wyrobów (do których co do zasady stosuje się przepisy ustawy o podatku akcyzowym), które nie są przeznaczone do napędu silników ze względu na ich charakterystykę lub też przeznczone są do celów opałowych lub jako surowiec w procesach technologicznych wytwarzania wyrobów nie akcyzowych np. olejów smarowych. Nie każdy zatem wyrób wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. jest paliwem silnikowym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Na możliwości różnorakiego przeznaczenia wyrobów wymienianych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. jak również na rozumienie pojęcia paliw silnikowych wskazuje również Ministerstwo Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych dotyczących podatku akcyzowego. Interpretacje te dotyczą m.in. możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym niemniej jednak wyraźne wskazują, że wyroby wymienione w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. to nie tylko paliwa silnikowe. Przykładowo w interpretacji z dnia 6 maja 2014 r. (sygn. PPP3/443-118/14-5/SM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał. „Jeżeli zatem obecnie w związku ze zmianą Nomenklatury Scalonej olej napędowy, o którym mowa we wniosku, jest klasyfikowany do kodu CN 2710 19 43-46, dla opodatkowania akcyzą, a tym samym i dla zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w § 6 pkt 3 ww. rozporządzenia w sprawie zwolnień, ma zastosowanie Nomenklatura Scalona obowiązująca na dzień wejścia w życie ustawy o podatku akcyzowym (tj. na dzień 1 marca 2009 r.), do momentu kiedy modyfikacje nomenklatury scalonej (CN) nie zostaną uwzględnione w ustawie o podatku akcyzowym. Tym samym olej napędowy (klasyfikowany obecnie do innego kodu CN) będzie zwolniony z podatku akcyzowego, jeżeli w sytuacji opisanej we wniosku uznamy, że mamy do czynienia z jego wykorzystaniem na cele olejów procesowo-technologicznych. (...) Zatem w sytuacji opisanej we wniosku, olej napędowy o kodzie CN 2710 19 41 (według Nomenklatury Scalonej z 2009 r. – zgodnie z obecnym brzmieniem o kodzie CN 2710 19 43-46), który będzie zużywany jako surowiec do produkcji preparatu antykorozyjnego, może zgodnie z § 6 ust. 3 rozporządzenia korzystać ze zwolnienia od podatku akcyzowego jako olej procesowo-technologiczny (przy zachowaniu pozostałych warunków tego zwolnienia)”. Tożsame stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 marca 2015 r. sygn. IPPP3/443-1229/14-5/SM. W interpretacjach tych wskazano, że wyroby o kodzie tożsamym lub zbieżnym ze sprowadzonym przez Spółkę nie są paliwem silnikowym a surowcem do produkcji innych wyrobów, które nie są wyrobami akcyzowymi. W takim przypadku nabycie wewnątrzwspólnotowe dotyczy wyrobów innych niż paliwo silnikowe, a zatem nabycie to nie podlega rozliczeniu w podatku od towarów i usług na zasadach wskazanych w art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. Stanowisko o nie paliwowym przeznaczeniu wyrobów wymienionych w załączniku nr 2 zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 grudnia 2013 r. (sygn. IPTPP3/443A-47/13-4/KK): „W związku z faktem, iż jak wskazał Wnioskodawca, wyroby spełniające wymogi zawarte w art. 89 ust. 2 ustawy będą przeznaczone do produkcji rozpuszczalników, to tym samym nie będą przeznaczone do celów innych niż szeroko rozumiane cele opałowe lub napędowe. Wobec powyższego, stosownie do art. 89 ust. 2 ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł. Tym samym, w sytuacji gdy zarejestrowany odbiorca przeznaczy te wyroby do produkcji rozpuszczalników dla siebie jako podmiotu zużywającego, to Spółka jako zarejestrowany odbiorca nie będzie zobligowana do zapłaty podatku, gdyż wyniesie on 0 zł. Natomiast jak wskazano powyższej, zobowiązanie takie może wystąpić u pomiotu zużywającego (Spółki) w sytuacji, gdy zużyje on nabyte uprzednio wyroby akcyzowe ze stawką 0 zł od zarejestrowanego odbiorcy niezgodnie z przeznaczeniem lub przekroczy dopuszczalne normy zużycia”. Również ta interpretacja indywidualna wskazuje, że wyrób wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy może nie być paliwem silnikowym bowiem ma inne przeznaczenie. Należy podkreślić, że stanowisko takie jest powszechnie prezentowane w orzecznictwie sądowym m.in. w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 22 lutego 2017 r. sygn. I SA/Wr 1233/16 oraz WSA w Szczecinie z dnia 17 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Sz 262/17. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 22 czerwca 2017 r. sygn. I SA/Łd 377/17: „Nie można więc podzielić poglądu organu, że o zaliczeniu oleju napędowego do paliw silnikowych decyduje sama potencjalna możliwość jego użycia do napędu silników spalinowych, bez względu na to, do czego olej taki został przeznaczony”. Mając powyższe na względzie należy uznać, że wyrób który Spółka sprowadza czasowo na terytorium kraju nie jest wyrobem akcyzowym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. bowiem nie kwalifikuje się do uznania za paliwo silnikowe w rozumieniu tego przepisu.

Ad 2

W ocenie Spółki nie jest ona obowiązana od dnia 1 sierpnia 2016 r. do rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 43 na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. bowiem nabywany olej napędowy nie jest paliwem w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. – co Spółka wykazała w stanowisku własnym w odpowiedzi na pytanie nr 1 wniosku. Zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w brzemieniu obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm., dalej zwana ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r.), których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego. Powyższa regulacja wprowadza zatem obowiązek kasowego rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów, które:

są paliwami silnikowymi, a więc ich przeznaczenie to napęd silników,
wymienione są w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.,
ich wytwarzanie lub obrót wymaga w danych okolicznościach posiadania koncesji na podstawie przepisów ustawy Prawo energetyczne. Aby zatem wystąpił obowiązek rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego w deklaracji muszą być spełnione przesłanki enumeratywnie wymienione w tym przepisie.

W przeciwnym wypadku nabycie wewnątrzwspólnotowe powinno zostać rozliczone zgodnie z dotychczasowymi zasadami (w deklaracji VAT-7 jako podatek należy i ewentualnie podatek naliczony). Pierwsza ze wskazanych przesłanek to zakwalifikowanie danego wyroby do paliw silnikowych. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie zawiera definicji paliw silnikowych należy zatem rozumieć ją w potocznym znaczeniu jako wyrób przeznaczony do napędów silników. Można również posłużyć się definicją wynikającą z art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. zgodnie z którą paliwami silnikowymi są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. wymienia zatem trzy przypadki, w których określony wyrób jest uznawany za paliwo silnikowe:

Jest przeznaczony do użycia do napędu silników spalinowych – jak wskazano w stanie faktycznym wniosku wyrób sprowadzany przez Spółkę nie jest przeznaczony do napędu silników spalinowych ze względu na jego specyfikę technologiczną jak i ze względu na jego przeznaczenie do procesu technologicznego wytwarzania olejów smarowych niebędących wyrobami akcyzowymi.
Jest oferowany na sprzedaż do napędu silników spalinowych – Spółka nie oferuje tego wyrobu do napędu silników spalinowych oraz nie nabywa tego wyrobu do takich celów. Całość nabytego produktu jest wykorzystywana do procesu technologicznego wytwarzania olejów smarowych niebędących wyrobami akcyzowymi.
Jest używany do napędu silników spalinowych – Spółka nie używa tego wyrobu do napędu silników spalinowych. Całość nabytego produktu jest wykorzystywana do procesu technologicznego wytwarzania olejów smarowych niebędących wyrobami akcyzowymi.

Mając powyższe na względzie należy uznać, że Spółka nie dokonuje nabyć wewnątrzwspólnotowych paliw silnikowych bowiem jak wykazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 w ocenie Spółki nabywany olej napędowy nie jest paliwem silnikowym. Wracając do treści art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. warto odnotować, że przepis ten odwołuje się do załącznika nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Należy przy tym zauważyć, że załącznik ten wymienia szereg wyrobów, które nie są przeznaczone do napędu silników ze względu na ich charakterystykę lub też przeznczone są do celów opałowych lub jako surowiec w procesach technologicznych wytwarzania wyrobów nie akcyzowych np. olejów smarowych. Nie każdy zatem wyrób wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. będzie rozliczanych na podstawie art. 105 ust. 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. bowiem mimo wymienienia w załączniku nr 2 nie będzie paliwem silnikowym zarówno w potocznym brzemieniu tego pojęcia jak i na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Wykładnia art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w brzemieniu obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. wskazuje, że kasowa metoda rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego ma zastosowanie wyłącznie w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych, których wytwarzanie lub obrót wymaga uzyskania koncesji. Spółka na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 1997 r. Nr 54, poz. 348 ze zm., dalej zwana „ustawą Prawo energetyczne”) nie jest obowiązana, w zakresie swojej działalności do posiadania koncesji na wytwarzanie lub obrót tymi wyrobami. Jak bowiem wynika z art. 32 Prawa energetycznego koncesji wymaga wytwarzanie lub obrót paliwami. Przy czym przez wytwarzanie rozumie się (art. 3 pkt 45 Prawa energetycznego) produkcję paliw lub energii w procesie energetycznym. Natomiast art. 3 pkt 6 ustawy Prawo energetyczne definiuje obrót jako działalność polegającą na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią. Spółka w zakresie działalności wskazanej w stanie faktycznym nie wykonuje ani czynności polegających na wytwarzaniu ani obrocie paliwami. W ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego nie jest obowiązana do posiadania koncesji na obrót paliwami z zagranicą jak i obrotu paliwami ciekłymi. Dokonuje zatem nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobu, którego nabycie i przetworzenie nie wymaga posiadania koncesji. Należy podkreślić, że przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy interpretować w powiązaniu z przepisami Prawa energetycznego. Skoro Spółka na podstawie przepisów tej ustawy nie jest obowiązana do posiadania koncesji – nie sprowadza na terytorium kraju wyrobu, którego sprowadzenie wymaga uzyskania koncesji (wyrób ten sprowadzony jest wyłącznie jako surowiec do produkcji olejów smarowych, które nie są paliwem silnikowym) to oznacza, że nie została spełniona dyspozycja art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w brzemieniu obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. W przeciwnym wypadku odwołanie zawarte w tym przepisie do regulacji ustawy Prawo energetyczne byłby bezprzedmiotowe. Należy podkreślić, że zaprezentowana powyżej wykładnia przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. jest również potwierdzana w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 22 czerwca 2017 r. WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 377/17) wskazał:

„Powołany przepis ma więc zastosowanie tylko w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.). Nie jest kwestionowane, że spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego, który według Nomenklatury Scalonej jest klasyfikowany pod kodami CN 2710 19 41 do 43. Nabywany wewnątrzwspólnotowo olej napędowy należy więc do wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym pod pozycją 20. Jednak nie oznacza to jeszcze, że w każdym przypadku nabywany olej napędowy jest paliwem silnikowym w rozumieniu przepisów ustawy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „paliwa silnikowego”, które to pojęcie zostało zdefiniowane w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie ze wskazanym przepisem paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. W przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym nabywany wewnątrzwspólnotowo olej napędowy jest poddawany przerobowi na olej smarowy. Nie jest więc on przeznaczony do użycia napędu silników spalinowych, oferowany na sprzedaż do napędu silników spalinowych, czy używany do napędu silników spalinowych. Przez przeznaczenie rozumie się praktyczny cel do którego coś jest przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy. Przeznaczenia nie należy rozumieć jako hipotetycznej, czy też potencjalnej możliwości wykorzystania danego wyrobu, ale jako zamiar wykorzystania wyrobów do określonych celów (nie samą możliwość ich wykorzystania do tych celów)– zobacz wyrok WSA we Wrocławiu z 22 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 1233/16. Nie można więc podzielić poglądu organu, że o zaliczeniu oleju napędowego do paliw silnikowych decyduje sama potencjalna możliwość jego użycia do napędu silników spalinowych, bez względu na to, do czego olej taki został przeznaczony. Podobne stanowisko co do rozumienia pojęcia „paliwo silnikowe” zawarł też WSA w Szczecinie w wyroku z 17 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Sz 262/17 wskazując, że ustawodawca ograniczył regulacje z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT do podatnika nabywającego wewnątrzwspólnotowo olej napędowy przeznaczony do użycia, oferowany na sprzedaż lub używany do napędu silników spalinowych. Gdyby przyjąć, że ustawodawca chciał objąć tą regulacją nabycie olejów napędowych bez względu na ich przeznaczenie, to posłużyłby się on pojęciem „wyroby akcyzowe” (czy też „wyroby energetyczne”, bądź „oleje napędowe bez względu na ich przeznaczenie”) wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym lub tez pojęciem „paliwa ciekłe” w rozumieniu ustawy – Prawo energetyczne”. Co istotne wyrok te dotyczy dokładnie takiej samej sytuacji jak będącej przedmiotem niniejszego wniosku – tj. dotyczy sytuacji podatnika, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprowadza olej napędowy do produkcji oleju smarowego. Takie stanowisko zostało również zaprezentowane przez ten sąd w wyroku z dnia 22 czerwca 2017 r. sygn. I SA/Łd 376/17. Z wyrokami tymi nie sposób się nie zgodzić– w jednoznaczny sposób potwierdzają one, że sprowadzanie czasowe na terytorium kraju oleju napędowego celem jego wykorzystania do wytworzenia oleju smarowego nie wiąże się z obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. bowiem sprowadzany olej napędowy nie jest paliwem w rozumieniu tego przepisu. Należy podkreślić, że stanowisko takie zostało również potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 listopada 2018 r. sygn. I FSK 357/18 co w rezultacie wskazuje na jednolitą i prawomocna linię orzeczniczą w tym zakresie.

Ad 3

Powyższa argumentacja ma również zastosowanie do nabycia ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00 bowiem nie jest on paliwem silnikowym w rozumieniu art. 103a ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. bowiem nie spełnia kryteriów do uznania za paliwo silnikowe na podstawie art. 86 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. – co Spółka wykazała w stanowisku własnym odnoszącym się do pytania numer 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uznania towarów oznaczonych kodami CN 2710 19 43 oraz CN 2710 19 62 00 za paliwo silnikowe i obowiązku rozliczenia nabycia wewnątrzwspólnotowego na podstawie ar. 103 ust. 5a ustawy, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 775, z późn. zm.). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1052).

Przez podmiot prowadzący skład podatkowy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1114, z późn. zm.) – art. 2 pkt 35 ustawy.

Skład podatkowy to – zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym – miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane – z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Za podmiot prowadzący skład podatkowy uznaje się podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym).

Z kolei przez zarejestrowanego odbiorcę – zgodnie z art. 2 pkt 36 ustawy o VAT – rozumie się przez to podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl ar. 17a ustawy, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

W myśl art. 103 ust. 5b ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Stosownie do art. 103 ust. 5c ustawy, przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego (art. 103 ust. 5d ustawy).

Przez wyroby akcyzowe – zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym – rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Według art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym, procedura zawieszenia poboru akcyzy jest procedurą stosowaną podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

W załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE. L 1992 Nr 76, str. 1) pod pozycją 20 ujęto wyroby sklasyfikowane według kodu Nomenklatury Scalonej CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 – Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej „WIA”, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy, przywozu ciężkiego oleju napędowego (o kodzie CN 2710 19 43) na terytorium kraju. Przywóz odbywa się z innego państwa UE w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług posiadającym numer VAT UE prowadzącym skład podatkowy. Ponadto Spółka planuje sprowadzanie ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest obowiązek rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego ciężkiego oleju napędowego o kodzie CN 2710 19 43 oraz ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00 na podstawie ar. 103 ust. 5a ustawy.

W celu udzielenia odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytania w pierwszej kolejności należy przeanalizować kwestię dotycząca uznania ww. towarów za paliwo silnikowe.

W opinii Zainteresowanego, w tym celu należy się posłużyć definicją zawarta w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Zdaniem tut. Organu, powyższy sposób postępowania należy uznać za nietrafny. Przepisy ustawy nie odsyłają bowiem w – kwestii pojęcia „paliwo silnikowe” – do definicji art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Minister Energii korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 32 ust. 6 ustawy Prawo energetyczne, w rozporządzeniu z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2039) w § 1 pkt 8 wskazał, że uzyskania koncesji wymaga wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, paliwami ciekłymi oznaczonymi następującymi kodami CN oleje napędowe: 2710 19 43, 2710 20 11, natomiast w § 1 pkt 10 wskazał, że uzyskania koncesji wymaga wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, paliwami ciekłymi oznaczonymi następującymi kodami CN ciężkie oleje opałowe: 2710 19 62, 2710 19 64, 2710 19 68, 2710 20 31, 2710 20 35, 2710 20 39, 2710 20 90.

Wpisu do rejestru podmiotów przywożących wymaga przywóz paliw ciekłych oznaczonych następującymi kodami CN oleje napędowe: 2710 19 43, 2710 20 11 (§ 2 pkt 9 ww. rozporządzenia); ciężkie oleje opałowe: 2710 19 62, 2710 19 64, 2710 19 68, 2710 20 31, 2710 20 35, 2710 20 39, 2710 20 90, 2707 99 19, 2707 99 91, 2707 99 99 (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia).

Rejestr podmiotów przywożących prowadzi Prezes URE (art. 32a ust. 1 ustawy Prawo energetyczne).

Nietrafnie, zatem Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym należy się posłużyć definicją zawarta w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Bowiem kwalifikacji tej należy dokonać o ww. rozporządzenie, w którym zostały wymienione – jako paliwa silnikowe oba ww. towary.

Tut. Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo energetyczne, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:

paliw stałych lub paliw gazowych,
energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,
energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,
energii elektrycznej:
- z biogazu rolniczego,
- wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,
- wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii,
ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW.

W myśl art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo energetyczne, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem:

obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu skroplonym gazem ziemnym dostarczonym z zagranicy dokonanego w punkcie dostawy do terminalu w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2017 r. poz. 2302), obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100 000 euro, obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 10 000 euro oraz obrotu ciepłem, jeżeli moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;
obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi oraz przez spółkę prowadzącą giełdę towarową, giełdową izbę rozrachunkową, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną innego, niż określony w lit. b, dokonywanego przez giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające lub zbywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w lit. b.

Przez paliwa – w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne – rozumie się paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3b ustawy Prawo energetyczne paliwa ciekłe to ciekłe nośniki energii, w tym zawierające dodatki:

półprodukty rafineryjne,
gaz płynny LPG,
benzyny pirolityczne,
benzyny silnikowe,
benzyny lotnicze,
paliwa typu benzyny do silników odrzutowych,
paliwa typu nafty do silników odrzutowych,
inne nafty,
oleje napędowe,
lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe,
ciężkie oleje opałowe,
benzyny lakowe i przemysłowe,
biopaliwa płynne (ciekłe),
smary

− określone w załączniku В rozdziały 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14.11.2008, str. 1, z późn. zm.), których szczegółowy wykaz ustanawiają przepisy wydane na podstawie art. 32 ust. 6.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług oraz przepisów odrębnych należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy spoczywają obowiązki podatkowe wprowadzone ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1052), która weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2016 r. W tych obowiązkach mieści się również obowiązek obliczania i wpłacania – bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego – kwot VAT na rachunek właściwego urzędu skarbowego w zakresie wpłat podatku akcyzowego w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez prowadzącego skład podatkowy z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

W odniesieniu do nabywanego wewnątrzwspólnotowo przez Wnioskodawcę ciężkiego oleju napędowego, w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy, sklasyfikowanego przez Zainteresowanego według kodu Nomenklatury Scalonej CN 2710 19 43 oraz ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00, należy wskazać, że ww. oleje są paliwem silnikowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym i z tytułu tego nabycia Wnioskodawca jest zobowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku VAT na podstawie art. 17a ustawy.

Podkreślić bowiem należy, że powstanie obowiązku zapłaty podatku, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy, uzależnione jest od samego faktu dokonania, przez podmiot prowadzący skład podatkowy, wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne. Zatem decydująca jest w tym przypadku kwalifikacja towarów, które są przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego w momencie powstania obowiązku zapłaty podatku (wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do miejsca odbioru wyrobów akcyzowych), a nie faktyczne przeznaczenie ciężkiego oleju napędowego o kodzie CN 2710 19 43 i ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00 nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia przez podmiot prowadzący skład podatkowy.

Zatem powoływanie się przez Wnioskodawcę na okoliczność, że całość nabytego produktu jest wykorzystywana do procesu technologicznego wytwarzania olejów smarowych niebędących wyrobami akcyzowymi i w związku z powyższym Spółka nie dokonuje nabyć wewnątrzwspólnotowych paliw silnikowych bowiem nabywany ciężki olej napędowego o kodzie CN 2710 19 43 i ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00 nie są paliwami silnikowymi – nie może stanowić przesłanki do wyłączenia stosowania art. 17a ustawy.

Reasumując, odpowiadając na zadane we wniosku pytania należy stwierdzić, że Spółka od dnia 1 sierpnia 2016 r. jest obowiązana do rozliczania nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych (w rozumieniu rozporządzenia Ministra Energii z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących – Dz. U. z 2016 r., poz. 2039) ciężkiego oleju napędowego o kodzie CN 2710 19 43 i ciężkiego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 62 00 na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy.

Z kolei, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych, tut. Organ potraktował powyższe rozstrzygnięcia jako element argumentacji, lecz nie mogły one stanowić podstawy do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Należy również stwierdzić, że powoływane przez Wnioskodawcę wyroki sądu są rozstrzygnięciami, które zapadły w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i w określonych uregulowaniach prawnych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin