INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnej Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 01 marca 2011 r. (data wpływu 04.03.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu ujawnienia gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 04 maja 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu ujawnienia gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia w wyniku inwentaryzacji gruntów w grudniu 2010 roku stwierdziła, że posiada grunt, którego nie ma w ewidencji księgowej. Został on wyceniony przez rzeczoznawcę i wprowadzony do ewidencji księgowej jako środek trwały i pozostałe przychody operacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ujawniony grunt stanowi przychód podatkowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, grunty ujawnione w wyniku inwentaryzacji nie stanowią przychodu podatkowego, ponieważ ujawnienie środka trwałego nie zwiększa faktycznie otrzymanych przychodów Spółdzielni oraz przychodów należnych.

Takie stanowisko prezentuje również miejscowy Urząd Skarbowy i wydawnictwo Gofin, z którego interpretacji Spółdzielnia korzysta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe,
2. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
   
   

W myśl art. 12 ust. 5 ww. ustawy, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 5a tejże ustawy, wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustaloną według zasad określonych w ust. 5, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu warto również wskazać, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, jednakże z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w wyniku inwentaryzacji gruntów w grudniu 2010 roku Spółdzielnia stwierdziła, że posiada grunt, którego nie ma w ewidencji księgowej. Został on wyceniony przez rzeczoznawcę i wprowadzony do ewidencji księgowej jako środek trwały i pozostałe przychody operacyjne.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Ujawnienie środka trwałego oznacza zatem wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w terminie późniejszym niż wynikający z cyt. art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy.

Powyższe skutkuje tym, iż odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją dokonuje się – w myśl art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, iż Spółdzielnia była już wcześniej w posiadaniu przedmiotowego gruntu, zatem nie można twierdzić, że w dacie jego ujawnienia (późniejszego wpisu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) otrzymała jakąkolwiek wartość skutkującą wzrostem majątku.

Tym samym, ujawnienie w wyniku inwentaryzacji gruntów nie zwiększa faktycznie otrzymanych przychodów Spółdzielni oraz przychodów należnych, w myśl powołanych przepisów art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, ujawnienie gruntu oznacza wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która to czynność nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego dla Spółdzielni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.