Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.29.2019.2.LG
z 29 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 20 lutego 2019 r. (data wpływu 22 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 lutego 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.29.2018.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Rolnicza Spółdzielnia produkcyjna sprzedała grunt rolny z gospodarstwa rolnego, którego jest właścicielem ponad 5 lat. Sprzedany grunt w ewidencji jest sklasyfikowany jako grunt orny kl. V i VI. W planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczony jest pod aktywizację. Sprzedany grunt nie będzie użytkowany rolniczo.

Ponadto w piśmie z 20 lutego 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie jest zabudowana i wchodzi w skład gospodarstwa rolnego.
2. Sprzedana działka jako grunt rolny podlegała opodatkowaniu podatkiem rolnym i w wypisie rejestru gruntów nieruchomość wykazana była jako grunt rolny.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w piśmie z 20 lutego 2019 r.):

Czy w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości rodzi obowiązek podatkowy z tytułu uzyskanego dochodu?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w piśmie z 20 lutego 2019 r.), dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wynika to z następujących przepisów :

1. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego wolne od podatku dochodowego są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstw rolnego,
2. art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego ilekroć w ustawie mowa jest o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym,
3. art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym (Dz.U. z 2006 r. nr 136, poz. 969), w myśl którego za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o którym mowa w art. 1 o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha przeliczeniowy stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki nieposiadającej osobowości prawnej.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., zwana dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości lub udziału w nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości lub udziału w nieruchomości.

Z postanowień art. 2 ust. 4 updop wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U z 2017 r., poz. 1892, ze zm.), uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Natomiast opodatkowaniu podatkiem rolnym w myśl art. 1 ww. ustawy o podatku rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Z powyższego wynika, że przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym – a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – należy brać pod uwagę jedynie trzy przesłanki:

• łączna powierzchnia nieruchomości musi mieć powyżej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego,
• grunty wchodzące w skład nieruchomości muszą być kwalifikowane jako użytki rolne,
• grunty nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
  
  

Pozbawienie podatnika prawa do zwolnienia nie jest uzależnione od faktu utraty przez nieruchomość charakteru rolnego po dokonaniu sprzedaży, lecz od okresu, jaki upłynął od chwili nabycia sprzedawanej nieruchomości.

Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 17 ust. 1 pkt 1 updop, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży gruntu rolnego wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego, którego jest właścicielem ponad pięć lat. Sprzedana nieruchomość nie jest zabudowana. Sprzedany grunt w ewidencji był sklasyfikowany jako grunt orny kl. V i VI i podlegał opodatkowaniu podatkiem rolnym. Sprzedany grunt nie będzie użytkowany rolniczo.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowego gruntu, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, nawet w sytuacji, gdy po sprzedaży nieruchomości dojdzie do utraty przez tę działkę charakteru rolnego, o ile sprzedaż nastąpiła po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego gruntu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.