Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.7.2019.3.MST
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 28 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 28 lutego 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2005 roku Wnioskodawca wraz z żoną zakupili nieruchomość położoną w X przy ul. „y” o powierzchni 0,0711 ha, stanowiącą zabudowaną i niezalesioną działkę oznaczoną na obrębie … numerem geodezyjnym …, która weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską. Wnioskodawca w związku małżeńskim pozostawał od dnia 2 września 2000 r. do dnia rozwiązania przez rozwód prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w X z dnia 17 września 2015 r., sygn. akt …, zmienionym prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Z z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt … .

Od dnia zawarcia związku małżeńskiego do dnia rozwodu pomiędzy Wnioskodawcą a byłą żoną obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Następnie, od dnia rozwiązania małżeństwa obowiązywał pomiędzy małżonkami ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. W dniu 13 kwietnia 2017 r. pomiędzy byłymi małżonkami została zawarta umowa odpłatnego podziału majątku wspólnego, na mocy której Wnioskodawcy przypadła na Jego wyłączną rzecz całość nieruchomości opisanej powyżej, a ponadto zobowiązał się On wypłacić kwotę 100.000 zł swojej byłej małżonce. Nadto Wnioskodawca zobowiązał się w całości spłacić zobowiązanie wynikające z umowy kredytowej kredytu udzielonego wspólnie byłym już małżonkom, zabezpieczone hipoteką umowną kaucyjną.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła w 2018 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym, przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości położonej w X przy ul. „y” o powierzchni 0,0711 ha, stanowiącej zabudowaną i niezalesioną działkę oznaczoną na obrębie … numerem geodezyjnym … podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też korzysta ze zwolnienia, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność zbycia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem – zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy – zostanie ona dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Wnioskodawca liczy termin nabycia od dnia 18 sierpnia 2005 r. (data nabycia nieruchomości przez małżonków). Wnioskodawca uważa, że zgodnie z ww. przepisami, w chwili zbycia przedmiotowej nieruchomości nie podlegał obowiązkowi podatkowemu, a co za tym idzie – transakcja ta była dla Niego neutralna podatkowo.

W świetle przywołanej instytucji zwolnienia z obowiązku podatkowego należy ze szczególną uwagą podkreślić, że użyte określenie „nabycia” w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi w tej sprawie datę nabycia przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Zdaniem Wnioskodawcy, problem interpretacyjny związany z określeniem momentu nabycia nieruchomości w przypadku, gdy obydwoje małżonków nabędzie ją do masy majątkowej stanowiącej wspólność majątkową małżeńską, będą jej właścicielami przez okres dłuższy niż pięć lat, zawrą umowę podziału majątku wspólnego, następnie jedna ze stron, która stała się jedynym właścicielem nieruchomości zbędzie ją odpłatnie, dotyczy głównie wyjaśnienia pojęcia nabycia oraz określenia momentu tego nabycia. Właściwym wydaje się zatem dokonanie wykładni językowej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, czyniąc tym samym zadość zasadzie pierwszeństwa stosowania wykładni językowej w przypadku wątpliwości interpretacyjnych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podaje definicji nabycia.

Aby poprawnie ocenić ewentualne skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości należy przyjąć, że wydatek poniesiony na zakup nieruchomości do majątku wspólnego został sfinansowany przez obydwoje małżonków w chwili, gdy obowiązywał ich ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej ustawowej. Wydatku tego nie można zatem przypisać w udziałach o określonej wielkości, a więc i nie może być mowy o „wtórnym” nabyciu określonej części nieruchomości w momencie podziału majątku wspólnego. Ponadto gdyby uznać, że pierwotne nabycie określonego udziału w nieruchomości nastąpiło z dniem podziału majątku wspólnego, to błędnie można przyjąć, że ustanowienie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych miało na celu opodatkowanie przychodu ze źródła (odpłatnego zbycia nieruchomości), co stoi w sprzeczności z zamierzeniem ustawodawcy – opodatkowaniem dochodu. Taka interpretacja ww. przepisu prowadziłaby z kolei do bezpodstawnego różnicowania podatników, biorąc pod uwagę sposób nabycia. Kłóci się to tym samym z podstawową zasadą równości wyrażoną w art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który wyraźnie wskazuje, że podmioty prawa, które można zakwalifikować do obrębu danej kategorii należy traktować jednakowo.

Instytucja wspólności majątkowej małżeńskiej ustawowej, którą Wnioskodawca wraz z żoną byli objęci w chwili nabycia nieruchomości, została zawarta w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego i nad wyraz precyzyjnie wyjaśnia jej istotę. Zgodnie z ww. przepisem, ustrój majątkowy małżeński ustawowy należy rozumieć w ten sposób, że nie jest możliwym precyzyjne określenie w jakich częściach – w przedmiotowej sprawie – nastąpiło nabycie nieruchomości, albowiem jest to nabycie bezudziałowe.

W związku z powyższym bezspornym wydaje się przyjęcie, że niemożliwe jest nabycie określonej rzeczy do majątku wspólnego małżonków w częściach ułamkowych, a więc stwierdzenie, że jeden z małżonków nabył do jego majątku osobistego, np. ½ części danej rzeczy (w tym przypadku połowę przedmiotowej nieruchomości). Nie bez znaczenia jest również ustanowiony przez ustawodawcę zakaz podziału majątku wspólnego podczas trwania wspólności ustawowej, wyrażony bezpośrednio w art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym współmałżonek nie posiada uprawnienia do swobodnego rozporządzania udziałem, który ewentualnie przypadnie mu w udziale w wypadku ustania wspólności. Nie do przyjęcia jest zatem pogląd, który zakłada, że za moment nabycia całości nieruchomości (w domyśle nabycie ½ części) uważa się przyznanie jej na wyłączność jednemu z małżonków w przypadku zawarcia umowy podziału majątku wspólnego. Rodziłoby to z kolei przypuszczenie, że jej połowa należała tylko i wyłącznie do jednego ze współmałżonków, co w sposób oczywisty stoi w sprzeczności do wspomnianej już instytucji wyrażonej w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Powyższe stanowisko dotyczące wyjaśnienia pojęcia nabycia zostało w sposób jasny i czytelny wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/11. Powyższa uchwała w swojej tezie stwierdza, że: Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Pomimo że ww. teza nie jest dokładnym odzwierciedleniem przedstawionego stanu faktycznego, należy ją jednak traktować jako pewnego rodzaju wskazówkę, jak poprawnie rozkodować zagadnienie nabycia zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt I SA/Go 326/17.

Powyżej przedstawioną linię orzeczniczą w sposób bezapelacyjny potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2012/15, w którym stwierdził, że: Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej. Ponadto Sąd zauważył, że: Przychód ze sprzedaży mieszkania przez małżonka nie podlega PIT, jeśli od nabycia lokalu minęło 5 lat. Nie ma znaczenia, że w międzyczasie współmałżonkowie podzielili majątek.

Ponadto, zdanie Wnioskodawcy potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1249/14, w którym to stwierdzono, że: W sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową, trzeba szczególnie podkreślić, że zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o. z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Podkreślić należy, że wspólność małżeńska ma specyficzny charakter; została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Niewątpliwie sytuacja prawna małżonków objętych wspólnością ustawową jest szczególna. Oznacza bowiem, że nabycie w czasie jej trwania nieruchomości, wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją takiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest wspólność bezudziałowa.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 13 lutego 2018 r., nr 0113- KDIPT2-2.4011.12.2018.1.SR.

Zważywszy na powyższe uzasadnienie postawionego pytania, Wnioskodawca uważa, że biorąc pod uwagę użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określenie nabycia, odnosi się ono w tym przypadku do zakupu nieruchomości w 2005 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.