2019.03.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.551.2018.3.JS
z 27 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2019 r. (data nadania 12 lutego 2019 r., data wpływu 14 lutego 2019 r.) na wezwanie z dnia 29 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.551.2018.1.JS (data nadania 29 stycznia 2019 r., data odbioru 5 lutego 2019 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2019 r. (data nadania 19 marca 2019 r., data wpływu 25 marca 2019 r.) na wezwanie z dnia 8 marca 2019 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.551.2018.2.JS (data nadania 8 marca 2019 r., data odbioru 12 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1, w zw. z art. 18d ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części nieobejmującej Kosztów Wynagrodzeń dotyczących działalności innej niż Działalność B+R – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. („Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką założoną przy współudziale B. w 2003 r. i działającą na postawie przepisów Ustawy z kwietnia 2010 r. Celem powołania Spółki było stworzenie podmiotu świadczącego działalność w dziedzinie ustalania i weryfikowania wiarygodności płatniczej przedsiębiorców i konsumentów, wspierania procesów minimalizowania ryzyka finansowego oraz odzyskiwania należności klientów.

Podstawową działalnością, zgodnie ze statutem Spółki, jest przyjmowanie informacji gospodarczych od przedsiębiorców, przechowywanie informacji gospodarczych, ujawnienie informacji gospodarczych. Realizacja celu odbywa się przede wszystkim poprzez gromadzenie i dostarczanie wiarygodnych informacji gospodarczych oraz udostępnianie unikalnych danych o wywiązywaniu się z zobowiązań finansowych.

Spółka, jako podmiot należący do Grupy B, prowadzi szeroko zakrojoną współpracę z B. w realizacji strategicznych celów Grupy, polegającą na budowie wspólnej oferty umożliwiającej przedsiębiorcom zasięganie informacji gospodarczej pochodzącej z wielu źródeł. Zacieśnienie współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a B., polegające na scentralizowaniu realizacji codziennych funkcji związanych ze wspólnymi obszarami aktywności obu powyższych spółek pozwala na obniżenie kosztów działalności, a w efekcie - do zwiększenia rentowności.

Spółka nieustannie się rozwija i prowadzi prace mające na celu poprawę efektywności prowadzonej działalności gospodarczej, poszerzanie oferty produktowej, poprawę bezpieczeństwa świadczonych usług, podnoszenie jakości oferowanych usług oraz optymalizację procesów wewnętrznych. W tym celu, Spółka realizuje działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP („Działalność B+R”).

Spółka pragnie podkreślić, że w tym samym zakresie jak niżej opisany został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przez spółkę B., która w ramach Grupy B. wspólnie z Wnioskodawcą realizuje projekty dotyczące działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy. W dniu 8 listopada przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej została wydana interpretacja indywidualna (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.322.2018.3.JS), w której uznano, że B. może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy PDOP, w związku z art. 18d. ust. 2 pkt 1 ustawy PDOP kosztów wynagrodzeń pracowników wykonujących działalność badawczo-rozwojową, uzyskiwanych z tytułu faktycznie wykonywanych zadań będących realizacją prac badawczo-rozwojowych, stanowiących po stronie pracownika należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części nieobejmującej kosztów wynagrodzeń dotyczących działalności innej niż Działalność B+R.

W celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę (dalej: „Pracownicy B+R”). W związku z tym Spółka ponosi koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej łącznie: „Koszty Wynagrodzeń”), w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, różnego rodzaju dodatki (bez nadgodzin), premie/nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, oraz składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Pod pojęciem różnego rodzaju dodatki, wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika Spółka rozumie należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacone danemu pracownikowi, takie jak: opieka medyczna, dofinansowanie ubezpieczenia w III filarze, odpisy na ZFSS, koszty szkoleń (pośrednio lub bezpośrednio związane z działalnością badawczo-rozwojową Spółki), nagrody jubileuszowe oraz odprawy emerytalne i świadczenia za niewykorzystane urlopy.

Natomiast pod pojęciem odpisy na ZFSS Spółka rozumie równowartość tych odpisów i zwiększeń obciążających koszty działalności Spółki, tj. w wysokości środków pieniężnych faktycznie wpłaconych na rachunek ZFSS, wypłacone poszczególnym pracownikom i podlegające opodatkowaniu, tj. w części przekraczającej limit zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP (dalej: „Ulga B+R”). W szczególności, Spółka zamierza w odniesieniu do ponoszonych Kosztów Wynagrodzeń skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP. Na tej podstawie Spółka zamierza odliczyć Koszty Wynagrodzeń w takiej części, w jakiej czas danego Pracownika B+R przeznaczony na realizację Działalności B+R (w tym na czynności kierownicze i administracyjne z nią związane) pozostaje w normie czasu pracy w rozumieniu przepisów prawa pracy tego Pracownika B+R w danym miesiącu (tj. po wyłączeniu Kosztów Wynagrodzeń niezwiązanych z Działalnością B+R Spółki, dotyczących w szczególności wykonywania innych czynności, urlopów, nieobecności).

Spółka zamierza dokonać odliczenia zgodnie z art. 18d oraz 18e ustawy o PDOP, a w szczególności zaznacza, że:

prowadzona Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o PDOP,

w ewidencji rachunkowej Spółka wyodrębni koszty kwalifikowane związane z realizacją Działalności B+R i zostaną one wykazane w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których Działalność B+R jest i będzie realizowana,

jeśli w 2018 r. i w latach następnych Spółka będzie uzyskiwać przychody z zysków kapitałowych, to odliczeń z tytułu Ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, iż kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,

Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,

Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o PDOP,

Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 ustawy o PDOP,

Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

Wiosek ma na celu potwierdzenie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących po 1 stycznia 2018 r.

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, że nie zamierza odliczać w ramach ulgi B+R (tj. na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 updop wynagrodzenia wypłacanego pracownikom z tytułu nadgodzin, niezależnie od tego, czy dotyczyło ono prac B+R, czy nie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. Wnioskodawca potwierdził, że ponoszone przez Spółkę wydatki, które mogą stanowić koszty kwalifikowane w ramach ulgi B+R będą przez Spółkę zaliczane do kosztów uzyskania przychodów danego roku.

Natomiast, wydatki ponoszone przez Spółkę na wymieniane wynagrodzenia, zwane łącznie „Koszty wynagrodzeń” mają bezpośredni związek z realizowanymi projektami B+R i stanowią po stronie tych pracowników należności ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 updof.

Pismem z dnia 19 marca 2019 r. Wnioskodawca doprecyzował ponadto, że określone we wniosku sformułowanie w takiej części, w jakiej czas danego Pracownika B+R przeznaczony na realizację Działalności B+R (w tym na czynności kierownicze i administracyjne z nią związane) pozostaje w normie czasu pracy w rozumieniu przepisów prawa pracy tego Pracownika B+R w danym miesiącu (…), oznacza, w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu, o którym mowa w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Czyli Wnioskodawca podkreśla, że zamierza odliczyć koszty wynagrodzeń pracowników B+R w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w normie czasu pracy, określoną przepisami prawa pracy, pracownika w danym miesiącu. Na tej podstawie Spółka wyłączy odpowiednią cześć kosztów wynagrodzeń niedotyczącą Działalności B+R.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części nieobejmującej Kosztów Wynagrodzeń dotyczących działalności innej niż Działalność B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym, Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części nieobejmującej Kosztów Wynagrodzeń dotyczących działalności innej niż Działalność B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Przepisy dot. Ulgi B+R

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o PDOP oznaczają:

badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Natomiast w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o PDOP prace rozwojowe należy rozumieć jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Zgodnie z art. 18d. ust. 1 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. stanowi, że za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego prowadzona przez Spółkę Działalność B+R stanowi i będzie stanowić również w przyszłości działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP. Jak zostało wskazane, Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o PDOP, a ponadto Spółka spełnia wymogi wskazane w art. 18d ust. 4-8 oraz 18e ustawy o PDOP. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o PDOP poniesionych na Działalność B+R.

Jak wskazano powyżej, w celu realizacji Działalności B+R, Spółka zatrudnia Pracowników B+R, którzy są faktycznie zaangażowani w wykonywanie Działalności B+R. W konsekwencji, Spółka ponosi Koszty Wynagrodzeń Pracowników B+R.

Koszty Wynagrodzeń stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Ustawa o CIT nie definiuje, co oznacza „zatrudnienie w celu realizacji działalności badawczo- rozwojowej”. Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http:/sjp.pwn.pl/słownik/) „cel” oznacza to co ma czemuś służyć, to do czegoś dążyć. „Realizacja” oznacza natomiast wprowadzenie czegoś w życie, zastosowanie w praktyce.

Powyższe oznacza, że aby wydatki ponoszone na Pracowników B+R w związku z realizacją Działalności B+R mogły zostać odliczone w ramach Ulgi B+R, muszą być ponoszone przez Spółkę w związku z pracownikami, których zatrudnienie ma służyć prowadzeniu przez Spółkę Działalności B+R. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do odliczenia kosztów ponoszonych w związku z zatrudnieniem Pracowników B+R realizujących zadania z zakresu Działalności B+R.

Niemniej, zdaniem Wnioskodawcy, Ulga B+R umożliwia odliczenie jedynie kosztów faktycznie ponoszonych w związku z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej przez podatników. Wydatki ponoszone przez podatników na działalność niezwiązaną z działalnością badawczo-rozwojową nie podlegają zaś odliczeniu w ramach Ulgi B+R. W konsekwencji, jeśli ponoszone wydatki dotyczą jedynie częściowo działalności badawczo-rozwojowej, to tylko w tej części podlegają odliczeniu w ramach Ulgi B+R (pozostała ich część powinna zaś zostać wyłączona w celu niedokonania nieuzasadnionego odliczenia).

Tym samym, Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia wydatków ponoszonych na Pracowników B+R jedynie wówczas, gdy realizują oni faktycznie zadania powierzone z zakresu Działalności B+R.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, mając na uwadze treść art. 18d ust. 2 pkt 1 w związku z ust. 1 ustawy o PDOP, Spółka zamierza odliczyć Koszty Wynagrodzeń Pracowników B+R w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w normie czasu pracy, określoną przepisami prawa pracy, pracownika w danym miesiącu. Na tej podstawie Spółka wyłączy odpowiednią cześć Kosztów Wynagrodzeń niedotyczącą Działalności B+R.

W ocenie Spółki, przyjęty przez Spółkę sposób ustalania wysokości Kosztów Wynagrodzeń dotyczących Działalności B+R jest prawidłowy, ponieważ pozwala na precyzyjne określenie, jakie było zaangażowanie czasowe w Działalność B+R danego Pracownika B+R w stosunku do normy czasu pracy w danym miesiącu. W konsekwencji, na tej podstawie Spółka będzie w stanie precyzyjnie określić wysokość Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R ponoszonych w związku z prowadzoną Działalnością B+R. Dokonując na tej podstawie odliczenia Kosztów Wynagrodzeń w ramach Ulgi B+R Spółka nie odliczy zaś Kosztów wynagrodzeń nie dotyczących Działalności B+R. Tym samym, w ocenie Spółki, przedstawiony powyżej sposób wyliczania kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy PDOP, jest prawidłowy na gruncie przepisów obowiązujących po 1 stycznia 2018 r.

W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP nie jest konieczne aby zatrudnienie Pracownika B+R w celu Działalności B+R wynikało z umów o pracę czy innych dokumentów, lecz by znajdywało odzwierciedlenie w faktycznie prowadzonej przez Spółkę Działalności B+R.

W zakresie dokonywania odliczeń kosztów określonych w wyżej przywołanym art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP poniesionych na działalność B+R Minister Finansów opublikował wyjaśnienia („Wyjaśnienia”), jak należy dokonywać odliczenia. Obok Wyjaśnień Minister Finansów zamieścił na swojej stronie internetowej prezentację („Prezentacja”), w której został podkreślony materialny wymóg uczestnictwa pracowników w działalności B+R, w celu odliczenia związanych z nimi kosztów. W Prezentacji wskazano, że nie jest istotny aspekt formalny uczestnictwa danego pracownika (tj. np. zapisy w umowie o pracę), ale aspekt materialny (tj. faktyczny udział) uczestnictwa w działalności B+R, potwierdzony prowadzoną ewidencją czasu pracy.

Należy zauważyć, że pogląd wyrażony przez Wnioskodawcę został potwierdzony m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.207.2017.3.MST), w której stwierdzono: „Zauważa się, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy realizują wskazany cel (tj. działalność badawczo-rozwojową). Należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy to wynagrodzenie (w całości lub w części) stanowi koszt kwalifikowany. W przypadku więc, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie tej części wynagrodzenia, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej. Dodatkowo należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego wyodrębnienia (podziału) części wynagrodzenia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego zalecane jest, aby dla celów dowodowych, prowadzona była ewidencja czasu pracy pracowników zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową podatnika. Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że w przypadku pracowników delegowanych czasowo z innych działów, którzy w głównej mierze wykonują standardową działalność Wnioskodawcy, a częściowo realizują także działalność badawczo-rozwojową, koszty ich zatrudnienia mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych w proporcji, w jakiej udział pracownika w Pracach B+R pozostaje w relacji do całości świadczonej przez niego pracy, na podstawie ewidencji czasu pracy. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej w interpretacji z 19 września 2017 r. (sygn. DPP7.8221.47.2017.MNX), wskazując: „Należy mieć na uwadze, że przepisy ustaw podatkowych nie regulują wprost obowiązku wskazywania w umowie o pracę celu zatrudnienia, czy też obowiązku ewidencjonowania czasu pracy pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej dla potrzeb rozliczenia ulgi B+R. (...) Właściwy jest więc pogląd Spółki, że wynagrodzenia pracowników, którzy uczestniczą w realizacji zadań z zakresu działalności badawczo- rozwojowej, lecz nie posiadają odpowiednich zapisów w umowie o pracę, mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych na potrzeby tzw. ulgi badawczo- rozwojowej”.

Analogiczne stanowisko zostało ponadto wyrażone również m.in. w interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2018 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.506.2017.l.APO).

Przytoczone powyżej interpretacje indywidualne zostały wydane zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2018 r. W ówczesnym brzmieniu, przepis art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP stanowił, iż za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części Finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Spółka pragnie zauważyć, że przedstawiona w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego metoda kalkulacji kosztów kwalifikowanych pozwalająca na precyzyjne określenie Kosztów Wynagrodzeń dotyczących Działalności B+R jest więc odpowiedzią na nowelizację art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP obowiązującą od 1 stycznia 2018 r. Jak wskazał bowiem ustawodawca w uzasadnieniu do nowelizacji, ma ona na celu doprecyzowanie zasad odliczenia kosztów pracowniczych, tak by dotyczyło ono wyłącznie kosztów związanych z faktycznie prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, zaś formalne zatrudnienie w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej nie jest konieczne dla celów dokonania odliczenia z tytułu Ulgi B+R.

Jednocześnie, zgodnie z powyższym, Spółka zamierzą wyłączyć Koszty Wynagrodzeń dotyczących wykonywania innych czynności, urlopów oraz nieobecności. Wynika to ze stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który w interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2018 r. (sygn. 0111- KDIB1-3.4010.189.2018.3.MBD) wskazał, że: „W odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę za czas urlopu i choroby stwierdzić należy, że udzielanie pracownikom urlopu, a także umożliwienie pracownikom wykorzystania zwolnienia chorobowego jest wynikiem pozostawania określonego pracownika w stosunku pracy. Należy jednak wskazać, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Odliczeniu nie będą zatem podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika (np. urlop lub wynagrodzenie za czas choroby)".

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części nieobejmującej Kosztów Wynagrodzeń dotyczących działalności innej niż Działalność B+R Spółki zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowisk przedstawionych na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1, w zw. z art. 18d ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części nieobejmującej Kosztów Wynagrodzeń dotyczących działalności innej niż Działalność B+R – jest prawidłowe.

Na wstępie, zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji, nie była ocena, czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych podlegających odliczeniu. Kwestia ta została przyjęta jako element stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Natomiast zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 updop).

Natomiast zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 updop (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.), podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Stosownie do art. 18d ust. 6 updop (w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2019 r.), podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop w brzmieniu obowiązującym do 29 kwietnia 2018 r., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop w brzmieniu obowiązującym od 30 kwietnia 2018 r., który został zmieniony na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz. U. 2018, poz. 650), kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 updop).

Zgodnie z art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. , kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zgodnie z art. 15 ust. 4h updop, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne – w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony – nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest, aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności B+R.

Odnosząc się do kosztów pracowniczych, należy podkreślić, że w przypadku, gdy pracownik nie wykonuje czynności w ramach prac B+R, będąc na zwolnieniu lekarskim, czy na urlopie, a w ramach należności ze stosunku pracy otrzymywał m.in.: wynagrodzenie za czas urlopu oraz inne usprawiedliwione nieobecności, itp. - zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności B+R.

Powyższe wynika z faktu, że choć ww. wynagrodzenia stanowią należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof, to jeśli będą obejmowały okres, w którym pracownicy nie wykonywali faktycznie czynności związanych z realizacją działalności badawczo-rozwojowej, będąc np.: na urlopie, zwolnieniu lekarskim itp. nie mogą podlegać odliczeniu, jako koszt kwalifikowany w ramach ulgi, o której mowa w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 18d ust. 1 updp. Nieobecność pracownika oznacza, że nie wykonywał on wówczas faktycznie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, w sytuacji, gdy w danym miesiącu pracownik otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że „(…) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w «projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej». Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...)”.

W tym miejscu, zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm., dalej: „updof”), jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Zatem, moment zaliczenia (potrącenia) wydatków dotyczących działalności badawczo-rozwojowej do kosztów uzyskania przychodów decyduje o momencie, w którym podatnik uprawniony jest do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową w związku z ponoszonymi kosztami (spełniającymi warunki klasyfikacji jako koszty kwalifikowane w ramach powyższej ulgi).

Zgodnie z treścią art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że:

„(…) W celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę. W związku z tym Spółka ponosi koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej łącznie: „Koszty Wynagrodzeń”), w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, różnego rodzaju dodatki (bez nadgodzin), premie/nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, oraz składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

(…) W szczególności, Spółka zamierza w odniesieniu do ponoszonych Kosztów Wynagrodzeń skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP. Na tej podstawie Spółka zamierza odliczyć Koszty Wynagrodzeń w takiej części, w jakiej czas danego Pracownika B+R przeznaczony na realizację Działalności B+R (w tym na czynności kierownicze i administracyjne z nią związane) pozostaje w normie czasu pracy w rozumieniu przepisów prawa pracy tego Pracownika B+R w danym miesiącu (tj. po wyłączeniu Kosztów Wynagrodzeń niezwiązanych z Działalnością B+R Spółki, dotyczących w szczególności wykonywania innych czynności, urlopów, nieobecności).

(…) Wydatki ponoszone przez Spółkę na wymieniane wynagrodzenia, zwane łącznie „Koszty wynagrodzeń” mają bezpośredni związek z realizowanymi projektami B+R i stanowią po stronie tych pracowników należności ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 updof. (…) Określone we wniosku sformułowanie w takiej części, w jakiej czas danego Pracownika B+R przeznaczony na realizację Działalności B+R (w tym na czynności kierownicze i administracyjne z nią związane) pozostaje w normie czasu pracy w rozumieniu przepisów prawa pracy tego Pracownika B+R w danym miesiącu (...), oznacza, w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu, o którym mowa w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (…).”

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Spółka mogła i będzie mogła dokonywać odliczenia na podstawie na podstawie art. 18d ust. 1 updop w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 updop „Kosztów Wynagrodzeń” Pracowników B+R, wymienionych w treści wniosku, uzyskiwanych z tytułu faktycznie wykonywanych zadań będących realizacją prac badawczo-rozwojowych, stanowiących po stronie pracownika należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof, w części nieobejmującej „Kosztów Wynagrodzeń: dotyczących działalności innej niż Działalność B+R oraz urlopów i innych nieobecności, tj. w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu w myśl przywoływanego wcześniej przepisu.

Należy ponadto podkreślić, iż mając na uwadze fakt, iż ww. należności dotyczą m.in. pracy wchodzącej w zakres działalności B+R, Spółka właściwie wyłącza z ulgi badawczo-rozwojowej tą część należności, o której mowa w treści art. 12 ust. 1 updof oraz składek od nich, która nie dotyczy prac B+R Spółki (tj. czynności spoza Działalności B+R, urlopów oraz nieobecności).

Wskazać w tym miejscu należy, że jeżeli któryś z wskazanych w treści wniosku składników, zostanie wypłacony za okres, w którym pracownicy faktycznie nie uczestniczą lub nie będą uczestniczyć w ramach prac wchodzących w zakres działalności B+R, to zasadnym jest/będzie wyodrębnienie tej części lub całości wynagrodzenia oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia z ulgi badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy więc uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych w uzasadnieniu własnego stanowiska interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że wiążą one w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin