Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.123.2019.1.DJ
z 5 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Obecnie Wnioskodawczyni jest w trakcie postępowania rozwodowego. Mąż wyprowadził się ze wspólnego domu 5 stycznia 2018 roku pozostawiając pod opieką Wnioskodawczyni obu synów 1 ur. w 2009 r. oraz 2 ur. w 2013 r.

Od tego czasu ojciec dzieci spędza z dziećmi co drugi weekend (od 9:00 w soboty do 19:00 w niedziele), jedno popołudnie raz w tygodniu, jeden tydzień ferii zimowych i dwa tygodnie wakacji oraz ponadto 1-3 maja i 5 dodatkowych dni w czerwcu, kiedy Wnioskodawczyni była w podróży służbowej.

Od lutego 2018 roku mąż płaci zabezpieczenie alimentów po 600 zł miesięcznie na każde dziecko i ponadto nie poczuwa się do żadnych obowiązków. Wszystkie codzienne obowiązki związane z wychowaniem dzieci (pranie, gotowanie, sprzątanie, zakupy, ale również zawożenie i odbieranie ze szkoły i na zajęcia dodatkowe, wizyty u lekarza i opieka w czasie choroby, sprawy finansowe) Wnioskodawczyni wykonuje sama.

Mąż oświadczył Wnioskodawczyni, że zamierza odliczyć od podatku za 2018 rok pełną kwotę na starszego syna tytułem ulgi na dzieci, a Wnioskodawczyni może odliczyć pełną kwotę na drugie dziecko.

Liczba dni w kolejnych miesiącach, które mąż spędził z dziećmi w 2018 roku: styczeń 8 dni, luty 10 dni, marzec 4 dni, kwiecień 4 dni, maj 7 dni, czerwiec 8 dni, lipiec 14 dni, sierpień 4 dni, wrzesień 4 dni, październik 4 dni, listopad 4 dni, grudzień 4 dni. Ponadto spędził 50 popołudni (od godz. 14:00 do 19:00) czas ten przeznaczając głównie na zabawę z dziećmi. Przez pozostałe dni opiekę nad dziećmi Wnioskodawczyni wykonuje sama.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że osiągane przez Wnioskodawczynię dochody za 2018 rok opodatkowane są wg skali podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakich proporcjach powinna być rozliczona ulga na dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga powinna być rozliczona proporcjonalnie do rzeczywistego stanu sprawowania władzy rodzicielskiej, tj. 75 dni w roku – mąż a pozostałe dni Wnioskodawczyni, albo w następujących proporcjach:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni obecnie jest w trakcie postępowania rozwodowego. Mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się ze wspólnego domu w styczniu 2018 roku pozostawiając pod opieką Wnioskodawczyni obu synów 1 ur. w 2009 r. oraz 2 ur. w 2013 r. Od lutego 2018 roku mąż płaci zabezpieczenie alimentów po 600 zł miesięcznie na każde dziecko i ponadto nie poczuwa się do żadnych obowiązków. Wszystkie codzienne obowiązki związane z wychowaniem dzieci (pranie, gotowanie, sprzątanie, zakupy, ale również zawożenie i odbieranie ze szkoły i na zajęcia dodatkowe, wizyty u lekarza i opieka w czasie choroby, sprawy finansowe) Wnioskodawczyni wykonuje sama. Z wyliczeń Wnioskodawczyni wynika, że mąż w 2018 roku spędził z dziećmi 75 dni, a ponadto 50 popołudni czas ten przeznaczając głównie na zabawę z dziećmi, natomiast przez pozostałe dni opiekę nad dziećmi wykonywała Zainteresowana. Mąż oświadczył Wnioskodawczyni, że zamierza odliczyć od podatku za 2018 rok pełną kwotę na starszego syna tytułem ulgi na dzieci, a Wnioskodawczyni może odliczyć pełną kwotę na drugie dziecko.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość co do sposobu rozliczenia ulgi prorodzinnej za 2018 rok, tj. czy ww. ulgę będzie mogła odliczyć proporcjonalnie do rzeczywistego stanu sprawowania przez nią władzy rodzicielskiej.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Natomiast sposób rozliczenia ulgi w sytuacji gdy oboje rodzice w roku podatkowym wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do dziecka został wskazany w wyżej cytowanym ust. 4 art. 27 f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że rodzice mogą dokonać odliczenia w częściach równych lub w dowolniej ustalonej przez siebie proporcji. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Zatem, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

W przywołanym wyżej art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców w większej proporcji (np. w zależności od czasu spędzonego z dziećmi), przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Wskazać przy tym należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że: (…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje, iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych.

Z wniosku można wywieść, że zarówno Zainteresowana jak i ojciec dzieci – w różnym stopniu – wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do dzieci. Wnioskodawczyni jednoznacznie nie wskazała, że tylko Zainteresowana wykonywała w 2018 władzę rodzicielską w stosunku do dzieci. Znajduje to potwierdzenie m.in. w opisie stanu faktycznego, w którym wskazuje dni w kolejnych miesiącach, w których mąż spędził je z dziećmi (75 dni), a ponadto również Zainteresowana poinformowała, że mąż spędził 50 popołudni czas ten przeznaczając głównie na zabawę z dziećmi, natomiast przez pozostałe dni opiekę nad dziećmi wykonywała Zainteresowana. Również pytanie Wnioskodawczyni o proporcje rozliczania ulgi prorodzinnej i własne stanowisko w sprawie oceny prawnej w odniesieniu do zadanego pytania, w którym Wnioskodawczyni sugeruje, że jej zdaniem ulga prorodzinna powinna być rozliczona proporcjonalnie do rzeczywistego stanu sprawowania władzy rodzicielskiej, tj. 75 dni w roku mąż, pozostałe dni Wnioskodawczyni wskazują, że Zainteresowana nie wykluczyła sprawowania władzy rodzicielskiej przez ojca dzieci w 2018 r.

Zakładając zatem, że oboje rodzice sprawowali w latach 2018 władzę rodzicielską nad dwojgiem małoletnich dzieci, zważywszy na wyżej cyt. ust. 4 art. 27f ustawy stwierdzić należy, że właściwym jest rozliczenie ulgi z tytułu wychowywania dzieci przez oboje rodziców. Przy czym rodzice mogą ustalić proporcję w jakiej odliczą ulgę w ramach przysługującego limitu. Wobec powyższego, w przypadku ustalenia z ojcem dzieci sposobu podziału przysługującej obojgu rodzicom ulgi prorodzinnej, rozliczenie przez Wnioskodawczynię ulgi w podanych proporcjach byłoby prawidłowe – jednakże, jak wynika z treści wniosku mąż Wnioskodawczyni oświadczył, że zamierza odliczyć od podatku za 2018 rok pełną kwotę ulgi na starszego syna, pozostawiając Wnioskodawczyni możliwość odliczenia pełnej kwoty na drugie dziecko – co potwierdza, że między małżonkami brak jest porozumienia w tym zakresie. W przypadku braku porozumienia w zakresie podziału ulgi – jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - rodzice winni rozliczyć ją po połowie.

Ponadto wskazać należy, że inny podział ulgi prorodzinnej niż wskazany wyżej jest możliwy tylko w okolicznościach określonych w art. 27f ust. 3 cyt. ustawy. Przepis ten dotyczy wyłącznie sytuacji w nim wymienionych, tj. przypadków gdy dziecko spod opieki rodziców zostaje przekazane w tym samym roku podatkowym do rodziny zastępczej lub do opiekuna prawnego. Zatem, podział ulgi na dni następuje w sytuacji gdy ww. przekazanie następuje w trakcie miesiąca, każdemu z podatników opiekujących się dzieckiem przysługuje w tym miesiącu odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 miesięcznej kwoty odliczenia za każdy dzień sprawowania nad nim pieczy. Tego rodzaju okoliczności nie zachodzą jednak w przedmiotowej sprawie.

Reasumując, wobec przedstawionych uregulowań prawnych i zaistniałego stanu faktycznego nawet w sytuacji, gdy w 2018 ojciec dzieci wykonywał władzę rodzicielską w mniejszym niż Wnioskodawczyni stopniu i skoro brak jest porozumienia między rodzicami w zakresie podziału przysługującej im wspólnie kwot rozliczenia ulgi prorodzinnej na synów, to uznać należy, że Wnioskodawczyni w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za 2018 rok ma prawo do odliczenia 50% kwoty ulgi prorodzinnej na dzieci. W tym miejscu należy dodatkowo wskazać, że Wnioskodawczyni sama nie kwestionuje faktu, że ojciec dzieci wykonywał władzę rodzicielską – przedstawiając propozycję podziału ulgi odpowiednio dla męża za 75 dni, a dla siebie za pozostałe dni w roku, albo proponując rozliczenie jej proporcjonalnie w każdym miesiącu w roku 2018 na faktyczną ilość dni sprawowania przez nią władzy rodzicielskiej – bowiem gdyby ojciec dzieci nie wykonywał władzy rodzicielskiej wobec synów, ulga nie przysługiwałaby mu w ogóle. Tym samym organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że podział ulgi pomiędzy Wnioskodawczynią a jej byłym mężem powinien być rozliczony w proporcjach wskazanych przez Wnioskodawczynię, skoro z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni i były mąż nie zawarli porozumienia w tej kwestii. Zapis art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest w tej kwestii jednoznaczny, a zatem w przypadku:

• zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców – każdemu z rodziców przysługuje odliczenie kwoty ulgi w wysokości ustalonej przez oboje rodziców,
• braku zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców – każdemu z rodziców przysługuje odliczenie w częściach równych, tj. w kwotach stanowiących 1/2 kwot określonych w art. 27f ust. 2 ustawy, na dane dziecko.
  
  

Reasumując, skoro – jak można wywieść z opisu sprawy – przez Zainteresowaną zostały spełnione wszystkie wyżej wymienione przesłanki dotyczące zastosowania ulgi na dzieci, to Wnioskodawczyni ma prawo za 2018 rok do zastosowania ulgi w 50%. Z treści złożonego wniosku wynika bowiem, że brak jest zgodnego oświadczenia woli obojga rodziców co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia. W takiej sytuacji – zgodnie z postanowieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – każdemu z rodziców ulga na dzieci przysługuje w równych częściach.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.