Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.89.2019.1.JKU
z 8 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 26 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego ustanowienia służebności przesyłu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego ustanowienia służebności przesyłu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca – jest właścicielem nieruchomości, na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 16 lutego 2000 r. Nr (…), którą stwierdzono nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości pozostającej w zarządzie Wnioskodawcy i stanowiącej własność Skarbu Państwa, położonej, obejmujących niezabudowane działki nr 49/4, 55/1, 52/4, 56/1, 57/1, zapisane w księdze wieczystej pod ówczesnym numerem (…) prowadzonej przez Sąd Rejonowy.

Nabycie prawa własności nastąpiło nieodpłatnie zgodnie z przepisami art. 114 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie (...).

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 19 maja 2017 r. Nr (…) zatwierdzony został nowy podział nieruchomości na działki o nr 52/8, 52/9, 52/10 i 52/11. Jednocześnie w myśl art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu o nr 52/8 i 52/12 przeszły z mocy prawa na własność Gminy z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna.

Obecnie nieruchomość składa się z działek o numerach: 52/9, 52/10, 52/11 o łącznej powierzchni 1,2616 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o numerze (…).

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem, w którym mieści się Wnioskodawca – wykorzystywany wyłącznie do realizacji działalności statutowej Wnioskodawcy.

Zakres działalności Wnioskodawcy określa art. 68 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

W ramach usługi geodezyjnej ustalono, że przez działki o numerach 52/9 i 52/10 przebiegają podziemne elektroenergetyczne linie kablowe średniego napięcia, eksploatowane przez A, które zgodnie z art. 49 § 1 k.c. wchodzą w skład tego przedsiębiorstwa.

Zabudowany na nieruchomości budynek korzysta z przyłącza w zasilanie podstawowe i rezerwowe z sieci dystrybucyjnej A zgodnie z warunkami przyłączenia z dnia 11 grudnia 2012 r., znak: (…).

Przez nieruchomość nie przebiegają przyłącza innych podmiotów do sieci elektroenergetycznej zabudowanej na tej nieruchomości.

Dostarczenie energii elektrycznej do budynku Wnioskodawcy za pośrednictwem urządzeń przesyłowych jest konieczne dla prawidłowego działania jednostki terenowej Wnioskodawcy, a tym samym dla realizacji celu podstawowego działalności Wnioskodawcy określonego w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

W celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości zasadne jest ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości na rzecz A.

Wnioskodawca zamierza ustanowić służebność przesyłu na nieruchomości na rzecz A w drodze ugody sądowej (art. 184-186 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego – Dz. U. z 2018 r., poz. 1360).

Służebność przesyłu, obciążająca nieruchomość Wnioskodawcy, polegać będzie na możliwości korzystania przez A z obszaru 532,94 m² wraz z pasem ochronnym, obejmującym działki nr 52/9 i 52/10 za jednorazowym wynagrodzeniem, przysługującym z powyższego tytułu Wnioskodawcy, jako właścicielowi nieruchomości obciążonej.

Wysokość wynagrodzenia ustala w uchwale Zarząd Wnioskodawcy na podstawie operatu szacunkowego określającego wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu.

Podjęcie przez Zarząd Wnioskodawcy uchwały w sprawie ustanowienia służebności przesyłu na nieruchomości wymaga uprzedniego ustalenia czy ustanowienie służebności przesyłu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana czynność przyszła, polegająca na odpłatnym ustanowieniu służebności przesyłu, w drodze ugody sądowej, na rzecz A będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7, ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Z treści art. 5 ust. 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT, gdy czynności te wykonywane są odpłatnie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15, ust 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15, ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań, nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/11 2IWE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Wnioskodawca – jako organ administracji publicznej, działając na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 20016 r., poz. 963, ze zm.) wykonuje zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych i w tym zakresie nie jest podatnikiem.

W ocenie Wnioskodawcy przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, w okolicznościach niniejszej sprawy, powinien być rozumiany w ten sposób, że Wnioskodawca w zakresie, w jakim wykonuje zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, chyba że takie zadania byłyby realizowane na podstawie czynności wykonanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Sytuacja powyższa nie zachodzi w niniejszej sprawie, bowiem przedmiotem oceny jest ustanowienie w przyszłości w drodze ugody sądowej, służebności przesyłu, a nie wykonywania zadań z zakresu ubezpieczeń społecznych. Korzystanie z urządzeń elektroenergetycznych służy, wprawdzie realizacji zadań wnioskodawcy określonym w art. 68 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, nie jest jednak z tymi zadaniami tożsame.

Rozważenia wymaga możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług ustanowienia w przyszłości służebności przesyłu na nieruchomości Wnioskodawcy w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez niego realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, o ile są wykonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jedynie w tym zakresie czynności Strony mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ustanowienie służebności przesyłu, będącej ograniczonym prawem rzeczowym, wymaga objęcia takiej umowy formą aktu notarialnego, bowiem zgodnie z art. 245 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie, przewidzianych do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności. Przy czym przyjmuje się, że ekwiwalentem tej formy notarialnej jest dokonanie czynności przed sądem – zawarcie ugody sądowej (art. 184-186 kpc), co w praktyce sprowadza się do objęcia osnowy ugody protokołem posiedzenia sądowego, oraz podpisanie ugody przez strony w obecności sądu.

W okolicznościach niniejszej sprawy, do obciążenia nieruchomości Wnioskodawcy służebnością przesyłu za wynagrodzeniem dojdzie na skutek jednorazowych czynności stron – Wnioskodawcy i przedsiębiorcy energetycznego, sprowadzających się do złożenia zgodnych oświadczeń stron przed sądem (zawarcie ugody). Podobnie wynagrodzenie z powyższego tytułu będzie miało charakter jednorazowy, jednakże w ocenie Wnioskodawcy skutkiem ustanowienia tej służebności będzie zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, zatem wytworzenia sytuacji faktycznej o charakterze ciągłym, co wskazuje zdaniem Wnioskodawcy na ciągły charakter tej czynności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy obciążenie w przyszłości nieruchomości Wnioskodawcy służebnością przesyłu za jednorazowym wynagrodzeniem, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cyt. wyżej art. 8 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, przy czym należy zwrócić uwagę na ust. 1 pkt 2 tego artykułu, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zaznaczenia wymaga fakt, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, tj. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu wskazać należy, że instytucja służebności przesyłu uregulowana została w art. 305¹-305⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.

W świetle art. 305¹ k.c., nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

W art. 49 § 1 k.c. wskazano, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 305² § 1 k.c., jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem.

W art. 305² § 2 k.c. postanowiono, że jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Zgodnie z art. 305⁴ k.c., do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 16 lutego 2000 r. Nr (…), którą stwierdzono nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości pozostającej w zarządzie Wnioskodawcy i stanowiącej własność Skarbu Państwa, obejmujących niezabudowane działki nr 49/4, 55/1, 52/4, 56/1, 57/1, zapisane w księdze wieczystej pod ówczesnym numerem (…) prowadzonej przez Sąd Rejonowy.

Nabycie prawa własności nastąpiło nieodpłatnie zgodnie z przepisami art. 114 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 19 maja 2017 r. Nr (…) zatwierdzony został nowy podział nieruchomości na działki o nr 52/8, 52/9, 52/10 i 52/11. Jednocześnie w myśl art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu o nr 52/8 i 52/12 przeszły z mocy prawa na własność Gminy z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna.

Obecnie nieruchomość składa się z działek o numerach: 52/9, 52/10, 52/11 o łącznej powierzchni 1,2616 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o numerze (…).

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem, w którym mieści się Wnioskodawca – wykorzystywany wyłącznie do realizacji działalności statutowej Wnioskodawcy.

Zakres działalności Wnioskodawcy określa art. 68 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

W ramach usługi geodezyjnej ustalono, że przez działki o numerach 52/9 i 52/10 przebiegają podziemne elektroenergetyczne linie kablowe średniego napięcia, eksploatowane przez A, które zgodnie z art. 49 § 1 k.c. wchodzą w skład tego przedsiębiorstwa.

Zabudowany na nieruchomości budynek korzysta z przyłącza w zasilanie podstawowe i rezerwowe z sieci dystrybucyjnej A zgodnie z warunkami przyłączenia z dnia 11 grudnia 2012 r., znak: (…).

Przez nieruchomość nie przebiegają przyłącza innych podmiotów do sieci elektroenergetycznej zabudowanej na tej nieruchomości.

Dostarczenie energii elektrycznej do budynku Wnioskodawcy za pośrednictwem urządzeń przesyłowych jest konieczne dla prawidłowego działania jednostki terenowej Wnioskodawcy a tym samym dla realizacji celu podstawowego działalności Wnioskodawcy określonego w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

W celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości zasadne jest ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości na rzecz A.

Wnioskodawca zamierza ustanowić służebność przesyłu na nieruchomości na rzecz A w drodze ugody sądowej (art. 184-186 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego – Dz. U. z 2018 r., poz. 1360).

Służebność przesyłu, obciążająca nieruchomość Wnioskodawcy, polegać będzie na możliwości korzystania przez A z obszaru 532,94 m² wraz z pasem ochronnym, obejmującym działki nr 52/9 i 52/10 za jednorazowym wynagrodzeniem, przysługującym z powyższego tytułu Wnioskodawcy, jako właścicielowi nieruchomości obciążonej.

Wysokość wynagrodzenia ustala w uchwale Zarząd Wnioskodawcy na podstawie operatu szacunkowego określającego wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu.

Podjęcie przez Zarząd Wnioskodawcy uchwały w sprawie ustanowienia służebności przesyłu na nieruchomości wymaga uprzedniego ustalenia czy ustanowienie służebności przesyłu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy planowana czynność przyszła, polegająca na odpłatnym ustanowieniu służebności przesyłu, w drodze ugody sądowej, na rzecz A będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze dokonaną powyżej analizę przepisów prawa, stwierdzić należy, że odpłatne ustanowienie służebności przesyłu wiąże się ze zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystaniu towaru (do towarów w świetle art. 2 pkt 6 ustawy zalicza się również grunty) dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), i tym samym zyskując charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Konsekwentnie, wynagrodzenie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu należy potraktować jako formę wynagrodzenia za świadczenie usług wynikających z umowy, podlegające – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu VAT.

Podsumowując, planowana czynność przyszła, polegająca na odpłatnym ustanowieniu służebności przesyłu, w drodze ugody sądowej, na rzecz A będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii stawki podatku dla usługi ustanowienia służebności przesyłu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm. ), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.