Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.84.2019.1.EG
z 5 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu) w zakresie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X jest jednostką samorządu terytorialnego działającą w oparciu o ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 2500 ze zm.). Wykonuje zadania nałożone na samorządy terytorialne odrębnymi ustawami oraz na podstawie umów cywilnoprawnych. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składającym do Urzędu Skarbowego miesięczne deklaracje VAT-7 oraz jpk.

Od 2017 roku w Gminie X obowiązują scentralizowane zasady rozliczeń podatku VAT- zgodnie z zarządzeniem ... Burmistrza Miasta i Gminy X z dnia .... roku w sprawie scentralizowanych zasad rozliczeń podatku od towarów i usług w gminie i jej jednostkach organizacyjnych.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest odpowiedzialna za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest m.in. budowa na terenie Gminy targowiska. W związku z inwestycją Gmina złożyła wniosek do Samorządu Województwa o dofinansowanie przedsięwzięcia, jakim jest budowa targowiska miejskiego w ..., poprzez Europejski Fundusz Rolny w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2017 r. poz. 562, 624, 892, 935, 1475), w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury”.

Gmina na podstawie zawartej w dniu ... umowy z Samorządem Województwa ... z siedzibą w ... zarejestrowana w rejestrze UM pod numerem ...; otrzymała dofinansowanie z budżetu Unii Europejskiej, które stanowić będzie kwotę w wysokości 526.422 zł tj. 63,63% całkowitych kosztów realizacji inwestycji. W złożonym wniosku zawarto oświadczenie, że poniesione całkowite koszty na realizację inwestycji, stanowić będą wydatek kwalifikowalny. Gmina obowiązana będzie do zapewnienia wkładu własnego w wysokości 36,37% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych. Planowany termin zakończenia realizacji operacji pod nazwą ... jest na 30 czerwca 2019 roku i polegać będzie na budowie wiat, toalety publicznej, przyłącza wodno-kanalizacyjnego jak i energetycznego oraz drogi dojazdowej.

Targowisko będzie obiektem całorocznym i ogólnodostępnym. Gmina nie planuje zawierania żadnych umów cywilnoprawnych z konkretnymi użytkownikami targowiska, które skutkowałyby obowiązkiem podatkowym w podatku VAT. Osoby dokonujące sprzedaży na targowisku obowiązane będą do uiszczenia opłaty targowej za zajęcie powierzchni placu w wysokości określonej odrębną uchwałą Rady Miejskiej w ... . Koszt opłaty targowej dla rolników będzie o 25% niższy od opłaty przez inne podmioty. Upust procentowy będzie obowiązywał przynajmniej przez 5 lat od dnia wypłaty płatności końcowej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Na wybudowanym targowisku nie będzie naliczana i pobierana opłata za rezerwowanie stanowiska handlowego dla danego sprzedawcy. Gmina nie będzie również oddawać w dzierżawę miejsca na targowisku oraz pobierać opłat od miejsc postojowych. Zgodnie z postępowaniem przetargowym wykonawca określa wartość wykonania zadania za cenę netto, wysokość i wartość podatku VAT oraz cenę brutto.

W związku z powyższym wydatki na inwestycję zostaną udokumentowane wystawionymi przez wykonawców fakturami na Gminę. Budowa targowiska umożliwi rozwój lokalnej przedsiębiorczości oraz promocję lokalnych produktów. Targowisko będzie własnością Gminy i będzie stanowić jej środek trwały. Administracją obsługą zajmie się Referat Obsługi Komunalnej w Urzędzie Miasta i Gminy w ... . Zasady korzystania z targowiska będą wynikały z „Regulaminu targowiska w ...”.

Regulamin będzie m.in. określać, że:

• Na targowisku jest dozwolone prowadzenie sprzedaży artykułów spożywczych oraz przemysłowych z wyjątkiem:
  1. napojów alkoholowych, środków odurzających i substancji psychotropowych;
  2. nafty, benzyny, innych paliw;
  3. substancji i mieszanin niebezpiecznych;
  4. produktów leczniczych i wyrobów medycznych, środków farmakologicznych;
  5. broni i amunicji, materiałów wybuchowych i wyrobów pirotechnicznych (w tym sztucznych ogni, petard, rac.)
  6. papierów wartościowych;
  7. kamieni i metali szlachetnych oraz wykonanych z nich przedmiotów;
  8. walut obcych oraz dewiz;
  9. środków spożywczych zafałszowanych, zepsutych lub szkodliwych dla zdrowia i życia człowieka;
  10. artykułów pochodzących z przestępstwa lub nielegalnego źródła;
  11. innych artykułów, objętych zakazem sprzedaży na podstawie odrębnych przepisów prawa;
  12. spirytusu skażonego;
  13. suplementów diety.

• Wjazd na teren targowiska dozwolony jest wyłącznie dla pojazdów, z których prowadzona jest sprzedaż, oraz przeznaczonych do dowozu towarów.
  

• Targowisko podzielone będzie na dwie sekcje: w sekcji I- prowadzona będzie wyłącznie sprzedaż produktów rolno-spożywczych przez rolników, a w sekcji II- prowadzona będzie sprzedaż pozostałych towarów.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne z tytułu budowy targowiska, które wykorzystywane będzie do czynności niepodlegających podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie będzie miała prawa do odzyskania podatku VAT z tytułu kosztów poniesionych na realizację inwestycji pn.: ... .

Artykuł 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) jasno określa zakres, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych w związku z czym podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku VAT określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe prawo przysługuje, gdy spełnione zostaną ustawowe warunki, tj.:

• Odliczenia dokonuje podatnik VAT,
  

• Towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
  
  

Targowisko jest zadaniem własnym Gminy. Gmina nie będzie sprzedawać usług ani nie będzie wykonywać żadnych czynności opodatkowanych związanych z dysponowaniem targowiskiem, zostaną jedynie pobierane opłaty targowe. Wysokość opłaty targowej określi Rada Gminy odrębną uchwałą. Nie jest również planowane zawieranie umów dzierżawy na poszczególne stanowiska handlowe i tym samym pobieranie należności cywilnoprawnych wynikających z tych umów. Wobec powyższego, skoro przedmiotowa inwestycja, jaką jest budowa targowiska miejskiego w ..., wynika w istocie z realizacji przez Gminę jej zadań własnych, to w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją tej inwestycji, bowiem ponoszone w tym zakresie wydatki nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym).

W tym miejscu należy wskazać, że zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1445, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Stosownie do treści art. 2b ww. artykułu – opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Gmina pobierając takie opłaty będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego działającą w oparciu o ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Wykonuje zadania nałożone na samorządy terytorialne odrębnymi ustawami oraz na podstawie umów cywilnoprawnych. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest odpowiedzialna za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest m.in. budowa na terenie Gminy targowiska. Targowisko będzie obiektem całorocznym i ogólnodostępnym. Gmina nie planuje zawierania żadnych umów cywilnoprawnych z konkretnymi użytkownikami targowiska, które skutkowałyby obowiązkiem podatkowym w podatku VAT. Osoby dokonujące sprzedaży na targowisku obowiązane będą do uiszczenia opłaty targowej za zajęcie powierzchni placu w wysokości określonej odrębną uchwałą Rady Miejskiej. Na wybudowanym targowisku nie będzie naliczana i pobierana opłata za rezerwowanie stanowiska handlowego dla danego sprzedawcy. Gmina nie będzie również oddawać w dzierżawę miejsca na targowisku oraz pobierać opłat od miejsc postojowych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Inwestycja polegająca na budowie targowiska odbywać się będzie w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując to zadanie działać będzie jako organ administracji publicznej i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizować będzie ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina wykonywać będzie przedmiotową inwestycję w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym oraz pobierać opłatę targową za sprzedaż na targowiskach, mającą charakter daniny publicznoprawnej i stanowiącą dochód publiczny – pobieraną na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – zatem w tym zakresie będzie działała w ramach reżimu publicznoprawnego. Tym samym w analizowanym przypadku Gmina nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca, nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn.: … . Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją ww. projektu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ zauważa, że wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę publikator ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, tj. Dz. U. z 2018 roku, poz. 2500 ze zm. jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym opublikowany został w Dz. U. z 2019 r., poz. 506.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.