Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.93.2019.3.MG
z 23 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 29 marca 2019 r. i 15 kwietnia 2019 r, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.93.2019.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 marca 2019 r. (data doręczenia 20 marca 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 29 marca 2019 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 23 marca 2019 r.

Następnie, pismem z dnia 4 kwietnia 2019 r., na podstawie 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 4 kwietnia 2019 r. (data doręczenia 9 kwietnia 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 15 kwietnia 2019 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 9 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Maż Wnioskodawczyni nabył we wrześniu 2018 r. prawo do renty inwalidzkiej w USA. Z tego względu Wnioskodawczyni, jako współmałżonce przysługuje świadczenie małżeńskie wypłacane przez Social Security Administration – Zarząd Ubezpieczeń Społecznych w USA. Świadczenia te przychodzą na konto bankowe Wnioskodawczyni, z czego potrącana jest zaliczka na podatek dochodowy w wysokości 18% podstawy opodatkowania.

W uzupełnieniu wniosku złożonego w dniu 29 marca 2019 r. Wnioskodawczyni podała, że w okresie którego dotyczy przedmiotowy wniosek, centrum interesów osobistych jak i miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni znajdowało się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródła przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Świadczenie małżeńskie jest Wnioskodawczyni wypłacane od października 2018 r., tj. od czasu kiedy po raz pierwszy zastała wypłacona mężowi renta inwalidzka z USA. Na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych Zakład Ubezpieczeń Społecznych w USA przyznał Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie w wysokości 288 USD, a od stycznia 2019 r. w wysokości 306 USD.

Wnioskodawczyni podała, że ze względu na posiadane przez Nią obywatelstwo amerykańskie podatek federalny od wypłaconego do Polski świadczenia nie jest potrącany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie małżeńskie z USA jest w Polsce wolne od podatku dochodowego, czy trzeba je uwzględnić w rocznym zeznaniu podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawczyni ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, świadczenie małżeńskie przyznane w USA stanowi odpowiednik polskich świadczeń rodzinnych, które zwolnione są od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinno być uwzględnione w rocznym zeznaniu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczania się w Polsce ze wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, ponieważ jako osoba mająca dla celów podatkowych miejsce zamieszkania w Polsce posiada w tym kraju nieograniczony obowiązek podatkowy. Mąż Wnioskodawczyni nabył we wrześniu 2018 r. prawo do renty inwalidzkiej w USA. Z tego względu Wnioskodawczyni, jako współmałżonce Social Security Administration – Zarząd Ubezpieczeń Społecznych w USA od października 2018 r wypłaca świadczenie małżeńskie na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Wskazać należy, że w kwestii opodatkowania uzyskiwanych za granicą dochodów istotne znaczenie mają zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z krajem, z którego są one uzyskiwane.

W opisanej sytuacji zastosowanie znajduje Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Umowa ta w zakresie podatków od dochodu nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń przysługujących małżonkowi osoby uprawnionej do emerytury, wypłacanych z systemu ubezpieczeń socjalnych Stanów Zjednoczonych Ameryki (art. 19 ww. Umowy zawiera jedynie uregulowania dotyczące m.in. emerytur i rent lub podobnych dochodów, wypłacanych z funduszy publicznych z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi).

Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 tej Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 cytowanej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

• prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
  

• przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
  
  

W myśl art. 5 ust. 3 powołanej Umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami art. 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia małżeńskiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 powołanej Umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia małżeńskiego, osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczania się w Polsce ze wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, ponieważ jako osoba mająca dla celów podatkowych miejsce zamieszkania w Polsce posiada w tym kraju nieograniczony obowiązek podatkowy. Jeżeli jednak uzyskiwane dochody w postaci świadczenia małżeńskiego stanowią świadczenia rodzinne przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki – to jest ono zwolnione od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek wykazywania ww. dochodu w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i odprowadzenia z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.