Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.20.2019.2.BB
z 26 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2019 r. (data wpływu – 28 stycznia 2019 r.), uzupełnionym 27 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych tytułem darowizny:

• w części przekazanej na konto bankowe Wnioskodawczyni – jest prawidłowe,
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych tytułem darowizny.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 12 lutego 2019 r., znak: 0111-KDIB4.4015.20.2019.1.BB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 27 lutego 2019 r.

We wniosku (i jego uzupełnieniu) przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni i jej mąż są osobami fizycznymi mieszkającymi w Polsce i podlegającymi w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Wnioskodawczyni pozostaje w małżeństwie od 10 września 2011 r. i od tego terminu jest z mężem w ustrojowej wspólności majątkowej.

Mąż Wnioskodawczyni zawarł kilka umów pożyczek (pod różnymi nazwami, np. pożyczka, kredyt, jednak wszystkie charakteryzujące się tym, że wierzyciel pożyczył dłużnikowi pieniądze), dalej: Pożyczki. Wszystkie umowy na Pożyczki zostały zawarte w okresie, w którym między Wnioskodawczynią a jej mężem istniała wspólność majątkowa.

Siostra Wnioskodawczyni w reakcji na informację, że mąż i (z uwagi na wspólność majątkową) Wnioskodawczyni są zadłużeni na majątku wspólnym, zdecydowała się spłacić zadłużenie bez żądania świadczenia wzajemnego. Dokonała tego wykonując przelewy z własnego rachunku bezpośrednio na rachunki służące do spłaty Pożyczek, z uwagi na bliskie terminy wymaganej spłaty.

Wnioskodawczyni może udokumentować wpłaty dokonane przez siostrę potwierdzeniami przelewów z rachunku bankowego siostry na rachunki bankowe służące do spłat Pożyczek. Na wszystkich potwierdzeniach widnieją m.in. następujące dane:

1. Nazwa banku.
2. Imię i nazwisko siostry jako właściciela rachunku.
3. Tytuł „przelew z rachunku”.
4. Data operacji.
5. Opis zawierający nazwę odbiorcy (instytucje udzielające Pożyczek) oraz tytuł zawierający nazwę, numer umowy Pożyczki lub inne informacje pozwalające przyporządkować transakcję do Pożyczki: (…).
   
   

Łączna ilość przelanych środków wyniosła ponad 24 tysiące złotych.

Ponadto siostra Wnioskodawczyni dokonała na konto bankowe Wnioskodawczyni wpłaty w kwocie 1221 zł (Przelew). Przelew został udokumentowany potwierdzeniem operacji (przelewu z konta siostry na konto Wnioskodawczyni) i zatytułowany „przelew”. Stanowił on przekazanie środków pieniężnych do dowolnego wykorzystania przez Wnioskodawczynię.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do Organu 27 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

• siostra Wnioskodawczym dokonała wszystkich opisanych we wniosku przelewów środków pieniężnych na podstawie umowy zawartej między Wnioskodawczynią a siostrą zawartej w zwykłej formie pisemnej;
  
• umowa zawierała zapisy, zgodnie z którymi:
  
  • jest to umowa darowizny,
  • stroną obdarowaną jest Wnioskodawczyni;
  • stroną darującą jest siostra Wnioskodawczyni;
  • przedmiotem darowizny są środki pieniężne na spłatę pożyczek;
  • część środków pieniężnych miała zostać przelana na konta służące do spłaty pożyczek od podmiotów, które w umowie zostały wymienione, a część na konto Wnioskodawczyni;
• opisane we wniosku pożyczki/kredyty były zaciągane przez męża Wnioskodawczyni.
  
  

Na pytanie zadane przez Organ: „Czy u każdego z poszczególnych odbiorców przelewów Wnioskodawczyni posiadała subkonta bankowe do regulowania zadłużenia męża i czy na te subkonta wpływały środki pochodzące z przelewów dokonanych przez siostrę” Wnioskodawczyni odpowiedziała, że:

Każda umowa pożyczki określała rachunek bankowy, na który miała być dokonana wpłata tytułem jej spłaty lub inne konkretne określenie sposobu tej spłaty (np. w przypadku pożyczki od K. sp. z o.o., opisanej w lit. i opisu stanu faktycznego, była to płatność za pomocą systemu, który „wygenerował” numer konta do spłaty).

Wnioskodawczyni nie ma wiedzy, czy wszystkie numery kont były subkontami do spłaty pożyczek, czy może jedno lub więcej z tych kont było kontem „ogólnym” pożyczkodawcy, na które pożyczkodawca przyjmował należności z tytułów innych niż spłata pożyczek. Siostra Wnioskodawczyni dokonywała w każdym wypadku wpłat w sposób, który w poszczególnych umowach został określony jako żądany/akceptowany przez pożyczkodawcę sposób spłaty danej pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy – pod warunkiem złożenia w terminie 6 miesięcy od dnia dokonania przez siostrę Wnioskodawczyni wszystkich opisanych przelewów zgłoszenia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zarówno spłata Pożyczek, jak i Przelew, podlega zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, pod warunkiem złożenia, w terminie 6 miesięcy od dnia dokonania przez siostrę Wnioskodawczyni wszystkich opisanych przelewów, zgłoszenia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zarówno spłata Pożyczek, jak i Przelew, podlegają zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza 9637 zł – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Wnioskodawczyni uważa, że spłata pożyczek przez Siostrę była w istocie darowizną – obdarowaniem środkami pieniężnymi bez żądania jakiejkolwiek rekompensaty, zadośćuczynienia itp., dokonaną na jej rzecz. W uznaniu tym nie powinno przeszkadzać to, że osobą zawierającą umowy Pożyczek był mąż. Doświadczenie życiowe uczy, że w przypadku darowizn dla osób spokrewnionych pozostających w jednym gospodarstwie domowym, intencją darczyńcy jest obdarowanie osoby najbliższej mu (np. w przypadku darowizny dla córki i zięcia – córki, dla siostry i szwagra – siostry, czy dla ojca i macochy – ojca). Taka sytuacja miała miejsce w tym przypadku. Pożyczki obciążały majątek wspólny Wnioskodawczyni i jej męża. Siostra dokonując spłat kierowała się więzami rodzinnymi, które są bliższe z Wnioskodawczynią niż z jej mężem i obdarowała Wnioskodawczynię.

Z przepisów wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia, jeżeli przedmiotem darowizny są środki pieniężne, poza zgłoszeniem nabytych środków pieniężnych naczelnikowi urzędu skarbowego, jest udokumentowanie ich otrzymania dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

W opinii Wnioskodawczyni, w sytuacji, gdy środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane bezpośrednio na rachunek bankowy nie Wnioskodawczyni ani męża, ale wierzyciela, lecz na rzecz Wnioskodawczyni (aby spłacić zadłużenie obciążające jej majątek wspólny), należy uwzględnić linię orzeczniczą w takich sprawach wyznaczoną przez Naczelny Sąd Administracyjny (NSA). Zgodnie z poglądem NSA, zwolnieniu od podatku podlega nabycie tytułem darowizny środków pieniężnych, jeżeli nabycie to zostało zgłoszone organowi podatkowemu we właściwym czasie i udokumentowane dowodem przekazania na rachunek bankowy, w tym prowadzony dla innego, niż obdarowany, podmiotu, ale na rzecz osoby obdarowanej:

• wyrok z 12 kwietnia 2013 r., sygn. II FSK 1627/11, zgodnie z którym „(...) ustanowiony przepisem art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wymóg udokumentowania dokonanej darowizny należy traktować jedynie jako wymóg natury technicznej mający na celu potwierdzenie faktycznego, rzeczywistego charakteru dokonanej darowizny (...). Także rezultaty wykładni celowościowej nie prowadzą do wniosku, aby warunkiem skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania była osobista wpłata kwoty darowizny przez darczyńcę na rachunek bankowy obdarowanego”;
• wyrok z 14 marca 2012 r., sygn. II FSK 1534/11, zgodnie z którym „(...) podlega zwolnieniu od podatku nabycie tytułem darowizny środków pieniężnych, jeżeli nabycie to zostało zgłoszone organowi podatkowemu we właściwym czasie i udokumentowane dowodem przekazania na rachunek bankowy prowadzony dla innego, niż obdarowany, podmiotu, ale na rzecz osoby obdarowanej. Sformułowanie użyte w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn na rachunek bankowy nabywcy nie oznacza, że musi to być konto, jakie bank prowadzi dla obdarowanego”.
  
  

Dyrektor KIS potwierdza to w innych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo można wskazać na interpretację z 08 listopada 2017 r., znak: 0111-KDIB4.4015.150.2017.1.PM. Dotyczyła sytuacji, w której syn podarował matce pieniądze na spłatę kredytów poprzez przelanie ich (nawet nie bezpośrednio, a z konta małżonki) na konta służące do spłaty kredytów. Prosił o potwierdzenie, że taka darowizna może korzystać ze zwolnienia dla osób najbliższych, pomimo, iż pieniądze zostały (technicznie) przekazane nie między nim a matką, a między jego żoną o pożyczkodawcą. To stanowisko uznano za prawidłowe, argumentując, że „Zgodnie z poglądem NSA, zwolnieniu od podatku podlega nabycie tytułem darowizny środków pieniężnych, jeżeli nabycie to zostało zgłoszone organowi podatkowemu we właściwym czasie i udokumentowane dowodem przekazania na rachunek bankowy prowadzony dla innego, niż obdarowany, podmiotu, ale na rzecz osoby obdarowanej. W konsekwencji przyjętej przez NSA interpretacji przepisu art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy stwierdzić, że w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny są środki pieniężne, warunek określony w tym przepisie jest spełniony także wtedy, gdy nabywca udokumentuje ich otrzymanie dowodem przekazania bezpośrednio na rachunek osoby trzeciej, w wykonaniu zawartej z nim umowy lub tytułem zobowiązania ciążącego na obdarowanym wobec tej osoby trzeciej. Jeżeli zatem istotnie w przedstawionym stanie faktycznym miała miejsce darowizna od syna na rzecz matki (Wnioskodawczyni) a przelew z rachunku synowej miał na celu tylko realizację tej darowizny (dokonanie szybkiej płatności) to jej skutki podatkowe należy rozpatrywać w oparciu o art, 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wobec powyższego, jeżeli opisana darowizna w odpowiednim terminie została zgłoszona właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego – to spełniony został pkt 1 art. 4a ust. 1 ww. ustawy. Odnośnie warunku określonego w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn należy wskazać, iż warunek przekazania na rachunek bankowy spełniony jest także wtedy, gdy nabywca (obdarowany) udokumentuje otrzymanie środków pieniężnych dowodem przekazania bezpośrednio na rachunek osoby trzeciej, w wykonaniu zawartej z nim umowy lub tytułem zobowiązania ciążącego na obdarowanym wobec tej osoby trzeciej. Skoro zatem – jak wynika z opisu stanu faktycznego – środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane na rzecz Wnioskodawczyni lecz bezpośrednio na rachunki wierzycieli na poczet spłaty zadłużenia Wnioskodawczyni, to należy stwierdzić, iż również warunek udokumentowania nabycia określony w pkt 2 art. 4a ust. 1 ww. ustawy został spełniony”.

Podsumowując, przelewając środki na rachunki służące do spłat Pożyczek, siostra Wnioskodawczyni w istocie dokonała na rzecz Wnioskodawczyni darowizny, spłacając zobowiązania obciążające jej majątek wspólny. Wnioskodawczyni może to udokumentować potwierdzeniami przelewów z rachunku bankowego siostry na rachunki bankowe wierzycieli.

Końcowo, odnośnie Przelewu, Wnioskodawczyni nie ma wątpliwości, że również w tej części darowizna siostry spełnia warunki do zwolnienia z podatku. Przelew stanowił przekazanie Wnioskodawczyni pieniędzy do swobodnego wykorzystania bez żądania świadczenia wzajemnego, czyli darowiznę. Nie przeszkadza takim w uznaniu to, że przelew (transfer bankowy) został zatytułowany „przelew”, a nie „darowizna”; przepisy nie wymagają do zwolnienia odpowiedniego zatytułowania przelewu w systemie banku, ale wyłącznie udokumentowania otrzymania środków i dokonanie zgłoszenia do urzędu skarbowego.

Pod warunkiem złożenia w terminie 6 miesięcy od dokonania darowizny (wykonania przez siostrę wszystkich opisywanych przelewów) informacji na druku SD-Z2 Wnioskodawczyni będzie więc mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Z kolei, zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych z dnia 20 listopada 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

W przypadku darowizny środków pieniężnych oba warunki wskazane w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy muszą być spełnione łącznie, aby można było zastosować zwolnienie. Niespełnienie któregokolwiek z tych dwóch warunków, o których mowa w ww. przepisie ustawy, tj. nie zgłoszenie nabytych rzeczy lub praw majątkowych w terminie określonym w ustawie (z wyjątkiem sytuacji, gdy darowizna udokumentowana była w formie aktu notarialnego), lub brak udokumentowania we wskazany sposób otrzymania środków pieniężnych, skutkuje opodatkowaniem nabytych rzeczy lub praw majątkowych na zasadach określonych dla nabywców zaliczanych do I grupy podatkowej, z uwzględnieniem kwoty wolnej od podatku, zasady kumulacji wartości nabytego majątku od tej samej osoby i skali podatkowej określonej dla nabywców zaliczanych do I grupy podatkowej.

Z treści wniosku wynika, że mąż Wnioskodawczyni zawarł kilka umów pożyczek. Pożyczki te były zaciągane wyłącznie przez męża Wnioskodawczyni; zawarte były w okresie, w którym między Wnioskodawczynią a mężem istniała wspólność majątkowa.

Siostra Wnioskodawczyni w reakcji na informację, że mąż i (z uwagi na wspólność majątkową) tym samym Wnioskodawczyni są zadłużeni na majątku wspólnym, zdecydowała się spłacić zadłużenie bez żądania świadczenia wzajemnego. Dokonała tego wykonując przelewy z własnego rachunku bezpośrednio na rachunki służące do spłaty pożyczek zaciągniętych przez męża Wnioskodawczyni.

Ponadto siostra Wnioskodawczyni dokonała na konto bankowe Wnioskodawczyni wpłaty (przelewu) w kwocie 1221 zł. Stanowił on przekazanie środków pieniężnych do dowolnego wykorzystania przez Wnioskodawczynię. Siostra Wnioskodawczyni dokonała wszystkich opisanych we wniosku przelewów środków pieniężnych na podstawie umowy zawartej między Wnioskodawczynią a siostrą w zwykłej formie pisemnej. Zawierała ona zapisy, zgodnie z którymi jest to umowa darowizny, stroną obdarowaną jest Wnioskodawczyni, stroną darującą jest siostra Wnioskodawczyni, przedmiotem darowizny są środki pieniężne na spłatę pożyczek. Wnioskodawczyni nie posiadała w instytucjach, w których mąż zaciągnął kredyty subkont, które mogłyby posłużyć na spłatę zaciągniętych przez niego kredytów.

Z powyższego opisu stanu faktycznego wynika, że została zawarta umowa darowizny pomiędzy osobami zaliczanymi do I grupy podatkowej – pomiędzy Wnioskodawczynią i jej siostrą.

W świetle powyższego, rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy w opisanej sytuacji został spełniony warunek określony w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn dotyczący udokumentowania otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy.

Nie ulega wątpliwości, że w zakresie przelewu dokonanego bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawczyni został spełniony ww. warunek. Dla zastosowania zwolnienia bez znaczenia pozostaje kwestia jak taki przelew został zatytułowany. Tym samym, jeżeli ta część opisanej darowizny (Przelew) w odpowiednim terminie zostanie zgłoszona właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, to znajdzie zastosowanie zwolnienie zawarte w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W zakresie pozostałej kwoty darowizny, która została przelana bezpośrednio na rachunki służące do spłat Pożyczek zaciągniętych przez męża Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że również zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z powyższym – jej zdaniem – również w tej części darowizna będzie korzystała ze zwolnienia z zapłaty tego podatku.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Wnioskodawczyni zawarła umowę darowizny środków pieniężnych ze swoją siostrą. Jednak – jak wynika z opisu stanu faktycznego – w części darowizny dotyczącej spłaty pożyczek zaciągniętych przez męża Wnioskodawczyni nie został spełniony warunek skorzystania ze zwolnienia określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, dotyczący udokumentowania otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

W przypadku tak przedstawionego stanu faktycznego w ogóle nie może być mowy o skutecznym udokumentowaniu – dla celów podatkowych – dokonania przelewów na rzecz siostry, czyli zgodnie z wymogami określonymi cytowaną ustawą o podatku od spadków i darowizn. Podkreślić trzeba, że strony umowy mają prawo swobodnego kształtowania swoich stosunków, tym samym miały prawo zawrzeć tak skonstruowaną umowę darowizny, jaka została opisana we wniosku. Jednak taka konstrukcja umowy darowizny wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, ponieważ w umowie określono, że siostra Wnioskodawczyni darowuje Wnioskodawczyni środki pieniężne, które będą przekazane bezpośrednio na rachunki służące do spłaty zobowiązań męża Wnioskodawczyni.

Rachunki te w żaden sposób nie są powiązane z osobą Wnioskodawczyni, ponieważ jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia wszystkie opisane pożyczki były zaciągane wyłącznie przez męża Wnioskodawczyni. To oznacza, że przelanie środków nie nastąpiło na szeroko rozumiany rachunek bankowy Wnioskodawczyni, de facto przekazanie środków miało miejsce na rzecz męża a nie Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie jest bowiem pożyczkobiorcą, a tym samym zobowiązaną do spłaty pożyczek. Jest osobą, która odpowiada za zobowiązania męża. To jednak nie daje podstawy do przesądzenia, że przelewy zostały dokonane na jej rzecz (spłatę jej zobowiązań wobec osób trzecich).

Tym samym nie można uznać za wystarczający fakt, że Wnioskodawczyni dysponuje potwierdzeniami przelewów dokonanych w celu spłaty pożyczek jej męża. Dla oceny braku właściwego udokumentowania otrzymania pieniędzy bez znaczenia pozostają przyczyny uchybienia procedury określonej w omawianej ustawie.

Należy jeszcze raz podkreślić, że w przypadku darowizny środków pieniężnych oba warunki wskazane w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy muszą być spełnione łącznie, aby można było zastosować zwolnienie.

Uznanie stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawczynię za prawidłowe prowadziłaby do narusza zasady ścisłej wykładni przepisów konstruujących ulgi i zwolnienia podatkowe. Taka wykładnia przepisu jest niedopuszczalna, ponieważ ani podatnik, ani organ podatkowy nie jest uprawniony do stosowania rozszerzonej wykładni przepisów prawa podatkowego.

W szczególności zasada ścisłej wykładni dotyczy przepisów prawa podatkowego regulującego zastosowanie ulg i zwolnień, których interpretacja powinna w jak największym stopniu odpowiadać ich literalnemu brzmieniu.

Nie ma więc żadnych podstaw, aby wykładnia art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy zmierzała do zniesienia, bądź modyfikacji obowiązku udokumentowania przekazania na rachunek bankowy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Skoro więc rachunków, na które dokonano przelewów określonych w umowie darowizny środków pieniężnych nie można w żaden sposób powiązać z osobą Wnioskodawczyni to nie można uznać, że w części dotyczącej darowizny środków pieniężnych, przekazanej na spłatę pożyczek męża Wnioskodawczyni został spełniony warunek określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy. Tym samym w tej części darowizna nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż dotyczy odmiennego od przedmiotowej sprawy stanu faktycznego. Nadto, podkreślić należy, że co do zasady interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach, a zatem rozstrzygnięcie zawarte w innej interpretacji nie może przesądzić o rozstrzygnięciu w niniejszej interpretacji.

Z kolei odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych – wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.