Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.100.2019.1.MU
z 10 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 12 marca 2019 r., uzupełnionym w dniach 9 kwietnia 2019 r. i 11 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w zeznaniu rocznym za 2018 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup kotła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 9 kwietnia 2019 r. i 11 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w zeznaniu rocznym za 2018 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup kotła.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną z grupą inwalidzką o stopniu lekkim, ma problemy z kręgosłupem, jest po operacji kręgosłupa i od lutego 2018 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim oraz na zasiłku rehabilitacyjnym gdyż stan zdrowia nie pozwala jej na pracę. Zamieszkuje wraz z mamą, która ma 75 lat (w czerwcu 2018 r. miała udar na skutek czego jest sparaliżowana, jest osobą leżącą niezdolną do samodzielnej egzystencji i posiada grupę o znacznym stopniu niepełnosprawności), w domu jednorodzinnym, który był ogrzewany kominkiem na drewno. Kominek znajdował się na pierwszym piętrze i z piwnicy dwa poziomy niżej nosiła drzewo na opał. Wnioskodawczyni nadmienia, że jej stan zdrowia znacznie się pogorszył, sama ma problemy z kręgosłupem a musi dźwigać mamę i się nią opiekować dlatego w październiku 2018 r. dokonała remontu i zainstalowała kocioł CO zdalnie sterowany, oraz kaloryfery. Zakup kotła wyniósł 6741,93 zł. Wnioskodawczyni wskazuje, że zakup i montaż gazowego pieca centralnego ogrzewania został dokonany stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Wnioskodawczyni ma naruszoną sprawność organizmu, dyskopatię i zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego oraz szyjnego, nie może dźwigać. Codzienne palenie w kominku sprawiało jej ogromną trudność gdyż musiała czyścić piec, nosić drewno i pilnować aby w piecu nie wygasło. Instalacja pieca CO i kaloryferów bardzo ułatwiła jej funkcjonowanie. Wnioskodawczyni wskazuje, że koszty instalacji kotła i instalacji CO zostały w całości pokryte przez nią. Nie otrzymała żadnej dotacji czy refundacji z żadnych instytucji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym za 2018 r. odliczyć od dochodu zakup kotła?

Wnioskodawczyni uważa, że zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej i w zeznaniu rocznych za 2018 r. odliczyć od dochodu zakup kotła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z póżn.zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
   
   
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną z grupą inwalidzką o stopniu lekkim, ma problemy z kręgosłupem, jest po operacji kręgosłupa i od lutego 2018 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim oraz na zasiłku rehabilitacyjnym gdyż stan zdrowia nie pozwala jej na pracę. Zamieszkuje wraz z mamą, która ma 75 lat (w czerwcu 2018 r. miała udar na wskutek czego jest sparaliżowana, jest osobą leżącą niezdolną do samodzielnej egzystencji i posiada grupę o znacznym stopniu niepełnosprawności), w domu jednorodzinnym, który był ogrzewany kominkiem na drewno. Kominek znajdował się na pierwszym piętrze i z piwnicy dwa poziomy niżej nosiła drzewo na opał. Wnioskodawczyni nadmienia, że jej stan zdrowia znacznie się pogorszył, sama ma problemy z kręgosłupem a musi dźwigać mamę i się nią opiekować dlatego w październiku 2018 r. dokonała remontu i zainstalowała kocioł CO zdalnie sterowany, oraz kaloryfery. Zakup kotła wyniósł 6741,93 zł. Wnioskodawczyni wskazuje, że zakup i montaż gazowego pieca centralnego ogrzewania został dokonany stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Wnioskodawczyni ma naruszoną sprawność organizmu, dyskopatię i zwyrodnienie kręgosłupa lędźwiowego oraz szyjnego, nie może dźwigać. Codzienne palenie w kominku sprawiało jej ogromną trudność gdyż musiała czyścić piec, nosić drewno i pilnować aby w piecu nie wygasło. Instalacja pieca CO i kaloryferów bardzo ułatwiła jej funkcjonowanie. Wnioskodawczyni wskazuje, że koszty instalacji kotła i instalacji CO zostały w całości pokryte przez nią. Nie otrzymała żadnej dotacji czy refundacji z żadnych instytucji.

Rozpatrując czy wydatki jakie zostały poniesione przez Wnioskodawczynię na zakup kotła CO podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej jako wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy wydatki, na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”. Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja" to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to „urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie „adaptacja” rozumieć należy więc jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro wydatki na zakup kotła CO są związane, jak wskazuje Wnioskodawczyni, z potrzebami wynikającymi z Jej niepełnosprawności, to wydatki te można uznać za poniesione na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które właściwie udokumentowane podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Tym samym Wnioskodawczyni może w ramach ww. ulgi w zeznaniu rocznym za 2018 r., odliczyć od dochodu wydatki poniesione na zakup kotła CO.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego XXX w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.