Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.110.2019.1.BB
z 4 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 24 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynęło do Organu uzupełnienie wniosku dokonane przez Zainteresowanych. Uzupełnienie to stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z 11 kwietnia 2019 r. znak: 0112-KDIL1-2.4012.81.2019.1.DC. Wniosek pierwotnie dotyczył jedynie zagadnienia z zakresu podatku od towarów i usług.

W ww. uzupełnieniu Zainteresowani rozszerzyli zakres wniosku poprzez wskazanie, że w sprawie znajdują zastosowanie przepisy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto w dniu 16 kwietnia 2019 r. od wniosku uiszczono dodatkową opłatę na poczet podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym za dzień wpływu wniosku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych uznaje się dzień wpływu do Organu uzupełnienia rozszerzającego zakres wniosku o podatek od czynności cywilnoprawnych, tj. 24 kwietnia 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  O. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Pożyczkodawca”),
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  N. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Pożyczkobiorca”)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zainteresowany będący stroną postępowania (dalej: „Pożyczkodawca”) oraz Zainteresowany niebędący stroną postepowania (dalej: „Pożyczkobiorca”; razem dalej również jako „Zainteresowani”) zawarli 27 grudnia 2018 roku umowę pożyczki. Zgodnie z jej treścią, Pożyczkodawca udzielił odpłatnej pożyczki pieniężnej na rzecz Pożyczkobiorcy, który zobowiązał się uiszczać na rzecz Pożyczkodawcy odsetki z tytułu zaciągniętej pożyczki. Pożyczka udzielona została z własnych środków finansowych Pożyczkodawcy, tj. z środków wygenerowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zarówno Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca, prowadzą działalność na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają na jej terytorium opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Zainteresowani są podmiotami powiązanymi w myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Pożyczkodawca, w przedmiocie swojej działalności ujawnionej w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Przedsiębiorców, nie ma ujętej pozycji „pozostałe formy udzielania kredytów” (PKD 64.92.Z). Działalność związana z udzielaniem pożyczek, nie jest również przedmiotem jego działalności wskazanym w umowie spółki Pożyczkodawcy. Pożyczkodawca wskazuje, że umowa pożyczki zawarta z Pożyczkobiorcą jest pierwszą i jak dotąd jedyną umową, na podstawie której Pożyczkodawca udzielił pożyczki. Pożyczkodawca nie wyklucza jednak, że takie sytuacje wystąpią w przyszłości, jako forma uzyskania dodatkowego dochodu w formie odsetek.

Zarówno Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca są podatnikami podatku od towarów i usług, zarejestrowanymi jako podatnicy podatku od towarów i usług czynni. Strony zawarły w umowie pożyczki zapis stanowiący, iż „Pożyczkodawca przy udzieleniu pożyczki działa jako podatnik VAT w ramach swojej działalności gospodarczej”.

Pożyczkobiorca, z tytułu udzielonej mu przez Pożyczkodawcę pożyczki uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Zainteresowani podkreślili, że fakt podlegania bądź nie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy jest istotny zarówno dla Pożyczkodawcy – aby prawidłowo rozliczyć wykonane świadczenie na gruncie podatku od towarów i usług, jak i dla Pożyczkobiorcy, który w oparciu o tę informację będzie wiedział, czy słusznie uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy z tytułu pożyczki udzielonej Pożyczkobiorcy przez Pożyczkodawcę, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, na Pożyczkobiorcy ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, na Pożyczkobiorcy (Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania) nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu pożyczki otrzymanej od Pożyczkodawcy (Zainteresowanego będącego stroną postępowania).

Powyższe wynika z treści art. 2 pkt 4 lit b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który wskazuje, że nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności.

W ocenie Zainteresowanych czynność udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę stanowi odpłatne świadczenie usług przez Pożyczkodawcę, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które jednak korzysta ze zwolnienia od tego podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym i w świetle powołanych przepisów na Pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu pożyczki udzielonej mu przez Pożyczkodawcę.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji, przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 26 kwietnia 2019 r., znak: 0112-KDIL1-2.4012.81.2019.1.DC.

Dodatkowo należy podkreślić, że ponieważ opisana we wniosku pożyczka została udzielona – jak zostało wskazane we wniosku – w dacie 27 grudnia 2018 r., w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym w czasie zawarcia umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie pożyczki − stanowi kwota lub wartość pożyczki; stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2 % z zastrzeżeniem ust. 5 − art. 7 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki generalnie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy jednak wskazać, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Jednocześnie podkreślić należy, że z treści cytowanego przepisu (lit. a) wynika, że wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest czynność tylko w tym zakresie, w jakim jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ze zdarzenia przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (Pożyczkodawca) udzielił odpłatnej pożyczki pieniężnej na rzecz Zainteresowanego niebędącego stroną postepowania (Pożyczkobiorcy), który zobowiązał się uiszczać na rzecz Pożyczkodawcy odsetki z tytułu zaciągniętej pożyczki. Pożyczka udzielona została z własnych środków finansowych Pożyczkodawcy, tj. z środków wygenerowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek będące przedmiotem niniejszej interpretacji zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności opodatkowaniem w podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej wydanej 26 kwietnia 2019 r., znak: 0112-KDIL1-2.4012.81.2019.1.DC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Zainteresowanych, zgodnie z którym: „W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że czynność udzielania oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie – usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie, które stanowią odsetki korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu”.

A zatem, skoro omawiana czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W takim przypadku, opisana umowa pożyczki będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.