Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.57.2019.2.MCZ
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 marca 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z 1 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym ojcu. Udział Wnioskodawczyni w spadku wyniósł 1/2 części. Drugą część spadku nabyła macocha Wnioskodawczyni.

W dniu 22 marca 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2) tytułem spadku. W związku z zastosowanym zwolnieniem podatkowym Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po ojcu.

W dniu 10 maja 2018 r. spadkobierczynie dokonały częściowego działu spadku. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawczyni przeniosła na swoją macochę swój udział we własności lokalu mieszkalnego (wartość udziału wynosiła 25.000 zł) oraz swój udział w nieruchomości gruntowej niezabudowanej (działka) (wartość udziału wynosiła 12.500 zł). W zamian za przeniesienie udziału Wnioskodawczyni na rzecz jej macochy, macocha zobowiązała się tytułem spłaty wypłacić Wnioskodawczyni kwotę 15.000 zł w terminie do 30 listopada 2018 r.; co nastąpiło zgodnie z ustaleniami. Ww. lokal został już zbyty przez macochę; w przypadku nieruchomości niezabudowanej Wnioskodawczyni nie posiada informacji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty zgłoszenia SD-Z2 z tytułu przeniesienia swojego udziału w spadku po ojcu na rzecz swojej macochy (współspadkobiercy) lub czy otrzymaną od niej kwotę 15.000 zł powinna wykazać w oddzielnym zgłoszeniu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna dokonać korekty zgłoszenia SD-Z2, gdyż dane podane w zgłoszeniu SD-Z2 były zgodne ze stanem faktycznym. W dniu powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawczyni nabyła prawo w odpowiednich częściach wymienionych nieruchomości. Przeniesienie udziału w spadku po ojcu na rzecz macochy (współspadkobiercy) było kwestią umowną między spadkobiercami, tak samo jak przekazanie przez macochę kwoty 15.000 zł.

Wnioskodawczyni uważa, że kwoty tej nie powinna wykazać w jakimkolwiek innym zgłoszeniu do urzędu skarbowego, gdyż wartość 15.000 zł zawierała się w kwocie rynkowej nabywanych rzeczy lub praw majątkowy w dniu powstania obowiązku podatkowego i była spłatą w zamian za przeniesienie jej udziałów w spadku po ojcu na rzecz drugiej spadkobierczyni.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji, przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawczyni, która objęta jest zakresem niniejszej interpretacji, tj. odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od spadków i darowizn (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni zajęta na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 tej ustawy podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują pojęć: „spadek” czy „dział spadku”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.).

W myśl przepisu art. 922 § 1 ww. Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 925 w zw. z art. 924 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy. Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 cyt. ustawy).

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Na podstawie art. 1038 § 1 Kodeksu cywilnego sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku. § 2 wskazuje, iż umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

Dział spadku jest zatem instytucją odrębną od dziedziczenia (nabycia spadku), którego mogą ale nie muszą dokonać spadkobiercy po nabyciu spadku.

Jak z powyższego wynika opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn może podlegać jedynie nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z innych tytułów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Podatkowi od spadków i darowizn podlega nieodpłatne zniesienie współwłasności a zatem dokonane bez spłat i dopłat.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 2018 r. nabyła udział w spadku po zmarłym ojcu wynoszący 1/2 części. Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2) i w związku z tym skorzystała ze zwolnienia podatkowego. W 2018 r. miał miejsce częściowy dział spadku, w wyniku którego Wnioskodawczyni zrzekła się na rzecz drugiej spadkobierczyni swojego udziału (w lokalu mieszkalnym i niezabudowanej działce). Z tytułu dział spadku Wnioskodawczyni otrzymała spłatę w kwocie 15.000 zł.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że dział spadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Tym samy otrzymana w wyniku działu spadku kwota (spłata) nie podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zatem, dokonany odpłatny dział spadku, jak również związana z tym kwota spłaty, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zgłoszenia organom skarbowy otrzymanej kwoty spłaty oraz dokonywania korekty wcześniej złożonego zgłoszenia SD-Z2.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.