Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.228.2019.2.EW
z 28 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.) uzupełniony pismem z dnia 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków w związku z realizacją projektu pn.: „Rozwój infrastruktury rekreacyjnej (…) na terenie Gminy B” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków w związku z realizacją projektu pn.: „Rozwój infrastruktury rekreacyjnej (…) na terenie Gminy B”. Wniosek został uzupełniony w dniu 3 czerwca 2019 r. o prawidłowy podpis Zainteresowanego oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina B realizuje projekt pn.: „Rozwój infrastruktury rekreacyjnej (…) na terenie Gminy B”, w ramach (…) Osi priorytetowej: Dziedzictwo regionalne, (…) – spr. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa C na lata 2014-2020.

Przedmiotem wniosku jest budowa nowej infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej, tj.:

• Boisko piłkarskie ze sztuczną nawierzchnią wraz z trybunami, bieżnią wokół boiska, rozbieżnią i zeskocznią w miejscowości B. Wraz z boiskiem wybudowana zostanie infrastruktura towarzysząca oraz techniczna.
  
• Boisko wielofunkcyjne (kort tenisowy, boisko do siatkówki, lodowisko) o nawierzchni bergo tenis w miejscowości B. Obiekt będzie zlokalizowany w niedalekiej odległości od ww. boiska piłkarskiego. Zimą boisko będzie mogło zostać przekształcone na lodowisko.
• Boisko z trawą hybrydową wraz z trybunami, piłkochwytami oraz ogrodzeniem w miejscowości B. Wykonane zostaną także prace dotyczące infrastruktury technicznej i towarzyszącej: odwodnienie terenu, wykonanie elementów małej architektury, zagospodarowanie skarpy i terenu wokół boiska.
• (…) placów zabaw (…). W każdej z powyższych miejscowości zakres wykonania placu zabaw będzie zbieżny i będzie obejmował: huśtawki podwójne z siedziskami, zjeżdżania z drabinką, huśtawka konik na sprężynie, karuzela talerzowa.
  
  

Powyższe obiekty będą mogły być wykorzystywane całorocznie, będą ogólnodostępne i służyć będą promowaniu aktywnych form wypoczynku i turystyki. Realizacja niniejszego projektu poprzez budowę nowych obiektów pozwoli na rozszerzenie i dywersyfikację oferty turystycznej Gminy oraz subregionu.

Głównym beneficjentem i jednocześnie Wnioskodawcą projektu jest Gmina B, jednostka samorządu terytorialnego powołana na podstawie Ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. Projekt będzie realizowany samodzielnie przez Gminę B, bez zaangażowania innych partnerów. Przedmiot inwestycji po zakończeniu jej realizacji podlegać będzie zarządzaniu bezpośrednio przez Urząd Gminy w B – Wójta oraz podległe mu jednostki organizacyjne. Zadanie to jest realizowane wyłącznie w związku z działalnością statutową i należy do zadań własnych Gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.). Poprzez realizację zadania mieszkańcy otrzymali produkty z zakresu infrastruktury sportowej i rekreacyjnej, dzięki czemu zwiększa się bezpieczeństwo oraz potencjał Gminy w tym zakresie. Przeprowadzana inwestycja służy dopasowaniu istniejących obiektów do obowiązujących wymogów i standardów w zakresie ich funkcjonowania i utworzenia nowych obiektów, biorąc pod uwagę zdefiniowane potrzeby społeczne. Gmina B nie zamierza pobierać opłat związanych z użytkowaniem ww. infrastruktury w żadnym zakresie (dzierżawy, wynajem). Gmina B podkreśla fakt, iż powstała w ramach projektu infrastruktura będzie udostępniana bezpłatnie. Ponadto, regulamin dofinansowania projektu zabrania prowadzenia sprzedaży usług w użytkowaniu obiektów.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 25 kwietnia 2019 r. Zainteresowany wskazał, że nabyte faktury w związku z realizowanym projektem i zadaniem będą udokumentowane fakturami VAT i jako nabywca będzie figurowała Gmina B . Z faktur tych nie będzie odliczany podatek VAT. Gmina nie zamierza pobierać jakiejkolwiek opłaty w związku z możliwością skorzystania z kortu tenisowego i/lub lodowiska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego przy poniesionych wydatkach?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT (od towarów i usług), lecz przedmiotowa inwestycja jaką jest budowa nowej infrastruktury turystyczno -rekreacyjnej, która służyć będzie mieszkańcom nieodpłatnie nie wiąże się z prowadzeniem działalności opodatkowanej. W związku z powyższym nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z opisaną powyżej sytuacją. Zatem w odniesieniu do budowy nowej infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej, Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, lecz w charakterze organu władzy, czyli podatek VAT będzie kosztem kwalifikowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt pn.: „Rozwój infrastruktury rekreacyjnej (…) na terenie Gminy B”, w ramach (…) Osi priorytetowej: Dziedzictwo regionalne, (…) – spr. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa C na lata 2014-2020.

Przedmiotem wniosku jest budowa nowej infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej, tj.:

• Boisko piłkarskie ze sztuczną nawierzchnią wraz z trybunami, bieżnią wokół boiska, rozbieżnią i zeskocznią w miejscowości B. Wraz z boiskiem wybudowana zostanie infrastruktura towarzysząca oraz techniczna.
• Boisko wielofunkcyjne (kort tenisowy, boisko do siatkówki, lodowisko) o nawierzchni bergo tenis w miejscowości B. Obiekt będzie zlokalizowany w niedalekiej odległości od ww. boiska piłkarskiego. Zimą boisko będzie mogło zostać przekształcone na lodowisko.
• Boisko z trawą hybrydową wraz z trybunami, piłkochwytami oraz ogrodzeniem w miejscowości B. Wykonane zostaną także prace dotyczące infrastruktury technicznej i towarzyszącej: odwodnienie terenu, wykonanie elementów małej architektury, zagospodarowanie skarpy i terenu wokół boiska.
• (…) placów zabaw (…). W każdej z powyższych miejscowości zakres wykonania placu zabaw będzie zbieżny i będzie obejmował: huśtawki podwójne z siedziskami, zjeżdżania z drabinką, huśtawka konik na sprężynie, karuzela talerzowa.
  
  

Powyższe obiekty będą mogły być wykorzystywane całorocznie, będą ogólnodostępne i służyć będą promowaniu aktywnych form wypoczynku i turystyki. Realizacja niniejszego projektu poprzez budowę nowych obiektów pozwoli na rozszerzenie i dywersyfikację oferty turystycznej Gminy oraz subregionu.

Głównym beneficjentem i jednocześnie Wnioskodawcą projektu jest Gmina. Projekt będzie realizowany samodzielnie przez Gminę, bez zaangażowania innych partnerów. Zadanie to jest realizowane wyłącznie w związku z działalnością statutową i należy do zadań własnych Gminy wskazanych w ustawie o samorządzie gminnym. Poprzez realizację zadania mieszkańcy otrzymali produkty z zakresu infrastruktury sportowej i rekreacyjnej, dzięki czemu zwiększa się bezpieczeństwo oraz potencjał Gminy w tym zakresie. Przeprowadzana inwestycja służy dopasowaniu istniejących obiektów do obowiązujących wymogów i standardów w zakresie ich funkcjonowania i utworzenia nowych obiektów, biorąc pod uwagę zdefiniowane potrzeby społeczne. Gmina nie zamierza pobierać opłat związanych z użytkowaniem ww. infrastruktury w żadnym zakresie (dzierżawy, wynajem). Powstała w ramach projektu infrastruktura będzie udostępniana bezpłatnie. Ponadto, regulamin dofinansowania projektu zabrania prowadzenia sprzedaży usług w użytkowaniu obiektów. Wydatki poniesione w związku z realizowanym projektem i zadaniem będą udokumentowane fakturami VAT i jako nabywca będzie figurował Wnioskodawca. Z faktur tych nie będzie odliczany podatek VAT. Gmina nie zamierza pobierać jakichkolwiek opłat w związku z możliwością skorzystania z kortu tenisowego i/lub lodowiska.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków w związku z realizacją projektu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Bowiem w ramach realizowanego projektu Gmina nie dokonała zakupów towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nie działała w charakterze podatnika VAT. Jak wskazał Wnioskodawca – „Powyższe obiekty będą mogły być wykorzystywane całorocznie, będą ogólnodostępne i służyć będą promowaniu aktywnych form wypoczynku i turystyki. Realizacja niniejszego projektu poprzez budowę nowych obiektów pozwoli na rozszerzenie i dywersyfikację oferty turystycznej Gminy oraz subregionu. Zadanie to jest realizowane wyłącznie w związku z działalnością statutową i należy do zadań własnych Gminy wskazanych w ustawie o samorządzie gminnym. Poprzez realizację zadania mieszkańcy otrzymali produkty z zakresu infrastruktury sportowej i rekreacyjnej, dzięki czemu zwiększa się bezpieczeństwo oraz potencjał Gminy w tym zakresie. Przeprowadzana inwestycja służy dopasowaniu istniejących obiektów do obowiązujących wymogów i standardów w zakresie ich funkcjonowania i utworzenia nowych obiektów, biorąc pod uwagę zdefiniowane potrzeby społeczne. Gmina nie zamierza pobierać opłat związanych z użytkowaniem przedmiotowej infrastruktury w żadnym zakresie (dzierżawy, wynajem). (…) Gmina nie zamierza pobierać jakichkolwiek opłat w związku z możliwością skorzystania z kortu tenisowego i/lub lodowiska”.

Zatem w analizowanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisaną inwestycję nie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty zrealizowanego zadania nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Gmina od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji pn.: „Rozwój infrastruktury rekreacyjnej (…) na terenie Gminy B” nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.