INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 11 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2003 r. pobiera rentę z Niemiec, która stanowi świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych i jest wypłacana przez Deutsche Rentenversicherung. Podatek dochodowy od świadczeń wypłacanych za lata 2003-2010 Wnioskodawca odprowadzał za pośrednictwem banku do polskiego urzędu skarbowego. Przychody z tytułu niemieckiej renty uwzględniał w rocznym rozliczeniu PIT-37.

W 2011 r. zwrócił się do Wnioskodawcy niemiecki urząd skarbowy domagając się zapłaty podatku dochodowego od wypłaconych świadczeń. Podatek ten, w wysokości ustalonej przez niemiecki urząd skarbowy z tytułu świadczeń wypłaconych za lata 2005-2010 Wnioskodawca uiścił na rachunek niemieckiego urzędu skarbowego w dniu 30 czerwca 2011 r. W związku z powyższym, uważa, iż świadczenia otrzymywane przez Niego jako renta zagraniczna zostały opodatkowane podwójnie, tj. zarówno w Polsce jak i w Niemczech.

Wnioskodawca stwierdza, iż sporządził korekty polskich zeznań podatkowych za lata 2006-2010 wraz z wnioskami o zwrot nadpłaty, lecz polski urząd skarbowy ma wątpliwości, czy rzeczywiście zachodzi podwójne opodatkowanie i czy Wnioskodawcy należy się zwrot nadpłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywana przez Wnioskodawcę renta niemiecka podlega opodatkowaniu w Polsce czy w Niemczech i czy w Jego sytuacji na miejsce podwójne opodatkowanie i w związku z tym, czy może dokonać korekty deklaracji podatkowych i złożyć wniosek o zwrot nadpłaty...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywana przez Niego renta niemiecka nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych od momentu wejścia w życie art. 18 ust. 2 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Uważa, iż od tego momentu bank niesłusznie potrąca podatek i należy się jego zwrot.

Zgodnie bowiem z art. 18 ust. 2 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (tu: w Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (tu: z Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie (tu: w Niemczech).

Dlatego też Wnioskodawca uważa, iż płacąc podatek w Niemczech, jest zwolniony z opodatkowania renty niemieckiej w Polsce i w zaistniałej sytuacji jest uprawniony do złożenia korekt polskich zeznań podatkowych za lata 2006-2010 oraz domagania się zwrotu nadpłaty od polskiego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Na podstawie art. 4a powyższej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od 2003 r. pobiera rentę z Niemiec, która stanowi świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych i jest wypłacana przez Deutsche Rentenversicherung. Podatek dochodowy od świadczeń wypłacanych za lata 2003-2010 Wnioskodawca odprowadzał za pośrednictwem banku do polskiego urzędu skarbowego. W 2011 r. zwrócił się do Wnioskodawcy niemiecki urząd skarbowy domagając się zapłaty podatku dochodowego od wypłaconych świadczeń. Podatek ten, w wysokości ustalonej przez niemiecki urząd skarbowy z tytułu świadczeń wypłaconych za lata 2005-2010 Wnioskodawca uiścił na rachunek niemieckiego urzędu skarbowego w dniu 30 czerwca 2011 r.

Zasady opodatkowania ww. świadczeń otrzymanych do 31 grudnia 2004 r. były uregulowane Umową z dnia 18 grudnia 1972 r., zawartą między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec, w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 ze zm.).

Umowa ta nie zawierała oddzielnych regulacji dotyczących zasad opodatkowania rent i emerytur oraz podobnych świadczeń uzyskiwanych z Niemiec przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

Stosownie do art. 19 ww. Umowy, dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach (w kategorii tej mieszczą się m.in. renty) osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Umawiającym się mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.

Z powyższego przepisu wynikało, iż renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Tak więc świadczenie z tytułu renty, które zostało postawione osobom, mającym miejsce zamieszkania w Polsce, do dyspozycji do 31 grudnia 2004 r. podlegało w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Od dnia 1 stycznia 2005 r. weszła w życie Umowa z dnia 14 maja 2003 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

W myśl uregulowań zawartych w art. 18 ust. 1 powołanej umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

• ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

• ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

• ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

• ustawowe ubezpieczenie od następstwa wypadków,

• ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.
  
  

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących z wszystkich działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Podstawę ustawową ubezpieczenia wypadkowego - w prawie niemieckim - stanowi Kodeks Socjalny, m.in. jego Księga Siódma (SGB VII). Świadczenia pieniężne związane z niezdolnością do pracy na skutek wypadku przy pracy przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są poborami pochodzącymi z działu ubezpieczeń od następstw wypadków niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od dnia 1 stycznia 2005 r. wypłacana, osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, renta z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech. Tym samym, nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zatem, otrzymywana przez Wnioskodawcę renta z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech. Wnioskodawca ma prawo dokonać korekty zeznań podatkowych za lata, w których miało miejsce podwójne opodatkowanie ww. renty i złożyć stosowne wnioski o zwrot nadpłaty za te lata.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.