INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa Powiatowego, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 7 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. Sp. z o.o. S.K.A. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. Sp. z o.o. S.K.A.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Starosta w imieniu Skarbu Państwa dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych użytkownikom wieczystym. Zainteresowany zwraca się o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazanej wyżej czynności.

Fabryka decyzją Wojewody z dnia 22 kwietnia 1992 r. nabyła z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej o pow. 0,5031 ha, zapisanej w księdze wieczystej oraz własność budynków. Prawo użytkowania wieczystego tej działki i prawo własności budynków na podstawie umowy notarialnej z dnia 02 lipca 1993 r. Fabryka sprzedała na rzecz Sp. z o.o. Spółka w roku 2000 podzieliła działkę nr 84 na 84/1 i 84/2 a aktem notarialnym zbyło prawo użytkowania wieczystego działki 84/1, pozostawiając sobie działkę 84/2. Sp. z o.o. w roku 2004 przekształciła się w Spółkę Akcyjną, a w roku 2008 w Spółka z o.o. Spółka Komandytowo-Akcyjna. W wyniku przekształcenia Spółce Przekształconej przysługiwały wszystkie prawa i obowiązki Spółki Przekształcanej.

Spółka z o.o. Spółka Komandytowo-Akcyjna zwróciła się z wnioskiem z dnia 09 grudnia 2009 r. do Starosty o sprzedanie na własność tej działki. Starosta w trybie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami po uzyskaniu wyceny i zgody Wojewody aktem notarialnym z dnia 26 kwietnia 2010 r. sprzedał użytkownikowi wieczystemu działkę 84/2 na własność pobierając kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy prawem własności a prawem użytkowania wieczystego wraz z 22% podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Powiat, dokonując sprzedaży użytkownikowi wieczystemu, powinien naliczyć podatek VAT w wysokości 22% od kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy prawem własności nieruchomości a prawem użytkowania wieczystego...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w dniu 26 kwietnia 2010 r. działki na rzecz użytkownika wieczystego Spółka z o.o. Spółka Komandytowo-Akcyjna, nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pierwszym użytkownikiem wieczystym nieruchomości była Fabryka, która zbyła to prawo w dniu 2 lipca 1993 r. na rzecz Sp. z o.o. Firma, która wystąpiła w roku 2010 o sprzedaż na własność prawa wieczystego użytkowania powstała z przekształceń pierwotnej firmy i była jego następcą prawnym. Sprzedaż w dniu 26 kwietnia 2010 r. nie stanowiła dostawy towaru, a więc nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Z powyższego wynika, że zabudowania znajdujące się na nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie stanowią odrębny przedmiot własności.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. W myśl art. 32 ust. 2 tejże ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Fabryka decyzją Wojewody z dnia 22 kwietnia 1992 r. nabyła z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego działki nr 84. Zostało ono zbyte 2 lipca 1993 r. na rzecz Sp. z o.o. Wskazana Spółka w roku 2000 podzieliła działkę nr 84 na działkę o numerze 84/1 i 84/2, a następnie zbyła prawo użytkowania wieczystego działki 84/1 pozostawiając działkę nr 84/2. Sp. z o.o. w roku 2004 przekształciła się w Spółkę Akcyjną, a w roku 2008 w Sp. z o.o. Spółkę Komandytowo-Akcyjną. Podmiot ten zwrócił się 9 grudnia 2009 r. do Starosty o sprzedanie na własność tej działki. Transakcja taka nastąpiła w dniu 26 kwietnia 2010 r., i była opodatkowana 22% stawką podatku VAT.

Uwzględniając datę dokonania oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości wątpliwości budzi fakt, czy sprzedaż prawa własności gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste na rzecz użytkownika wieczystego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, jak i opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług było ustanowienie w roku 1990 prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika (wówczas Sp. z o.o.). Z tą bowiem chwilą użytkownik otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc w roku 1990. Przy czym do dnia 1 maja 2004 r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonana sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości gruntowych nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które użytkownik wieczysty już uzyskał na podstawie czynności z roku 1990 i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i pozostaje poza zakresem ustawy.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. Sp. z o.o. S.K.A.

Rozstrzygnięcie w zakresie:

• opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. K. zostało zawarte w interpretacji indywidualnej nr nr ILPP1/443-1309/11-2/MK z dnia 5 stycznia 2012 r.,
• opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. M., zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-1309/11-4/MK z dnia 5 stycznia 2012 r.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.