Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.486.2019.1.AT
z 14 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Komenda Wojewódzka Policji w …, będąca w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych (tj. Dz.U.2016 r., poz. 1870) państwową jednostką budżetową pokrywającą swoje wydatki z budżetu państwa i odprowadzającą pobrane dochody na rachunek dochodów budżetu państwa, zawarła dnia 6 marca 2014 r. z Województwem …, reprezentowanym przez Zarząd Województwa …, pełniący funkcję Instytucji Zarządzającej RPO … na lata 2007-2013, porozumienie nr …, dotyczące dofinansowania projektu „…” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi priorytetowej 4. – „Rozwój infrastruktury społeczeństwa informacyjnego”, działania 4.1. –„Rozwój infrastruktury ICT” regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2007-2013. Całkowita wartość projektu wynosiła … zł, z czego wydatki kwalifikowane to … zł, a niekwalifikowane … zł. Dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego to …% wydatków kwalifikowanych, tj. … zł, pozostałe …% wydatków wynosił wkład własny KWP w …, w wartości … zł. Wydatki na realizację powyższego projektu, należącego do podstawowych – statutowych zadań Jednostki, pokrywane były ze środków ujętych w przyznanym KWP w … planie finansowym na 2014 r. i 2015 r.

Przedmiotem działalności KWP w …, jest realizacja zadań statutowych z zakresu działania Komendanta, jako organu administracji rządowej właściwego w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do podstawowych zadań Policji, zgodnie z ustawą z 6 kwietnia 1990 r. o Policji, na mocy której Jednostka została powołana jako umundurowana i uzbrojona formacja służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa oraz utrzymywania porządku publicznego, należą między innymi: ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra; ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania; wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców (...). Szczegółowy zakres działania Komendy obejmuje także utrzymywanie w należytym stanie zaplecza technicznego. Dla realizacji statutowych zadań Jednostka korzysta z przysługującego jej władztwa publicznego.

W celu wykonania ww. projektu, składającego się z kilku zadań, np. dostawa i uruchomienie … lokalnych platform telekomunikacyjnych, dostawa i uruchomienie technicznych stanowisk administracji i zarządzania platformami, dostawa terminali IP i konsol dyspozytorskich, dostawa stacji retransmisyjnych oraz radiotelefonów bazowych i przewoźnych, noszonych i biurkowych Komenda musiała zastosować procedurę zamówień publicznych. W wyniku przeprowadzonych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego wyłonieni zostali wykonawcy, którzy zgodnie z postanowieniami poszczególnych umów zrealizowali cały projekt. Za wykonane usługi bądź dostawę sprzętu KWP w … obciążana była przez dostawców i usługodawców fakturami VAT. Wydatki związane z opłacaniem tych „zakupów” stanowiły dla KWP w … koszt brutto (brak możliwości odliczenia podatku VAT) i nie generowały kosztów uzyskania przychodów. Zrealizowane zadanie nie przynosi także przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług VAT. Ponadto, w związku z realizowanym projektem nie wystąpią czynności opodatkowane. Zakupiony w ramach projektu sprzęt jest wykorzystywany wyłącznie przez funkcjonariuszy i pracowników policji w celach służbowych, do realizacji statutowych zadań, dla których KWP w … została powołana. Nie będzie podlegał on odsprzedaży ani użyczeniu.

W pomieszczeniach objętych przedmiotową infrastrukturą nie są świadczone usługi najmu, dzierżawy i nie jest planowane prowadzenie tego typu działalności w przyszłości.

Wnioskodawca poinformował, że niniejsza sprawa była przedmiotem wydania interpretacji indywidualnej oznaczonej numerami: …, …, … .

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

Czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego istniała możliwość odzyskania podatku VAT, w całości lub części, przez KWP w …?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, zarówno w trakcie realizacji przedmiotowego projektu, jak i po jego zakończeniu nie mógł on odzyskać poniesionego podatku VAT, ponieważ realizowany projekt był jednym z zadań podstawowych Jednostki, a środki finansowe na jego realizację ujęte były odpowiednio w planie finansowym na 2014 i 2015 r. Ponadto w zakresie czynności, dla wykonywania których Wnioskodawca został powołany odrębnymi przepisami prawa nie jest podatnikiem podatku VAT i nie ma prawa do rozliczania tego podatku.

Prezentowane stanowisko Wnioskodawca potwierdza przepisem prawnym zawartym w art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdzie wskazano iż nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wyłączenie władzy publicznej oraz urzędów je obsługujących z kategorii podatników ma charakter podmiotowo-przedmiotowy i stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. Jednocześnie wskazano, że środki z których realizowany był projekt, nie zaliczają się do środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej wymienionych w paragrafie 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz.1656 ze zmian.), a Komenda nie mogła otrzymać zwrotu przedmiotowego podatku, ponieważ nie spełniała części warunków wynikających z paragrafu 10 tego rozporządzenia.

W świetle powyższego Komenda Wojewódzka Policji w …, będąca państwową jednostką budżetową powołana ustawą z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – „Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego” do realizacji zadań takich, jak np. ochrona życia i zdrowia ludzi, ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, wykrywanie przestępstw i wykroczeń, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT i nie przysługuje jej prawo do odliczenia – odzyskania kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wykonaną usługę – zakupy związane z przedmiotowym zadaniem. Jednostka nie będzie mogła w żaden sposób odzyskać poniesionego ostatecznie podatku VAT, ponieważ prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje Jednostce jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku Wnioskodawcy czynności opodatkowane nie występują.

Należy również zauważyć, że KWP w … – „Policja” wykonuje także czynności spoza katalogu przypisanych zadań, wynikające z zawartych umów cywilno-prawnych (najem, dzierżawa) i wyłącznie te czynności, mające charakter cywilnoprawny, dają Wnioskodawcy prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i tylko w tym zakresie Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Uzyskane z tego tytułu dochody odprowadzane są na konto dochodów budżetu państwa, a podatek VAT do właściwego Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z aktualnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, o czym stanowi art. 15 ust. 6 ustawy.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że nie został spełniony warunek, o którym mowa w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż zakupy Wnioskodawcy w ramach realizowanego projektu nie służą – jak wynika z treści wniosku – do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją tego projektu. Wnioskodawcy nie przysługiwał również zwrot podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy na tle przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że tutejszy organ nie jest kompetentny do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania, bądź braku przesłanek do zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.