Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.333.2019.2.KO
z 29 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz agenta ubezpieczeniowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz agenta ubezpieczeniowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.333.2019.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność Wnioskodawcy w głównej mierze prowadzona jest w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego i pośrednictwa kredytowego. W tym celu Wnioskodawca zawiera umowy współpracy w zakresie pośrednictwa w sprzedaży produktów ubezpieczeniowych z agentami ubezpieczeniowymi, którzy mają zawarte umowy z zakładami ubezpieczeń. Od 1 października 2018 r. podstawą świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa ubezpieczeniowego jest ustawa z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń.

W ramach współpracy z agentami ubezpieczeniowymi do zadań Wnioskodawcy między innymi należeć będzie wykonywanie poniższych czynności:

• Przedstawianie aktualnej oferty agenta ubezpieczeniowego oraz towarzystwa ubezpieczeniowego w zakresie produktów ubezpieczeniowych zgodnie z regulacjami do stosowania przez agenta ubezpieczeniowego przekazanymi od towarzystwa ubezpieczeniowego oraz w oparciu o przeprowadzoną z klientem analizę wymagań i potrzeb klienta;
  
• Pozyskiwanie klientów na produkty ubezpieczeniowe;
  
• Wykonywanie procedur związanych z przygotowaniem analizy potrzeb klienta oraz przygotowaniem i realizacją ofert ubezpieczeniowych w zakresie i formie określonych przez agenta ubezpieczeniowego i towarzystwo ubezpieczeniowe, w tym w szczególności:
  
  • przekazywanie klientowi w zrozumiałej formie obiektywnych informacji, uwzględniających złożoność proponowanego produktu oraz rodzaj klienta, niezbędnych do podjęcia świadomej decyzji o zawarciu umowy ubezpieczenia, a w szczególności informowanie klientów o zakresie ubezpieczenia, wysokości sumy ubezpieczenia, wysokości składki ubezpieczeniowej, terminach płatności rat składek, wszystkich informacji zawartych w ofercie produktu ubezpieczeniowego oraz przewidzianych prawem, w tym w szczególności informacji wymaganych przez Ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz IDD obejmujących m. in.:
  1. udostępnienie Klientowi pełnomocnictwa agenta ubezpieczeniowego oraz upoważnienia,
  2. firmę agenta ubezpieczeniowego oraz adres jego siedziby,
  3. charakter wynagrodzenia otrzymywanego przez agenta,
  4. możliwość złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego rozwiązywania sporów.
  • ustalanie indywidualnych wymagań i potrzeb Klienta oraz proponowanie nabycia produktów ubezpieczeniowych odpowiednich do tych ustalonych wymagań i potrzeb,
  • realizowanie strategii dystrybucji produktu ubezpieczeniowego,
  • doręczanie Klientom na trwałym nośniku dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia, w tym Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, na jakich umowa ubezpieczenia może zostać zawarta,
  • udzielanie Klientom pomocy i wyczerpujących informacji dotyczących dokumentów niezbędnych do zawarcia Umowy ubezpieczenia, w tym udzielenie pomocy i informacji dotyczących sposobu wypełniania wniosków ubezpieczeniowych oraz innych formularzy dokumentów udostępnionych przez towarzystwo ubezpieczeniowe,
  • wystawianie polis i innych dokumentów ubezpieczeniowych, zgodnie z instrukcjami obowiązującymi w towarzystwie ubezpieczeń,
  • niezwłoczne doręczanie Klientom polis ubezpieczeniowych oraz innych dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia i objęcie ochroną przez towarzystwo ubezpieczeń,
  • monitorowanie wpłat należności od Klienta za kolejne raty umowy ubezpieczeniowej,
  • rzetelnej i terminowej obsługi Klientów,
  • dystrybucja ulotek o treści zaakceptowanej uprzednio przez agenta ubezpieczeniowego bądź towarzystwo ubezpieczeń,
  • kolportaż materiałów promocyjnych przygotowanych przez agenta ubezpieczeniowego bądź towarzystwo ubezpieczeń,
  • kształtowanie pozytywnego wizerunku agenta ubezpieczeniowego i towarzystwo ubezpieczeniowe, wśród Klientów, przy zachowaniu najwyższej staranności i jakości.
  
  
  
  
  

Mając na uwadze wskazany powyżej przedmiot umowy, celem usług pośrednictwa ubezpieczeniowego będzie doprowadzanie do zawierania za pośrednictwem Wnioskodawcy umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz agenta ubezpieczeniowego, z tym jednak zastrzeżeniem, że końcowym i rzeczywistym beneficjentem tych usług jest towarzystwo ubezpieczeń.

Za realizację usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego Wnioskodawca otrzymywać będzie wynagrodzenie prowizyjne uzależnione od wystawionych, opłaconych i rozliczonych polis ubezpieczeniowych wypłacane przez agenta ubezpieczeniowego po otrzymaniu prowizji od towarzystwa ubezpieczeniowego.

Ponadto w celu wykonywania ww. działalności Wnioskodawca podejmować będzie współpracę z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze oraz zatrudniać będzie pracowników. Osoby te, poprzez przystąpienie do zawartych umów pomiędzy Wnioskodawcą a agentem ubezpieczeniowym na mocy porozumienia trójstronnego oraz po zgłoszeniu ich przez agenta ubezpieczeniowego do Komisji Nadzoru Finansowego jako O (osoba fizyczna wykonująca czynności agencyjne, zarejestrowana do Rejestru Pośredników Ubezpieczeniowych - Rejestr Agentów - prowadzonego przez KNF) wykonywać będą na rzecz Wnioskodawcy czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego w oparciu o zawartą umowę współpracy.

Wnioskodawca, za świadczone usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego współpracującym z nim osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą wypłacać będzie prowizję uzależnioną od wystawionych, opłaconych i rozliczonych polis ubezpieczeniowych.

Wśród osób fizycznych współpracujących z Wnioskodawcą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej znajdować się będą takie osoby, które będą czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, jak i takie, które korzystać będą ze zwolnienia podmiotowego, zatem nie będą czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Usługi objęte niniejszym wnioskiem wykonywane przez Wnioskodawcę i współpracujące z nim osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą nie wykonują czynności określonych w art. 43 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług tj.: czynności ściągania długów, w tym factoringu; usług doradztwa; usług w zakresie leasingu.

Pismem z 22 lipca 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

Tak, celem Wnioskodawcy jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby dwie strony transakcji zawarły umowę, przy czym wskazać należy że Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w zakresie treści tej umowy. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę sprowadzają się do zawarcia umowy między dwoma podmiotami, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego oferowanymi produktami ubezpieczeniowymi agenta ubezpieczeniowego oraz towarzystwa ubezpieczeniowego. Do czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę należy również wykonywanie procedur związanych z przygotowaniem analizy potrzeb klienta oraz przygotowaniem i realizacją ofert ubezpieczeniowych w zakresie i formie określonych przez agenta ubezpieczeniowego i towarzystwo ubezpieczeniowe, w tym w szczególności - przekazywanie klientowi w zrozumiałej formie obiektywnych informacji, uwzględniających złożoność proponowanego produktu oraz rodzaj klienta, niezbędnych do podjęcia świadomej decyzji o zawarciu umowy ubezpieczenia, a w szczególności informowanie klientów o zakresie ubezpieczenia, wysokości sumy ubezpieczenia, wysokości składki ubezpieczeniowej, terminach płatności rat składek, wszystkich informacji zawartych w ofercie produktu ubezpieczeniowego oraz przewidzianych prawem, w tym w szczególności informacji wymaganych przez Ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Z powyższego wynika, że Wnioskodawca doprowadza do zawarcia umowy ubezpieczenia przez dwie strony tj. towarzystwa ubezpieczeniowego i klienta podkreślając, iż Wnioskodawca nie jest stroną tej umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 1:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz agenta ubezpieczeniowego, działając na podstawie umowy współpracy w zakresie pośrednictwa w sprzedaży produktów ubezpieczeniowych z agentami ubezpieczeniowymi korzystać będą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. w przypadku gdy świadczy te usługi korzystając z usług podwykonawcy będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone:

1. (w przypadku pytania 1) przez Wnioskodawcę na rzecz agenta ubezpieczeniowego, działając na podstawie umowy współpracy w zakresie pośrednictwa w sprzedaży produktów ubezpieczeniowych z agentami ubezpieczeniowymi w przypadku gdy świadczy te usługi korzystając z usług podwykonawcy będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą spełniają przesłanki kwalifikujące je jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem korzystać będą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. W świetle przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym, zasadnicze znaczenie ma regulacja art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą - zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Powołany art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, jest efektem implementacji do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT”), zgodnie z którym, zwolnieniu od tego podatku podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Jak wynika z przytoczonego powyżej przepisu, zwolnione od podatku są nie tylko usługi stricte ubezpieczeniowe czy reasekuracyjne, ale także usługi pośrednictwa związane ze świadczeniem tego typu usług. Przy czym, przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają definicji legalnej „pośrednictwa ubezpieczeniowego”. Zgodnie z przyjętymi zasadami wykładni prawa podatkowego, w przedmiotowej sytuacji zastosowanie powinna znaleźć wykładnia językowa. Jak czytamy w Słowniku Języka Polskiego (Uniwersalny słownik języka polskiego PWN), przez pojęcie „pośrednictwa” należy rozumieć: „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych”. Z przytoczonej definicji wynika więc, iż kluczowe znaczenie w kontekście rozumienia pojęcia pośrednictwa ma cel podejmowanych działań, tj. doprowadzenie do zawarcia porozumienia pomiędzy dwiema stronami.

W celu uzupełnienia wykładni językowej, zdaniem Wnioskodawcy właściwe będzie odniesienie się do ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń, w której to na potrzeby niniejszej ustawy zdefiniowano pojęcie „pośrednictwa ubezpieczeniowego”.

Art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń wskazuje, iż pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na „wykonywaniu dystrybucji ubezpieczeń (...) przez pośredników ubezpieczeniowych”. Natomiast przez dystrybucję ubezpieczeń należy rozumieć zgodnie z art. 4 ustawy o dystrybucji działalność wykonywaną wyłącznie przez dystrybutora ubezpieczeń polegającą na:

1. doradzaniu, proponowaniu lub wykonywaniu innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
2. zawieraniu umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych w imieniu zakładu ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz klienta albo bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń;
3. udzielaniu pomocy przez pośrednika ubezpieczeniowego w administrowaniu umowami ubezpieczenia lub umowami gwarancji ubezpieczeniowych i ich wykonywaniu, także w sprawach o odszkodowanie lub świadczenie.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, dystrybucja ubezpieczeń polega również na udzielaniu informacji dotyczących jednej lub większej liczby umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych na podstawie kryteriów wybranych przez klienta za pośrednictwem stron internetowych lub innych mediów oraz opracowywaniu rankingu produktów ubezpieczeniowych obejmującego porównanie cen i produktów lub składek z tytułu umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, w przypadku gdy klient jest w stanie pośrednio lub bezpośrednio zawrzeć umowę ubezpieczenia lub umowę gwarancji ubezpieczeniowej za pośrednictwem stron internetowych lub innych mediów.

TSUE również wypracował w wydawanych przez siebie wyrokach stanowisko, co do rozumienia „pośrednictwa ubezpieczeniowego”, i tak przykładowo:

W wyroku w sprawie C-40/15 Aspiro TSUE orzekł, że dla stwierdzenia, czy usługi wykonywane przez Aspiro mogą korzystać ze zwolnienia z VAT jako usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego potrzebne jest spełnienie dwóch przesłanek: „W pierwszej kolejności usługodawca powinien pozostawać w stosunku z ubezpieczycielem i ubezpieczonym. Stosunek ten może być wyłącznie pośredni, jeżeli usługodawca jest podwykonawcą brokera lub agenta. W drugiej kolejności jego działalność powinna obejmować istotne aspekty pośrednictwa ubezpieczeniowego, takie jak wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem”.

Natomiast w sprawie C-453/05 Volker Ludwig TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Podsumowując wskazane powyżej rozumienie pośrednictwa ubezpieczeniowego zaczerpnięte z orzecznictwa TSUE oraz z ustawy o dystrybucji ubezpieczeń należy wskazać, że działalność w postaci pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie objętym pytaniem nr 1, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawiera umowy współpracy w zakresie pośrednictwa w sprzedaży produktów ubezpieczeniowych z agentami ubezpieczeniowymi, którzy mają zawarte umowy z zakładami ubezpieczeń. W ramach współpracy z agentami ubezpieczeniowymi do zadań Wnioskodawcy między innymi należeć będzie wykonywanie poniższych czynności:

• Przedstawianie aktualnej oferty agenta ubezpieczeniowego oraz towarzystwa ubezpieczeniowego w zakresie produktów ubezpieczeniowych zgodnie z regulacjami do stosowania przez agenta ubezpieczeniowego przekazanymi od towarzystwa ubezpieczeniowego oraz w oparciu o przeprowadzoną z klientem analizę wymagań i potrzeb klienta;
  
• Pozyskiwanie klientów na produkty ubezpieczeniowe;
  
• Wykonywanie procedur związanych z przygotowaniem analizy potrzeb klienta oraz przygotowaniem i realizacją ofert ubezpieczeniowych w zakresie i formie określonych przez agenta ubezpieczeniowego i towarzystwo ubezpieczeniowe, w tym w szczególności:
  
  • przekazywanie klientowi w zrozumiałej formie obiektywnych informacji, uwzględniających złożoność proponowanego produktu oraz rodzaj klienta, niezbędnych do podjęcia świadomej decyzji o zawarciu umowy ubezpieczenia, a w szczególności informowanie klientów o zakresie ubezpieczenia, wysokości sumy ubezpieczenia, wysokości składki ubezpieczeniowej, terminach płatności rat składek, wszystkich informacji zawartych w ofercie produktu ubezpieczeniowego oraz przewidzianych prawem, w tym w szczególności informacji wymaganych przez Ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz IDD obejmujących m. in.:
  1. udostępnienie Klientowi pełnomocnictwa agenta ubezpieczeniowego oraz upoważnienia,
  2. firmę agenta ubezpieczeniowego oraz adres jego siedziby,
  3. charakter wynagrodzenia otrzymywanego przez agenta,
  4. możliwość złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego rozwiązywania sporów.
  • ustalanie indywidualnych wymagań i potrzeb Klienta oraz proponowanie nabycia produktów ubezpieczeniowych odpowiednich do tych ustalonych wymagań i potrzeb,
  • realizowanie strategii dystrybucji produktu ubezpieczeniowego,
  • doręczanie Klientom na trwałym nośniku dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia, w tym Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, na jakich umowa ubezpieczenia może zostać zawarta,
  • udzielanie Klientom pomocy i wyczerpujących informacji dotyczących dokumentów niezbędnych do zawarcia Umowy ubezpieczenia, w tym udzielenie pomocy i informacji dotyczących sposobu wypełniania wniosków ubezpieczeniowych oraz innych formularzy dokumentów udostępnionych przez towarzystwo ubezpieczeniowe,
  • wystawianie polis i innych dokumentów ubezpieczeniowych, zgodnie z instrukcjami obowiązującymi w towarzystwie ubezpieczeń,
  • niezwłoczne doręczanie Klientom polis ubezpieczeniowych oraz innych dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia i objęcie ochroną przez towarzystwo ubezpieczeń,
  • monitorowanie wpłat należności od Klienta za kolejne raty umowy ubezpieczeniowej,
  • rzetelnej i terminowej obsługi Klientów,
  • dystrybucja ulotek o treści zaakceptowanej uprzednio przez agenta ubezpieczeniowego bądź towarzystwo ubezpieczeń,
  • kolportaż materiałów promocyjnych przygotowanych przez agenta ubezpieczeniowego bądź towarzystwo ubezpieczeń,
  • kształtowanie pozytywnego wizerunku agenta ubezpieczeniowego i towarzystwo ubezpieczeniowe, wśród Klientów, przy zachowaniu najwyższej staranności i jakości.
  
  
  
  

Mając na uwadze wskazany powyżej przedmiot umowy, celem usług pośrednictwa ubezpieczeniowego będzie doprowadzanie do zawierania za pośrednictwem Wnioskodawcy umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz agenta ubezpieczeniowego, z tym jednak zastrzeżeniem, że końcowym i rzeczywistym beneficjentem tych usług jest towarzystwo ubezpieczeń. Za realizację usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego Wnioskodawca otrzymywać będzie wynagrodzenie prowizyjne uzależnione od wystawionych, opłaconych i rozliczonych polis ubezpieczeniowych wypłacane przez agenta ubezpieczeniowego po otrzymaniu prowizji od towarzystwa ubezpieczeniowego. Celem Wnioskodawcy jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby dwie strony transakcji zawarły umowę, przy czym wskazać należy że Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w zakresie treści tej umowy. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę sprowadzają się do zawarcia umowy między dwoma podmiotami, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego oferowanymi produktami ubezpieczeniowymi agenta ubezpieczeniowego oraz towarzystwa ubezpieczeniowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz agenta ubezpieczeniowego.

W pierwszej kolejności należy ustalić czy wszystkie opisane czynności świadczone przez Wnioskodawcę stanowią jedno świadczenie kompleksowe w postaci pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W odniesieniu do kwestii świadczeń kompleksowych należy wskazać, że zarówno przepisy ustawy, jak i prawo unijne nie zawierają stosownych definicji świadczenia złożonego (kompleksowego). Pojęcie to zdefiniowane zostało w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a w ślad za nim w orzecznictwie administracyjnym. Punktem wyjścia przy definicji świadczenia złożonego jest teza, że każde świadczenie powinno być traktowane odrębnie i niezależnie (jako przedmiot opodatkowania), a traktowanie ich jako świadczeń złożonych ma charakter wyjątkowy. Pogląd taki pojawił się w orzeczeniu Trybunału z dnia 25 lutego 1999 r. C-349/96 Card Protection Plan Ltd, gdzie Trybunał uznał, że świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT, należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, kilka odrębnych usług zasadniczych czy też jedną usługę. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Pogląd ten był powtarzany w orzeczeniach późniejszych np. w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV. Z kolei w wyroku z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN Trybunał wyraził pogląd, że mając na uwadze dwie okoliczności, mianowicie po pierwsze, z art. 2 (1) szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie (teza 22).

Zatem, aby stwierdzić, czy dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), winno ono składać się z różnych czynności, których realizacja prowadzi do jednego celu. Na świadczenie takiego rodzaju składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast za pomocniczą należy uznać taką czynność, jeśli nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Innymi słowy, pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które zarazem nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

W ocenie tut. Organu, nie wszystkie wymienione przez Wnioskodawcę czynności mają charakter jednej złożonej usługi, w której można wyróżnić usługę główną, wobec której reszta świadczeń ma zadanie uzupełniające i pomocnicze. Czynności świadczone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru jednolitego świadczenia, usługi związane z pośrednictwem ubezpieczeniowym stanowią tylko część z jego składników; natomiast występują w nim również czynności, które swoimi cechami nie wykazują związku z pośrednictwem ubezpieczeniowym sensu stricte. W analizowanym przypadku oddzielenie poszczególnych czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach realizacji umowy nie ma więc charakteru sztucznego. Zasadne jest zatem, aby czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę nie traktować jako świadczenia kompleksowego właśnie dlatego, że czynności te ze względu na swoje właściwości i charakter nie mogą tworzyć razem ekonomicznie spójnej usługi dla nabywcy.

Zwolnienia zawarte w art. 43 ustawy uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.; dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady).

W myśl art. 135 ust. 1 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zatem w pierwszej kolejności należy określić, jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Użyte w powyższym przepisie pojęcie „usługi ubezpieczeniowej” nie zostało zdefiniowane w dyrektywie 112, zatem należy w tym względzie odwołać się do orzeczeń TSUE.

Trybunał orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się w przypadku gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (wyroki TS w sprawie Card Protection Plan C-349/96, EU:C:1999:93, pkt 17; Skandia C-240/99, EU:C:2001:140, pkt 37; Taksatororringen C-8/01, EU:C:2003:621, pkt 39). Trybunał wyraził stanowisko, że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczenia i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta. W rozpatrywanym przypadku między Spółką a klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Z kolei, w celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku w sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien. W wyroku tym TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności. Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Ponadto w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

W kwestii znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 cześć B lit. d pkt 5 Dyrektywy TSUE w ww. wyroku wskazał, że odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Powyższe tezy znalazły potwierdzenie w wyroku w sprawie C-40/15, gdzie Trybunał wskazał (w kontekście uznania danej działalności za usługi „świadczone przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych” w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy VAT), że w pierwszej kolejności usługodawca powinien pozostawać w stosunku z ubezpieczycielem i ubezpieczonym. Stosunek ten może być wyłącznie pośredni, jeżeli usługodawca jest podwykonawcą brokera lub agenta. W drugiej kolejności jego działalność powinna obejmować istotne aspekty pośrednictwa ubezpieczeniowego, takie jak wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem.

Jak wynika z powołanych przepisów krajowych, wskazanego przepisu Dyrektywy oraz orzecznictwa TSUE, zwolnieniu od podatku podlegają usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, w tym wykonywane przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych. W orzecznictwie TSUE dotyczącym tej tematyki wyraźnie jednak zostało podkreślone, że pośrednictwo ubezpieczeniowe, to czynności których celem jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę ubezpieczenia. Zgodnie z tym orzecznictwem, istotnymi aspektami pośrednictwa ubezpieczeniowego jest wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem w celu zawarcia umowy.

W związku z tym, mając na uwadze treść powołanych przepisów prawnych oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że spośród czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, tylko usługi polegające na pośredniczeniu w zawieraniu umów ubezpieczenia, których celem będzie doprowadzenie do zawarcia umów ubezpieczeniowych, stanowią pośrednictwo ubezpieczeniowe zwolnione od podatku VAT.

W konsekwencji, zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy będą następujące czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na:

• przedstawianiu aktualnej oferty agenta ubezpieczeniowego oraz towarzystwa ubezpieczeniowego w zakresie produktów ubezpieczeniowych zgodnie z regulacjami do stosowania przez agenta ubezpieczeniowego przekazanymi od towarzystwa ubezpieczeniowego oraz w oparciu o przeprowadzoną z klientem analizę wymagań i potrzeb klienta;
  
• pozyskiwaniu klientów na produkty ubezpieczeniowe;
  
• wykonywaniu procedur związanych z przygotowaniem analizy potrzeb klienta oraz przygotowaniem i realizacją ofert ubezpieczeniowych w zakresie i formie określonych przez agenta ubezpieczeniowego i towarzystwo ubezpieczeniowe, w tym w szczególności:
  
  • przekazywaniu klientowi w zrozumiałej formie obiektywnych informacji, uwzględniających złożoność proponowanego produktu oraz rodzaj klienta, niezbędnych do podjęcia świadomej decyzji o zawarciu umowy ubezpieczenia, a w szczególności informowanie klientów o zakresie ubezpieczenia, wysokości sumy ubezpieczenia, wysokości składki ubezpieczeniowej, terminach płatności rat składek, wszystkich informacji zawartych w ofercie produktu ubezpieczeniowego oraz przewidzianych prawem, w tym w szczególności informacji wymaganych przez Ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz IDD obejmujących m.in.:
  1. udostępnienie Klientowi pełnomocnictwa agenta ubezpieczeniowego oraz upoważnienia OFWCA,
  2. firmę agenta ubezpieczeniowego oraz adres jego siedziby,
  3. charakter wynagrodzenia otrzymywanego przez agenta,
  4. możliwość złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego rozwiązywania sporów.
  • ustalaniu indywidualnych wymagań i potrzeb Klienta oraz proponowaniu nabycia produktów ubezpieczeniowych odpowiednich do tych ustalonych wymagań i potrzeb,
  • doręczaniu Klientom na trwałym nośniku dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia, w tym Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, na jakich umowa ubezpieczenia może zostać zawarta,
  • udzielaniu Klientom pomocy i wyczerpujących informacji dotyczących dokumentów niezbędnych do zawarcia Umowy ubezpieczenia, w tym udzieleniu pomocy i informacji dotyczących sposobu wypełniania wniosków ubezpieczeniowych oraz innych formularzy dokumentów udostępnionych przez towarzystwo ubezpieczeniowe,
  • wystawianiu polis i innych dokumentów ubezpieczeniowych, zgodnie z instrukcjami obowiązującymi w towarzystwie ubezpieczeń,
  • niezwłocznym doręczaniu Klientom polis ubezpieczeniowych oraz innych dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia i objęcie ochroną przez towarzystwo ubezpieczeń,
  • rzetelnej i terminowej obsługi Klientów.
  
  
  
  
  
  
  

Natomiast pozostałe czynności, które wykonywane są przez Spółkę w celu uczestniczenia w wykonaniu umów ubezpieczenia lub obsłudze umów ubezpieczenia w trakcie ich trwania, bądź też świadczenia dodatkowe – pomocnicze, nie stanowią pośrednictwa ubezpieczeniowego, gdyż nie polegają one na wyszukiwaniu klientów i kontaktowaniu ich z zakładem ubezpieczeń w celu zawarcia umów ubezpieczenia i nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. Wskazać przy tym należy, że otrzymywanie przez Spółkę jednego wynagrodzenia za poszczególne opisane we wniosku usługi, nie może rzutować na skutki prawne w podatku VAT, z uwagi na autonomię prawa podatkowego. Wskazanie, że za dany rodzaj usługi przysługuje jedno wynagrodzenie nie przesądza o uznaniu, że na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą. Podatnik kalkulując wynagrodzenie uwzględnia wszelkie aspekty ekonomiczne, biorąc pod uwagę wszelkie rodzaje wykonywanych czynności, także tych, które na potrzeby zwolnienia z opodatkowania VAT uznaje za jedną kompleksową usługę.

W konsekwencji analiza wymienionych w opisie sprawy czynności, do których zobowiązał się Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy, w kontekście powołanych przepisów prawa oraz orzeczeń TSUE prowadzi do wniosku, że czynności takie, jak:

• realizowanie strategii dystrybucji produktu ubezpieczeniowego,
• monitorowanie wpłat należności od Klienta za kolejne raty umowy ubezpieczeniowej,
• dystrybucja ulotek o treści zaakceptowanej uprzednio przez agenta ubezpieczeniowego bądź towarzystwo ubezpieczeń,
• kolportaż materiałów promocyjnych przygotowanych przez agenta ubezpieczeniowego bądź towarzystwo ubezpieczeń,
• kształtowanie pozytywnego wizerunku agenta ubezpieczeniowego i towarzystwo ubezpieczeniowe, wśród Klientów, przy zachowaniu najwyższej staranności i jakości,

będą przejawem uczestniczenia Spółki w wykonaniu lub utrzymaniu zawartych wcześniej umów ubezpieczenia. W konsekwencji, czynności te nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, gdyż nie stanowią one usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie objętym pytaniem nr 1, jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.