INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2011r. (data wpływu 7 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy faktury wystawione przez dostawcę posiłków profilaktycznych dokumentujące nabycie przez Wnioskodawcę usługi stołówkowej stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy faktury wystawione przez dostawcę posiłków profilaktycznych dokumentujące nabycie przez Wnioskodawcę usługi stołówkowej stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (Wnioskodawca) zobowiązana jest do zapewnienia grupie pracowników pracujących w warunkach szczególnie uciążliwych, odpowiednie posiłki profilaktyczne (regeneracyjne), zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. W związku z tym obowiązkiem, Spółka zawarła w 2005r. umowę o przygotowanie i wydawanie posiłków profilaktycznych z firmą zajmującą się tego typu usługami. Z tego tytułu usługodawca wystawia fakturę VAT o treści „Posiłki” ze stawką VAT 8% oraz symbolem PKWiU 56.29.20.0 oznaczającym „Usługi stołówkowe”. Przedmiotowe posiłki przygotowywane są na terenie siedziby usługodawcy, a następnie przewożone do wskazanej przez strony umowy stołówki, znajdującej się poza siedzibą Spółki. Stołówka obsługiwana jest przez pracowników firmy przygotowującej posiłki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktury wystawione przez dostawcę posiłków profilaktycznych, dokumentujące nabycie usługi stołówkowej, stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera uregulowań dotyczących posiłków profilaktycznych, toteż Spółka identyfikowała nabywane posiłki zgodnie z klasyfikacją statystyczną. Do 31 grudnia 2010r. stosowana była Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. Nr 42, poz. 264 ze zm.). Zgodnie z tą klasyfikacją, nabywane przez Spółkę posiłki zaliczane były do grupy 55.5 „Usługi stołówkowe i cateringowe”, a więc były poza zakresem grupy 55.3 „Usługi gastronomiczne”, od których prawo do odliczenia VAT naliczonego, na mocy art. 88 ust. 1 pkt 4, nie przysługiwało.

Jednakże od 1 stycznia 2011r., do celów opodatkowania podatkiem VAT, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług z 2008r., według której „Usługi stołówkowe” zostały zaklasyfikowane jako podgrupa „Pozostałych usług gastronomicznych”. W związku z tą sytuacją pojawiły się wątpliwości w kwestii możliwości odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie usług stołówkowych dla pracowników Spółki.

Zdaniem Spółki, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje jej nadal, tak jak przysługiwało do końca 2010r.

Na ograniczenie tego prawa nie mogą bowiem wpływać zmiany w przepisach prawa, zgodnie z którymi klasyfikacja PKWiU nie jest już rozstrzygająca przy identyfikacji usług. Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT nie powołuje takiego symbolu, wiec od 1 stycznia użytego w tym przepisie pojęcia usług gastronomicznych nie można interpretować w odniesieniu do obowiązującego PKWiU.

Co więcej, za stanowiskiem Spółki przemawia dodatkowo fakt, że polskie przepisy VAT należy interpretować w zgodzie z przepisami unijnymi (tzw. wykładnia prowspólnotowa) tj. w zgodzie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2008r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przepisy te określają bowiem tzw. klauzulę stałości (art. 176 Dyrektywy), z której wynika zakaz wprowadzania przez państwa członkowskie nowych ograniczeń prawa do odliczania. Przyjęcie stanowiska o objęciu zakazem odliczania podatku naliczonego przy nabywaniu usług stołówkowych prowadziłoby do interpretacji przepisów niezgodnej z przepisami unijnymi.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że Spółka spełnia przesłanki z art. 86 ustawy o VAT dokonując zakupów usług stołówkowych w celu wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych, Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących usługi stołówkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną). Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiąże się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynią się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Jak stanowi art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zobowiązany jest do zapewnienia grupie pracowników pracujących w warunkach szczególnie uciążliwych, odpowiednich posiłków profilaktycznych (regeneracyjnych), zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. W związku z tym obowiązkiem, Spółka zawarła w 2005r. umowę o przygotowanie i wydawanie posiłków profilaktycznych z firmą zajmującą się tego typu usługami. Z tego tytułu usługodawca wystawia fakturę VAT o treści „Posiłki” ze stawką VAT 8% oraz symbolem PKWiU 56.29.20.0 oznaczającym „Usługi stołówkowe”. Przedmiotowe posiłki przygotowywane są na terenie siedziby usługodawcy, a następnie przewożone do wskazanej przez strony umowy stołówki, znajdującej się poza siedzibą Spółki. Stołówka obsługiwana jest przez pracowników firmy przygotowującej posiłki.

W tym miejscu wskazać należy, że obowiązek zapewnienia nieodpłatnie pracownikom posiłków profilaktycznych dotyczy osób zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Nakłada go na pracodawców art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Przypadki i warunki wydawania ww. posiłków zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996r. Nr 60, poz. 279).

W praktyce zdarza się, że pracodawcy zakupują swoim pracownikom te posiłki w stołówkach.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych, ani usług stołówkowych.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że od 1 stycznia 2011r., dla celów VAT stosuje się PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Powyższa Klasyfikacja zawiera Sekcję I – Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne wskazując, iż sekcja ta obejmuje m.in.:

• usługi gastronomiczne,
• usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
• usługi stołówkowe,
• usługi przygotowywania i podawania napojów.
  
  

Przy czym usługi cateringowe zaliczone zostały do grupowania 56.21.19 – usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) zaś usługi stołówkowe do grupowania 56.29.2 – usługi stołówkowe.

Z powyższego wynika, iż usługi cateringowe i stołówkowe są usługami odrębnymi w stosunku do gastronomicznych, co wynika wprost z cytowanej wyżej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Z tego powodu wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego odnosi się do usług gastronomicznych innych niż catering i usługi stołówkowe.

W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne.

Oznacza to, że z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług stołówkowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.