Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.399.2019.2.MG
z 13 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również „Zainteresowany”) jest osobą fizyczną i zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi prawnicze, opodatkowane podatkiem od towarów i usług („VAT”).

Zainteresowany zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą („Umowa leasingu”). Podmiot świadczący Usługę leasingu wystawia faktury dokumentujące rzeczoną usługę z wykazanym podatkiem VAT.

O kwotę naliczonego podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących opłaty należne z tytułu Umowy leasingu, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 86a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, Zainteresowany obniża kwotę VAT należnego. Opłaty należne z tytułu rzeczonej umowy leasingu, z wyjątkiem kwoty stanowiącej podatek naliczony obniżający kwotę VAT należnego, Zainteresowany zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Na podstawie Umowy leasingu, po jej zakończeniu Wnioskodawcy służyć będzie prawo nabycia ww. samochodu osobowego za kwotę uzgodnioną w tej umowie, zwane dalej wykupem. Nie można wykluczyć, że faktura dokumentująca wykup będzie wystawiona na rzecz Zainteresowanego, jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Wnioskodawca zamierza dokonać wykupu przedmiotu leasingu, tj. ww. samochodu osobowego, po zakończeniu Umowy leasingu, jednakże w celu wykorzystywania ww. samochodu wyłącznie na cele osobiste Zainteresowanego, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jakiekolwiek wydatki związane z nabyciem ww. samochodu w ramach wykupu nie zostaną wówczas zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym także poprzez odpisy amortyzacyjne, a samochód ten nie zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych ani też w ewidencji wyposażenia prowadzonej przez Zainteresowanego jako podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą. Nie będzie też stanowić mienia wykorzystanego przez Zainteresowanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, kwota VAT naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przeniesienie własności ww. samochodu w ramach wykupu nie zostanie przez Wnioskodawcę odliczona (nie pomniejszy kwoty VAT należnego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż ww. samochodu osobowego przez Zainteresowanego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił jego wykup po zakończeniu Umowy leasingu, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
2. Czy przeznaczenie ww. samochodu osobowego na cele osobiste po zakończeniu Umowy leasingu będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3. Czy sprzedaż ww. samochodu osobowego przez Zainteresowanego po dokonaniu jego wykupu na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą po zakończeniu Umowy leasingu, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
   

Niniejsza interpretacja odnosi się do pytania numer 1 tj. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytań numer 2 i 3, dotyczących podatku od towarów i usług wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. samochodu osobowego przez Zainteresowanego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego wykup po zakończeniu Umowy leasingu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) dalej „u.p.d.f.” opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 10 ust. 1 u.p.d.f. odrębnymi źródłami przychodów są m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3) oraz (pkt 8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Oznacza to, że na gruncie przepisów u.p.d.f. przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.f. przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. To z kolei oznacza, że jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.f., wówczas przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.f., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c [co nie ma znaczenia w niniejszej sprawie - przyp. Wnioskodawcy]; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio [co również nie ma znaczenia w niniejszej sprawie - przyp. Wnioskodawcy].

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.f. (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jak była mowa w opisie zdarzenia przyszłego po zakończeniu Umowy leasingu Wnioskodawca nie zamierza korzystać z ww. samochodu osobowego do celów prowadzonej działalności gospodarczej, przeznaczając go na cele osobiste, nie zaliczy zakupionego w ramach wykupu po zakończeniu Umowy leasingu samochodu do składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.f. i nie wprowadzi go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani do ewidencji wyposażenia oraz nie zaliczy kwoty wynikającej z faktury wykupu samochodu do kosztów uzyskania przychodu i zamierza wykorzystywać ten samochód na cele wyłącznie osobiste przez okres co najmniej 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie samochodu, a po upływie tego okresu Wnioskodawca zamierza sprzedać ten samochód. Tym samym, przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowego samochodu osobowego należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d u.p.d.f., czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej zaś sytuacji przychód nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie, które w niniejszej sprawie będzie mieć miejsce w ramach wykupu, po zakończeniu Umowy leasingu.

Analogiczny punkt widzenia zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacjach indywidualnych z dnia: 3 lipca 2019 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4011.259.2019.1.JG, z dnia 28 stycznia 2019 r. sygn. 0112-KDIL3-3.4011 423.2018.2.AA, z 29 stycznia 2019 r., sygn. 0115- KDIT3.4011.558.2018.1.WM oraz z dnia 10 maja 2019 r. sygn. 0114-KDIP3-1.4011.116.2018.3.MJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. Wnioskodawca zamierza dokonać wykupu przedmiotu leasingu, tj. ww. samochodu osobowego, po zakończeniu Umowy leasingu, jednakże w celu wykorzystywania ww. samochodu wyłącznie na cele osobiste zainteresowanego, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Istnieje możliwość, że faktura dokumentująca wykup będzie wystawiona na rzecz zainteresowanego, jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Jakiekolwiek wydatki związane z nabyciem ww. samochodu w ramach wykupu nie zostaną wówczas zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym także poprzez odpisy amortyzacyjne, a samochód ten nie zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych ani też w ewidencji wyposażenia prowadzonej przez zainteresowanego jako podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą. Nie będzie też stanowić mienia wykorzystanego przez zainteresowanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca rozważa sprzedaż tego samochodu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzą skutki podatkowe odpłatnego zbycia przedmiotowego samochodu osobowego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie (wykup z leasingu).

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wykupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku nie będzie przez podatnika wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie będzie stanowił składnika majątku firmy, wymienionego w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Reasumując – sprzedaż wykupionego samochodu przeznaczonego na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą), po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wyjaśnić należy, że interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników na podstawie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.