2019.09.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.490.2019.2.EJ
z 30 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 26 września 2019 r. (data wpływu 26 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania Gminy za podatnika VAT w tytułu wykonywania usług w zakresie usuwania i utylizacji azbestu na rzecz mieszkańców – jest nieprawidłowe,
obowiązku rozliczenia podatku należnego od otrzymanej dotacji według stawki 8% traktując kwotę dotacji jako wartość brutto – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Gminy za podatnika VAT w tytułu wykonywania czynności w zakresie usuwania i utylizacji azbestu, obowiązku rozliczenia podatku należnego od otrzymanej dotacji według stawki 8% traktując kwotę dotacji jako wartość brutto oraz prawa do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 września 2019 r. (data wpływu 26 września 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 23 września 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.490.2019.1.EJ.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 26 września 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego. Poza zadaniami własnym wykonywanymi wyłącznie w charakterze organu władzy publicznej, Gmina w charakterze organu władzy publicznej, Gmina wykonuje również działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina jest zatem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Gmina będzie realizować zadanie polegające na usuwaniu wyrobów zawierających azbest z nieruchomości mieszkańców Gminy, zgodnie z projektem: „…”, dofinansowanym z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (dalej jako „Zadanie”).

Usuwanie i unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest, jako służące zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie ochrony środowiska oraz zdrowia, jest zadaniem własnym Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 punkt 1 oraz punkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506).

Zadanie będzie realizowane na nieruchomościach, których mieszkańcy wykazali chęć demontażu azbestu, na podstawie przeprowadzonych przez Gminę ankiet wstępnych. Na terenie Gminy jest ponad 350 obiektów, których właściciele zadeklarowali chęć usunięcia azbestu. Z każdym mieszkańcem, którego nieruchomość zostanie objęta zadaniem, będzie zawierana umowa. W umowach planuje się wskazanie, że Gmina zapewnia odbiór i utylizację azbestu, natomiast mieszkaniec udostępni wjazd na posesję, w celu odbioru azbestu. Ostateczna wartość odpadów odebranych od poszczególnych mieszkańców będzie ustalana po dokonaniu ich każdorazowego demontażu. Umowy z mieszkańcami będą zawierane według kolejności zgłoszeń. O sfinansowaniu odbioru odpadów od mieszkańca będzie decydowała kolejność zgłoszenia oraz wysokość środków finansowych przeznaczonych na realizację zadania.

Gmina nie będzie pobierać od mieszkańców opłat za usuwanie azbestu. Usunięcie azbestu znajdującego się na posesji (zarówno z dachu, jak i przechowywanych płyt eternitowych i gruzu) oraz jego wywiezienie, będzie darmowe dla mieszkańców Gminy

W celu sfinansowania zadania, Gmina uzyska dotację ze środków europejskich w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa, tj. zostanie przyznane Gminie dofinansowanie na przeprowadzenie prac w zakresie demontażu, pakowania, transportu i składowania azbestu. Uzyskana dotacja pokryje 85% kosztów kwalifikowanych zadania. Pozostałe 15% kosztów pokryje Gmina ze swoich środków własnych.

Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona jest od szacowanych kosztów zadania, te zaś zależne są od ilości wyrobów azbestowych przeznaczonych do usunięcia z terenu Gminy. Dofinansowanie jest przyznawane na zasadzie refundacji udokumentowanych kosztów poniesionych w związku z zadaniem. Gmina nie uzyska zatem dofinansowania jeśli nie zrealizuje zadania, czyli nie poniesie związanych z nim kosztów. W przypadku, w którym doszłoby do naruszenia umowy o dofinansowanie, czyli np. stwierdzenia, że doszło do wykorzystania zrefundowanych przez finansującego środków na cele inne niż przewidziane w zadaniu, Gmina byłaby zobowiązana do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych wraz z odsetkami.

Gmina nie będzie wykonywała zadania samodzielnie – w celu jego realizacji nabędzie usługi od wyspecjalizowanej firmy zajmującej się usuwaniem tego typu odpadów i posiadającej stosowne uprawnienia. Z tytułu nabycia przedmiotowych usług Gmina otrzyma od wykonawcy faktury VAT. Koordynacją działań w trakcie projektu, a także po wykonaniu projektu zajmie się Zakład Usług Komunalnych Gminy – jednostka budżetowa Gminy. Zakład Usług Komunalnych będzie nadzorować prace związane z demontażem, odbiorem, transportem i utylizacją wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że Gmina nie będzie wystawiała faktur na rzecz osób fizycznych (właścicieli) dokumentujących wykonane usługi w związku z wykonywaniem zadania pt „…”. Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona będzie od szacowanych kosztów zadania, te zaś zależne są od ilości wyrobów azbestowych przeznaczonych do usunięcia z terenu Gminy. Azbest usuwany będzie z nieruchomości mieszkańców Gminy (właścicieli nieruchomości), zatem to czy dany mieszkaniec przystąpi, czy też nie przystąpi do zadania zgłaszając swoją nieruchomość, wpłynie na koszty zadania, a zatem również na wysokość otrzymanego dofinansowania. Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, nie zrealizowałaby zadania, z uwagi na brak wystarczających środków finansowych w budżecie Gminy. Gmina będzie zobowiązana do rozliczenia się z otrzymanych środków finansowych z instytucją finansującą, czyli Zarządem Województwa. Dofinansowanie będzie wypłacane na zasadzie refundacji, tzn. po realizacji określonej części zadania i poniesieniu przez Gminę związanych z tym kosztów (na podstawie sporządzanych przez Gminę wniosków o płatność oraz wniosków sprawozdawczych). Dofinansowanie jest przyznawane na zasadzie refundacji udokumentowanych kosztów poniesionych w związku z zadaniem. Gmina nie uzyska zatem dofinansowania jeśli nie zrealizuje zadania, czyli nie poniesie związanych z nim kosztów. W przypadku, w którym doszłoby do naruszenia umowy o dofinansowanie, czyli np. stwierdzenia, że doszło do wykorzystania zrefundowanych przez finansującego środków na cele inne niż przewidziane w ramach zadania, Gmina byłaby zobowiązana do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych wraz z odsetkami. Gmina będzie nabywać usługi usuwania i wywozu azbestu we własnym imieniu. Gmina pokryje z otrzymanego dofinansowania część (85%) kosztu usług demontażu, odbioru, przygotowania do transportu, transportu na składowisko, a także utylizacji wyrobów zawierających azbest oraz usług w zakresie oznakowanie i promocji projektu (plakaty informacyjne). Gmina nie posiada opinii klasyfikacyjnej Głównego Urzędu Statystycznego w zakresie klasyfikacji statystycznej usług dotyczących usuwania azbestu. Gmina samodzielnie klasyfikuje te usługi do grupowania 30.00.14.0 PKWiU (2008) jako „usługi związane z odkażaniem budynków”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy realizując zadanie Gmina będzie działać w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą?
Jeśli odpowiedź na pyt. 1 jest twierdząca, czy Gmina zobowiązana będzie do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu otrzymanej dotacji przy zastosowaniu stawki 8%, uznając otrzymaną kwotę dotacji jako wartość brutto?
Jeśli odpowiedź na pyt. 1 jest twierdząca, czy Gmina uprawniona będzie do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

W ocenie Gminy, realizując zadanie w zakresie usuwania i utylizacji azbestu, Gmina nie będzie działać w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą, ale w charakterze organu władzy publicznej.

Ad. 2

Jeśli, zgodnie z odpowiedzią na pyt. 1, Gmina będzie działać w zakresie zadania w charakterze podatnika VAT, wówczas zobowiązana będzie rozliczyć podatek należny od otrzymanej kwoty dotacji według stawki VAT 8%, traktując kwotę dotacji jako wartość brutto.

Ad. 3

Jeśli, zgodnie z odpowiedzią na pyt. 1, Gmina będzie działać w zakresie zadania w charakterze podatnika VAT, to dysponować będzie prawem do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania.

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina będzie realizować zadanie jako organ władzy publicznej. Usuwanie i unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest, jako działanie służące zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie ochrony środowiska oraz zdrowia, jest zadaniem własnym Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 punkt 1 oraz punkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zadanie to – wobec braku odpłatności ze strony mieszkańca – nie będzie wykonywane w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

Sam fakt otrzymania dotacji na poczet zadania nie zmienia charakteru w jakim wykonywane będzie zadanie. Dotacja służy uzupełnieniu zasobów finansowych Gminy (środków własnych), niezbędnych dla pokrycia kosztów realizacji zadania.

Powyższe stanowisko w podobnej sprawie dotyczącej usuwania azbestu przez jednostkę samorządu terytorialnego, potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 3 kwietnia 2019 r., sygn. I SA/Lu 930/18, wskazując że:

„W konsekwencji, zdaniem sądu, w opisanych organowi okolicznościach gmina nie występuje jako usługodawca i jednocześnie podatnik VAT. Nie oferuje świadczenia usług (usuwania azbestu z nieruchomości zainteresowanych klientów – konsumentów) w sposób charakterystyczny dla obrotu gospodarczego. Całokształt omawianych czynności gminy należy wiązać wyłącznie z wywiązywaniem się przez nią – jako organ władzy publicznej – z zadań publicznych, ukierunkowanych bezpośrednio na ochronę zdrowia i życia jej mieszkańców oraz na ochronę środowiska naturalnego na administrowanym przez gminę obszarze (por. art. 7 ust. 1 pkt 1, pkt 5 u.s.g)”.

Z kolei w wyroku z 8 maja 2018 r., sygn. I SA/Bd 185/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy stwierdził, że w przypadku, gdy mieszkańcy nie partycypują finansowo w kosztach usuwania azbestu, otrzymana przez gminę dotacja nie może być traktowana jako element podstawy opodatkowania VAT:

„Sąd, mając na uwadze treść ww. przepisów i przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opis stanu faktycznego stwierdza, że otrzymana przez Gminę dotacja, tak jak wskazała Strona, nie ma wpływu na cenę. Dotacją pokrywane są tylko koszty związane z realizacją zadania w zakresie usuwania oraz unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest. Przyznane Stronie dofinansowanie nie będzie więc stanowiło dopłaty do ceny świadczonych usług, lecz zwrot poniesionych wydatków. Dotacja będzie miała więc charakter zakupowy, a Skarżący nie otrzyma sfinansowanego dotacją wynagrodzenia za świadczone usługi w rozumieniu przepisów u.p.t.u., lecz refundację poniesionych kosztów. Mając zatem na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony przez Skarżącą we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że otrzymana dotacja na realizację ww. zadania nie będzie stanowiła obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 u.p.t.u. i tym samym nie podlega opodatkowaniu, gdyż nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.”

Ad. 2

Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 byłaby twierdząca, to należałoby uznać, że Gmina zobligowana będzie do opodatkowania wykonywanych usług podatkiem VAT.

Jako świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, należałoby uznać wówczas odsprzedaż usług zakupionych przez Gminę od wyspecjalizowanego podmiotu na rzecz osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości biorących udział w zadaniu. W braku odpłatności ze strony mieszkańców, za podstawę opodatkowania należałoby przyjąć wartość otrzymanej dotacji, która stanowiłaby de facto wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Gminę na rzecz właścicieli nieruchomości uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot wypłacający dotację).

Tak jak wskazano bowiem np. w interpretacji z 7 marca 2019 r. 0113-KDIPT1- 1.4012.13.2019.2.JK:

„Otrzymana dotacja pokrywa cenę usługi świadczonej przez Gminę (właściciele nieruchomości nie dokonują bowiem na rzecz Gminy żadnej zapłaty za usunięcie wyrobów zawierających azbest). Skoro więc ostateczny odbiorca usługi nie musi za tę usługę płacić z powodu przyznanego dofinansowania, to stwierdzić należy, że dofinansowanie to bezpośrednio wpływa na cenę świadczonej usługi, gdyż pozwala usługobiorcy korzystać z niej za darmo.

W związku z powyższym, uznać należy, że świadczenia, co do których Gmina się zobowiązuje się w ramach wniosków złożonych przez mieszkańców, będą stanowić odpłatne świadczenia usług, które – zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina, w związku z ww. czynnościami wystąpi w charakterze podatnika tego podatku.”

Analogiczne stanowisko w sprawie opodatkowania zadania w zakresie usuwania i utylizacji azbestu przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 12 marca 2019 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.3.2019.2.JKU:

„Tym samym dotacja przyznana Gminie z RPO na realizację ww. zadania w zakresie, w jakim stanowi ona pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy podstawę opodatkowania z tytułu wykonania przez Gminę usług w zakresie usuwania i unieszkodliwienia wyrobów zawierających azbest.”

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, że zdaniem Gminy, otrzymaną kwotę dotacji należałoby traktować jako wartość wynagrodzenia brutto i tzw. metodą „w stu” wyliczyć kwotę podatku należnego, jaką należy wykazać w składanej deklaracji VAT.

Na powyższe wskazuje przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 marca 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.13.2019.2.JK, w której, w uzasadnieniu stanowiska organu podatkowego, czytamy:

„Jednocześnie stwierdzić należy, że dotacja przyznana Gminie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na realizację ww. zadania w zakresie, w jakim stanowi ona pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy, podstawę opodatkowania z tytułu wykonania przez Gminę usług w zakresie usuwania wyrobów zawierających azbest.

Reasumując, podstawą opodatkowania dla usług usuwania azbestu będzie dotacja otrzymana z RPO..., pomniejszona o kwotę podatku należnego (tj. dotację należy uznać za kwotę brutto).”

Zgodnie z art. 146aa ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT, w pozycji 152, wymieniono ,,Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem” (PKWiU 39.00.1).

Gmina nie posiada wydanej na jej wniosek opinii klasyfikacyjnej Głównego Urzędu Statystycznego, co do właściwej klasyfikacji statystycznej usług w zakresie usuwania azbestu. Ponieważ jednak Gmina będzie dokonywać odsprzedaży tych usług na rzecz mieszkańców, a wykonywane będą one przez wyspecjalizowaną firmę zajmującą się usuwaniem tego typu odpadów i posiadającą stosowne uprawnienia, Gmina dokona samodzielnej klasyfikacji statystycznej usług, w oparciu o grupowanie stosowane przez wyspecjalizowanego wykonawcę.

Najprawdopodobniej zatem, w po dokonaniu ustaleń w porozumieniu z wykonawcą usług, Gmina dokona klasyfikacji świadczonych usług do grupowania 39.00.14.0 PKWiU, jako ,,Usługi związane z odkażaniem budynków”.

W efekcie, przy takiej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług, wykonywane na rzecz mieszkańców czynności w zakresie usuwania azbestu, będą podlegać opodatkowaniu według stawki VAT 8%.

Ad.3

W myśl art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jeśli Gmina będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu realizacji świadczeń w ramach Zadania, to należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie jest spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług – ponoszone wydatki na usługi, o których mowa we wniosku, związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Zatem Gmina, będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszeniem wydatków w ramach zadania, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy o VAT.

Podsumowując, skoro Gmina jest obowiązana opodatkować świadczone usługi w zakresie usuwania azbestu z nieruchomości mieszkańców, to jest uprawniona do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją tego zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe w zakresie nieuznania Gminy za podatnika VAT z tytułu wykonywania usług w zakresie usuwania i utylizacji azbestu na rzecz mieszkańców,
prawidłowew zakresie obowiązku rozliczenia podatku należnego od otrzymanej dotacji według stawki 8% traktując kwotę dotacji jako wartość brutto,
prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacja projektu.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszystkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in.: sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), a także wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje zadanie pn. „…”. Na terenie Gminy jest 350 obiektów, których właściciele zadeklarowali chęć usunięcia azbestu. Z każdym mieszkańcem, którego nieruchomość zostanie objęta zadaniem, będzie zawierana umowa. W umowach planuje się wskazanie, że Gmina zapewnia odbiór i utylizację azbestu, natomiast mieszkaniec udostępni wjazd na posesję, w celu odbioru azbestu, Gmina nie będzie pobierać od mieszkańców opłat za usuwanie azbestu. Usunięcie azbestu znajdującego się na posesji oraz jego wywiezienie będzie darmowe dla mieszkańców Gminy. W celu sfinansowania zadania, Gmina uzyska dotację ze środków europejskich w ramach RPO, tj. zostanie przyznane Gminie dofinansowanie na przeprowadzenie prac w zakresie demontażu, pakowania, transportu i składowania azbestu. Uzyskana dotacja pokryje 85% kosztów kwalifikowanych zadania. Pozostałe 15% kosztów pokryje Gmina ze swoich środków własnych. Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona jest od szacowanych kosztów zadania (ilości właścicieli nieruchomości zgłoszonych do zadania). Dofinansowanie jest przyznawane na zasadzie refundacji udokumentowanych kosztów poniesionych w związku z zadaniem. Gmina nie uzyska dofinansowania jeśli nie zrealizuje zadania. Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, nie zrealizowałaby zadania, z uwagi na brak wystarczających środków finansowych w budżecie Gminy. W przypadku, w którym doszłoby do naruszenia umowy o dofinansowanie czyli stwierdzenia, że doszło do wykorzystania zrefundowanych przez finansującego środków na cele inne niż przewidziane w zadaniu, Gmina zobowiązana byłaby do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych wraz z odsetkami. Gmina nie będzie wykonywała zadania samodzielnie – w celu jego realizacji nabędzie usługi od wyspecjalizowanej firmy zajmującej się usuwaniem tego typu odpadów i posiadającej stosowne uprawnienia. Gmina nie będzie wystawiała faktur na rzecz osób fizycznych (właścicieli) dokumentujących wykonane usługi w związku z wykonywaniem ww. zadania. Gmina będzie nabywać usługi usuwania i wywozu azbestu we własnym imieniu.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy Gmina wykonując ww. zadanie w zakresie usuwania azbestu działa w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania, jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności, wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku w sprawie C-184/00 TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem, prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Elementem istotnym, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Ponadto, Trybunał stwierdził, że sformułowanie – dotacje bezpośrednio związane z ceną – należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00, Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle, przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce, dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu), albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za konkretną dostawę.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. odsprzedażą usług zakupionych przez Gminę od wyspecjalizowanej firmy na rzecz mieszkańców będących właścicielami nieruchomości biorących udział w zadaniu), a nie z realizacją zadań własnych przez Gminę w charakterze organu władzy publicznej. Gmina bowiem nabędzie przedmiotowe usługi od wykonawcy (tj. wyspecjalizowanej firmy zajmującej się usuwaniem tego typu odpadów i posiadającej stosowne uprawnienia) we własnym imieniu, ale na rzecz właścicieli nieruchomości, którzy zawarli umowy z Gminą i tym samym zadeklarowali chęć usunięcia azbestu. Stosownie więc do art. 8 ust. 2a ustawy, zawierając umowę z wykonawcą na świadczenie ww. usługi, Gmina wejdzie w rolę podmiotu świadczącego usługę na rzecz mieszkańców. Zauważyć też należy, że z każdym mieszkańcem, którego nieruchomość zostanie objęta zadaniem, będzie zawierana umowa cywilnoprawna – tym samym nie sposób uznać, że Wnioskodawca w tym przypadku działa jako organ publiczny realizujący zadania własne. Trzeba też zauważyć, że to Wnioskodawca (nie właściciele nieruchomości) wybiera firmę wykonującą usługi związane z usuwaniem wyrobów zawierających azbest i zawiera z nią umowę.

Z opisu sprawy wynika, że mieszkańcy nie są obciążani kosztami realizacji zadania. Nie będą ponosić żadnych opłat z tytułu usunięcia i wywozu z ich nieruchomości odpadów zawierających azbest.

Środki finansowe pozyskane przez Gminę (dofinansowanie uzyskane z RPO pokryje 85% kosztów kwalifikowanych) w tym przypadku są przeznaczone na refundację kosztów konkretnego zadania związanego z określonymi wydatkami. Co istotne, Gmina jak wynika z wniosku, nie może przeznaczyć środków dofinansowania na inny cel, projekt musi być realizowany zgodnie z przedstawionym wnioskiem o dofinansowanie. Gdyby Gmina nie zrealizowała zadania nie otrzymałaby dofinansowania.

W konsekwencji, środki finansowe należy uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Gminę na rzecz osób fizycznych (właścicieli nieruchomości), uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot dokonujący finansowania – RPO). Przedmiotowa dotacja nie może więc zostać uznana za dotację kosztową przeznaczoną na ogólną działalność, jej celem bowiem nie jest dotowanie całej działalności Gminy, ale konkretnych czynności wykonywanych w ramach ww. zadania. Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowy projekt przy braku dofinansowania nie byłby realizowany. Otrzymana dotacja będzie refundować część poniesionych przez Gminę wydatków związanych z projektem.

Skoro więc ostateczny odbiorca usługi nie będzie musiał zapłacić za usługę z powodu przyznanego dofinansowania, to należy stwierdzić, że dofinansowanie to bezpośrednio wpłynie na cenę świadczonej usługi, gdyż pozwoli usługobiorcy korzystać z niej za darmo.

Należy zatem stwierdzić, że dofinansowanie otrzymane z RPO bezpośrednio wpływa na cenę świadczonej usługi polegającej na usuwaniu i utylizacji wyrobów zawierających azbest.

W związku z powyższym uznać należy, że świadczenia, co do których Gmina się zobowiązała, będą stanowiły odpłatne świadczenie usług, które – zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina w związku z ww. czynnościami występuje – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – w charakterze podatnika tego podatku.

Podsumowując, Gmina wykonując zadanie polegające na usuwaniu azbestu będzie działała w charakterze podatnika VAT wykonującego działalność gospodarczą, gdyż dotacja, która otrzyma Gmina na sfinansowanie działania będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii wysokości stawki podatku dla czynności usunięcia azbestu wskazać należy, że na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 213, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Wskazać należy, że od dnia 1 stycznia 2011 r. klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.).

W załączniku nr 3 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w pozycji 152 wymieniono „Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem” (PKWiU 39.00.1).

Powyższy zapis poz. 152 załącznika nr 3 do ustawy wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% podlegają wszystkie usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 39.00.1 „Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem”.

Z treści wniosku wynika, że Gmina nie posiada opinii klasyfikacyjnej Głównego Urzędu Statystycznego w zakresie klasyfikacji statystycznej usług dotyczących usuwania azbestu. Gmina samodzielnie klasyfikuje usługi w zakresie usuwania azbestu do grupowania 39.00.14.0 PKWiU (2008) jako „usługi związane z odkażaniem budynków”.

Przy uwzględnieniu treści ww. przepisów oraz numeru grupowania statystycznego PKWiU 39.00.14.0 wskazanego przez Gminę, należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Gminę w zakresie usuwania azbestu z nieruchomości mieszkańców będą – stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 152 załącznika nr 3 do ustawy – opodatkowane stawką obniżoną w wysokości 8%.

Z uwagi na fakt, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi – jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku – będą sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 39.00.14.0, to należy je opodatkować stawką obniżoną w wysokości 8%, stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 152 załącznika nr 3 do ustawy.

Ponadto, jak wskazano wcześniej dotacja przyznana Gminie z RPO na realizację ww. zadania w zakresie, w jakim stanowi ona pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy podstawę opodatkowania z tytułu wykonania przez Gminę czynności usuwania azbestu. W konsekwencji, Gmina powinna wyliczyć wartość podatku VAT metodą „w stu”, traktując wskazaną kwotę dofinansowania z RPO jako kwotę brutto, tj. kwotę zawierającą podatek należny.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do prawa do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego, zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub/i niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki wystąpi, bowiem w ramach realizowanego projektu Gmina dokona zakupu usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym dokonując zakupów będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT.

Analiza opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że w analizowanej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, gdyż wydatki związane ze świadczeniem usług usuwania azbestu o których mowa we wniosku, związane będą z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a Gmina z tytułu ich wykonania będzie działać w charakterze podatnika VAT.

Podsumowując, Gmina będzie mieć prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszeniem wydatków na realizację przedmiotowego projektu, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3 jest prawidłowe.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego we wniosku.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Należy podkreślić także, że powołane w treści wniosku wyroki Sądów Administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, osądzonej w konkretnym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Również na ocenę stanowiska nie mogą wpłynąć interpretacje indywidualne powołane przez Wnioskodawcę we wniosku. Interpretacje te wydane zostały w indywidualnej sprawie każdego Wnioskodawcy i rozstrzygają wyłącznie w zakresie indywidualnego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego w tych wnioskach.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin