Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.443.2019.1.SS
z 7 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania w całości lub w części podatku naliczonego, w trakcie realizacji projektu pn.: „(…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania w całości lub w części podatku naliczonego, w trakcie realizacji projektu pn.: „(...)”, jaki i po jego zakończeniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Realizuje projekt pn.: „(…)” w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: „Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego”. Inwestycja współfinansowana będzie ze środków Unii Europejskiej w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. W tym celu złożony został dnia 24 maja 2018 r w Urzędzie Marszałkowskim Województwa wniosek o przyznanie pomocy, a następnie zawarto umowę z dnia 4 października 2018 r. przyznającą pomoc na realizację powyższego projektu.

Projektem objęty jest budynek położony w miejscowości A, nr działki 1. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków na podstawie decyzji w sprawie wpisania do rejestru zabytków. Budynek stanowi własność Gminy i jest ujęty w ewidencji środków trwałych Gminy.

Celem realizowanej operacji, określonym w dokumentacji konkursowej, jest poprawa stanu zabytkowego budynku byłej szkoły w Uchorowie oraz udostępnienie mieszkańcom miejsca umożliwiającego dostęp do zajęć kulturalnych i rekreacyjnych. Po zrealizowaniu operacji obiekt budowlany, będący przedmiotem operacji, będzie ogólnodostępny, w tym dla osób niepełnosprawnych. Przyjęty cel ma za zadanie zaspokoić potrzeby wskazane w Planie Odnowy Miejscowości, poprzez zaspokojenie aspiracji mieszkańców miejscowości i przynieść poprawę poziomu ich życia. Nawiązując bezpośrednio do zdiagnozowanych potrzeb, w których główny nacisk położono na rozwój miejscowości pod kątem infrastruktury społecznej i technicznej.

Gmina, w celu realizacji projektu, zawarła w dniu 31.07.2019 r. z Wykonawcą umowę zlecając realizację zadania inwestycyjnego, polegającego między innymi na: wykonaniu nowych tynków w budynku, izolacji przeciwwilgociowej, wewnętrznej instalacji gazowej, malowaniu, wymianie drzwi i stolarki okiennej, renowacji drzwi, modernizacji instalacji elektrycznej, wod.+kan. i CO, renowacji ścian zewnętrznych, wymianie pokrycia dachowego oraz na zakupie wyposażenia kuchni. Budynek będzie pełnił funkcję świetlicy. Wykonawca, zgodnie z zawartą umową, zobowiązany jest zrealizować zadanie inwestycyjne w terminie do dnia 30 października 2019 r.

Gmina nie będzie czerpać korzyści finansowych z udostępniania budynku (opłaty, itp.). Obiekt udostępniany będzie mieszkańcom nieodpłatnie. Gmina nie będzie wykorzystywała budynku dla prowadzenia sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, ze zm.), do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty Gminy, w szczególności w zakresie edukacji publicznej, kultury, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych, utrzymania gminnych obiektów publicznych i administracyjnych, jak również w zakresie tworzenia warunków do pobudzania aktywności obywatelskiej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi.

Zadanie inwestycyjne w przedmiotowym budynku realizowane jest w ramach zadań własnych Gminy wymienionych w ustawie o samorządzie gminnym. Obiekt umożliwić ma dostęp mieszkańców do zajęć kulturalnych i rekreacyjnych, co spełnia przesłanki ustawowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania podatku naliczonego w całości lub w części, w trakcie realizacji projektu, jak i po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy nabyte towary i usługi, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, do realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych.

Do zadań własnych Gminy, wynikających z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506, ze zm.), należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności w zakresie edukacji publicznej, kultury, kultury fizycznej i turystyki w tym terenów rekreacyjnych, utrzymania gminnych obiektów publicznych i administracyjnych, jak również w zakresie tworzenia warunków do pobudzania aktywności obywatelskiej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi.

Budynek położony w miejscowości A służyć będzie zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty Gminy, umożliwiając dostęp do zajęć kulturalnych i rekreacyjnych. Obiekt udostępniany będzie mieszkańcom nieodpłatnie. Gmina nie będzie wykorzystywała budynku dla prowadzenia sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, jest podatnikiem podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powyższe uregulowania należy stwierdzić, że w przypadku udostępniania przedmiotowego budynku w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy, nieodpłatnie, Gmina nie będzie użytkować go do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym w powyższym zakresie Gmina nie działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, powyższa czynność jest wyłączona z systemu podatku VAT i z tego względu stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ efekty realizacji projektu nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji projektu. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odzyskania naliczonego podatku VAT w całości lub w części, zarówno w trakcie realizowania inwestycji, jak i po jej zakończeniu, ponieważ efekty inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy: edukacji publicznej; kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych oraz wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 pkt 8, pkt 9, pkt 10, pkt 15 i pkt 17 cyt. ustawy).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Realizuje projekt pn.: „(…)” w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: „Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego”. Inwestycja współfinansowana będzie ze środków Unii Europejskiej w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. W tym celu złożony został dnia 24 maja 2018 r w Urzędzie Marszałkowskim Województwa wniosek o przyznanie pomocy, a następnie zawarto umowę z dnia 4 października 2018 r. przyznającą pomoc na realizację powyższego projektu. Projektem objęty jest budynek położony w miejscowości Uchorowo 22. Celem realizowanej operacji, określonym w dokumentacji konkursowej, jest poprawa stanu zabytkowego budynku byłej szkoły w Uchorowie oraz udostępnienie mieszkańcom miejsca umożliwiającego dostęp do zajęć kulturalnych i rekreacyjnych. Po zrealizowaniu operacji obiekt budowlany, będący przedmiotem operacji, będzie ogólnodostępny, w tym dla osób niepełnosprawnych. Przyjęty cel ma za zadanie zaspokoić potrzeby wskazane w Planie Odnowy Miejscowości, poprzez zaspokojenie aspiracji mieszkańców miejscowości i przynieść poprawę poziomu ich życia. Nawiązując bezpośrednio do zdiagnozowanych potrzeb, w których główny nacisk położono na rozwój miejscowości pod kątem infrastruktury społecznej i technicznej. Gmina, w celu realizacji projektu, zawarła w dniu 31.07.2019 r. z Wykonawcą umowę zlecając realizację zadania inwestycyjnego, polegającego między innymi na: wykonaniu nowych tynków w budynku, izolacji przeciwwilgociowej, wewnętrznej instalacji gazowej, malowaniu, wymianie drzwi i stolarki okiennej, renowacji drzwi, modernizacji instalacji elektrycznej, wod.+kan. i CO, renowacji ścian zewnętrznych, wymianie pokrycia dachowego oraz na zakupie wyposażenia kuchni. Budynek będzie pełnił funkcję świetlicy. Wykonawca, zgodnie z zawartą umową, zobowiązany jest zrealizować zadanie inwestycyjne w terminie do dnia 30 października 2019 r. Gmina nie będzie czerpać korzyści finansowych z udostępniania budynku (opłaty, itp.). Obiekt udostępniany będzie mieszkańcom nieodpłatnie. Gmina nie będzie wykorzystywała budynku dla prowadzenia sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Zadanie inwestycyjne w przedmiotowym budynku realizowane jest w ramach zadań własnych Gminy wymienionych w ustawie o samorządzie gminnym. Obiekt umożliwić ma dostęp mieszkańców do zajęć kulturalnych i rekreacyjnych, co spełnia przesłanki ustawowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii możliwości odzyskania w całości lub w części podatku naliczonego, w trakcie realizacji przedmiotowego projektu, jak i po jego zakończeniu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki występuje, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – Gmina nie będzie czerpać korzyści finansowych z udostępniania budynku (opłaty, itp.). Obiekt udostępniany będzie mieszkańcom nieodpłatnie. Gmina nie będzie wykorzystywała budynku dla prowadzenia sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie jest spełniony, gdyż towary i usługi nabywane w ramach realizowanego zadania nie służą czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Zatem, Zainteresowany nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego zadania.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie przysługuje również zwrot podatku naliczonego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowego działania Zainteresowany nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania w całości lub w części podatku naliczonego, w trakcie realizacji projektu pn.: „(…)”, jaki i po jego zakończeniu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.