Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.151.2018.2.MD
z 10 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 21 listopada 2018 r. (data wpływu – 21 listopada 2018 r.), uzupełnionym 24 listopada oraz 22 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania przez męża środków pieniężnych do majątku wspólnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania przez męża środków pieniężnych do majątku wspólnego. Wniosek uzupełniono 24 listopada 2018 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 21 grudnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.151.2018.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 22 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni dokonała wraz ze współmałżonkiem zakupu nieruchomości, wchodzącej w skład ich majątku wspólnego. Środki na zakup nieruchomości pochodziły w znacznej części z darowizny, którą otrzymał mąż Wnioskodawczyni od swojej matki. Pozostała kwota przeznaczona na zakup nieruchomości pochodziła z kredytu udzielonego Wnioskodawczyni i jej mężowi przez bank oraz ze środków własnych małżonków. Do momentu sfinalizowania transakcji zakupu nieruchomości współmałżonek nie dokonał przelewu części środków pochodzących z darowizny od matki na rzecz Wnioskodawczyni, ze względu na fakt, iż ostatecznie zakupiona nieruchomość i tak wchodzi w skład majątku wspólnego. W akcie notarialnym kupna mieszkania znajduje się zapis mówiący o tym, że małżonek dokonuje nakładu otrzymanych środków pieniężnych od matki na rzecz majątku wspólnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie nabyła środków finansowych, które mąż otrzymał w drodze darowizny od matki; tj. środki te nie zostały Wnioskodawczyni przekazane na własność przez męża. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotem wniosku jest zaistniały stan faktyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni powinna dokonać zgłoszenia darowizny do urzędu skarbowego, mimo iż nie było fizycznego przelewu środków finansowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z informacji uzyskanej przez nią drogą telefoniczną od pracownika urzędu skarbowego wynika, że jeśli w akcie notarialnym znajdzie się odpowiedni zapis, to Wnioskodawczyni nie musi zgłaszać darowizny do urzędu skarbowego. Mimo że małżonek nie dokonał przelewu części środków z darowizny od matki na rzecz Wnioskodawczyni, w akcie notarialnym zakupu nieruchomości zawarto zapis „Jako obdarowany (małżonek) środkami pieniężnymi od matki (majątek osobisty) dokonuję ich nakładu z mojego majątku osobistego na rzecz majątku wspólnego”. Taki zapis w ocenie Wnioskodawczyni jest wystarczający by nie zgłaszała darowizny do urzędu skarbowego. W myśl przepisów ustawy obowiązek zgłoszenia darowizny nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego lub w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron – w tym przypadku jej współmałżonka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z przywołanych przepisów, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie tylko z tytułów ściśle określonych w ustawie. Jako, że Wnioskodawczyni we wniosku odwołuje się do darowizny należy przybliżyć jej definicję.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „darowizna”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika natomiast, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682, ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z kolei w myśl art. 33 pkt 1, 2 i 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

• przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
• przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
• przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
  
  

Wyżej powołane przepisy maja zastosowanie jeżeli ich stosowanie nie zostało wyłączone małżeńską umową majątkową (art. 47 § 1 ww. ustawy). Zgodnie bowiem z treścią art. 47 § 1 cyt. ustawy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Zatem w sytuacji, gdy z majątku osobistego małżonkowie nabywają dany składnik przyjmowany do ich majątku wspólnego winno temu towarzyszyć stosowne rozporządzenie tym majątkiem (majątkiem osobistym).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni dokonała wraz ze współmałżonkiem zakupu nieruchomości, wchodzącej w skład ich majątku wspólnego. Środki na zakup nieruchomości pochodziły w znacznej części z darowizny, którą otrzymał mąż Wnioskodawczyni od swojej matki. Pozostała kwota przeznaczona na zakup nieruchomości pochodziła z kredytu udzielonego Wnioskodawczyni i jej mężowi przez bank oraz ze środków własnych małżonków. Do momentu sfinalizowania transakcji zakupu nieruchomości współmałżonek nie dokonał przelewu części środków pochodzących z darowizny od matki na rzecz Wnioskodawczyni, ze względu na fakt, iż ostatecznie zakupiona nieruchomość i tak wchodzi w skład majątku wspólnego. W akcie notarialnym kupna mieszkania znajduje się zapis mówiący o tym, że małżonek dokonuje nakładu otrzymanych środków pieniężnych od matki na rzecz majątku wspólnego. Wnioskodawczyni nie nabyła środków finansowych, które mąż otrzymał w drodze darowizny od matki; tj. środki te nie zostały Wnioskodawczyni przekazane na własność przez męża.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, wskazać należy, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest stwierdzenie dopuszczalności rozporządzania przez małżonków poszczególnymi składnikami majątku wspólnego lub odrębnego czy też określenie charakteru prawnego tego rodzaju czynności rozporządzających (może stanowić to domenę ewentualnego postępowania podatkowego). W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie kwestia ustalenia skutków prawnych czynności przekazania środków pieniężnych jest wyłącznie okolicznością faktyczną.

Skoro zatem, jak wynika z treści wniosku, przekazanie środków pochodzących z majątku osobistego męża Wnioskodawczyni na zakup mieszkania stanowiącego majątek wspólny stanowiło jedynie nakład na majątek wspólny z majątku osobistego męża Wnioskodawczyni (co ma potwierdzać także stosowny zapis w treści aktu notarialnego) i nie przybrało postaci umowy darowizny ani też innej czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to przekazanie tych środków nie powoduje powstania obowiązku podatkowego na gruncie podatku od spadków i darowizn. W tak przedstawionym stanie faktycznym nie zachodzi konieczność zgłoszenia darowizny do urzędu skarbowego, skoro – przyjmując za Wnioskodawczynią – nie doszło do przekazania środków pieniężnych na własność Wnioskodawczyni, a więc nie doszło do darowizny, a do przekazania środków do majątku wspólnego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.