INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2012 r. (data wpływu 18 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury VAT. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 stycznia 2012 r. o pytanie oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się kompleksową obsługą budownictwa. Wspólnikami Spółki są dwie osoby fizyczne, rozliczające się z dochodów podatkiem liniowym. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi księgi handlowe. W roku 2009 Spółka zawarła umowę ze Stowarzyszeniem na doradztwo w zakresie planowania strategicznego. Za swoje usługi w ciągu roku 2009 oraz 2010 Stowarzyszenie wystawiło Spółce kilkanaście faktur VAT. Pierwsze z nich były przez Spółkę akceptowane, płacone i uwzględniane w ewidencji VAT zakupów oraz księgach handlowych.

Pod koniec 2009 Spółka podważyła zasadność wystawiania kolejnych faktur przez Stowarzyszenie, uznając że usługi w nich wykazane nie były przez kontrahenta realizowane

lub też wysokość wynagrodzenia była znacznie zawyżona. W związku z tym za kolejne faktury Spółka nie zapłaciła oraz nie ujmowała ich w księgach ani w ewidencji VAT zakupów. Sprawa trafiła do sądu. W czerwcu 2011 zakończyło się postępowanie sądowe w sprawie zadłużenia Spółki wobec Stowarzyszenia. Zawarto ugodę, na mocy której Spółka spłaciła część długu w wysokości 250.000 zł, a pozostała część została umorzona. Umorzoną część należności Spółka zaliczyła do pozostałych przychodów w kwocie brutto w dacie zawarcia ugody. Aktualnie Spółka uzupełniła ewidencję VAT zakupów oraz księgi o faktury, które do tej pory nie zostały uwzględnione, a których posiadała oryginały. Ponieważ w ciągu tego czasu część z faktur zaginęła Spółka zwróciła się do Stowarzyszenia o wystawienie ich duplikatów. Spółka w odniesieniu do wystawianych duplikatów w momencie ich otrzymania ujmuje je w ewidencji VAT oraz w księgach Spółki. Spółka złożyła do Urzędu Skarbowego korekty deklaracji VAT-7, uwzględniające - faktury wcześniej nieujęte (posiadane oryginały) - zgodnie z datą ich wystawienia Spółka zamierza składać do Urzędu Skarbowego korekty deklaracji VAT-7 po otrzymaniu duplikatów nie posiadanych faktur - zgodnie z datą wystawienia faktur pierwotnych faktur.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka słusznie postąpi, rozliczając podatek VAT z duplikatów faktur w dacie wystawienia faktur pierwotnych, czy też powinna je ująć w dacie wystawienia duplikatów...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma ona prawo do odliczenia podatku z duplikatów ww. faktur w terminie wystawienia faktur pierwotnych poprzez korektę składanych deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Prawo to wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Ponadto w myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach, obowiązującego od dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Na mocy § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, zostały zawarte dane które powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca (§ 19 ust. 1 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie § 20 ust. 1, ust. 3 i ust. 4 ww. rozporządzenia, jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej. Faktura i faktura korygująca wystawiona ponownie musi dodatkowo zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia się w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Z powyższych przepisów wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w kopii faktury, której oryginał uległ zniszczeniu albo zaginął, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury jak i faktury korygującej, ma moc prawną równą fakturze pierwotnej, dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, duplikat faktury VAT wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy wyłącznie w przypadku gdy jej oryginał ulegnie zniszczeniu bądź zaginie.

Tak więc przesłanką do wystawienia duplikatu faktury VAT jest spełnienie łącznie wszystkich określonych poniżej przesłanek tj:

• oryginał faktury bądź faktury korygującej zaginął lub uległ zniszczeniu,
• nabywca musi się zwrócić z wnioskiem o wystawienie duplikatu faktury do sprzedawcy,
• dane zawarte w duplikacie faktury VAT muszą być zgodne z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej będącej w posiadaniu sprzedawcy,
• ponownie wystawiona faktura musi posiadać dodatkowo wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia. Podkreślenia w tym miejscu wymaga fakt, iż duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że w roku 2009 Spółka zawarła umowę ze Stowarzyszeniem na doradztwo w zakresie planowania strategicznego. Za swoje usługi w ciągu roku 2009 oraz 2010 Stowarzyszenie wystawiło Spółce kilkanaście faktur VAT. Pierwsze z nich były przez Spółkę akceptowane, płacone i uwzględniane w ewidencji VAT zakupów oraz księgach handlowych. Pod koniec 2009 Spółka podważyła zasadność wystawiania kolejnych faktur przez Stowarzyszenie, uznając że usługi w nich wykazane nie były przez kontrahenta realizowane lub też wysokość wynagrodzenia była znacznie zawyżona. W związku z tym za kolejne faktury Spółka nie zapłaciła oraz nie ujmowała ich w księgach ani w ewidencji VAT zakupów. Sprawa trafiła do sądu. W czerwcu 2011 zakończyło się postępowanie sądowe w sprawie zadłużenia Spółki wobec Stowarzyszenia. Zawarto ugodę, na mocy której Spółka spłaciła część długu w wysokości 250.000 zł, a pozostała część została umorzona. Umorzoną część należności Spółka zaliczyła do pozostałych przychodów w kwocie brutto w dacie zawarcia ugody. Aktualnie Spółka uzupełniła ewidencję VAT zakupów oraz księgi o faktury, które do tej pory nie zostały uwzględnione, a których posiadała oryginały. Ponieważ w ciągu tego czasu część z faktur zaginęła Spółka zwróciła się do Stowarzyszenia o wystawienie ich duplikatów. Spółka w odniesieniu do wystawianych duplikatów w momencie ich otrzymania ujmuje je w ewidencji VAT oraz w księgach Spółki. Spółka zamierza składać do Urzędu Skarbowego korekty deklaracji VAT-7 po otrzymaniu duplikatów nie posiadanych faktur - zgodnie z datą wystawienia faktur pierwotnych faktur.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przepisy prawa podatkowego obowiązujące w tym zakresie należy stwierdzić, że skoro część faktur pierwotnych po odebraniu, zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach, nie została zaewidencjonowana w rejestrze zakupu dla potrzeb podatku od towarów i usług i nie dokonano obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z oryginału faktury, to Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć podatek należny w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał duplikat faktury lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT, o ile nie zachodzą wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 8 lutego 2012 r. nr ILPP2/443-1594/11-4/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.