Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-245/15-4/MS1
z 15 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.) oraz w piśmie z dnia 30 marca 2015 r. (data nadania 31 marca 2015 r., data wpływu 3 kwietnia 2015 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 26 marca 2015 r. (data nadania 27 marca 2015 r., data doręczenia 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• skutków podatkowych sprzedaży udziału we własności budynku – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych sprzedaży udziału w prawach i roszczeniach do gruntu nieruchomości – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału we własności budynku oraz udziału w prawach i roszczeniach do nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 29 marca 2015 r. (data nadania 27 marca 2015 r., data doręczenia 30 marca 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 30 marca 2015 r. (data nadania 31 marca 2015 r., data wpływu 3 kwietnia 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na mocy szeregu orzeczeń sądowych o nabyciu praw do spadku Pani Zofia B. (Wnioskodawczyni) stała się w udziale następcą prawnym dawnych właścicieli nieruchomości hip. położonej przy ulicy N. objętej działaniem dekretu z dnia 26.X.1945 roku. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości w udziale 1/2 niepodzielnej części był Salomon G. na mocy Postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 13 czerwca 2013 roku prawa do spadku po zmarłym nabyli: syn Władysław G. i wnuk Alfred Stanisław G. po 1/2 części. Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12 maja 2014 roku skutkowało nabycie spadku po Władysławie G. (przed zmianą nazwiska G.) przez bratanka Alfreda Stanisława W. w całości.

Spadek po Alfredzie W. na mocy Postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 25 lutego 2011 r. nabyła żona Klara W. w całości.

Spadek po Klarze W. zmarłej dnia 22 października 1997 r., na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 25 stycznia 2010 roku nabyła Zofia B. (Wnioskodawczyni) w całości.

Przedmiotowa nieruchomość została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy.

W chwili objęcia działaniem dekretu z 26 października 1945 r. do chwili obecnej na ul. N. znajduje się budynek.

Działając na podstawie przepisu art. 7 powołanego dekretu poprzedni właściciele złożyli w Zarządzie Miejskim wniosek o przyznanie im prawa czasowej własności nieruchomości w przepisanym terminie, wniosek ten został rozpatrzony odmownie orzeczeniem administracyjnym w styczniu 1951 roku odmawiającym przyznania prawa czasowej własności przedmiotowej nieruchomości orzekając o przejęciu przez Państwo budynku usytuowanego na gruncie.

Obecnie przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym prowadzone jest postępowanie z wniosku spadkobierców dawnych właścicieli nieruchomości o stwierdzenie w trybie przepisu art. 156 par. 2 kpa nieważności wydanego w dniu 27 sierpnia 1951 r. orzeczenia Prezydium Rady Narodowej o odmowie przyznania prawa czasowej własności gruntu przedmiotowej nieruchomości.

Przedmiotowe postępowanie zostało zawieszone Postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 marca 2014 r. do czasu ustalenia następców prawnych Władysława G. oraz Tadeusza M. Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło podjęcia postępowania zawieszonego postanowieniem z dnia 14 marca 2014 r. wskazując, że wprawdzie spadkobiercy Władysława G. zostali ustanowieni, to jednak wobec braku następców prawnych Tadeusza M. postępowanie w przedmiotowej sprawie nie może być prowadzone.

Stwierdzenie nieważności w trybie przepisu art. 156 par. 2 kpa ma skutek "ex tunc", czyli przywraca stan prawny istniejący przed wydaniem unieważnionego orzeczenia, a zatem w tym przypadku potwierdzi prawo do budynku przysługujące obecnie Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zamierza zbyć nabyte w spadku prawa i roszczenia do przedmiotowej nieruchomości obejmujące zarówno prawa do gruntu jak i do budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w jakiej części przychody uzyskane ze sprzedaży praw do nieruchomości przejętej na mocy dekretu z 26 października 1945 roku obejmujące zarówno prawa do gruntu jak i prawa do budynku w sytuacji, gdy prowadzone jest postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji orzeczenia administracyjnego o przejęciu nieruchomości przez Miasto?
2. Czy w przypadku, gdy zapadnie decyzja stwierdzająca unieważnienie orzeczenia administracyjnego o przejęciu budynku zapłacony wcześniej podatek w części dot. praw do budynku podlegać będzie zwrotowi jako nienależny?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż praw i roszczeń do przedmiotowej nieruchomości, obejmujące zarówno prawa do gruntu jak i do budynku, nabytych w spadku po dawnym właścicielu nie będzie w ogóle stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, gdyż stwierdzenie nieważności, które nastąpi po dacie tej sprzedaży, w trybie przepisu art. 156 par. 2 kpa, wydanego w dniu 27 sierpnia 1951 r. orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie o odmowie przyznania prawa czasowej, ma skutek „ex tunc”, czyli przywraca stan prawny istniejący przed wydaniem unieważnionego orzeczenia, a zatem w tym przypadku potwierdzi prawo do budynku oraz gruntu przysługujące Wnioskodawczyni. Oznaczać to będzie, że w chwili sprzedaży Wnioskodawczyni zbywała udział we własności budynku i gruntu (prawie użytkowania wieczystego gruntu) a nie prawa i roszczenia, gdyż właśnie własność udziału w budynku i gruncie (użytkowaniu wieczystym gruntu) była przedmiotem dziedziczenia, a od daty dziedziczenia do dnia sprzedaży upłynęło już ponad 5 lat.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawczyni, nawet gdyby powyższe stanowisko było niewłaściwe, to z uwagi na skutek „ex tunc” przyszłego stwierdzenia nieważności, które nastąpi po dacie tej sprzedaży, w trybie przepisu art. 156 par. 2 kpa, wydanego w dniu 27 sierpnia 1951 r. orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie o odmowie przyznania prawa czasowej, Wnioskodawcy przysługiwać będzie zwrot nadpłaconego podatku w trybie art. 72 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży udziału we własności budynku oraz nieprawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży udziału w prawach i roszczeniach do gruntu nieruchomości.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do źródeł przychodów zalicza się m. in. odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku i uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać udział w prawach i roszczeniach do zabudowanej nieruchomości, odziedziczonej po Klarze W., zmarłej w dniu 22 października 1997 r.

Dla rozpatrywanej sprawy w odniesieniu do sprzedaży udziału we własności budynku istotna jest więc kwestia, od kiedy należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli chodzi o budynki, znajdujące się na gruntach, przechodzących na własność gminy, to zgodnie z art. 5 ww. dekretu, pozostają one własnością dotychczasowych właścicieli, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

Przepis ten obejmował zatem tylko takie budynki, które istniały, a więc były wybudowane na gruncie w chwili, kiedy zgodnie z postanowieniami dekretu grunt stał się własnością miasta. Natomiast budynki wybudowane na gruntach warszawskich po wejściu dekretu w życie stawały się z chwilą ich wzniesienia – bez względu na to, kto je wznosił – własnością właściciela gruntów, czyli gminy – zgodnie z zasadą prawa cywilnego, że wszystko, co zostaje wzniesione na gruncie staje się własnością właściciela gruntu (superficies solo credit). W przypadku wzniesienia budynku na cudzym gruncie przysługuje roszczenie z tytułu rozliczenia nakładów określone w Kodeksie cywilnym. Zagadnienie to jednak jest poza reglamentacją dekretu warszawskiego, dekret bowiem rozwiązywał kwestię własności budynków posadowionych na uwłaszczanych gruntach warszawskich, które istniały w chwili wejścia dekretu w życie, a nie wybudowanych później.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w księdze czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 r. poz.121). Artykuł 924 tej ustawy stanowi, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z jego art. 925, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Mając na uwadze ww. regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro spadek, stanowiący ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego (art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego) otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy i według tej daty spadkobierca nabywa spadek, za dzień nabycia rzeczy lub praw w drodze spadku należy rozumieć dzień jego otwarcia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że nabycie udziału we własności budynku nastąpiło w dniu śmierci spadkodawczyni, tj. w dniu 22 października 1997 r. W związku z tym, sprzedaż przedmiotowego udziału we własności budynku nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie upłynęło już 5 lat.

Natomiast odnosząc się do sprzedaży udziału w prawach i roszczeniach do gruntu, należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Art. 11 ust. 1 ustawy stanowi natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1, 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w powołanych wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Przepisy prawa podatkowego oraz prawa cywilnego nie definiują pojęcia prawa majątkowego. Podobnie brak jest również definicji majątku. Przez „prawa” należy rozumieć tutaj prawa podmiotowe. Mogą one występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów.

Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać udział w prawach i roszczeniach do gruntu objętego działaniem dekretu z 26 października 1945 r.

Analizując powyższe, nie podlega wątpliwości, że udział w prawach i roszczeniach, które Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nie zalicza się do praw wymienionych w przytoczonym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni dokona sprzedaży nabytych w drodze spadku praw i roszczeń do udziału w gruncie nieruchomości, z tytułu których uzyska przychód z praw majątkowych (o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W wyniku powyższego, otrzymane lub postawione do dyspozycji Wnioskodawczyni pieniądze, z tytułu sprzedaży praw i roszczeń o zwrot nieruchomości, będą stanowić przychód w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że kwota uzyskana z tytułu sprzedaży nabytych w drodze spadku udziału w prawach i roszczeniach do gruntu stanowić będzie przychód z tytułu sprzedaży praw majątkowych, który będzie podległ opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dochód z praw majątkowych podlega kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i należy je wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, sprzedaż udziału we własności budynku nie będzie w ogóle stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast sprzedaż udziału w prawach i roszczeniach do gruntu stanowić będzie przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, który podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy wskazać, że odpowiedź na pytanie Nr 2 staje się bezprzedmiotowa, bowiem Wnioskodawczyni nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu zbycia udziału w budynku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.