Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.536.2018.1.LS
z 13 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2018 r., (data wpływu 12 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z działem spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z działem spadku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest synem Barbary S., która zmarła w dniu 16 listopada 2013 r. Spadek po zmarłej Barbarze S. odziedziczyli na podstawie ustawy: mąż Jan S. w 1/3, syn Tomasz S. w części 1/3 i Wnioskodawca - syn zmarłej w 1/3 części.

Na podstawie Prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego, Janowi S. przysługiwał udział 4/6, a Wnioskodawcy i Tomaszowi S. - po 1/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym o powierzchni użytkowej 44,7 mkw i o wartości 360.000,00 zł.

W dniu 13 stycznia 2016 r. Jan S. darował swój udział 4/6 części w przedmiotowym prawie na rzecz syna Tomasza S. na podstawie aktu notarialnego. Spadkobiercy złożyli w terminie zeznanie SD-Z2 we właściwym urzędzie skarbowym. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał w dniu 14 lipca 2016 r. zaświadczenie Wnioskodawcy stwierdzające, że podatek od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia po zmarłej matce Barbarze S., obejmujący 1/6 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego w W., przy ul. M., nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie od podatku.

W dniu 27 lipca 2016r. spadkobiercy zawarli w formie aktu notarialnego umowę zniesienia współwłasności prawa ze spłatą w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z prawami z nim związanymi nabył w całości Tomasz S., syn zmarłej Barbary S.

Zniesienie współwłasności prawa nastąpiło za spłatą w kwocie 60.000,00 złotych, którą Tomasz S. dokonał na rzecz Wnioskodawcy.

Spłata, którą otrzymał Wnioskodawca wynosiła 1/6 wartości udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego i odpowiada wysokości udziału przypadającego Wnioskodawcy w masie spadkowej. Wartość spłaty otrzymanej przez Wnioskodawcę od Tomasza S. odpowiada dokładnie wartości udziału w masie spadkowej. W skład masy spadkowej nie weszły inne rzeczy ruchome, nieruchomości lub prawa poza wyżej opisanym udziałem w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% kwoty spłaty. Wnioskodawca nadmienia, że spłata wynosiła 60.000,00 zł, co dokładnie odpowiada udziałowi w spadku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie w drodze odpłatnego działu spadku będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako odpłatne zbycie przed upływem 5 lat od daty nabycia, jeżeli spłata będzie równa wartości udziału Wnioskodawcy w nieruchomości nabytej w spadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego podziału spadku.

Na analogiczną sytuację w stosunku do mojej została wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2017 r. o sygn. 0111/KDIB-2-2.4011.78.2017.1.K.K z której wynika, że podatnik nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz praw majątkowych za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest synem Barbary S., która zmarła w dniu 16 listopada 2013 r. Spadek po zmarłej Barbarze S. odziedziczyli na podstawie ustawy: mąż Jan S. w 1/3, syn Tomasz S. w części 1/3 i Wnioskodawca - syn zmarłej w 1/3 części. Na podstawie Prawomocnego postanowienia Sądu z dnia 9 września 2014 r., Janowi S. przysługiwał udział 4/6, a Wnioskodawcy i Tomaszowi S. - po 1/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym o powierzchni użytkowej 44,7 mkw i o wartości 360.000,00 zł. W dniu 13 stycznia 2016 r. Jan S. darował swój udział 4/6 części w przedmiotowym prawie na rzecz syna Tomasza S. na podstawie aktu notarialnego. W dniu 27 lipca 2016 r. spadkobiercy zawarli w formie aktu notarialnego umowę zniesienia współwłasności prawa ze spłatą w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z prawami z nim związanymi nabył w całości Tomasz S., syn zmarłej Barbary S. Zniesienie współwłasności prawa nastąpiło za spłatą w kwocie 60.000,00 złotych, którą Tomasz S. dokonał na rzecz Wnioskodawcy. Spłata, którą otrzymał Wnioskodawca wynosiła 1/6 wartości udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego i odpowiada wysokości udziału przypadającego Wnioskodawcy w masie spadkowej. Wartość spłaty otrzymanej przez Wnioskodawcę od Tomasza S. odpowiada dokładnie wartości udziału w masie spadkowej. W skład masy spadkowej nie weszły inne rzeczy ruchome, nieruchomości lub prawa poza wyżej opisanym udziałem w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% kwoty spłaty. Wnioskodawca nadmienia, że spłata wynosiła 60.000,00 zł, co dokładnie odpowiada udziałowi w spadku.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów Kodeksu.

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Wyjaśnić przy tym należy, że okoliczność, że dział spadku następuje ze spłatą od spadkobiercy nabywającego na wyłączną własność składniki majątkowe wchodzące w skład spadku na rzecz drugiego spadkobiercy powoduje, że czynność taka ma charakter odpłatny. Nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymania takiej spłaty. W sytuacji, w której spłata równa jest wartości udziału w spadku i nie przekracza go, podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W takim przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że skoro suma spłaty przyznana na rzecz Wnioskodawcy w związku z działem spadku, nie przekroczy Jego udziału w spadku - co wynika z treści wniosku - to w opisanej sytuacji nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od otrzymanej kwoty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.