2018.11.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.509.2018.1.ASZ
z 19 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2018 r. (data wpływu 18 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zawieranymi umowami o pracę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 października 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.443.2018.1.ASZ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 9 października 2018 r. (data doręczenia 9 października 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 15 października 2018 r. (data wpływu 18 października 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 15 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Urząd Gminy kierowany jest przez Wójta i jest urzędniczym aparatem pomocniczym Gminy. Urząd Gminy nie posiada podmiotowości prawnej, nie może zawierać umów cywilnoprawnych. Przysługuje mu status pracodawcy wobec pracowników samorządowych zatrudnionych w Urzędzie, zgodnie z Kodeksem Pracy.

Umowy cywilnoprawne zawiera Gmina jako osoba prawna zaciągając zobowiązania z innymi podmiotami zewnętrznymi, w tym z osobami fizycznymi oraz z pracownikami Urzędu. Gmina będąca osobą prawną działa w obrocie prawnym poprzez swoje organy. Organem Gminy właściwym do reprezentowania Gminy w stosunkach prawnych z innymi podmiotami zewnętrznymi jest Wójt, który zawierając umowę cywilnoprawną z podmiotem zewnętrznym działa w imieniu i na rzecz Gminy jako jej reprezentant.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1432), gmina wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Natomiast stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina posiada osobowość prawną.

Zgodnie z art. 3 Kodeksu Pracy, pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Dla pracowników samorządowych, którzy swe zadania wykonują w ramach organizacji urzędu gminy pracodawcą jest ten urząd gminy. Dotyczy to także wójta i skarbnika gminy, do których wyraźnie w tym zakresie odnosi się art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 ustawy o pracownikach samorządowych. Pracownicy wykonujący swą pracę w jednostkach organizacyjnych wyodrębnionych z urzędu gminy są pracownikami tych jednostek organizacyjnych, a kierownicy tych jednostek są władni zawierać i rozwiązywać umowy o pracę.

W piśmie z dnia 15 października 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca dodał, że wskazane we wniosku umowy cywilnoprawne mogą być zawierane:

z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, niebędącą pracownikiem Urzędu,

z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, niebędącą pracownikiem Urzędu, przy czym zakres prac wykonywanych w ramach umowy cywilnoprawnej wykracza poza prowadzoną działalność gospodarczą,

z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i będącą jednocześnie pracownikiem Urzędu,

z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, będącą pracownikiem Urzędu, przy czym zakres prac wykonywanych w ramach umowy cywilnoprawnej wykracza poza prowadzoną działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytania nr 1a-1d zostały ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

płatnik

Kto jest płatnikiem podatku dochodowego dla pracowników samorządowych?
Czy płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych wynikającego z umów cywilnoprawnych może być Urząd Gminy prowadzący obsługę organu?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast wniosek w zakresie pytań nr 1a-1d i nr 3 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, pracownicy samorządowi wykonują swoje zadania w ramach organizacji urzędu gminy, dotyczy to także wójta i skarbnika gminy, do których wyraźnie w tym zakresie odnosi się art. 4 ust 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 ustawy o pracownikach samorządowych. Pracownicy wykonujący swą pracę w jednostkach organizacyjnych wyodrębnionych z urzędu gminy są pracownikami tych jednostek organizacyjnych a kierownicy tych jednostek są władni zawierać i rozwiązać umowy o pracę.

Dla osób zatrudnionych w urzędzie gminy lub miasta pracodawcą jest ten urząd. Tak wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 grudnia 1992 r. (I PRN 52/92 PiZS 1993/5/96), stwierdzając, że zakładem pracy dla pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędzie gminy jest ten urząd, a nie burmistrz czy wójt będący kierownikiem tego urzędu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że pracownicy samorządowi są zatrudniani w Urzędzie, zakładem pracy dla tych osób jest Urząd Gminy i to na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy. Zgodnie bowiem z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi, w pkt 1 wymienia się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika – zgodnie z art. 12 ust. 4 tej ustawy – uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (art. 38 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe: obliczenie, pobranie, wpłacenie podatku, zaliczki lub raty.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Urząd Gminy kierowany jest przez Wójta i jest urzędniczym aparatem pomocniczym Gminy. Urząd Gminy nie posiada podmiotowości prawnej, nie może zawierać umów cywilnoprawnych. Przysługuje mu status pracodawcy wobec pracowników samorządowych zatrudnionych w Urzędzie, zgodnie z Kodeksem Pracy. Gmina będąca osobą prawną działa w obrocie prawnym poprzez swoje organy. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1432), gmina wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Natomiast stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina posiada osobowość prawną. Zgodnie z art. 3 Kodeksu Pracy, pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Dla pracowników samorządowych, którzy swe zadania wykonują w ramach organizacji urzędu gminy pracodawcą jest ten urząd gminy. Dotyczy to także wójta i skarbnika gminy, do których wyraźnie w tym zakresie odnosi się art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 ustawy o pracownikach samorządowych. Pracownicy wykonujący swą pracę w jednostkach organizacyjnych wyodrębnionych z urzędu gminy są pracownikami tych jednostek organizacyjnych, a kierownicy tych jednostek są władni zawierać i rozwiązywać umowy o pracę.

W rozpatrywanej sprawie należy podkreślić, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.), pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Zatem, pracodawcą mogą być osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne, które zatrudniają pracowników.

Przyjmuje się, że jednostki organizacyjne, aby być pracodawcą, muszą mieć ukształtowaną strukturę organizacyjną oraz posiadać źródła finansowania niezbędne dla prowadzenia działalności i umożliwiające wywiązywanie się ze zobowiązań wynikających ze stosunku pracy, w tym samodzielnego zatrudniania pracowników.

Gmina, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, gmina posiada osobowość prawną.

Jednakże gmina nie może być traktowana jako zakład pracy, w rozumieniu art. 3 ww. Kodeksu pracy, albowiem jak wskazano powyżej zakładem pracy może być tylko odpowiednio wyodrębniona jednostka organizacyjna zatrudniająca pracowników.

Status prawny pracowników samorządowych określa ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1260, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ustawy stosuje się do pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, jednostkach pomocniczych gmin, gminnych jednostkach budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych.

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 1 lit c) i pkt 2 tej ustawy, pracownicy samorządowi są zatrudniani na podstawie wyboru w urzędzie gminy: wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca (Gmina) nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników samorządowych zatrudnionych w Urzędzie Gminy.

Należy zauważyć, że zakładem pracy dla ww. pracowników jest Urząd Gminy i to na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin