Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.710.2018.1.AT
z 21 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2018 r. (data wpływu 24 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego w drodze licytacji (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego w drodze licytacji (…).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dłużnik, Pan …, data urodzenia: …., PESEL …, jest właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr …, składającego się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju o łącznej powierzchni użytkowej … m². Przedmiotowy lokal usytuowany jest na … piętrze w budynku położonym w …, przy ul. …, stanowiącym część składową nieruchomości gruntowej obejmującej działkę ewidencyjną nr …. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego objęte jest księgą wieczystą nr …, prowadzoną przez Sąd Rejonowy w …, …. Lokal znajduje się w zasobach … z siedzibą w … przy ul. …. Dla nieruchomości gruntowej prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w …, …., księga wieczysta nr ….

Lokal służy celom mieszkalnym.

Dłużnik złożył oświadczenie, iż utrzymuje się z zasiłku stałego, mieszkanie odziedziczył po rodzicach - postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku Sąd Rejonowy w … …, mieszkanie nie było przedmiotem najmu albo innych umów. Dłużnik nie prowadził działalności gospodarczej.

Zgodnie z informacją od ZUS Inspektorat w … z dnia … sierpnia 2018 r. dłużnik pobiera świadczenie z ….

Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2018 r. (sygn. akt I FSK 768/16 oraz I FSK 798/16), organ podatkowy winien wydać interpretację wskazującą co powinien zrobić komornik, gdy nie może on uzyskać informacji niezbędnych do ustalenia obowiązku podatkowego dłużnika, a zamierza sprzedać zajętą mu nieruchomość.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie.

Czy sprzedaż lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr …, składającego się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju o łącznej powierzchni użytkowej … m² (przedmiotowy lokal usytuowany jest na … piętrze w budynku położonym w …, przy ul. …, stanowiącym część składową nieruchomości gruntowej obejmującej działkę ewidencyjną nr …) – objętego księgą wieczystą nr …, prowadzoną przez Sąd Rejonowy w …, … (lokal znajduje się w zasobach … z siedzibą w … przy ul. …, dla nieruchomości gruntowej prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w …, …, księga wieczysta nr …), w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego, podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr …, składającego się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju o łącznej powierzchni użytkowej … m² (przedmiotowy lokal usytuowany jest na … piętrze w budynku położonym w …, przy ul. …, stanowiącym część składową nieruchomości gruntowej obejmującej działkę ewidencyjną nr …. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego objęte jest księgą wieczystą nr …, prowadzoną przez Sąd Rejonowy w …, …. Lokal znajduje się w zasobach … z siedzibą w … przy ul. …. Dla nieruchomości gruntowej prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w …, …, księga wieczysta nr …) – nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Wnioskodawca wskazał, że dłużnik jest właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącym część składową nieruchomości gruntowej (obejmującej działkę ewidencyjną nr …). Lokal służy celom mieszkalnym. Dłużnik złożył oświadczenie, iż utrzymuje się z zasiłku stałego, mieszkanie odziedziczył po rodzicach, nie było ono przedmiotem najmu albo innych umów. Dłużnik nie prowadził działalności gospodarczej. Zgodnie z informacją od ZUS dłużnik pobiera świadczenie z ….

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionych okoliczności sprawy stwierdzić należy, że aktualny sposób używania przez dłużnika lokalu mieszkalnego (…) objętego licytacją nie wyczerpuje znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z treści wniosku nie wynika również, aby dłużnik (w przeszłości) wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu tego przepisu przedmiotowy lokal mieszkalny. Tym samym dostawa lokalu, w drodze licytacji, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W opisanej sytuacji dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika. Zatem sprzedaż licytacyjna jest sprzedażą majątku osobistego dłużnika, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania, wobec czego Wnioskodawca (komornik sądowy) nie jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.