Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.459.2018.2.DA
z 20 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu oraz zastosowania zwolnienia od podatku w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości ‒ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu oraz zastosowania zwolnienia od podatku w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 października 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.459.2018.1.DA, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 24 października 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 października 2018 r.), zaś w dniu 6 listopada 2018 r. zostało złożone osobiście przez Wnioskodawczynię pismo stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 14 września 1997 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. W dniu 8 grudnia 2009 r. nastąpiło nabycie spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni, Wydział II Cywilny w ..., sygn. akt. .... Matka, bracia L. i J. oraz Wnioskodawczyni nabyli spadek w 1/4 części każdy. Postanowienie jest prawomocne z dniem 30 grudnia 2009 r. Rodzice byli współwłaścicielami, więc Wnioskodawczyni nabyła 1/8 całości. Zgodnie z przepisami podatek od spadku został zapłacony.

W dniu 8 grudnia 2013 r. zmarł brat Wnioskodawczyni  L., który był kawalerem i nie miał dzieci. Po zmarłym bracie w skład masy spadkowej wchodziła jego część z nabycia spadku po ojcu, nie posiadał on innych działek i nieruchomości. Po jego śmierci został sporządzony akt poświadczenia dziedziczenia w dniu 9 sierpnia 2017 r., na skutek którego matka nabyła spadek w 1/2 części, a brat J. i Wnioskodawczyni w 1/4 części. Zgodnie z przepisami podatek od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia po zmarłym bracie nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie z podatku i dostarczono zaświadczenie z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego, które to potwierdza.

W skład masy spadkowej wchodziły dwie działki, tj. działka nr 4243 oraz działka z budynkiem mieszkalnym (w którym mieszka Wnioskodawczyni) i budynkiem gospodarczym.

W dniu 25 września 2017 r. przeprowadzono dział spadku i zniesienie współwłasności, gdzie matka i brat Wnioskodawczyni oświadczają, że dokonują działu spadku po mężu (względnie ojcu) i po synu (względnie bracie) oraz zniesienie współwłasności w ten sposób, że całą tą nieruchomość nabywa Wnioskodawczyni i nie następują pomiędzy nimi żadne spłaty lub dopłaty. Zgodnie z przepisami podatek od spadków i darowizn nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie z podatku i dostarczono zaświadczenie z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego, które to potwierdza.

W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabywa 7/8 części, ponieważ wcześniej była już w posiadaniu 1/8 części, po rozprawie o nabycie spadku z dnia 8 grudnia 2009 r.

W dniu 29 sierpnia 2018 r. została sporządzona umowa sprzedaży nieruchomości składającej się z działki nr 4243, o pow. ... ha. Ww. działka znajduje się w ... i stanowią ją grunty orne. Na działce tej nie było nigdy żadnych zabudowań. Przedmiotowa działka nr 4243 w dniu zbycia była tylko własnością Wnioskodawczyni.

Działka została sprzedana gminie, a wójt gminy w jej imieniu ją nabywa i oświadcza, że umowa zostaje zawarta w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, a nabycie następuje w związku z roszczeniem Wnioskodawczyni dotyczącym wejścia w życie planu zagospodarowania przestrzennego gminy obowiązującego od dnia 30 września 2012 r., zgodnie z którym przedmiotowa działka została przeznaczona pod przebieg nowo projektowanej drogi, co wiąże się z realizacją celu publicznego wskazanego w art. 6 pkt 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, a także zadania własnego gminy określonego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zbycie działki na cel publiczny nastąpiło w całości, gdyż w planach przeznaczona ona jest pod rondo i trzy drogi do niego prowadzące i nie nadaje się w żadnej części do wykorzystania na dotychczasowe cele. Wartość ww. działki nr 4243 oszacowana została przez rzeczoznawcę z gminy. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową działkę jako osoba nieprowadząca żadnej działalności gospodarczej, tj. zbycie nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku ze sprzedażą działki gminie przed upływem 5 lat od jej otrzymania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, 1/8 część działki nie podlega opodatkowaniu, gdyż upłynęło 5 lat od nabycia udziału w spadku (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż na rzecz gminy 7/8 części działki na cele publiczne (przebieg nowo projektowanej drogi) podlega opodatkowaniu, jednakże przychód z tej sprzedaży korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podaje, że wolne od podatku są przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

−jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w spadku po ojcu zmarłym w dniu 14 września 1997 r. Wnioskodawczyni wraz ze swoją matką oraz dwoma braćmi nabyła udział wynoszący 1/4 w masie spadkowej. W dniu 8 grudnia 2013 r. zmarł brat Wnioskodawczyni, a spadek po nim na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 9 sierpnia 2017 r. nabyła matka Wnioskodawczyni w 1/2 części oraz Wnioskodawczyni i Jej drugi brat w 1/4 części. W skład masy spadkowej wchodziły dwie działki, tj. działka nr 4243 oraz działka z budynkiem mieszkalnym (w którym mieszka Wnioskodawczyni) i budynkiem gospodarczym.

W dniu 25 września 2017 r. Wnioskodawczyni zawarła z pozostałymi spadkobiercami umowę działu spadku i zniesienia współwłasności, na mocy której dokonano działu spadku po zmarłym ojcu i bracie Wnioskodawczyni, w wyniku której Wnioskodawczyni nabyła działkę nr 4243, o pow. ... ha, na wyłączną własność bez spłat i dopłat. W dniu 29 sierpnia 2018 r. na mocy umowy sprzedaży zawartej na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami Wnioskodawczyni zbyła na rzecz gminy ww. nieruchomość. Przedmiotowa działka nr 4243, zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, znajdowała się w obszarze przeznaczonym pod budowę drogi, co wiązało się z realizacją celu publicznego wskazanego w art. 6 pkt 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, a także zadania własnego gminy określonego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zbycie działki na cel publiczny nastąpiło w całości, gdyż w planach przeznaczona ona jest pod rondo i trzy drogi do niego prowadzące i nie nadaje się w żadnej części do wykorzystania na dotychczasowe cele. Wartość ww. działki nr 4243 oszacowana została przez rzeczoznawcę z gminy.

Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową działkę jako osoba nie prowadząca działalności gospodarczej, tj. zbycie nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków, należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Stosownie do art. 924 Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast w myśl art. 925 Kodeksu spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom na wyłączną własność lub współwłasność. Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa w drodze działu spadku w części przekraczającej udział spadkowy (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem.

Zatem, nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy stanowi nabycie w drodze działu spadku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny, jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Stosownie do art. 195 ww. Kodeksu, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego ‒ art. 196 § 2 tej ustawy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej na własność lub współwłasność, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy (nieruchomości) wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Skoro w omawianej sprawie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła od matki i brata należące do nich udziały, to dzień dokonania działu spadku i zniesienia współwłasności utożsamiać należy z nabyciem przez Wnioskodawczynię udziałów należących uprzednio do matki i brata.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów w przedmiotowej nieruchomości (tj. działce nr 4243) nastąpiło w następujących datach:

• w dniu 14 września 1997 r. ‒ w drodze spadku po ojcu,
  

• w dniu 8 grudnia 2013 r. ‒ w drodze spadku po bracie,
  

• w dniu 25 września 2017 r. ‒ w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności.
  
  

Wobec powyższego, dokonane w 2018 r. odpłatne zbycie udziału w nieruchomości (tj. działce nr 4243) nabytego w spadku po zmarłym w 1997 r. ojcu, nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ czynność ta będzie miała miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. Zatem, odpłatne zbycie tego udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości nabytego w spadku po zmarłym w 2013 r. bracie oraz udziału nabytego w drodze działu spadku i zniesieniu współwłasności w 2017 r., z uwagi na fakt, że zostało dokonane przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowić będzie źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z kolei, stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Wobec powyższego, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystarczy wyłącznie fakt, że nieruchomość zostanie odpłatnie zbyta na cele publiczne. Z analizy tego przepisu wynika bowiem, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
  

• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

W sytuacji, gdy spełniony zostanie tylko jeden z ww. warunków albo nie zostanie spełniony żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Zauważyć należy, że zasady ograniczania i pozbawiania praw do nieruchomości oraz przekazywania nieruchomości na cele publiczne zostały uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ww. ustawy, celem publicznym jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

W myśl natomiast art. 112 ust. 1 ww. ustawy – przepisy rozdziału 4 tej ustawy (wywłaszczanie nieruchomości) stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ww. ustawy – wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3 ww. ustawy).

Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana nieruchomość zamienna (art. 114 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na wniosek jednostki samorządu terytorialnego rokowania, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają ich organy wykonawcze (art. 114 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, w przypadku nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne może zostać wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane w przypadku, gdy cele publiczne nie mogą być osiągnięte w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy.

Zatem, wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane tylko wówczas, gdy prawo do nieruchomości położonej na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne nie może być nabyte w drodze umowy. Jednak przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego powinny zostać podjęte próby nabycia nieruchomości w drodze umowy, przez przeprowadzenie rokowań z podmiotem, któremu przysługuje prawo do nieruchomości niezbędnej dla osiągnięcia celu publicznego.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotowa nieruchomość jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczona pod przebieg nowo projektowanej drogi, a jej zakup przez gminę został dokonany dla realizacji celu publicznego. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami – jak już wyżej wskazano – celem publicznym jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne.

W analizowanym stanie faktycznym dokonane w 2018 r. odpłatne zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości (tj. działce nr 4243), nabytego w drodze działu spadku i zniesieniu współwłasności, nastąpiło przed upływem 2 lat od daty nabycia przez Wnioskodawczynię tych udziałów w nieruchomości. Jednak w związku z tym, że w przedmiotowej sprawie nabycie udziałów w nieruchomości przez Wnioskodawczynię w drodze spadku oraz działu spadku i zniesienia współwłasności nastąpiło nieodpłatnie ‒ należy stwierdzić, że nie wystąpi sytuacja, w której cena nabycia udziałów w nieruchomości będzie niższa niż 50% ceny zbycia. Oznacza to, że do dokonanego odpłatnego zbycia na cele uzasadniające wywłaszczenie udziałów w nieruchomości nabytych w 2013 r. w drodze spadku po bracie i w 2017 r. w dziale spadku i zniesieniu współwłasności, znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, dokonane przez Wnioskodawczynię w 2018 r. odpłatne zbycie udziału w działce nr 4243 nabytego w spadku po zmarłym w 1997 r. ojcu, nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ czynność ta miała miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w przedmiotowej działce nabytego w 2013 r. w drodze spadku po zmarłym bracie oraz udziału nabytego w 2017 r. w drodze działu spadku i zniesieniu współwłasności, dokonane na rzecz gminy i na cele uzasadniające wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości nabytych w spadku po bracie oraz w wyniku przeprowadzonego działu spadku i zniesieniu współwłasności, na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Oznacza to, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.