Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.235.2018.1.MAZ
z 3 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2018 r. (data wpływu – 8 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do produkcji ciepła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do produkcji ciepła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka jest przedsiębiorstwem energetycznym prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie zaopatrzenia w ciepło, która obejmuje:

1. wytwarzanie ciepła na podstawie koncesji z dnia …., ze zmianami,
2. przesyłanie i dystrybucję ciepła na podstawie koncesji z dnia …., ze zmianami.
   
   

W ramach prowadzonej działalności Spółka posiada dwie kotłownie opalane węglem kamiennym, o mocy cieplnej zainstalowanej około 15 MW i około 16 MW.

Spółka prowadzi rozliczenia z odbiorcami ciepła na podstawie cen i stawek opłat zawartych w taryfie zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Do produkcji Spółka wykorzystuje węgiel kamienny o kodzie CN 2701 (wyroby węglowe). Dostawa węgla kamiennego odbywa się na podstawie zawartej umowy na dostarczanie węgla kamiennego. Dostawa wyrobów węglowych, jak i ich nabycie przez Spółkę odbywa się z zachowaniem wymogów formalnych i dokumentacyjnych, o których mowa w art. 31a ust. 3-4 ustawy [z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1114, ze zm.; dalej jako: „ustawa”)]. W skali całego przedsiębiorstwa w 2017 roku udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wyniósł 36%.

Spółka jest objęta obowiązkiem nabycia i umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej na podstawie przepisów o efektywności energetycznej. W 2015 roku Spółka zrealizowała powyższy obowiązek poprzez uiszczenie opłaty zastępczej. Przedmiotowy obowiązek w 2016 roku został zrealizowany poprzez uiszczenie opłaty zastępczej oraz zakup i umorzenie świadectw efektywności energetycznej. Spółka dochowała przy tym ustawowych warunków oraz terminów realizacji przedmiotowych obowiązków (wynikających z przepisów o efektywności energetycznej).

W 2017 r. Spółka zamierza zrealizować obowiązek wynikający z przepisów o efektywności energetycznej poprzez uiszczenie opłaty zastępczej lub zakup i umorzenie świadectw efektywności energetycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r., Spółka może korzystać ze zwolnienia od akcyzy w stosunku do nabycia wyrobów węglowych zużywanych do produkcji ciepła?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r., Spółka może korzystać ze zwolnienia od akcyzy w stosunku do nabycia wyrobów węglowych zużywanych do produkcji ciepła.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2017 r., zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

W związku z powyższym podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r., obok zużywania wyrobów węglowych do celów opałowych, powinien spełniać również kumulatywnie przesłanki wynikające z ww. przepisu, to jest:

1. wypełniać warunki formalne, o których mowa w art. 31a ust. 3 i 4 ustawy,
2. spełniać definicję zakładu energochłonnego w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 31a ust. 7 ustawy,
3. wprowadzić w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej - stosownie do zapisów art. 31 c ustawy.
   
   

Ad 1.

Zgodnie z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, dostawa wyrobów węglowych, jak i ich nabycie przez Spółkę odbywa się zachowaniem wymogów formalnych i dokumentacyj-nych, o których mowa w art. 31a ust. 3-4 ustawy. W konsekwencji tego należy uznać, że pierwszy warunek został spełniony.

Ad 2.

Zgodnie z art. 31a ust. 7 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Należy zauważyć, że w skali całego przedsiębiorstwa w 2017 roku udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wyniósł 36%. Zatem skoro wyliczony wskaźnik energochłonności za rok 2017 przekroczy dla Spółki 10% oraz Spółka jest nie mniejsza niż zorganizowana część przedsiębiorstwa, stanowi ona zakład energochłonny w rozumieniu art. 31a ust. 7 ustawy.

Ad 3.

Zgodnie z art. 31c pkt 3 ustawy, za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że ustawa o efektywności energetycznej z 15 kwietnia 2011 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250) przestała obowiązywać z dniem 30 września 2016 r. Zastąpiła ją ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 23, z późn. [zm.], zwana dalej [jako]: „ustawa o efektywności energetycznej”).

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

Stosowanie do art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizują przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przedsiębiorstwa energetycznego sprzedającego ciepło odbiorcom końcowym, jeżeli łączna wielkość zamówionej mocy cieplnej przez tych odbiorców nie przekracza 5 MW w danym roku kalendarzowym (art. 10 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej). Z kolei stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, w zakresie:

1. 30% tego obowiązku za 2016 r.,
2. 20% tego obowiązku za 2017 r.,
3. 10% tego obowiązku za 2018 r.

-podmiot zobowiązany może zrealizować, uiszczając opłatę zastępczą.

Powyższe przepisy wskazują, że zwolnienie, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8, w związku z art. 31c pkt 3 ustawy, dotyczy podmiotów zobowiązanych do uzyskania i umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (zastąpionej przez ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej).

Zatem podmiotami uprawnionymi do zastosowania ww. zwolnienia są wszystkie podmioty zobowiązane do uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej (nie tylko te, które zrealizowały przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej, ale także te, które ich same nie zrealizowały, ale są zobowiązane do nabycia i umorzenia tych świadectw).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, jako podmiot zobowiązany do nabycia i umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej na podstawie przepisów o efektywności energetycznej, jest on uprawniony do zastosowania ww. zwolnienia bez względu na to, czy zrealizował przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej. Podstawą do nabycia prawa do wskazanego zwolnienia jest bowiem obowiązek Wnioskodawcy do nabycia i umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej.

Podsumowanie

Mając na uwadze spełnienie powyższych warunków, zdaniem Wnioskodawcy może on korzystać ze zwolnienia od akcyzy określonego w art. 31a ust. 1 pkt 8 [ustawy] w stosunku do nabycia wyrobów węglowych zużywanych do produkcji ciepła.

Należy zauważyć, że zaprezentowana przez Wnioskodawcę wykładnia warunków zwolnienia znajduje potwierdzenie także w interpretacjach przepisów prawa podatkowego:

• interpretacji indywidulanej z dnia 5 września 2017 r., nr 0111-KDIB3-3.4013.121. 2017.2.MS,
• interpretacji indywidulanej z dnia 9 listopada 2017 r. nr 0111-KDIB3-3.4013.184. 2017.1.MS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1114, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy – art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy.

W pozycji 19 załącznika nr 1 umieszczono - ex 2701 - węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy wynika, iż oznaczenie „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala je zaliczyć do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych – art. 10 ust. 1b ustawy.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.
   
   

Natomiast w myśl art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

W myśl art. 31a ust. 7 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wartość produkcji sprzedanej w roku 2017 oblicza się w sposób określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lipca 2016 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2017 (Dz.U. z 2016 r., poz. 1426, ze zm.), gdzie w dziale 1.46. „Działalność przemysłowa” pkt 5 i 6 określają, w odniesieniu do produkcji sprzedanej przemysłu:

• zakres podmiotowy - podmioty prowadzące działalność gospodarczą zaklasyfikowaną według PKD do działalności w zakresie górnictwa i wydobywania (sekcja B), przetwórstwa przemysłowego (sekcja C), wytwarzania i zaopatrywania w energię elektryczną, gaz, parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych (sekcja D), dostawy wody; gospodarowania ściekami i odpadami oraz działalności związanej z rekultywacją (sekcja E);
• zakres przedmiotowy - wartość produkcji sprzedanej w bieżących cenach bazowych, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług), pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu.
  
  

Stosownie natomiast do art. 31c ustawy, za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

1. Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. z 2017 r. poz. 568 i 1089 oraz z 2018 r. poz. 650) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
2. system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. poz. 1060);
3. uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. poz. 831 oraz z 2018 r. poz. 650), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej;
4. system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001;
5. system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001.
   
   

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. poz. 831, ze zm.; dalej jako: „ustawa o efektywności energetycznej”), podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizuje przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, w zakresie:

1. 30% tego obowiązku za 2016 r.,
2. 20% tego obowiązku za 2017 r.,
3. 10% tego obowiązku za 2018 r.

-podmiot zobowiązany może zrealizować, uiszczając opłatę zastępczą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym, zajmującym się wytwarzaniem, przesyłaniem i dystrybucją ciepła. Do produkcji ciepła Spółka wykorzystuje wyroby węglowe o kodzie CN 2701, nabywane i dostarczane z zachowaniem wymogów dokumentacyjnych i formalnych wskazanych w art. 31a ust. 3-4 ustawy. Udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Spółki wyniósł 36% w 2017 r. Wnioskodawca jest obowiązany, na podstawie ustawy o efektywności energetycznej, do nabywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub uiszczania opłaty zastępczej, których to obowiązków za lata 2015 i 2016 Spółka dochowała w terminie ustawowym. W 2017 r. Spółka zamierza zrealizować powyższe obowiązki poprzez uiszczenie opłaty zastępczej lub zakup i umorzenie świadectw efektywności energetycznej.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości skorzystania, na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, ze zwolnienia od akcyzy nabywanych wyrobów węglowych zużywanych do produkcji ciepła.

Mając na uwadze przytoczone przepisy ustawy wskazać należy, że podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, obok zużywania wyrobów węglowych do celów opałowych, których nabycie oraz udokumentowanie tego faktu nastąpiło zgodnie z art. 31a ust. 3-4 ustawy, powinien spełniać również kumulatywnie następujące przesłanki:

1. wypełniać definicję zakładu energochłonnego w rozumieniu zapisów art. 31a ust. 7 ustawy,
2. wprowadzić w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej – stosownie do zapisów art. 31c ustawy.
   
   

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdził, że wytwarza ciepło wykorzystując do tego celu węgiel kamienny. Oznacza to, że wyroby węglowe są zużywane w celu opałowym. Nabycie węgla i dokumentowanie tego faktu następuje z zachowaniem wymogów określonych w art. 31a ust. 3-4 ustawy. Udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej dla całego przedsiębiorstwa wynosił 36% w roku 2017, co oznacza, że wielkość tę należy odnieść do roku 2018. Zatem należy uznać, że Spółka wypełnia definicję zakładu energochłonnego, wskazaną w art. 31a ust. 7 ustawy – udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej przekracza wymagane 10% w roku 2017, poprzedzającym rok 2018, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Wnioskodawca, oprócz warunku formalnego, spełnia pierwszy z wymienionych warunków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy.

Wnioskodawca stwierdził również w treści wniosku, że nabywa i przedstawia do umorzenia świadectwa efektywności energetycznej lub też uiszcza opłatę zastępczą, co miało miejsce w latach 2015 i 2016. Obowiązek taki wynika dla Spółki, będącej przedsiębiorstwem energetycznym wytwarzającym ciepło, z art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej. Natomiast w przypadku roku 2017 Wnioskodawca stwierdził, że zamierza zrealizować obowiązek, uiszczenia opłaty zastępczej lub zakupu i umorzenia świadectw efektywności energetycznej, wynikający z przywołanych powyżej przepisów ustawy o efektywności energetycznej.

W efekcie uznać trzeba, że Spółka wprowadziła w życie jeden z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, wymieniony w art. 31c ust. 3 ustawy, wypełniając drugi z ww. warunków.

Reasumując należy stwierdzić, że zużywając wyroby węglowe do celów opałowych, a także wypełniając łącznie definicję zakładu energochłonnego oraz podmiotu zobowiązanego, uzyskującego i przedstawiającego do umarzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia od akcyzy przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie powyższego Organ pragnie wskazać, że możliwość korzystania w kolejnych latach ze zwolnienia od akcyzy dla wyrobów węglowych przeznaczonych na cele opałowe, na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, wymaga spełniania w każdym kolejnym roku warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.