Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.414.2018.2.AD
z 5 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 października 2018 r. (data wpływu – 29 października 2018 r.), uzupełnionym 22 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zatrzymania zysku wypracowanego przez spółkę jawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczącej skutków podatkowych zatrzymania zysku wypracowanego przez spółkę jawną.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 21 listopada 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.414.2018.1.AD wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 22 listopada 2018 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

D. spółka jawna prowadząca działalność z siedzibą w miejscowości B., zwana dalej Spółką, Stroną lub Wnioskodawcą, prowadzi działalność handlową, a głównym przedmiotem tej działalności jest sprzedaż detaliczna paliw pojazdów silnikowych na stacji paliw. Wspólnikami Spółki są wyłącznie trzy osoby fizyczne, a udziały w uzyskanych przez Spółkę zyskach oraz poniesionych kosztach w danym roku obrotowym są równe.

Umowa Spółki nie stanowi, iż Spółka jest zobowiązana do tworzenia kapitałów, np. kapitału zapasowego, kapitału z tytułu wypłaconego wspólnikom zysku itp.

W roku obrotowym 2017 Spółka prowadziła księgi rachunkowe na zasadach określonych ustawą o rachunkowości.

W roku 2018 Spółka sporządziła zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o rachunkowości sprawozdanie finansowe za rok obrotowy 2017. Z ww. sprawozdania wynika, iż Spółka za rok obrotowy uzyskała zysk netto w kwocie 61.130,75 zł. Sprawozdanie finansowe zostało zatwierdzone przez Wspólników Spółki 22 marca 2018 r. a uzyskany przez Spółkę zysk za rok obrotowy 2018 (winno być: 2017) został podzielony w częściach równych dla każdego wspólnika po 20.376,92 zł. Zgromadzenie Wspólników postanowiło, iż Wnioskodawca wypłaty zysku dla każdego wspólnika za rok 2017 dokona w roku 2018 lub też w latach obrotowych następnych.

W piśmie z 21 listopada 2018 r. (data wpływu – 22 listopada 2018 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zatrzymanie uzyskanego zysku przez Spółkę za rok 2017 nie wiązało się z wniesieniem lub też podwyższeniem wkładów przez wspólników.

Zatrzymanie uzyskanego przez Spółkę zysku za rok 2017 z przeznaczeniem na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej nie zostało potraktowane przez wspólników jako: pożyczka udzielona przez wspólników spółce jawnej, jako dopłata, jako depozyt nieprawidłowy lub też jako oddanie Wnioskodawcy przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

Wnioskodawca wskazał również, że zatrzymany przez spółkę jawną zysk za rok 2017, pomimo jego podzielenia, nie został wypłacony wspólnikom spółki jawnej tylko na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników, która została podjęta do 22 marca 2018 r. Wnioskodawca ww. zysk za rok obrotowy 2017 uzyskany przez Spółkę jawną przeznaczył na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej Strony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy niewypłacenie po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Spółki za rok obrotowy 2017 wspólnikom 22 marca 2018 r. całości uzyskanego przez Spółkę zysku netto za ww. rok obrotowy, spowodowało powstanie obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, co skutkowało obowiązkiem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz obowiązkiem zapłaty przez Spółkę za marzec 2018 r. należnego podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, niewypłacenie wspólnikom przez Stronę całości uzyskanego przez Wnioskodawcę zysku netto za ww. rok obrotowy, nie spowodowało powstania obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz nie skutkowało obowiązkiem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, oraz obowiązkiem zapłaty przez Spółkę należnego podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 28 Kodeksu spółek handlowych, majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte w trakcie jej istnienia. Zgodnie z przepisem art. 48 § 2 Kodeksu, wkład wspólnika może też polegać na dokonaniu innych świadczeń, ale aby wkład uległ zwiększeniu, winna być zmieniona umowa spółki, której to umowy zmiana, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) w związku z ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku do czynności cywilnoprawnych, może skutkować powstaniem obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, niewypłacenia przez Spółkę 22 marca 2018 r. całości zysku wspólnikom nie można uznać za zmianę umowy Spółki oraz nie można także uznać za udzielenie przez wspólników Stronie pożyczki, która mogłaby być także opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Nie wypłacony przez Wnioskodawcę wspólnikom zysk 22 marca 2018 r. nie jest to – w opinii Strony – depozyt nieprawidłowy, który to depozyt na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest opodatkowany ww. podatkiem według stawki w wysokości 2%.

Reasumując, należy uznać, iż niewypłacenie wspólnikom przez Stronę, po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Spółki za rok obrotowy 2017, w dniu 22 marca 2018 r. całości uzyskanego przez Wnioskodawcę zysku netto za ww. rok obrotowy, nie spowodowało powstania obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz nie skutkowało obowiązkiem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, oraz obowiązkiem zapłaty przez Spółkę za marzec 2018 r. należnego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem.

Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym podatkowi od czynności cywilnoprawnej podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, za zmianę umowy spółki uważa się – przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 4 pkt 9 cyt. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej – na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki:

1. przy zawarciu umowy – wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego,
2. przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy,
3. przy dopłatach – kwota dopłat,
4. przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika – kwota lub wartość pożyczki,
5. przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania – roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania,
6. przy przekształceniu lub łączeniu spółek – wartość wkładów do spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia albo wartość kapitału zakładowego spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia lub połączenia,
7. przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby – wartość kapitału zakładowego.
   
   

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stawka podatku wynosi od umowy spółki – 0,5%.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w roku 2018 Spółka jawna sporządziła sprawozdanie finansowe za rok obrotowy 2017, wg którego Spółka za rok obrotowy uzyskała zysk netto w kwocie 61.130,75 zł. Sprawozdanie finansowe zostało zatwierdzone przez Wspólników Spółki 22 marca 2018 r. a uzyskany przez Spółkę zysk za rok obrotowy został podzielony w częściach równych dla każdego wspólnika. Zgromadzenie Wspólników postanowiło, iż Wnioskodawca wypłaty zysku dla każdego wspólnika za rok 2017 dokona w roku 2018 lub też w latach obrotowych następnych.

Zatrzymanie uzyskanego zysku przez Spółkę za rok 2017 nie wiązało się z wniesieniem lub też podwyższeniem wkładów przez wspólników. Zatrzymanie uzyskanego przez Spółkę zysku za rok 2017 z przeznaczeniem na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej nie zostało potraktowane przez wspólników jako: pożyczka udzielona przez wspólników spółce jawnej, jako dopłata, jako depozyt nieprawidłowy lub też jako oddanie Wnioskodawcy przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania. Zatrzymany przez Spółkę zysk za rok 2017 pomimo jego podzielenia, nie został wypłacony wspólnikom tylko na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, ze zm.) każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika (art. 52 § 1 i 2 Kodeksu).

Należy wskazać, iż uchwała wspólników o pozostawieniu części czy całości zysku w spółce, co do zasady, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, chyba, że z jej treści wynika, że wspólnicy podjęli decyzję np. o przeznaczeniu go na powiększenie wysokości swoich wkładów.

Jak wynika z wniosku, pozostawienie zysku w Spółce nie wiąże się z wniesieniem, ani podwyższeniem wkładów przez wspólników spółki.

Zatrzymanie w Spółce wypracowanego zysku nie zostało także potraktowane przez wspólników jako pożyczka udzielona przez wspólników spółce, dopłata, depozyt nieprawidłowy ani jako oddanie spółce przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

W świetle powyższego, opisana we wniosku czynność przekazania wypracowanego zysku Wnioskodawcy na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej – skoro nie jest jedną z ww. czynności – nie stanowi zmiany umowy spółki i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek składania deklaracji oraz uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.