Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.743.2018.2.RK
z 4 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2018 r. (data wpływu 8 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem zabudowanej działki rolnej nr 18 o powierzchni 1,1688 ha. Działkę otrzymała w 1989 roku od swoich rodziców na mocy umowy przekazania posiadania gospodarstwa rolnego. Działka jest w posiadaniu rodziny od dziesiątek lat.

W dniu 09.08.1999 roku Sąd wydał postanowienie stwierdzające, że od dnia 02.10.1990 roku z mocy prawa Wnioskodawczyni nabyła przez zasiedzenie własność tej nieruchomości. W 2013 roku na podstawie wspólności ustawowej małżeńskiej do księgi wieczystej jako II współwłaściciel (od 1990 roku) został wpisany mąż Wnioskodawczyni.

Działka zawsze użytkowana była jako działka rolna (zarówno przez rodziców Wnioskodawczyni, jak Wnioskodawczynię i jej męża).

W wypisie z rejestru gruntów działka figuruje jako działka rolna (oznaczona symbolem R o powierzchni 1,0444 ha), a jedynie część działki o powierzchni 0,1244 ha oznaczona jest jako użytki rolne zabudowane (oznaczone symbolem B/R). Płacony jest podatek rolny i podatek od nieruchomości.

W 1995 roku na podstawie częściowego zniesienia współwłasności i darowizny Wnioskodawczyni otrzymała od swojej mamy również drugą działkę rolną (na majątek osobisty) o powierzchni 0,4481 ha. W przypadku tej działki Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnego działania marketingowego w celu sprzedaży. Nabywca sam odszukał i przedstawił Wnioskodawczyni propozycję kupna. Umowa ostateczna kupna została zawarta 29.03.2018 roku.

Przez te wszystkie lata Wnioskodawczyni wraz z mężem nie angażowali żadnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działki …. Działka nie jest podzielona, od kilkudziesięciu lat ogrodzona jest tylko część działki (0,1244 ha) zabudowana domem jednorodzinnym i zabudowaniami gospodarczymi, do posesji doprowadzona jest energia elektryczna i woda.

Działka nie była i nie jest przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawczyni ani mąż nie występowali nigdy o wydzielenie dróg, o zmianę przeznaczenia gruntu. Nie podejmowali nigdy aktywnego działania marketingowego zmierzającego do zbycia tej działki.

Nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej a tym bardziej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, Wnioskodawczyni i jej mąż nie są rolnikami ryczałtowymi. Wnioskodawczyni i jej mąż nie są podatnikami VAT. Oboje są już na emeryturze. Prawdopodobnie w najbliższym czasie zostanie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dzielnicy. Według przygotowanego planu zagospodarowania teren działki przeznaczony jest pod budownictwo mieszkaniowe.

Już w tej chwili zgłaszają się potencjalni chętni do kupna działki po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Po zatwierdzeniu miejscowego planu zagospodarowania Wnioskodawczyni wraz z mężem będą mieli zamiar sprzedać tą nieruchomość. Część uzyskanego przychodu mają zamiar wydać na własne cele mieszkaniowe - kupno mieszkania dla siebie mieszkania dla córki, która obecnie mieszka z nimi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tej działki dokonana po zatwierdzeniu miejscowego planu zagospodarowania (najprawdopodobniej na przełomie bieżącego roku) będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja sprzedaży tej działki nie powoduje uznania za podatnika podatku od towarów i usług a co za tym idzie obowiązku zapłaty podatku VAT od tej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawczyni zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy, w tym sprzedaż działki nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego i nie ma znamion działalności gospodarczej jako, że jedynym przychodem z takiej transakcji może być jedynie jednorazowy ewentualny zysk ze sprzedaży tej działki. Jest to zdarzenie incydentalne.

Art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT określa, że działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, spowoduje co prawda przekształcenie gruntu rolnego w grunt przeznaczony pod zabudowę ale jest niezależne od woli Wnioskodawczyni i jej męża.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności ze względu na to, że czynność tę wykonał jednorazowo a okoliczności nie wskazują na zamiar wykonywania jej w sposób ciągły.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nie podejmowali żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażowali żadnych środków podobnych do wykorzystywanych przez np. producenta, handlowca, usługodawcę, czy wykonywaniu czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, co mogłoby skutkować koniecznością uznania w rozumieniu art. 15 ust. 2 za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Nie prowadzili także żadnych czynności marketingowych.

Sprzedaż działki to zdarzenie incydentalne, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, sprzedaż następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawczyni wraz z mężem korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem a ta czynność nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej „ustawą o VAT” - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni na mocy postanowienia Sądu nabyła od dnia 02.10.1990 roku przez zasiedzenie własność nieruchomości zabudowanej działki rolnej nr 18. W 2013 roku na podstawie wspólności ustawowej małżeńskiej do księgi wieczystej jako II współwłaściciel (od 1990 roku) został wpisany mąż Wnioskodawczyni. Działka zawsze użytkowana była jako działka rolna. Przez te wszystkie lata Wnioskodawczyni wraz z mężem nie angażowali żadnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działki. Działka nie jest podzielona, od kilkudziesięciu lat ogrodzona jest tylko część działki (0,1244 ha) zabudowana domem jednorodzinnym i zabudowaniami gospodarczymi, do posesji doprowadzona jest energia elektryczna i woda. Działka nie była i nie jest przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawczyni ani mąż nie występowali nigdy o wydzielenie dróg, o zmianę przeznaczenia gruntu. Nie podejmowali nigdy aktywnego działania marketingowego zmierzającego do zbycia tej działki.

Nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej a tym bardziej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie są rolnikami ryczałtowymi. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie są podatnikami VAT. Oboje są już na emeryturze. Prawdopodobnie w najbliższym czasie zostanie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dzielnicy. Według przygotowanego planu zagospodarowania teren działki przeznaczony jest pod budownictwo mieszkaniowe.

Już w tej chwili zgłaszają się potencjalni chętni do kupna działki po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Po zatwierdzeniu miejscowego planu zagospodarowania Wnioskodawczyni wraz z mężem będą mieli zamiar sprzedać ww. nieruchomość. Część uzyskanego przychodu mają zamiar wydać na własne cele mieszkaniowe - kupno mieszkania dla siebie mieszkania dla córki, która obecnie mieszka z nimi.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą określenia, czy sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby ocenić, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy o VAT, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działki, której Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawczynię za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, nie podejmowała jakichkolwiek czynności zmierzających do podniesienia wartości działek ani żadnych działań marketingowych i reklamowych w stosunku do sprzedaży tych działek. Działka nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, bądź też innej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, działka użytkowana była jako działka rolna przez Wnioskodawczynię i jej małżonka. Jak wynika z opisu sprawy w stosunku do działki zostanie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, według którego działka stanowić będzie teren działki przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe (Wnioskodawczyni ani mąż nie wnioskowali o ustanowienie tego planu). Wobec powyższych okoliczności, należy uznać, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie sprzedaży tej działki, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT, będzie jedynie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji, sprzedaż działki …, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania 1 oznaczonego we wniosku nr 1, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, tj. osoby składającej wniosek. W związku z tym skutki określone w niniejszej interpretacji mogą dotyczyć tylko Zainteresowanej. Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskodawczyni nie może wywierać skutku prawnego dla Jej męża, w związku z tym, współwłaściciel chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z oddzielnym wnioskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.