Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.475.2018.2.ES
z 7 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 14 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 14 września 2018 r. (data wpływu 9 listopada 2018 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie z dnia 19 października 2018 r. Nr 0014-KDIP3-1.4011.475.2018.1.ES (data nadania 19 października 2018 r., data odbioru 5 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego działu spadku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego działu spadku.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącym stroną postępowania:
  A;
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  B;
  
  
  

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W lutym 2018 r. zmarł C, ojciec zainteresowanych tj. A i jej brata B.

Nabycie spadku, przez A. oraz jej brata zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 11 maja 2018 r., zarejestrowanym w dniu 11 maja 2018 roku w Rejestrze Spadkowym prowadzonym w systemie teleinformatycznym utworzonym przez Krajową Radę Notarialną.

Spadek po C. nabyli Córka Spadkodawcy A. oraz Syn Spadkodawcy B, w udziałach wynoszących po 1/2 (jednej drugiej) części spadku każde z nich, na podstawie testamentu własnoręcznego, sporządzonego w dniu 23 września 2016 roku.

W sierpniu 2018 r. A i jej brat otrzymali zaświadczenia wydane na podstawie art. 306a § 1 - § 4 oraz 306b § 1 w związku z art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, o zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W skład majątku, nabytego w udziale 1/2 przez każdego ze spadkobierców, w wartościach według stanu i wartości rynkowej na dzień nabycia spadku wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o pow. użytkowej 112,7 m² przy ulicy J. o wartości 1.127.000,00 zł oraz nieruchomość gruntowa o powierzchni 408 m² zabudowana budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 83,47 m² położona w Z. przy ul. F o wartości 300.000,00 złotych.

Oprócz wyżej wskazanych spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz nieruchomości, na odziedziczony majątek składały się środki pieniężne zarówno w walucie polskiej jak i w walucie obcej, jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych oraz akcje, o łącznej wartości 800.151,07 złotych, wycenionej na dzień nabycia spadku odpowiednio dla:

• środków pieniężnych w walucie polskiej - w wartości nominalnej,
• środków pieniężnych w walucie obcej - po średnich kursach walut,
• papierów wartościowych - po ich cenach rynkowych
• jednostek uczestnictwa - po aktualnej wycenie aktywów netto funduszu
  
  

Łączna wartość dziedziczonego majątku wynosiła na dzień nabycia spadku 2.227.151,07 złotych.

Za życia ojca, zarówno A jak jej brat otrzymywali darowizny, które po złożeniu stosownych deklaracji były objęte zwolnieniem od podatku od spadków i darowizn.

Spadkobiercy zamierzają zawrzeć umowę, na mocy której nastąpi dział spadku, po zmarłym ojcu Pani A i jej brata, co jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Strony zamierzają po uprzedniej wycenie w wartościach rynkowych na dzień działu spadku składników majątku wchodzących w skład masy spadkowej, tj. nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, papierów wartościowych, jednostek uczestnictwa oraz wartości pieniężnych w walucie polskiej i w walutach obcych dokonać działu spadku w ten sposób, że:

• Pani A stanie się wyłącznym właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz środków pieniężnych i aktywów finansowych o łącznej wartości odpowiadającej różnicy pomiędzy kwotą odpowiadającą 50% aktualnej na dzień działu spadku wartości rynkowej składników majątku stanowiących masę spadkową, a wartością przejętej na jej wyłączną własność nieruchomości.
  

• wyłącznie Panu B będzie przysługiwać spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz środków pieniężnych kwotą odpowiadającą 50% aktualnej na dzień działu spadku wartości rynkowej składników majątku stanowiących masę spadkową, a wartością przejętego wyłącznie na jego rzecz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.
  
  
  

Tym samym, w chwili działu spadku tak Pani A jak Pan B staną się wyłącznie uprawnionymi każde z nich do majątku o wartości równej 50% majątku pozostawionego przez ojca w dniu jego śmierci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dział spadku po ojcu na podstawie dziedziczenia testamentowego, w sposób opisany we wniosku, przeprowadzony pomiędzy rodzeństwem, spowoduje u któregokolwiek ze spadkobierców powstanie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, opisana we wniosku umowa o dział spadku u żadnej z zainteresowanych stron nie spowoduje powstania zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst Jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

• nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  

• spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  

• prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  

• innych rzeczy,
  

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazując, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości czy też spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu następuje z chwilą uzyskania własności nieruchomości bądź spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub prawa. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że moment przeniesienia własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Stosownie do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, ze zmianami) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 ww. ustawy, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będących przedmiotem spadku istotny jest dzień jego otwarcia, czyli dzień śmierci spadkodawcy.

W myśl natomiast art. 1035 Kodeksu cywilnego jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zastrzeżeniem przepisów tytułu VIII (art. 1036 - 1046) Kodeksu cywilnego.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Natomiast zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe, objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W przedstawionej we wniosku sytuacji nie zachodzi obowiązek zaliczenia na schedę spadkową darowizn otrzymanych za życia ojca albowiem art. 1039 § 1 Kodeksu cywilnego, znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku dziedziczenia ustawowego.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, iż dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje przyporządkowanie poszczególnych składników majątkowych wchodzących w skład masy spadkowej na rzecz poszczególnych spadkobierców). Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można nabyć własności rzeczy lub praw, tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

Z kolei, zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy lub prawa w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy lub praw. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Z powyższego wynika, że jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, dział spadku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia podlegającego opodatkowaniu. Dział spadku, w wyniku którego udział we współwłasności nieruchomości lub ruchomości bądź też udział we wspólności prawa nie zwiększył się, zmienia bowiem wyłącznie charakter własności, co zachodzi w opisanej we wniosku sytuacji.

W konsekwencji, należy uznać, że w stanie przyszłym opisanym we wniosku, do nabycia majątku po śmierci ojca doszło wyłącznie poprzez spadkobranie w drodze dziedziczenia testamentowego, a czynność ta zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest objęta przepisami ustawy o podatku dochodowym, zaś późniejszy dział spadku pomiędzy spadkobiercami nie stanowi jakiejkolwiek formy nabycia ponad przysługujący każdemu ze spadkobierców udział w odziedziczonym majątku spadkowym, a zatem nie jest możliwe uznanie, że u któregokolwiek z nich dochodzi do powstania przychodu w rozumieniu wyżej wskazanych przepisów ustawy o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 z późn.zm.) jest zasada powszechności opodatkowania.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W związku z tym należy wskazać, iż obok pieniędzy i wartości pieniężnych, ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze. Świadczenia w naturze to takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa.

Powyższe związane jest z przyjętą zasadą kompletności opodatkowania, w myśl której opodatkowaniu powinny podlegać niemal wszelkie przysporzenia majątkowe, a nie tylko te o charakterze pieniężnym. W przypadku świadczeń w naturze przychody powstają dopiero z chwilą ich otrzymania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2 – 2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z bratem nabyli spadek po zmarłym w lutym 2018 r. ojcu. Nabycie spadku, przez A oraz jej brata B zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 11 maja 2018 r. Spadkobiercy zamierzają zawrzeć umowę, na mocy której nastąpi dział spadku, po zmarłym ojcu. W chwili działu spadku Zainteresowani staną się wyłącznie uprawnionymi każde z nich do majątku o wartości równej 50% majątku pozostawionego przez ojca w dniu jego śmierci.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci spadkodawcy.

Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Jeżeli więc spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 cyt. ustawy).

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Na podstawie art. 1038 § 1 Kodeksu cywilnego sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku. § 2 wskazuje, iż umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

Jeżeli zatem, wartość nieruchomości lub udziału w nieruchomości nabytych w wyniku działu spadku jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – nie następuje nabycie nieruchomości, rzeczy lub praw majątkowych o wartości przekraczającej wartość udziału spadkowego w majątku spadkowym, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą, jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Natomiast nabycie nieruchomości, rzeczy i praw majątkowych lub udziału w nich, w drodze działu spadku w części przekraczającej wartość udziału spadkowego stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Z powyższego wynika, że jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, dział spadku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. W sytuacji natomiast, gdy dział spadku ma charakter nieodpłatny, a na skutek jego dokonania dotychczasowy udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z przysporzeniem, mającym konkretny wymiar finansowy. To z kolei, w związku z faktem, że nabycie rzeczy lub praw majątkowych na podstawie działu spadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, na skutek osiągnięcia przychodu z tzw. innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, przyjmując za Zainteresowanymi, że w wyniku opisanego we wniosku nieodpłatnego działu spadku Wnioskodawczyni oraz brat otrzymają składniki majątku o wartości odpowiadającej udziałowi jakie odziedziczyli. Oznacza to, że nie dojdzie do nabycia, a więc przyrostu jakiegokolwiek majątku po stronie spadkobierców. Ponadto podział masy spadkowej będzie ekwiwalentny i nie będą towarzyszyły temu podziałowi spłaty i dopłaty.

W związku z powyższym z tytułu planowanego nieodpłatnego działu spadku Zainteresowani nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.